Zou het ook kunnen meespelen dat "wij" er in Nederland vaak nog iets anders in staan dan elders in het westen? Bij ons gaat alles het liefst zo natuurlijk mogelijk, als ik het goed heb begrepen in de jaren dat ik met dit thema te maken heb. Terwijl je in het buitenland veel sneller hoort over ziekenhuis, bijstimulatie, ruggenprik en keizersnede. Of zie ik dat verkeerd? Zelf ben ik ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging en die ervaring was negatief, maar ik ken ook wel vrouwen met een positief verhaal. Ik ben achteraf heel blij dat ik ingeleid moest worden omdat mijn zoontje na de geboorte meteen beademd moest worden, hij is net op tijd geboren. Iets later had hij niet overleefd en dat zagen ze pas na de geboorte. Het gevoel dat hij aan een zijden draadje hing zal ik nooit kunnen vergeten, wat vreselijk om hier te lezen dat het bij iemand echt mis is gegaan. Dus op de vraag of inleiden een hype is: ik denk eerder dat we nu meer protocollen hebben ontwikkeld in de loop der tijd en ook meer mogelijkheden. Daarnaast zullen een aantal gewoontes uit andere landen vast ook invloed hebben.
Als ik kijk naar het inleidings- en doorleidingspercentage in Nederland, de VS en Chili (de 3 landen waar ik het meest zicht op heb), valt de hype in Nederland wel mee. Voor zover ik kan zien word er in Nederland erg indicatiegericht gewerkt in tegenstelling tot landen zoals de VS en Chilo waar de gezondheidszorg veel commercieler is. Hier in Chili komt bijna iedereen vroeg of laat aan de weeenopwekkers, omdat het niet vlot genoeg gaat volgens de gyn (en thuis bevallen kan hier ook niet!). Tijd is hier geld: Hoe sneller baby a geboren is hoe sneller de bevalsuite weer leeg is en we baby b kunnen ontvangen met 1000den euro's winst. Mijn persoonlijke voorbeeld: Met mijn eerste ben ik in chili bevallen. Met 38 weken braken spontaan mijn vliezen om 20u. Van mijn verloskundige en gyn moest ik meteen! naar het ziekenhuis komen. Als nuchtere hollandse dame wist ik wel dat het niet zo'n haast had. Ik ben rustig naar huis gegaan, heb me gedoucht en wat gegeten en ben toen rustig naar het zielenhuis gereden. Daar wilden ze me meteen inleiden omdat na 4 uur de weeen nog niet waren begonnen, maar ik koos ervoor naar huis te gan en zo lang mogelijk thuis nog te proberen te slapen. De volgende ochtend belden ze dat ik toch echt moest komen nu. Dus ik heen, 3cm ontsluiting, maar er zou en moest ingeleid worden. Uiteindelijk heb ik het tot 17u weten te rekken, maar de ontsluiting vorderde niet en dat komt volgens mij door al die druk van je moet moet moet... Om 17u aan de opwekkers, vreselijk zware weeen, dus een ruggeprik. Om 20u persen en om 20:19 was ze er dan, maar ik was volledig uitgescheurd (naar mijn mening ook door de onnodige inleiding). Nu met de tweede kies ik ervoor in Nederland te bevallen. Lekker thuis als dat kan! Ik zie er naar uit met rust gelaten te worden zolang dat medisch verantwoord is.