De " is dit nou alles" blues

Ik zit in mijn zevende jaar qua studeren. Ik ben in 2015 gescheiden en in 2016 gestart met een MBO 4 opleiding; dat begon wel wat rustiger hoor. Ik had op dat moment een bijstandsuitkering en mocht van de gemeente de opleiding gaan volgen met behoud van uitkering en ik moest een werkervaringsplek vinden. Dat lukte al snel en de opleiding verliep volgens planning, afgerond in vier jaar tijd. Daarna verviel mijn functie en heb ik een jaar op een andere plek gewerkt. In het tweede half jaar heb ik toen mijn HBO studie opgepakt en ben ik na het eerste half jaar doorgestroomd naar de werkgever waar ik nu dus weer werk en waar dus mijn eerste functie was vervallen. Dus eigenlijk ben ik al zeven jaar bezig met werken, studeren, werk zoeken, huishouden, opvoeden, etc. etc. Het begint wel op te breken eigenlijk. Ik heb één vaste vrije avond per week, dan is mijn dochter bij mijn ouders. Om de andere week heb ik vanaf zaterdag 12 uur tot zondag ca. 19.30. Dan probeer ik dus ook te studeren, want doordeweek komt het er weinig van; moe van de werkdag, andere dingen te regelen, dochter die vanzelfsprekend ook haar aandacht nodig heeft. Ik mis zeker weten die ene arm, de schouder om even op te leunen, iemand die er voor mij is en zegt "ga zitten, het komt goed". Gewoon even een aanraking, een knuffel.

Ik vind dingen waarbij ik de focus moet verleggen heerlijk. Dat kan een stom spelletje zijn zoals candy-crush, een spannende serie; dingen waarin ik met mijn gedachten kan verdwalen en dan echt niet aan andere dingen kan denken. Maar buiten zijn vind ik ook fijn; wandelen, de hond. Maar tijd is wel een dingetje.

Dank je wel voor je lieve woorden.

 

Ik gebruik geen reguliere medicatie; ik heb wel LTO3 geprobeerd, dat gaf wel wat meer rust in mijn hoofd en sinds kort probeer ik cbg en cbd olie, die vooral voor het slapen, want dat doe ik ook al jaren niet goed. Ik heb binnenkort een gesprek met de therapeut, ik heb steeds aangegeven niet persé medicatie te willen gebruiken, ook omdat ik een beetje bang ben voor de periode dat je er aan moet wennen en dat het slecht valt etc. Dat zou ik er nu dus helemaal niet bij kunnen hebben.

 

Jouw aanvulling is best nuttig hoor Want dat ik toe ben aan een stukje invulling en meer tijd voor mezelf met dingen waar ik ontspanning uit kan halen, is absoluut waar. @Chechi zei het ook al ergens; dat de druk voornamelijk tussen je oren kan gaan zitten en dat iets rustiger aan prima kan; een zes is ook voldoende. En die ben ik echt kwijt. Ik kan niet meer ontspannen; zodra ik niets hoef te doen, jaagt de onrust door mijn lijf en heb ik het idee dat ik achtervolgd wordt. Ga ik wat leuks doen, zit de studie in mijn achterhoofd; ik moet eigenlijk... dat en dat doen. Ik kan het onderscheid niet meer maken en denk serieus dat ik richting overbelasting ga.

Ik moet nog twee jaar en wil het liefst niet stoppen, maar ik wil enorm graag gas terug gaan nemen. Nu blokkeer ik volledig en kan ik eigenlijk niets meer. Behalve moe zijn en geen zin hebben. Leuke dingen doen daarentegen; graag. Ik heb genoten van de vakantie in Zeeland, met het fijne weer, de heerlijke stranden, de rust. Ik had ook studie meegenomen, want genoeg vrije tijd en dat was best ok. Ik had namelijk rust. Eenmaal thuis weer in de malle molen; een overlijden, een crematie, werk, gedoe met ex, toch wat gedoe qua werk, druk, mensen die wat van me willen en ik die niet kan voldoen aan... aan wat eigenlijk?

Dus ja joh.. jouw bijdrage is minstens zo belangrijk. Dank je wel.

 

Wat een nare situatie ook! Ik herken dat ook wel een beetje van dat opstaan; de wekker gaat om zes uur en dan moet ik ook meteen van alles; een kat die loopt te mekkeren om eten, een hond die uit moet, koffie, aankleden, ontbijt, vaatwasser, etc. ect. Ik word soms al wakker met hartkloppingen.

 

Ik reageer later nog verder, dochter kwam ondertussen thuis.

 

Snap ik! Ik pb je even.

 

Even een kleine update hier vandaan;

Ik ben druk bezig geweest om alles op een rijtje te zetten en jullie reacties heb ik daarin zeker meegenomen. Het grootste probleem is dat alles door elkaar heen loopt en ik mijn ontspanning moet kunnen nemen, maar het niet meer als dusdanig ervaar. De druk zit voornamelijk tussen mijn oren. Meer kaderen, grenzen stellen en beter plannen.

Ik heb een gesprek op mijn werk gehad en ga nu mijn werkschema aanpassen. Het blijven 28 uur waarin ik de ene week 32 werk en de andere 24. In het weekend dat dochter bij vader is, heb ik aansluitend op maandag vrij en is dinsdag mijn lesdag ene week fysiek, andere online en dus thuis. Als dochter bij mij is kan ik in het weekend tijd inplannen (die ligt toch tot 10 uur in bed..haha) en de rest ook echt aan de kant leggen. Woensdagavond is mijn sportavond en op donderdagavond is mijn dochter bij opa en oma en ben ik of thuis en kan wat aan studie doen of ik ga wat doen met vriendinnen. In basis wil ik de doordeweekse avonden vrij houden van veel denkwerk/ schrijfwerk, omdat ik na een dag werken vol zit in mijn hoofd. Lezen en videomateriaal lukt dan nog wel.

In mijn 24 urige weken kan ik dan zaterdag, zondag en maandag thuis aan de gang en meters maken. De dinsdag is een schooldag en afhankelijk van het rooster die dag is er nog extra tijd. Dan kan ik aaneengesloten door ipv overal losse snippertjes te pakken. Ik hoop en verwacht dat ik hierdoor meer rust ga ervaren. Verder ga ik nog informeren of ik extra begeleiding/ training kan krijgen mbt studie en adhd. Geen lange trajecten, maar bijv. Iets bij ADHD Nederland. Mocht iemand daar nog tips hebben? Ik mag mijn loopbaanbudget daarvoor gebruiken.