Persoonlijk vind ik dit niet onder de categorie "jeugd van tegenwoordig" vallen. De meisjes zijn 6 jaar en roepen dan nog van alles wat ze zien zonder er volledig bij na te denken hoe dit binnen komt. Het meisje constateert iets en benoemt dat. Categorie "jeugd van tegenwoordig" vind ik schelden/treiteren/respectloos zijn tegen ouderen etc. Ik kan mij wel goed voorstellen dat het voor je vriend niet leuk is, maar dat zegt iets over hem persoonlijk en zijn onzekerheid. Mijn zoontje (4) zei laatst ook tegen zijn oma: je bent wel een beetje dik hè (en ja met 1.60 en 138 kilo heeft hij wel gelijk, dat terzijde). We hebben wel gezegd dat hij dit niet tegen oma hoeft te zeggen.
Ik vind ook wel dat een 6 jarige moet weten wat hij mag zeggen.. als ze dat tegen elkaar zeiden is iets anders dan dat ze echt tegen ts zegt dat haar vriend dik is. Dat is denk ik wel pestend bedoelt... Ik zat ooit eens les te geven in de kleuterklas (4-jarigen) Zat er een jongetje gewoon hele tijd "dikzak dikzak" te roepen naar mij hahahah (was dus echt niet dik ) Dat was voor mij dus een stout jongetje .. voelde mij zeker niet gekwetst maar ik weet dat zijn bedoeling was om mij te kwetsen En mijn nichtje van 4 dat tegen mij zegt "ik wil zo dun zijn als jou" zij vind dus dat ik dunner ben dan haar ?? Hahah terwijl de wind haar weg blaast.. vond dat echt grappig
Je snapt toch hopelijk wel dat kinderen van die leeftijd zich nog niet volledig kunnen verplaatsen in de gevoelens van anderen? Die hersentjes zijn nog volop in ontwikkeling en hoewel er best verwacht mag worden dat ze al enigszins goed van kwaad kunnen onderscheiden, is het niet reëel om te verwachten dat hun inlevingsvermogen volledig ontwikkeld is. Dat is een leerproces waarbij heel veel en heel langdurig begeleiding bij komt kijken. Jij leert je kinderen ook het verschil tussen goed en fout neem ik aan? Verwacht je dan ook dat ze dat meteen bij alle situaties toepassen of mogen ze nog weleens de fout ingaan waardoor je weleens moet herhalen wat wel of niet op prijs wordt gesteld?
TS, mijn zoon is 5,5 jaar (is groot, lijkt ouder) en zei laatst ook "zo jij hebt een dikke kont". Niet uit onbeleefdheid, niet uit brutaliteit, maar in zijn ogen een constatering. En dat hoeft niet eens terecht te zijn, maar in zijn ogen wel. Ja een 5/6 jarige gaat al naar school, maar ze snappen op deze leeftijd nog echt niet wat voor gevoel dat kan geven. Echt niet! Ze zien iets en zeggen dit, zonder verder na te denken. Zonder consequenties te snappen of in te zien. Vervelend dat het jullie zo'n slecht gevoel gaf, maar het is niet brutaal of onopgevoed. En ja, ik leg mijn zoon direct uit dat hij zulke dingen niet mag zeggen. Dat woorden pijn kunnen doen, net als slaan of schoppen. Zal hij het de volgende keer weer doen? Grote kans van wel. En dan zal ik het hem weer uitleggen. Kinderen op die leeftijd moeten het nog leren, net zoals jullie (hopelijk) nu leren dat dit geen schelden of iets was. Maar een constatering in de ogen van het kind, zonder dat het per definitie de waarheid is.
mijn oudste heeft eens wat veel ergers tegen me gezegd.. zij is nu 9,5 en heeft regelmatig nog best moeite met dat filter. voor zover ik weet zegt ze zulke dingen alleen tegen mij over andere mensen maar dat weet ik natuurlijk niet zeker want ik ben er niet altijd bij. als de meisjes jullie nu hadden staan uitvloeken of zo zou ik het begrijpen maar ze zijn 6 en ze zeiden dat je vriend dik is.. kinderen kunnen idd soms een beetje te eerlijk zijn. er zit natuurlijk een wereld van verschil in als bijv een kind tegen je zegt dat je haar niet mooi is dan dat een volwassene het tegen je zegt
Ik wilde als 3-jarige altijd in de buggy zitten en dan zei m'n moeder; 'Oh Shaddix, ben je weer te lui om te lopen?'. Wil je raden wat ik zei toen ik voor het eerst iemand in een rolstoel zag zitten? De vrouw in de rolstoel moest er zelf heel hard om lachen en ik geloof oprecht dat ze er geen moment van wakker heeft gelegen.. Ik ben overigens ook gruwelijk onzeker over m'n gewicht. Als ik langs een groepje pubers moet lopen, vind ik dat nog steeds 'eng', omdat ik weet dat zij bewust kunnen kwetsen en iets gemeens over m'n uiterlijk zouden kunnen zeggen. Maar van een kind van 6 dat zo'n opmerking maakt, ga ik me echt niet slecht voelen.. Dan zit het wel héél diep. Mijn broertje van 12 (met autisme en jonger gedrag dan bij z'n leeftijd hoort) heeft me gisteren trouwens de hele dag 'Darude' genoemd. Dit is Darude. Ik weet dat hij het niet zegt om gemeen te zijn, dus ik voel me daardoor ook echt niet gekwetst. Hij komt ook regelmatig bij me zitten om aan m'n arm te plukken en te zeggen dat ik van die lekkere flubber-armen heb Maar goed, daar staat dan weer tegenover dat hij ook naar me kan kijken en kan zeggen 'Wow, je wordt echt steeds mooier en dunner'
Mijn zoontje (van bijna 6) zei vandaag tegen zijn vader dat hij poep aan zijn kont had. Hij was niet ondeugend o.i.d., maar was er echt van overtuigd. Nou heeft mijn vriend erg veel haar overal, dus ik vermoed dat dat de reden was. Zoals je wel kunt begrijpen lag ik dubbelgeklapt van het lachen over de grond te rollen, onderwijl mijn vriend een 'shitty arse' te noemen. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bij vemelden dat als zoonlief (en/of zijn vader) mij 'dik' had genoemd hij linea recta naar zijn kamer had gekund. Er is een grens aan het toelaatbare...
Mensen die hier zeggen dat een kind van 6 dat allemaal maar moet weten hebben of geen kinderen of geen kinderen in die leeftijd. Echt...wat een onzin wordt hier geroepen ...ha ha Aanstoot nemen aan een kind van 6...echt serieus ook. Nou mijn dag is weer goed. En..trouwens is dat niet de charme van het kind zijn? Gewoon eerlijk zeggen wat je denkt? Nog onbezonnen en blanco? Ik vind het altijd geweldig hoe een kind in het leven staat en nog zo puur naar het leven kijkt. Bewaren
Nou nee dit valt er niet onder. Al vind ik wel dat ze soms wel denken dat ze alles kunnen zeggen Maar pasgeleden stond ik met mijn zoontje in de speeltuin en toen zaten er 3 7 jarigen op de tafeltennistafel. Daar kwamen de meest rare termen uit maar prima dat zijn niet mijn kids. Tot dat een jongetje zei (en ik was de enige daar met mijn zoontje) die mevrouw is een k.u.t s.loer.ie . Toen stond ik wel te kijken en daar heb ik wat van gezegd. Toen gingen ze ook giechelend weg. Ik ben echt niet oubollig en kan zat hebben maar dat ging me te ver. Maar dit, ach nee dan had ik een grapje terug gemaakt. Het is meer een constatering van dat kindje.
Nou inderdaad. Maar kennelijk moeten kinderen van 6 al stevig in het gareel zitten. We kunnen maar beter de kinderen niet leren praten, kunnen ze er ook geen 'ongepaste' dingen uitflappen...
Viel wel mee zo te lezen mijn meisje is zes en zou er nog geen seconde overna denken. Maak het niet te zwaar.
En de brandende vraag.. TS, is je vriend dik? Zo ja, dan had dat kind dus nog gewoon gelijk ook. Dat jullie dat niet leuk vinden om te horen is een ander verhaal.
Pff, dat lijkt me wel heel vermoeiend als je je al over zulke dingen druk gaat maken... Kom op zeg, een kind van 6! Ook al was het een volwassene die zoiets zegt. Je geeft zelf aan dat het ook echt zo is, dus wat is dan het probleem? Dat kind bevestigd gewoon iets wat jullie zelf ook weten. En als je vriend er zoveel last van heeft (en dit ook mogelijk is want weet natuurlijk de reden niet waarom hij een dikke buik heeft), misschien reden genoeg om er wat aan te doen?
hier lopen genoeg kinderen rond van die leeftijd, en geen enkel dat naar een persoon afstapt en zegt zo jij bent dik.. mss zeggen ze dat onder elkaar wel maar niet vlak af nee
Wow wist niet dat volwassenen zich zo druk konden maken om iets wat een 6 jarige! heeft gezegd. Als zoiets je zo raakt moet er helaas wel waarheid in zitten. Zou zeggen doe er iets aan!
Zulke uitspraken vielen mij eerlijk gezegd ook niet op toen ik nog geen kinderen had. Maar kinderen zijn gewoon spontaan en ik ken geen enkele kleuter die niét met dergelijke constateringen komt...