Wij wonen op 'n flat. Tegenover ons staat nog een flat, daarin wonen weer 'n heel ander type mensen. Niets mis mee, gewoon anders dan de mensen die in onze flat wonen. Vandaag besloot m'n oudste eens te vergeten waar ze wel en niet mocht komen, de weg over te steken en zonder mijn weten af te taaien. Ze mag van mij natuurlijk buiten spelen, maar ik wil wel dat ze komt als ik roep. Dus ik roep, geen Noah. Ik roep nogmaals, geen Noah. Ik wacht even. Geen Noah. Ik roep weer, geen Noah. Ik begin me ongerust te maken en ga samen met Hanne naar buiten. Ook daar roep ik logischerwijs m'n dochter. Je hoort tegenwoordig zoveel van die enge verhalen! Staan er een paar mensen van die andere flat te kijken, shirt uit, kratje bier erbij. Geen probleem, moeten ze zelf weten. Maar als je in de vijftig bent of een soortgelijke leeftijd, dan moet je niet quasi grappig gaan lopen doen door 'antwoord' gaan geven. Elke keer als ik riep, riepen ze daar in koor, lachend, 'jaha'... Vooral 'n vrouw die erbij stond vond het wel erg komisch geloof ik. Ik heb ze even gezegd dat ik dat uiterst onbeschoft vond en dat ze waarschijnlijk, gezien hun kinderachtige gedrag, zelf geen kinderen hadden. Ik vind dat zoooo kinderachtig. Dan ben je verdorie in de vijftig en dan gedraag je je als 'n halfwassen puber. Ik walg daar echt van! Als je je niet kunt indenken dat een moeder die haar kind blijft roepen op zo'n moment zich gewoon echt goed klote voelt, dan ben je wel erg aso! Gelukkig heb ik dochterlief teruggevonden. Geen enge mannen, wel 'n uiterst aantrekkelijk speeltuintje een aantal straten verderop.. Ik moest 't even kwijt...
Gelukkig heb je haar gevonden. Wat flauw zeg van die mensen. Een keertje reageren oke. Niet mijn soort humor, maar goed.... kan me indenken dat anderen dat wel lollig vinden, maar er zo op doorgaan, terwijl jij je overduidelijk zorgen maakt... zwaar irritant. Ze hadden beter mee kunnen gaan zoeken.
Precies, een keertje, soit.. Ga ik me ook niet druk over maken, maar deze mensen bléven maar doorgaan. Ik werd er gewoon verdrietig van (en ik voelde me dus al zo 'happy' natuurlijk.. )
Ja, bizar hè? Ik vond het zo raar dat een stel overduidelijk fysiek volwassen mensen zo achterlijk stonden te reageren en nog steeds vind ik zoiets onvoorstelbaar. Als ik nou compleet idioot aan 't doen was of zo, allá, maar ik was m'n kind aan 't roepen, omdat ze totaal niet te vinden was! Nee, ik kan er nog steeds niet over uit...
Wat een asociale domme stumperds zeg, walgelijk! :x In plaats van dat ze even helpen zoeken naar je kleine meid, ik zou ze helemaal met de grond gelijk gemaakt hebben. Grrrrrrrr. :x Probeer het van je af te laten glijden, ze zijn het niet waard dit soort losers. Gelukkig is je meisje weer veilig teruggevonden, dat is het belangrijkste!
Ik vond het wel erg knap van mezelf dat ik redelijk rustig bleef, moet ik zeggen, want van binnen was ik vérre van rustig.. Maar inderdaad, gelukkig was ze 'gewoon even' naar de speeltuin gegaan (terwijl ze daar dus nog niet mag komen). De moeder van 'n vriendje van haar had al zo'n vermoeden, aangezien haar zoontje regelmatig ontsnapt richting die speeltuin.
ik snap je ergenis volkomen. gelukkig was ze gewoon lekker aan het spelen en zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust.
Sjonge, wat een stelletje tokkies zeg.. Kan me voorstellen dat je erg geirriteerd was. Ik krijg dan altijd van die wraakneigingen enzo maar ach, dan verlaag je jezelf ook weer zo.. Goed dat je toch nog rustig bent gebleven! Een hysterische moeder vinden ze ws alleen maar grappiger. En natuurlijk, fijn dat je je dochter hebt weer gevonden!
Nee, totaal niet inderdaad! Gewoon afgedwaald naar de speeltuin samen met 'n vriendje en tsja, daar mag ze nog niet komen, dus ik sta er ook niet bij stil haar daar te gaan zoeken. De moeder van 't vriendje wist echter dat haar zoon regelmatig richting speeltuin rent, wat hij ook niet mag, dus die had al zo'n idee dat ze daar zouden zijn.
Jeetje! dat die: jahaaa gaan roepen. Ik zou me ook irriteren hoor. Dat is 50? jeetje. fijn dat ze je ff helpen. NOT!!!!