Heeft jou kindje een hele slechte start gehad, of vlak na de geboorte heel erg ziek geworden? Of blijf je kwakkelen met de gezondheid van je kind? Kom dan hier lekker kletsen en deel alles met ons
ja heb het topic gevonden. zou ook even hier zetten wat ik bij het laatste topic gereageerd heb want ik denk dat die mama's hier bij dit topic komen wat sneu om te zien. vind je het moeilijk die foto's te zien? maar wat houdt het precies in dan? kun en wil je dat uitleggen? @fabsie gelukkig maar dat het beter gaat. Nu hopen dat Fabienne helemaal opknapt. @deboze Wat mooi dat emdr helpt. ik had geplaatst dat dat bij sommige mensen kan helpen. Hoe gaat het precies in zijn werk? Ik wil het misschien maar vind het doodeng ook dat ik niet precies weet wat te verwachten. Zijn jullie met tatum al bij een arts geweest voor haar arm dan? Ik hoop toch echt dat het niet blijvend is zeg! jeetje! Wat kan ze wel en niet met de arm dan? oeh ga gelijk kijken bij de mama;s. Ik dacht zet het wel even hier ner voor het geval als er nog geen topic open is.
Ik heb jullie ook weer gevonden Zal dus ff een foto plaatsen, hier is ze 2 dagen oud. Bekijk bijlage 51016
Hallo Allemaal, Bij na de bevalling dit ook getypt, maar even hier ook maar neerzetten. Mijn zoontje is ook gekoeld in een koelpak ( in het wkz in utrecht) Sterker nog, hij is het 3de kindje van nederland wat gekoeld is. Mijn zoontje is ondertussen 21 maanden en gaat erg goed met hem. Mijn verhaal in het kort: Bevalling in het begin ging prima. Bij het persen bleef mijn zoontje steken (achteraf was hij 56 cm en 10 pond), toen heeft hij met zijn hoofdje 10 minuten buiten mij gehangen toen bleek hij schouderdystocie te hebben ( schouder bleef bij mij hangen). Hij is toen na veel duw en trekwerk uit mij gekomen en gelijk gereanimeerd. Dat is gelukt en hij is naar het regionale ziekenhuis gebracht. (traumahelicopter stond voor onze deur, maar uiteindelijk met de ambulance vervoerd) Daar is hij stabiel gemaakt, en toen naar het wkz gebracht. Hij ging hij gelijk in het koelpakje. Uit allebei de mri's bleek geen schade te zijn gekomen. Hij heeft ook een paar dagen van erbese parese verdacht te zijn, niks eraan overgehouden. Ws. bleek zijn arm zo vast te hebben gezeten, dat dit even tijdelijk buiten functie was) Na een week is hij van de beademing gegaan, en naar de mc gebracht. Hier kreeg hij nog een infectie, waardoor hij langer in het ziekenhuis moest blijven. Na nog een week ( totaal 2 weken wkz), is hij naar het regionale ziekenhuis gebracht. Hier bleek dat hij vetnecrose had, hiervan kun je hartritmestoornissen krijgen. Hierdoor voor de behandeling heeft hij 2 weken langer in het ziekenhuis gelegen. En 2 weken thuis een sonde gehad. Ondertussen gaat het heel erg goed met hem. Hij heeft gekropen, gerolt, hij loopt sinds juli vorig jaar, en begint nu woorden te zeggen. In het regionale ziekenhuis zijn we met 1 jr ontslagen. In het wkz zitten we in het reguliere programma. Nav. je vraag of ik er nog last gehad van heb. Ja, ik dacht er heel erg veel aan terug. Nu gaat het goed,en zijn we bezig voor een tweede kindje. Ik weet namelijk dat ik een keizersnede ga krijgen, want ik mag nooit meer vaginaal bevallen. Ik was heel erg bang voor de tweede, maar nu denk ik, het had iedereen overkomen kunnen zijn. Vooral het eerste jaar had ik er last van qua gedachtes, maar nadat zijn eerste verjaardag geweest was, werd het minder. Het scheelt ook dat ik de verloskundige en kraamhulp die bij de bevalling waren, nog regelmatig heb kunnen spreken. Als je nog dingen wilt weten oid. Je kunt me altijd pb-en. Succes met alles ! (iedereen trouwens) Liefs, Kili
@kili: dat is ook heel heftig zeg! Ik hoef ook nooit meer via de normale weg te bevallen en dat maakt het wel een stuk makkelijker om over een tweede na te denken
@moonlight: heerlijk hè dat buidelen. Op de foto is goed te zien dat het een genietmomentje was voor jullie allebei! @kili: tjeetje ook al zo'n heftig verhaal. Fijn dat het nu zo goed gaat en dat ook jij het nu wat meer los kan laten. En toch wel heel bijzonder dat je kindje pas de 3e was die gekoeld werd. Wat bijzonder toch he dat de medische wereld steeds meer kan. Ik hoor veel dat mensen het het eerste jaar het moeilijkste vinden en dat het na de eerste verjaardag wat makkelijker wordt. Hopen dat dat voor ons ook zo is! Heb vandaag eindelijk weer heel wat gulle lachjes in ontvangst mogen nemen. Volgens mij knapt Fabiënne weer wat op. Werd ook wel tijd, want ze is al bijna een maand niet lekker in orde. Nog een weekje en dan is madametje al weer een half jaar oud!! Dan gaan we voor het eerst bijvoeden en dan ga ik de borstvoeding afbouwen. Aan de ene kant ben ik blij dat ik eindelijk ga abouwen, maar aan de andere kant vind ik het ook wel moeilijk om dat hoofdstuk af te sluiten. Zeker als ik dan bedenk hoeveel moeite ik er in het begin voor heb gedaan. Toen moest ik 8x per dag kolven, dat ik dat heb volgehouden zeg!
Jeetje best indrukwekkend heal die foto's... Ik moet zeggen dat het me in het begin wel moeite koste hoor om naar de foto's te kijken maar nu niet meer eigenlijk. Heb nu steeds meer zoiets van dit hoort er gewoon bij, dat is wie Tatum is. Kili: Jee meid ookal zo'n verhaal. Bijzonder ik ben in het begin best op zoek geweest naar ouders van wie het kindje ook gekoeld is maar je leest nog weinig ervaringen. Ik las wel dat het WKZ ermee gestart is als eerste in nl. Tatum was in het Sophia het 3de kindje waarbij het toegepast werd. Vond dat ook wel eng hoor, telkens werden de protocollen erbij gepakt en er was af en toe overleg met het buitenland, dan dacht ik weleens, jullie weten toch wel wat jullie doen?! Wat fijn dat het nu zo goed gaat met jullie zoontje. Ellen: Dat koelen houdt in dat het kindje een pakje aankrijgt en met dat pakje 72 uur gekoeld wordt op 33.5 graad. Dit doen ze om evt. hersenschade te beperken. Hersencellen die afgestorven zijn kunnen ze hier niet mee redden maar beschadigde mogelijk wel. In Amerika en Engeland wordt het al langer gedaan maar in NL is het nog relatief nieuw. Na 72 uur warmen ze het kindje langzaam weer op naar 36.5 graad (in ongeveer 8 uur). Hier gaat het dan om kindjes die bij de geboorte een mogelijk zuurstofgebrek opgelopen hebben. Een mri kan dan later uitwijzen of er daadwerkelijk schade is. Bij ons bleek dit dus om een herseninfarct rechts te gaan welke ze al eerder in de zwangerschap doorgemaakt is, oorzaak onbekend. Deze zit in het motorische gebied. Bij tatum zit het eigenlijk in de hele linkerhelft van haar lichaam, maar haar arm is op dit moment het meest zichtbaar, hiervoor komen we bij de kinderarts, kinderneuroloog, 2 x per week fysio thuis en binnenkort ook naar het revalidatiecentrum. Hoever functionerend we tatum's linkerkant uiteindelijk gaan krijgen is afwachten. Ze kunnen ons pas een diagnose geven als ze ongeveer 1.5 is. Ze houdt haar arm nu veel stijf langs haar lichaam in een vuist en heeft last van spasme in haar bovenarm. Ze kan 'm wel bewegen maar moeizamer dan de andere kant. We hopen door middel van fysio en revalidatie veel te kunnen bereiken, maar het blijft afwachten. Wat betreft EMDR, ik heb het bij een psychiater via de gyn. Ik moet dan een situatie beschrijven die ik het heftigst vond en deze helemaal inbeelden met het gevoel erbij. dan krijg je een koptelefoon op met piepjes en door deze piepjes en het inbeelden gaan de heftige emoties er een beetje af. Je vergeet het niet, maar ik ben er niet meer constant mee bezig. Het klinkt een beetje vaag allemaal vond ik ook toeb ik het voor het eerst hoorde maar het werkt echt. We hebben in mijn geval meerdere momenten gedaan en daarnaast praten we ook gewoon veel over alles, maar ik heb er zeker baat bij. Ik had zoiets van ik probeer het gewoon. x
Kill en sloppy: wat betreft het bevallen, ik mag bij een volgende kiezen wat ik wil, dat geeft ook wel wat rust. Alleen zou een volgend kindje weer niet indalen wordt het zowieso een keizersnede en een vacuum wil de gyn ook niet meer bij mij doen. Ze hebben nooit aan kunnen tonen dat dat de reden was waarom ze tatum zo heftig gereageerd heeft maar ze hebben het ook niet uit kunnen sluiten. Ik vind het wel een fijn gevoel dat ik een keus heb..
Ik lees al een tijdje met jullie mee en wil jullie zeggen dat ik respect heb voor de wijze waarop jullie vrijuit praten. Onze dochter heeft ook een zeer moeilijke start gehad en ze wordt deze week al weer 1 jaar. Ik heb vaak gedacht dat ik mijn verhaal ook hier neer wou zetten maar op de een of andere manier lukt het niet. Zeker nu we bijna een jaar verder zijn, spookt er weer van alles door mijn hoofd. Ik heb het gelukkig onder controle, maar leuk is anders. Weet dat meelezen mij steunt en hopelijk vinden jullie het niet erg dat ik meelees zonder te reageren. Liefs, Mol
@ Mol1: Lees gerust mee! als je het daardoor kun verwerken prima! Hopelijk kun je het zo verwerken dat je er vrijuit over kunt praten, zo heb ik het kunnen verwerken. Toen we rond de 1ste verjaardag van Roan leefde, had ik het ook erg moeilijk. Alles herbeleefde ik weer van begin tot eind. Heb er zelfs van gedroomt. @ Kili: Pfff ook al zo'n heftig verhaal Ik mag de volgende keer wel weer natuurlijk bevallen maar ik MOET in het ziekenhuis. Dit om de complicaties van Roan maar bovenal die van mij zelf. Ik ben hier wel blij om hoor, want mocht er weer (hopelijk niet) wat gebeuren dan zijn we al in het ziekenhuis.
@ Moonlight Het is fijn om te lezen dat de gevoelens niet gek zijn. In mijn omgeving ploepen alle kinderen er zo uit en zijn er (gelukkig!!!) geen bevallingen met complicaties geweest. Ondanks de pijn en het verdriet, zijn we toch bezig om weer zwanger te raken. Het zal waarschijnlijk een ks worden en dat brengt wat meer rust dan de gedachte dat ik evt. vaginaal moet bevallen. Trouwens, op dit moment gaat het gelukkig goed met onze dochter. Dat is ook een hele zorg minder.
Mag ik met jullie mee praten? Ons zoontje is 27 dec geboren. Na 31w6d, hij was 45 cm en 2628gr ( erg groot door mijn diabetes maar daardoor hebben ze het ook moeilijker dan als ze heel klein en licht zijn) We hadden al een dochtertje van oktober 2007.. zij is na 28w6d geboren. Hij ligt nu nog steeds in het ziekenhuis. Eergisteren heeft hij een bloedtransfusie gehad in de hoop dat hij het dan wat beter gaat doen.
Jeetje Moon, wat een verhaal! Hoe gaat het met je beide kinderen? Het moet erg moeilijk zijn om je kleintje nog in het ziekenhuis te hebben liggen denk ik.
lieve mol, wat fijn dat je steun haalt uit het meelezen. Ik herken je gevoel dat iedereen in de omgeving zo makkelijk bevalt, maar je bent zeker niet de enige. Lees lekker mee, en mocht je toch de behoefte krijgen om je verhaal te doen, laat je dan zeker horen wie weet lucht het op. Ik vond het ook lastig om het op papier te krijgen maar ben nu zo blij dat ik het gedaan heb. Wat fijn trouwens dat alles nu goed gaat met jullie kindje. Hoi moon, welkom, natuurlijk mag je meeschrijven, wat heftig dat allebei je kindjes te vroeg geboren zijn. Kan me voorstellen dat dat niet meevalt. Hoe gaat het nu met je zoontje? Tatum heeft op de ic ook een bloedtransfusie gehad, dat vond ik best een eng idee moet ik zeggen, maar ze knapte er wel erg van op. In welk ziekenhuis ligt jullie zoontje en kunnen jullie erbij blijven? En je dochtertjr hoe gaat het daar nu mee? x