We hebben in onze vriendenkring wat oudere kindjes. 1 van de meisjes is nu een jaar of 6. Ze wordt van kleins af aan niet gecorricieerd door haar ouders, wat uitgemond heeft dat het een klein kattig vevelend nestje is geworden (niet alleen mijn woorden en heel netjes gezegd). Ze heeft ze een broetje van een jaar of 2 die echt onder de voet wordt gelopen door haar. Nu zat ik een paar weken geleden op een kinderverjaardag. En wat wil. Alles waar Jayden mee wilde spelen werd door hem afgepakt. Op een gegeven moment reed hij expres met een loopwagentje over Jayden zijn vingers heen. Ik vond het niet leuk om het te zien, maar voelde me ook niet geroepen om hem terug te fluiten. Ik heb Jayden maar een beetje uit de buurt gehouden. Ik weet dat het erbij hoort, maar vond dit echt niet leuk. Nu zat ik vanochtend in het zwembad en hij was lief samen met een kindje in het kikkerbadje met een gieter en een emmertje aan het spelen. (zover je het natuurlijk samen spelen kunt noemen op deze leeftijd) Later was dat kindje weg en kwam er een ander kindje. Die pakte het emmertje af, Jayden pakte dan wat anders en dat wilde ze ook hebben. Op een gegeven moment werd hij het zat en zaten ze te touwtrekken om dat stomme emmertje. Ik kreeg hem niet meer afgeleid, want elke keer als ze dat emmertje had en Jayden keek de ander kant op, ging ze met iets anders spelen. Als hij dat emmertje weer pakte wilde zij die emmer hebben. Ik heb ze allebei geprobeerd af te leiden met iets anders, maar ze wilde allebei die emmer hebben. De moeder van dat meisje bemoeide zich er verder niet mee. Op een gegeven moment ging ze weg en kon hij weer verder spelen. Ik merk dat hij het zat wordt dat alles maar uit zijn handjes getrokken wordt. Hij kan het heel goed vinden met ons peetkindje die 5 maanden ouder is. Ze spelen onwijs leuk samen. Ze spelen rustg samen met hetzelfde speeltje. Het is een heel verhaal, en eigenlijk is mijn vraag kort. Hoe gaan jullie met dit soort situaties om. Laten jullie ze het zelf uitzoeken of moet je hier nu iets van zeggen. Ik weet dat het erbij hoort, maar vind het zo zielig om te zien dat elke keer als hij ergens mee speelt dat dat dan weer voor hem afgepakt wordt.
Ja dat is moeilijk; Iris heeft een paar kinderen om haar heen die even oud zijn en het gaat dan vrij gelijk op; de een pakt iets van de ander en omgekeerd. Er komt weleens voor dat een kindje steeds alles van iris afpakt; dan kijk ik samen met de moeder van dat kindje hoe we t oplossen. Dan mag hij of zij dat niet doen en zetten we ze wat uit elkaar. Ik heb het nog nooit gehad dat ik t echt alleen moest oplossen, maar zou eenvreemd kindje echt alles afpakken dan zou ik wel iets terugpakken voor m'n eigen kindje; vind dat toch wel zielig. Ik zou overigens wel, als een ander kindje Iris echt pijn doet (zoals jij beschrijft met dat loopwagentje) daar iets over tegen dat kindje zeggen.
Toen hij met dat wagentje over zijn handjes reed heb ik wel boos tegen hem gezegd dat dat niet lief was en dat hij dat niet mocht doen. Hij keek me toen alleen maar aan van ja en? en draaide zich om en liep weg. Zijn moeder keek even wat er gebeurde en vroeg verder niks. Ik heb Jayden maar bij me genomen en heb wat anders gepakt voor hem.
Toevallig was mijn vriendin net hier met haar dochtertje. En ze hebben nu allebei een leeftijd (ze zijn 1.5 jaar en schelen 3 weken) om te kijken hoe ver ze kunnen gaan. Dus als de een bijv. de pop heeft wil de ander die ook en zo gaat het wel even door. Maar ik vindt het niet juist dat ouders zich er NIET mee bemoeien. Als ik zie dat Dewi iets uit de handen trekt van een ander kindje dan zeg ik tegen haar dat het andere kindje er nu mee aan het spelen is en dat ze er zometeen ook even mee mag spelen. Zo ook als ze iets niet wil afgeven, ik probeer toch aan te geven dat ze samen kunnen spelen (ze is zich er nog niet al te bewust van, misschien wordt dat denk ik ook wel onderschat ). En zie ik dat een ander kindje dat bij Dewi doet, geef ik wel aan dat ze samen kunnnen spelen. En bij expres pijn doen ja dan zeg ik toch wel dat dat niet aardig is.
Ik was gisteren even bij een vriendin van mij. (van ons peetkindje) en als het even niet goed gaat zitten we er samen bovenop dat ze lief moeten zijn en samen moeten delen. Dat gaat ook helemaal goed. met mijn andere vriendinnen heb ik ook geen probleem. Helaas heb ik niet zoveel met de moeder van dat jongetje. Mede omdat ik het al niet eens was hoe ze toen haar dochter al liet gaan (vb. met kerst een paar jaar geleden lag haar dochter bijna met stoel en al door mijn tv. Vrienden van ons moesten zeggen dat ze zachtjes moest doen. Verleden jaar met kerst toen ik zwanger was, liet ze zich op mijn buik ploffen. Ik heb haar op een gegeven moment echt een stuk van me weggezet. Mijn vriendin probeerde nog uit te leggen dat ik een kindje in mijn buik had en dat ze zachtjes moest doen. Ze bleef toen doorgaan. Ik heb haar ouders er toen op aangesproken wat ze deed. Die moesten alleen maar lachen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. (dit is alleen om aan te geven dat het geen zin had om dit met zijn moeder te bepraten. )
Wat vervelend! Kijk, bij die hele kleintjes maak ik er niet zo'n probleem van, die weten niet beter dan dat ze alles willen pakken en een ander dat misschien niet leuk vindt. Meestal laat ik het ze onderling uitzoeken. Alleen wat jij nu zegt, tja, dat meisje vooral is oud genoeg om dat bij te brengen (had al 4 jaar geleden eens goed bijgebracht moeten worden). Ik zeg er ook wel wat van als ik kinderen op bezoek heb en die doen dingen waar ik het niets mee eens ben en ook niet erg vriendelijk. Jammer dan wat die ouders daar van vinden, zij hadden moeten ingrijpen en niet ik! En sommige mensen nodig ik gewoon niet meer uit, ik heb geen zin in van die onopgevoede etterbakkies in mijn huis. Vooral als die ouders nog lachend zeggen 'we zijn goed verzekerd hoor' gaan mijn haren recht overeind staan. Dat van het zwembad klinkt ook bekend. Wij gingen een maand of twee geleden nog naar het zwembad met ons dochtertje. Ze was lekker met een bootje aan het spelen en mijn man duwde het bootje naar haar toe. Kwam er een jochie van een jaar of 6 aan en griste zo dat bootje mee . Zijn moeder stond gewoon op de kant toe te kijken. Ik zeg dus, zij was aan het spelen, wil je dat bootje teruggeven. Dat jong zei 'nee' en kreeg en verwilderde blik in zijn ogen. Ik heb gewoon die boot uit zijn handen getrokken. Vervolgens heeft het kind 10 minuten lang bij zijn moeder zitten janken en mij voor vanalles uitgemaakt, dat mens deed niets! Ik kan je frustratie goed voorstellen, je hebt toch gewoon geen zin in kinderen die jouw kinderen pijn doen en ouders die nergens wat van zeggen. Ik zou ze gewoon niet meer uitnodigen.
Beste Jo79, Met dit dilema zit ik nu dus ook. Jayden is straks jarig. We zien elkaar eigenlijk alleen nog op kinderverjaardagen. Zover was ik dus al. Ik zit nu dan ook serieus met het dilema van nodig haar nu wel of niet uit. Mijn hart en verstand zegt, doe het lekker niet. Ze heeft ook nog nooit interesse voor mijn guppie getoond vanaf het moment dat hij geboren is. Vanaf dat Jayden er is heb ik dus al niet echt contact meer met haar. Ik heb altijd interesse getoont voor haar (grrrrr.... ) kinderen. En zij kan het niet voor mijn kind. (ze weet wat we voor moeite hebben moeten doen om dit kleine manneke te mogen krijgen) Maar sociaal gezien kan ik eigenlijk niet om haar heen. het is bij ons de gewoonte (omwille van de kinderen) dat je met de kinderverjaardagen wel gaat. Ik weet dan ook even echt niet wat ik moet doen. Mijn partner zegt dus rustig als je haar er niet bij wil, nodig je haar toch lekker niet uit. Ik heb gelukkig nog even de tijd om hier over na te denken. Al denk ik als ik eerlijk ben tegenover mijzelf dat ik wel weet hoe het straks gaat. ( niet uitnodigen dus). Verder vind ik het wel moeilijk hoor als je die kleine hummels zo ziet spelen. Ik ben ook echt blij dat ons mannetje en peetkindje het goed kunnen vinden samen.
Ow ow ow, dat zijn echt van die dilemma's waar soms grote ruzies door ontstaan bij ouders. Niet mee bemoeien is wel het slimste, maar als je kind dan dag aan dag overruled wordt, daar word je ook maf van! Tja, het klinkt misschien wel wat belerend, maar ik zou gewoon tegen dat oudere meisje zeggen (ook waar haar ouders bijzijn): kijk meisje, je bent al zes jaar, en jij snapt best wel dat je niet steeds speelgoed van een baby mag pakken. Jij bent toch geen kleintje meer wat met babyspeelgoed speelt? Of niet, mama? En dan kijken naar haar moeder, groot kans dat ze je wel gelijk geeft en haar dochter zal corrigeren? En durf je zoiets niet aan, dan moet je het misschien over een andere boeg gooien Misschien zoiets als: jij bent al zo groot, jij mag nu kiezen met welk speelgoed de baby mag spelen! En haar daar dan ook aan houden. Een kind van 2 jaar of jonger, zal nog niet snappen dat hij speelgoed moet delen, op die leeftijd denken ze nog zo egoïstisch en kunnen ze gewoon nog niet bedenken dat dat andere kindje mogelijk datzelfde speelgoed wil. Dan zou je misschien iets kunnen regelen met de ouders, en zeggen: moeilijk he, hoe zouden we dit oplossen? Vaak als je zoiets ontwapenends zegt, komt het vanzelf tot een gesprekje en los je samen de dingen op. Veel succes ermee!
Ik heb hier een heel sterke mening over, Als de bewuste ouders er niks van zeggen doe ik het! Zodra mijn kind er 'last' van heeft vind ik dat ik het recht heb om in te springen. Ik ga natuurlijk niet schreeuwen maar corrigeer het debetreffende kindje ook. gewoon met woorden uiteraard. Mijn beste vriendin heeft bijvoorbeeld een dochtertje van 6 en eentje van 1 jaar. Dano is dan bijna 2. Maar die meid van 6 kan weleens speelgoed afpakken of lopen slepen met die kindjes, maar daar zeg ik dan echt wat van. Nu heb ik dat van te voren wel besproken met die vriendin van me. Ik heb aan haar gevraagd of ze het verevelend vind als ik haar oudste aanspreek, daar is ze juist blij mee, ze zegt zelfs dat ik haar straf mag geven omdat ze weet dat ik rechtvaardig ben. gisteren was Manuela hier van t forum bij me, en haar dochter is 3 weken jonger als Dano maar een stuk rustiger, of eigenlijk Dano is een rouwdauwer. Op een gegeven moment deed hij wild met haar dochter en manuela zei er wat van tegen dano. Nou prima! Zolang het maar op een normale manier gezegd word heb ik er geen problemen mee. Kijk de eerste die tegen mijn kind gaat schreeuwen of hem onredelijk behandeld die pak ik aan, maar tot dusver gaat het prima!