hihi.. ze kunnen behoorlijk stom uit de hoek komen jah! Wie rent er nou achter hun eigen staart aan. Wie valt er een touwtje aan waar een blokkenkar aan vast zit! Dat kunnen toch alleen maar katten!
Hoi ikke1981 Jij hebt ook mooie katten en zag dat die zwarte ook inverwachting is Wat lief ik heb helaas niet meer foto's maar ik zal proberen weer een paar te maken Liefs Tijgertje23
ghihihi psies echt stom, hier ook 4 van die heilige stomme katten, staartje rennen touwtje spelen, vrouwtje der sjaal kapot trekken, sokken bijten, maar al met al, ik zou mijn 4 donders niet kunnen missen. Maar wat die allergie betreft, tja daar kan ik inkomen, hij voelt zich dus ronduit slecht door de huisdieren, das wel sneu voor je man.
D'rom... maar als ik jou was zou ik dan zelf proberen een goed thuis voor ze te vinden. Dan weet je ook waar ze zitten..
Ik vang dus vaak dieren op die gedumpt worden want zo zie ik het nu eemaal een dier neem je voor heel zijn leven en niet voor even, is mijn motto. Tuurlijk heb ik weleens een dag dat een van mijn honden me voor mijn voeten loopt en niet genoeg kan krijgen van het knuffelen en dat ik er net even geen zin in heb, maar zelfs om te denken dat ik ze zou willen slaan of schoppen? dat is nog nooit in mij op gekomen. Ik vind allergie persoonlijk ook geen probleem, ik ben zelf allergisch geweest, heb medicijnen gehad en overheen gegroeid want net zosnel als je het kan krijgen kan het ook weggaan. Ik vind inderdaad als je je er zo aan ergert dat je ze beter weg kan doen want die beestjes hebben er immers ook niet om gevraagd om bij jou te komen wonen en verdienen dan een beter (liever) huisje waar ze WEL gewenst zijn, ik wou alleen dat mensen wat beter zouden nadenken voordat ze aan huisdieren beginnen, ik zie er hier zo lacherig over gedaan worden maar vind het een hele kwalijke zaak dat het zo moet gaan (en je ziet het enorm vaak als er kids komen) Maar IN GODSNAAM neem dan NOOIT geen beestjes meer want je neemt ze niet alleen voor jouw (tijdelijk) plezier maar ook voor die van hun anders moet je er gewoon niet aan beginnen. Nu maar hopen dat je je niet ergert aan je baby's gehuil of poepgeur...
Psies... Maar dat is eigen hè, dat is toch heeel anders! Tuurlijk kun je je ook weleens ergeren aan het gehuil, gedrein of gejammer van je kindje! Daar zal menig mams over mee kunnen praten en jij misschien straks ook wel! De term, achter behang plakken is toch ook niet van de lucht! Maar gelukkig blijkt mijn man niet allergisch voor onze dochter! Dus die kunnen we houden en met een beetje mazzel komt er nog 1tje bij in maart!
Hey Gupsie, Het lijkt mij een hele moeilijke beslissing om je katten weg te doen....Hoe ik er nu tegen aan kijk, zou ik dat niet kunnen... Maar ja als er een allergie ter grondslag ligt, dan kun je misschien niet anders? Uit je verhaaltje blijkt ook wel dat je "ze" echt zat bent.....(toch?) Ben je niet bang dat dat met je hormonem te maken heeft, en dat je later misschien spijt krijgt? Ik heb zelf ook twee katten en het zijn scheten! Tuurlijk heb ik ook wel eens van "moet je je nu gaan wassen?" of zoiets, maar ik kan er dan altijd wel om lachen.... Als ik hun koppies alleen al zie dan smelt ik weer... Liefs An
Ze is nu niet meer zwanger, deze is van 2 jaar geleden, maar ze lag er zo lief bij echt trots met dr buik, en vond hem wel toepaselijk voor hierzo
Tja en soms blijft een allergie.. en ik vind t echt belachelijk dat hier mensen zijn die katten met je kind vergelijken.. Maar dit zal allemaal wel weer op n discussie uitlopen waar ik niet meer op zal reageren. Gupsie moet zelf beslissen wat zij denkt dat t beste is voor haar katten! (en zichzelf/man).
Ook allergie is veel minder erg dan sommigen doen laten lijken. Lastig kan het soms wel zijn. Ik ben al sinds kind allergisch voor honden en katten. En in zeer hoge mate. Wij hebben 2 honden en 2 katten. De HA zei dak ze beter de deur uit kan doen. JA ME HOELA! Ik hou ontzettend veel van die beesten. En dat beetje snotteren en vaak jeukende ogen neem ik graag op de koop toe. Ik gebruik niet eens medicijnen voor m'n allergie. Ik heb die beesten genomen. En niet voor even maar voor hun hele leven. En och...ook ik stoor me regelmatig aan ze maar kan ook enorm van ze genieten. Net als bij kinderen. en Mo666 je lacht wel heel overdreven hysterisch in je berichtje. Ik zou d'r bijna m'n vraagtekens bij zetten En dat degene die over je uitspraken vallen kortzichtig zouden zijn. Dat is ook een uitspraak van lik me vestje. Kortzichtig zijn is niet verder kijken dan je neus lang is. Net zoals hormonen die NU opspelen en dus daarom de katten maar moeten wijken terwijl je er misschien later spijt van zou krijgen wanneer die hormonen je geen parten meer spelen. Dat is pas kortzichtig. Jij mag meer
Ik ben ook erg allergisch voor mijn eigen katten, maar voor mij is het ook wel te doen, net als bij Gerrina. Het is soms wel echt vervelend, dan heb ik de hele dag propjes wc papier in mijn neus (maar het staat wel heel charmant ) En altijd, als ik net een kat geaaid heb, ga ik in mijn oog wrijven, heerlijk! Mijn katten zijn gewoon schatten, zij kunnen er ook niets aan doen dat ik me sneller erger aan dingen dan normaal. Iedereen die veel om me heen is, zal er wel wat van merken. (man moet het af en toe ook ontgelden) Maar ik zal nooit overwegen ze weg te doen, als ik daaraan denk, breekt mijn hart al. Mijn zus is 8 jaar geleden geëmigreerd, en kon haar kat toen niet meenemen. (die zou een half jaar in quarantaine moeten) Ze moest zo huilen toen ze hem bij ons achterliet, maar nu is die kat alweer 8 jaar bij ons. Zou haar nooit kunnen missen.
Meis, ik schrijf al ruim een half jaar op dit forum, ik dacht dat jullie me ondertussen wel een beetje kenden... Mijn katten wijken helemaal nergens voor. Ze krijgen nu van mij minder aandacht en mijn man compenseert dit weer door extra veel met ze te knuffelen. Maar goed, ik hou er mee op. Zo'n reactie van jou vind ik namelijk ook weer kortzichtig! Maar nog even voor de duidelijkheid: Mijn katten krjgen liefde genoeg, hoeven niet naar het asiel en worden zeker niet geschopt. Iedereen weer blij?
Sorry meis, ik ben hier ook al een tijdje maar ik ken je niet. Dus ik kan niet weten wanneer je iets meent of wanneer je een "grapje" maakt. Is dus niet vreemd wanneer er zulke uitspraken worden gemaakt dat er meiden zijn die er op reageren en er duidelijk een andere mening over hebben en die ook niet onder stoelen of banken schuiven. Daar moet je tegen kunnen. (ik krijg ook wel es virtueel een draai om m'n oren ) Ik bedoel...zeg eens eerlijk...als je het zelf terug leest, kan je dan nóg niet de reacties begrijpen!? Jah, en zo kunnen we aan de gang blijven natuurlijk. Dus ik hou er ook maar mee op
Voor geen goud gaan mijn katten weg bij mij, ik heb er 3. echt voor geen goud, toen een kater van mij vorig jaar weg was gelopen ben ik een paar dagen goed van slag geweest, ik heb dagen lopen zoeken. Ik weet dat blackie, de kater, het nu goed heeft, ik zie hem soms lopen op het land bij mijn ouders achter thuis, ik zie dat hij er goed uitziet, ik weet dat hij overal naar binnen kan om eten te krijgen, alleen hij vertikt het om te komen en we krijgen hem niet te pakken. De lul laat zich wel altijd even zien als hij ons opmerkt. Maar ja ik weet waar hij is en dat hij het goed heeft. Maar als het echt niet meer gaat dan kan ik me wel indenken dat je dan een vervangend huisje opzoek. Maar ik neem aan dat je geen katten ooit weer neemt?
Goh, is de discussie over dat Mo haar kat nu wel of niet schopt toch verder gegaan? Dacht dat nu toch wel duidelijk was, dat die uitspraak uit het verband was gerukt? Ook ik schreef dat ik me sinds ik zwanger ben zwaar irriteer aan mijn 2 katten! Maar kom op meiden, laten we voorop stellen...niemand hier schopt zijn kat en zet vanwege een irritatie hun katten het huis uit (bij gupsie speelt allergie gewoon een hele grote rol!) Wij hebben onze oudste kat al 12 jaar(uit het asiel gehaald als 6 jarige kat!), verzorgen haar super, en ook nu(ondanks mijn super irritatie) ren ik met dat beesie naar de dierenarts omdat ze een dagje aan de diaree is! De meeste weten dondersgoed dat de irritatie aan hen zelf ligt (ik in ieder geval wel) en ik ontwijk die beesies gewoon wat meer. En zoals ik al eerder heb gezegt..als ik het weer een op mijn heupen heb kan ik mijn vent ook wel een schop onder zijn reet geven, of hem buiten zetten..maar of ik dat ook echt doe?
Ik denk dat eerder mijn ventje eruit trap.... Ik snap ook wel dat als het niet langer gaat dat het dan de oplossing is als de katten een plekje krijgen waar ze het(ook) goed hebben... Maar ik snap ook de mening wel van andere mensen...
Ondanks dat wij 4 katten hebben die ook nog eens allemaal binnen zitten (ze mogen niet naar buiten) en ik er af en toe zo knettergk van wordt dan kan ik het nog niet over mn hart verkrijgen om ze het huis uit te doen. Misschien een stomme vraag, maar heb je er goed over nagedacht? Ik bedoel is dit pas vanaf je zwangerschap of had je daarvoor al irritaties richting de katten? Ben je niet bang dat je spijt krijgt straks? Ik wil niet als een zeikerd overkomen, ben alleen bang dat je er heel erg veel spijt van krijgt. Ik hoop dat je er erg goed over na hebt gedacht en ook alle andere opties hebt bekeken voordat je ze uiteindelijk echt WEG doet. Ik hoop dat je voor je gevoel de juiste beslissing neemt. Liefs, Duveldraakje
Whaahahahaha, schiet me nu opeens tebinnen... Bij allergie van je man, kun je toch ook gewoon je man weg doen? Want zo te horen zijn er veeeeeeel meer dierenliefhebbers dan mensenliefhebbers, want wie heeft er naast jou en je dochter nog meer je man lief? nu maar hopen dat dat niet net zoveel zijn als eerstgenoemde liefhebber En dames, letten jullie een beetje op de mannier waarop je je mening uit, er wordt een topic ge-opend om steun te krijgen voor deze moeilijke beslissing en binnen de kortste keren is het een en al gekat over en weer. Dus de nagels en hormonen maar weer intrekken en lekker verder spinnen Groet van Kiki
Wat een reacties allemaal... Hoop dat de katten een goed thuis vinden, succes met het zoeken van een nieuw baasje!