@norii Wij hebben in het begin een beetje geschiven met de tijden zodat ik niet tot 1 uur wakker hoef te blijven voor de voeding.. Nu kan ik na half 12 ook lekker mn bedje in! Hahah en dat van die olifant.. Ik kan alweer bijna helemaal normaal zitten.. Op een stoel gaat t beter als op de bank haha Alleen merk nu wel dat het bijna genezen is... Word af en toe gek van de kriebel!!
Jeetje meiden wat een berichten vandaag! Lizzy heel veel succes morgen, ben benieuwd naar het laatste kindje van ons clubje! Zal aan je denken! Sam wat een leuk kindje, eigenlijk heeft hij behoorlijk wat weg van ons mannetje hahaha. En je bevallingsverhaal, vind het heerlijk om te lezen! Zal die van mij ook echt eens typen 1 dezer dagen. Norii Ties is ook echt een heerlijk kereltje om te zien zeg! En fijn dat de voeding zo goed gaat! Voedingstijden hier zijn ongeveer om de 3 uur. Alleen 's nachts maakt hij een langere pauze ertussen maar dan pak ik hem weer op omdat ik anders op knappen sta.... Hopelijk past de hoeveelheid voeding zich hier snel aan! Nu meldt hij zich toevallig weer..... Dus meiden tot later!
Mijn bevallingsverhaal: Tot de avond van 29 december niks aan de hand, we hebben die avond nog gezellig bij opa en oma gegeten en nog steeds in afwachting of we het jaar 2011 met zn tweetjes zouden gaan afsluiten gingen we weer naar huis. De nacht van 30 december volgde Mama werd s nachts om 2.15uur wakker, ze wilde zich even lekker omdraaien en na een kuchje voelde ze iets stromen urine? Nee toch dus naar de wc om het te checken.. Geplast, maar er kwam ook ander vocht mee. Heel raar gevoel vond mama dat. Een beetje zenuwachtig ging mama toch weer terug naar bed, wat zal ze doen de verloskamer bellen? Of was dit gewoon wat afscheiding? Ze maakte papa wakker en na wat gespeculeer heb ik de verloskamers gebeld en we konden na overleg toch even langskomen. Poeh! Dat was even schrikken. En nu? Zou het vandaag gaan gebeuren dan? Zou ik in het ziekenhuis moeten blijven of ? Papa en mama reden naar het ziekenhuis waar mama vervolgens aan de ctg scan werd gelegd. Helemaal nieuw natuurlijk, je weet niet wat je te wachten staat.. De hartslag van jou werd in de gaten gehouden, mamas hartslag en de weeën activiteit werd opgemeten (harde buiken) Er werd een kweekje genomen om te kijken of het echt gebroken vliezen waren. Na twee testjes was het resultaat toch wel duidelijk, 2 streepjes dusja, vliezen gebroken! Slik. Maar! We konden wel naar huis. Op dat moment kunnen ze weinig doen. Zet het niet door, dan zou mama ingeleid worden. Sowieso zouden we die middag om 14.00uur terug moeten komen om nogmaals aan de ctg te liggen. Spannend allemaal dus. Dus naar huis en naar bed natuurlijk. Papa viel in slaap, maar mama kreeg toch krampjes. Ze viel dus moeilijk in slaap. Gedachten en gepieker, de hele ochtend totdat papa even naar het werk moest. Mama zou nog proberen te slapen maar dat lukte niet. Ze kreeg steeds meer pijn. Om half 10 heeft mama papa gesmst dat hij naar huis moest komen want ik wilde opnieuw de verloskamers bellen. Dit was toch niet vol te houden? Papa kwam thuis en we hebben het eerst even aangekeken. Maar de krampen waren niet leuk en mama wilde zekerheid. Dus de verloskamers gebeld en opnieuw naar het ziekenhuis. Het was toen rond 12.00uur. Opnieuw een half uur aan de ctg.. Alles was goed maar wat bleek; mama had al drie centimeter ontsluiting. Dus het was echt begonnen! Een heel gek gevoel is dat, je weet dat het staat te gebeuren maar beseffen doe je het niet. Dat je die dag hoogstwaarschijnlijk mama wordt is dan ineens zon gek idee! We konden daar blijven; maar wel 2 uurtjes wachten. Dan zouden ze opnieuw kijken. Maar daar hadden papa en mama eigenlijk weinig zin in. Opnieuw naar huis maar mama wist dat ze het moeilijk zou krijgen. Krampen/weeën volgden elkaar op en dat was geen pretje! We zijn nog gaan douchen maar mama had echt pijn. Zoveel pijn dat ze vantevoren nog heeft moeten overgeven. Zo hee, wat kun je je dan beroerd voelen! Om half 5 terug naar het ziekenhuis. Ctg aan en mama had 4 cm ontsluiting! 4 cm? Wat? Je hoopt na die paar uurtjes thuis dat het dan toch wat meer zou zijn. Maargoed, mama wist op dat moment niet beter en liet het allemaal, samen met papa, op zich afkomen. Er stond iets moois te gebeuren, we kregen uitstekende zorg en hulp en samen zouden we het wel aankunnen!! Oeioeioei wat volgden die weeën zich snel op zeg! Op een gegeven moment hield mama het niet meer! Papa was er al die tijd voor mama. Dat was heel fijn. Hij was echt een toppertje. Mama heeft papa volgens mij nog nooit eerder zo hard geknepen als toen Mama vroeg vervolgens om de ruggenprik. Dit kon ze niet aan, die pijn! Au au! Maar al gauw bleek dat mama 8 cm ontsluiting had!! Na het gedoe met het infuus wat mama niet zo heeft meegekregen maar niet zo snel ging met aansluiten, hoefde de ruggenprik niet meer! Wel werd het morfinepompje aangesloten, maar mama moet eerlijk zeggen dat ze er niet heel veel baat bij had, ze werd wel wat suffig en kreeg de dingen om zich heen niet goed meer mee. De weeën zelf dus wel, die waren nog net zo pijnlijk als daarvoor dus zo af en toe op dat knopje drukken vond mama niet zoveel zin hebben. Op een gegeven moment kreeg mama persweeën. Je wou eruit kleine schat! Dus huppakee, handen onder de knieholtes, kin op de borst en persen maar! Wat een belevenis was dat! Pijn deed het niet, op dat moment pers je de pijn zeg maar weg. Mama verlangde naar jou en papa hielp me heel goed met ondersteunen! Daar was je dan, lief klein meisje. Na ongeveer 20 minuutjes persen heeft mama je op de wereld gezet. Helemaal mooi, zo puur, zo perfect. Wat een verademing, wat een opluchting, wat een geluk en wat een liefde. Je werd op mamas buik gelegd en geen pijn meer, mama en papa konden alleen nog maar naar je kijken! Je was nu ons eigen kleine meisje, aan wie we je heelveel liefde gaan geven!!
Zou Misslizzy haar dochtertje al in haar armen hebben? Spannend, ben zo benieuwd! Hier mijn bevallingsverhaal: Donderdag op vrijdagnacht 8 december om half drie. Ik draai me om in mijn bed en voel wat weglopen. Ik voel gelijk dat het vruchtwater is en gil gelijk naar mijn man dat hij de verloskundige moet bellen omdat mijn vliezen zijn gebroken. Geen twijfel mogelijk, ik herkende het van mijn vorige bevalling. Omdat ik nog maar 34 wk en 3 dgn zwanger ben en de baby nog niet volledig is ingedaald zegt de vk dat ik in bed moet blijven liggen en dat ze er direct aankomt. Binnen 15 minuten is ze er. Ze bevestigt het, het is inderdaad vruchtwater, dus met spoed naar het ziekenhuis. Omdat de baby toch een stukje is ingedaald hoeven we gelukkig niet met de ambulance maar mogen met de eigen auto. Schoonmoeder is inmiddels gebeld om bij de andere kinderen te blijven. De kinderen hebben er gelukkig niets van meegekregen en slapen lekker door. In het zkh worden er gelijk allerlei onderzoeken gedaan, bloedprikken, urineafname, ctg. De dienstdoende verloskundige in het ziekenhuis komt naar ons toe en verteld ons, dat wanneer de baby nu geboren gaat worden er een kinderarts bij de bevalling aanwezig zal zijn om het kindje direct na de geboorte na te kijken en dat ze waarschijnlijk zuurstof nodig zal hebben. Ze zal waarschijnlijk 4 tot 6 weken in de couveuze moeten. Omdat later uit de onderzoeken blijkt dat ik een bacterie bij me draag moet ik ook bevallen met een infuus met penciline, omdat te vroeg geboren kindjes van deze bacterie heel ziek kunnen worden en hersenvliesontsteking kunnen krijgen. Ineens besef ik wat er allemaal gebeurd en barst in tranen uit. Mijn kindje, als er maar niks misgaat met mijn kindje!!! De weeen beginnen dus op naar de verloskamer. Uren heb ik daar gelegen met weeen die om de 7 minuten kwamen, maar doorzetten deed het niet. Omdat de artsen geen weeenopwekkers wilde toedienen, omdat ze liever hadden dat de baby nog even in mijn buik bleef zitten zijn we weer terug gegaan naar de verlosafdeling en werd het infuus er weer uitgehaald. Heel raar en dubbel. Blij natuurlijk dat ons kindje toch nog even bleef zitten, maar ook verdrietig omdat die dag weeen dus voor niets waren geweest. En zo ging het nog 10 dagen door. Continue weeen en harde buiken maar echt doorzetten deed het niet. Daarbij werd het infectiegevaar natuurlijk wel steeds groter omdat mijn vliezen al zo lang gebroken waren. En toen 17 december weer een dag vol met weeen. Inmiddels probeerde ik het maar te negeren. Later op de dag begon ik ook bloed te verliezen en dat werd eigenlijk steeds erger. Voor de zoveelste keer aan het ctg. Toen ik bijna niet meer kon lopen vanwege de beenweeen en het bloedverlies echt erg werd werd er besloten weer naar de verloskamer te gaan en nu zou ik dan echt gaan bevallen, mocht het niet doorzetten dan zou ik weeenopwekkers krijgen. TJEEE wat was ik blij dat ik eindelijk ging bevallen! Weg met die onzekerheid, die stomme weeen iedere keer en die angst voor infectie. Het was rond 22.00 uur en ik had 3 a 4 cm ontsluiting. Het infuus werd weer geplaatst en een zak penciline werd toegediend. Voordat ik ging bevallen moesten er minstens twee zakken penciline zijn toegediend om er zeker van te zijn dat de bacterie onder controle was en dus geen gevaar kon opleveren voor ons kindje. Toen de weeen nog steeds niet echt wilde doorzetten kreeg ik weeenopwekkers en ja hoor, daar kwamen ze! Maar na een tijdje zakte ze weer weg, dus infuus een standje hoger. Tijdens de hele bevalling heb ik op mijn zij gelegen en me niet veroerd, op de één of andere manier vond ik alle rust om de weeen weg te puffen. Ik heb ook bijna niets gezegd, was een beetje in mezelf gekeerd, ook omdat ik bang was wat er komen ging, hoe zal ons kindje het straks doen? Ze was immers ruim vier weken te vroeg. En toen na 8 uur weeen kwam ineens weer dat zo herkenbare persdrang gevoel. Ik draaide me op mijn rug en na DRIE minuten persen was daar ons prachtige meisje!! Het enige wat ik riep was: het is klaar, het is klaar! Omdat ik zo blij was dat die hele periode van spanning en afwachten nu achter de rug was! Wonder boven wonder deed ons meisje het prima en mocht ze een uur lang bij me op mijn buik blijven liggen, daarna werd ze door de kinderarts meegenomen om nagekeken te worden. Mijn man ging met haar mee. Heel vreemd, daar gaat je kindje en jij blijft alleen achter. De traantjes kwamen dan ook even. De kinderarts vond gelukkig geen afwijkingen en hoefde ze niet eens de coufeuze in. Ze had voor haar termijn ook een prachtig gewicht, 2855 gram! Wel moest Lynn 24 uur aan de moniteren liggen ivm de bacterie die ik had. Maar gelukkig deed ze het zo goed dat ze daar na die 24 uur ook vanaf mocht. Na nog 4 dagen op de kinderafdeling te hebben gelegen mocht ze lekker mee naar mijn kamer en weer 2 dagen later mochten we allebei naar huis. Nu konden we eindelijk genieten en heerlijk de kersdagen thuis vieren!!!
Xlovely en zonnetje wat een mooie bevallingsverhalen!! @zonnetje: wat zal het spannend geweest zijn voor jullie, die onzekerheid met de bactrie enzo. Gelukkig is alles goed & zoals je zelf al schrijft: wat een mooi gewicht!! Ties is met 39w en 2dagen geboren en woog 2940gram. @misslizzy: al nieuws???
@ norii.. Dan is ties ook een klein/dun mannetje? Bedoel ik niet verkeerd hoor haha Maar bentley was vij 37+5 3226 gr
Dames.. Heb even een vreemde vraag... Wie van jullie met knip oid... Heeft al gekeken down under? Ik ben eigenlijk heel nieuwgierig hoe het eruit ziet... Maar vind het ook zoooooooo eng! Misschien ziet het er wel heel raar, anders of helemaal verpest uit ofzo....
geen knip gehad, wel hechtingen voor my lips down under heb nog niet gekeken! durf eerlijk gezegd ook niet... ben bang voor een enorme teleurstelling, omdat de hechtingen voor 'de mooi' hadden moeten zijn en het volgens de VK niet goed gelukt zou zijn ??? misschien vanavond toch even spieken met een spiegel haha!
Ahaaa wel hechtingen dus.. Ik ben er ook bang voor hoor! Stel je voordat het er niet uitziet! Kleine kans maar goed haha Hmm.. Tegen mij zeiden de kraamhulpenben vk dt t heeeeel netjes gehecht was..(verwacht ik ook wel na en half uur hechten ofzo haha) Maar vind t maar niks... En nog gekeken norii?
@ sam. Deze keer geen knip gehad. Wel een aantal hechtingen inwendig die kan ik dus niet zien. Maar bij yara had ik wel een knip. Heb toen wel gekeken na een paar dagen. Zag er inderdaad raar uit, maar niet eng ofzo. En...... Geloof mij het komt weer goed daar beneden . Dus als je eraan toe bent. gewoon een spiegel pakken en kijken. Maar uiteraard niet te lang wachten anders zijn de hechtingen al opgelost haha.
@mandy na een paar dagen al?! Haha wat een lef Bij mij was t in t begin echt wen ravage... Was helemaal bont en blauw.. Heb ik van horen zeggen hoor haha En die hechtingen zijn al zo goed als weg.... Haha ziett er dan nu alweer normaal uit?
Hai meiden. Onze dochter is er dan ook eindelijk. Ze heet Dieke en weegt 3555gr. De keizersnede ging vlot. Het hele verhaal volgt. De pijn is wel hel geweest vannacht maar kreeg fijn morfine. Dieke spuugt veel vruchtwater. Ze zuigt goed aan de borst maar er is nog geen melk. Dat komt wel.meer vooret keizers. Zeggen ze. Reza reageerde helemaal fantastisch ze was heel lief en gaf kusjes ze ging s avonds ook zonder problemen met papa mee. Kanjer! Dit is zo waanzinnig lig nu met Dieke te knuffelen en ze maakt lieve geluidjes. Zo mag de katheruit. En.hopelijk t infuus ook. Nou meiden zet iemand t lijstje voor mij neer met mijn meisje erbij? Fijne dag x
Lizzy; meis gefeliciteeeeeeeeerd!! Aparte, leuke naam Wanneer mag je naar huis met je kleine meid? Eerst maar eens goed uitrusten en bijkomen van je keizersnede! Hier; alles prima. Vannacht alleen 2 keer gevoed i.p.v 1 keer pffff. Lina had ook weer last van krampjes en dat rond 4.00 = niet leuk Vanmorgen naar het weeguurtje geweest, ze weegt nu 3540 gram. 200 gram aangekomen (haar geb.gewicht was 3340) Dinsdag hebben we intake van het consultatiebureau. @downunder; heb al een paar keer gekeken en langzaamaan begint het weer ergens op te lijken Er zitten nog wel wat hechtinkjes. Het is nog vooral rood aan de binnenkant, het lijkt wel geirriteerd Ik dacht gister nog; hier is ze gewoon uitgekomen joh hahaha xx
Lizzygefeliciteerd!!!!!! Blij om te horen dat alles goed is @ lovely hahaha jaaa daar is ze idd uit gekomen Mar wat knap dat je L heb gekeken haha Ik besef het wel eens als k naar mb ventje kijk.. Dan denk ik wat is ie klein en schattig enz. En dN denk ik.... Maar wel heeeel groot voor zoon klein gaatje... Hoe heb ik dat gedaan!! Vind t nog steeds bizar Haha
@misslizzy: GEFELICITEEEEEERD met de geboorte van jullie dochter Dieke!!!!! het lijstje zal ik straks even bijwerken. Hoe gaat het met moeders???? @hechtingen: nog steeds niet gekeken haha en ze zijn er al laaaang uit hoor!! Het zou er dus weer 'normaal' uit moeten zien. De hechtingen die ik had waren 2 voor de binnenschaamlip en 1 voor de buitenste. Die zou gescheurd zijn en hebben ze geprobeerd aan elkaar te hechten, zodat het weer in een rechte lijn zou staan. Dit is niet gelukt en er zou een 'kartelrandje' van over zijn gebleven.. ML kan zich er gelukkig niet zo druk om maken zei hij. Zolang ik er maar geen last van heb , uiterlijk is niet belangrijk wat is hij toch een lieverd! @anticonceptie: hier sinds gisteren gestart met cerazette. De pil die gebruikt kan worden en combi met BV. Wel gek om de pil in te nemen, terwijl ik nog af en toe wat licht bloedverlies heb van de bevalling. Een ongi kan nog heel lang uitblijven.. van de ene kant fijn natuurlijk , van de andere kant voelt het niet natuurlijk. Alsof mijn lichaam het niet meer doet ofzo. Fijne dag allemaal!!
@ nori nou dat kleine randje zal denk ik wel te verwaarlozen zijn... Het is in principe maar heeeel klein natuurlijk... Al kan ik me voorstellen dat je t zelf jammer vind misshien.. @ anticonceptie.. Hier nog niks in huis.. Maar moet morgen weer voor controle naar HA voor bentley zn oogjes, kijken of t zalfje goed werkt enzo.. Dus ga gelijk maar even vrgen voor de pil weer.... Weet iemand trouwens hoe dat zit met je borsten.. De pijn is gewoon allemaal weg enzo.. Maar lek nog ateeds af en toe en als k erin knijp kont er ook gewoon nog melk uit.. Als je t melk kan noemen hahA