Hoi dames, Ik zit er heel sterk aan te denken om Thuisblijfmama te worden. Financieel kunnen we het makkelijk redden. Daar hebben we al naar gekeken. Mijn man vind het prima als ik Thuisblijfmama wil worden, maar als ik zou willen blijven werken vind hij het ook prima. Als ik maar gelukkig ben zegt hij. Voor mijn gevoel ben ik er allang uit. Maar mijn geweten zegt iets anders. Ik zit allerlei scenario's in mijn hoofd te halen zoals, wat als mij man dood gaat, ontslagen wordt, ziek wordt, arbeidsongeschikt raakt, wat dan? Ook bouw ik dan geen pensioen op maar volgens mijn man kan dat met polissen weer wel. Ik zit heel erg in dubio. Ik wil het heel graag, maar er zitten zoveel risico's aan vast. Ik weet niet zo goed wat ik met het topic wil bereiken. Even van mijn afschrijven denk ik.
Thuisblijfmama zijn is heerlijk maar het slaat wel een enorm gat in je cv. Dat is iets waar ik nu tegenaan loop.
Daar zat ik ook aan te denken. Maar de opleiding die ik gedaan heb en de branch waarin ik werk heb je ook vrijwilligerswerk op hbo niveau. Dat kan je ook een dag in de week doen. Op die manier heb ik geen gat in mijn cv.
Hier ook thuisblijfmama,hier was de keuze makkelijker omdat ik net klaar was met studeren en niet wilde dat bijna mn hele salaris aan kinderopvang opging.wel natuurlijk de zorgen wat als,maar hier heeft mijn man bij zijn pensioen een weduwepesioen,niet veel maar genoeg om in de tussentijd iets te vinden,verder probeer ik wel een beetje bij te blijven in mn vakgebied,en ben ik van plan als straks de jongste op school zit weer (parttime) te gaan werken.verder vind ik het heerlijk om thuis te zijn en alles zelf te kunnen volgen en niet van iemand anders te moeten horen dat ze weer iets nieuws heeft geleerd. Wel is sociale contacten onderhouden wat lastiger,veel zijn werken en mensen die ik tegen kom met wandelen zijn vaak opa's en oma's die op de kindjes passen.
Ik ben gestopt met werken toen onze dochter werd geboren. Ik had op dat moment een erg nare werkgever, dus de beslissing om ontslag te nemen was zo een stuk makkelijker. Ik wilde niet perse thuisblijfmoeder zijn, maar de banen in mijn sector zijn zo gering en overal wordt minimumloon betaald dat ik er geen moeite in wilde steken een nieuwe baan te vinden en dan alsnog al mijn salaris aan kinderopvang te moeten uitgeven. Mijn vriend heeft een goede baan en pensioenopbouw dat we ons daar geen zorgen over maakte. We hebben verder voor ons allebei een levensverzekering afgesloten. Mocht hij niet meer kunnen werken dan ga ik alsnog fulltime werken. Qua sociale contacten gaat het bij mij prima. Heb meerdere vriendinnen met kinderen die weinig of niet werken. Daarnaast heb ik een hobby waar ik 3 avonden in de week mee bezig ben en een grote kennissenkring mee opgebouwd heb. Al met al heeft het voor ons gunstig uitgepakt
Toen de oudste geboren werd ben ik bewust thuisblijfmama geworden. Het heeft al de nodige moeite gekost om zwanger te raken en ik wilde genieten van alle momenten. Ik ben wel gastouder geworden en heb daardoor dus geen gat in mijn cv. Tot nu toe heb ik het werken niet echt gemist (veel te druk met al mijn kinderen en gastkindje), maar ik ga straks wel weer studeren, want ik merk dat ik nu wel toe begin te raken aan een andere uitdaging. De dingen waar jij je nu druk over maakt, die hebben wij al getackeld toen we de hypotheek afsloten. Dus geen tophypotheek, maar 1 die we van 1 salaris konden en kunnen betalen. Arbeidsongeschiktheid zit in de verzekering, net als overlijdensrisicodekking en mijn pensioen, tja dat is het enige dat niet goed is geregeld, maar straks ga ik weer werken als de jongste naar school is en dan wordt het sparen voor later. Succes met je keuze.
Dit soort berichtjes doen me goed. Wat is de reactie van de omgeving, dat jullie thuisblijfmoeders zijn?
Ik ben straks ook thuisblijfmoeder wanneer de kleine er is, maar hier was het een makkelijkere keuze omdat ik nooit echt gewerkt heb (af en toe een paar maanden, vooral zomerbaantjes eigenlijk).. Een gat in m'n cv heb ik dus sowieso al, dus die paar jaartjes extra maken me dan ook niet uit.. Hier reageert iedereen heel positief, maar veel familie is ook van het mom 'Als je een kindje wilt moet JIJ er voor hem/haar zijn en voor hem/haar zorgen', dus dan is het al een stuk makkelijker natuurlijk.. Veel succes met je beslissing, TS!
Hier ook bijna alleen maar positieve reacties,was maar een negatievere van het CB die vroeg letterlijk of we het wel redde zo jong (toen net 22) en ik ook nog werkeloos zoals zij het noemde.mijn schoonmoeder was mee en heeft toen gezegd wat een idiote vraag net zo idioot als de vraag die ik toen kreeg toen ik bewust fulltime bleef werken bij de 3e.financieel zijn we nu zelfs in een betere situatie dan wanneer ik zou werken. Verder alleen maar leuk en oprecht de vraag of ik het niet saai vond,maar dat was echt puur uit interesse.
Ik ben ook een thuisblijfmama. En ik ben niet graag thuis. Haha. Ik maak me niet druk over een gat in mijn cv, er is toch een goede verklaring. Of over pensioen, het wordt toch steeds minder... Ik heb een goede brede opleiding gevolgd, ook qua werk van alles gedaan van boekhouding, verkoop, horeca, helpdesk. Ik ben niet de jongste (40) en toch weet ik.. Als ik solliciteer, word ik aangenomen. Op de revalidatie heb ik geleerd je leeft in het hier en nu.. En daar baseer je je keuzes op. Waar word je gelukkig van? Wat is belangrijk? Mijn kleine meid, is zo een kadootje. Na 5 jaar toch nog zwanger geworden, en nog belangrijker ze is gezond. Daar wil ik van genieten. De combi werken en voor haar zorgen is voor mij teveel. Dus ik heb voor haar gekozen. En wat de rest zegt.. Wat denk jezelf.
Het belangrijkste is te doen wat je wil, t leven is al kort genoeg. Maar ik beredeneer altijd met mn verstand, dus ik ben blijven werken, omdat het in mijn ben vakgebied bijna onmogelijk is om na een x aantal jaar weer terug te komen. Daarnaast ben ik heel blij dat ik het gedaan heb, omdat ik sinds kort alleenstaand ben met 2 kindjes, en dan is het een heel fijn gevoel dat ik mn hoofd (finanieel) boven water kan houden. Maar kijk je in mijn hart, zou ik het liefst thuis blijven, omdat ik nu het idee heb dingen maar half te doen, en daar wordt je niet gelukkiger van.
Ik ben op recht jaloers op thuisblijf mama's!! Ook ik zou dat t liefste willen. Ik werk 2/3 nachten per week in de zorg. Dat moet ! Maar mijn oudste heeft veel operaties en problemen waar ik zo druk mee ben dat mijn werk gewoon teveel is. Maar we hebben geen keuze met in feb alweer 9 jaar 2. Huizen
Ik denk dat je moet doen wat voor jou goed voelt en je daarbij niet zo druk moet maken om wat anderen ervan vinden. Wat je ook besluit, er zijn altijd anderen die dat een slecht besluit vinden. Ik vind het zelf heel fijn om 3 dagen te werken en zou dat niet willen opgeven. Ook omdat ik het heel belangrijk vind dat Jan ook minimaal 1 dag bij de kinderen is. Maar dat is onze persoonlijke keuze. Ik denk wel dat je ook moet nadenken over de toekomst... Succes!
Ze vinden mij allemaal knettergek haha hier was ik voor ik thuisbleef werkzaam op kdv en nu als gastouder dus in principe geen gat in mn cv..ben mijn werk juist blijven doen.
hier ook een thuisblijfmama , het bevalt me prima. qua sociale contacten gaat dat ook goed, spreek iedereen regelmatig en komen regelmatig langs of ik ga op bezoek. 1x in de week doe ik vrijwilligerswerk op een boerderij en dat vind ik dan ook wel heerlijk hoor als ik daar een dagje bezig ben.
hier ook een huismama. ben gestopt met werken toen ik zwanger was van de oudste (dit door lichamelijke klachten) Zou een jaar thuis blijven omdat ik niks wilde missen van het 1e jaar. maar ben erna nooit meer aan het werk gegaan. lichamelijk vraagt dat veel van mij en vind het thuis heerlijk met de kids. mijn man heeft geen super salaris, om te janken zelfs. maar we redden het en ik ben op deze manier (als huismama) gelukkiger dan dat ik werk en dat vind mijn man(beide) belangrijker dan een paar extra centen voor luxe dingen. als we wat willen, dan sparen we ervoor. planning was wel om weer in de toekomst te gaan werken maar ik vind het té fijn eigenlijk zo thuis bij de kids. heb hubby vertelt dat ik liever thuis ben bij mn moppies en dat mij dat gelukkig maakt en hij staat volledig achter mij
Hier ook een thuisblijfmama! Ik vind het heerlijk en we hebben er ook echt bewust voor gekozen. Ik wilde altijd fulltime thuis zijn met mijn kinderen en ben nog steeds iedere dag dankbaar dat dit voor ons haalbaar is. Financieel redden we het makkelijk. Uit de omgeving heb ik eigenlijk nooit hele gekke dingen gehoord, maar ik ben dan ook niet iemand bij wie dat zo snel kan haha.. Heb altijd wel mijn woordje klaar . Het CB vroeg inderdaad ook; Redden jullie het wel??? Ik was ook nog maar 21 toen mijn dochter werd geboren. Als dit is wat je wilt en het is haalbaar voor jullie zou ik het zeker doen! Heb genoeg sociale contacten, dus ook daar zie ik het probleem niet van in. Dat ligt meer aan jezelf, hoe makkelijk je bent met het naar buiten gaan met kinderen en het onderhouden van je contacten. Mira is nu 2,5 en gaat sinds een maandje naar de peuterspeelzaal, voor haar sociale vaardigheden. Ze vind het helemaal geweldig, haar moeder vind het maar vreemd nog Ik blijf in ieder geval thuis tot de jongste ook naar de PSZ gaat en misschien nog wel langer.. Zo af en toe mis ik mijn werk enorm, ik werkte in de kinderopvang en deed het echt met plezier. Maar niets weegt zwaarder dan iedere dag mijn kinderen meemaken. Werk komt wel weer, dat kleine is er zo snel vanaf bij die kleintjes.. Deze dagen krijg ik nooit meer terug.
Hier ook al vier jaar lang thuisblijfmoeder. Ik heb er absoluut geen spijt van al vond ik de wereld om me heen soms wel erg klein worden. Nu wil ik eigenlijk weer gaan werken. Maar die stap is voor mijn gevoel heel groot. Het woord 'schuld' flikkert in neonletters boven mijn hoofd. Het voelt namelijk alsof ik de kinderen in de steek laat.
Ik ben ondertussen al 7 jaar thuis, helaas lichamelijk ging werken niet meer, dus ondertussen ben ik een thuisblijfmama en eerlijk ik zou er zoveel voor over hebben om gewoon te kunnen werken, het lijkt me heerlijk weer een grotere wereld te hebben echt in de maatschappij mee te draaien en niet altijd alleen maar mama van Quinten te zijn maar soms ook gewoon mezelf. Ja ik mis het werken erg en als het zou gaan zou ik onmiddellijk weer gaan werken. En nee dat wil niet zeggen dat ik niet gelukkig ben ben dol gelukkig met ons mannetje en vind het heerlijk dta ik er altijd voor hem kan zijn maar als ik de keuze had zou die anders zijn als de situatie nu is.