Wat een verdriet! Mijn zusje is net bevallen van een prachtige zoon. Gelukkig voel ik oprechte blijdschap en trots, maar dit is wel heeeel confronterend! Ik was bijna tegelijk met haar zwanger na ruim 5 jaar proberen en de 3e IUI. Ik was zo blij en kon het tegelijkertijd bijna niet geloven na al die tijd! Maar bij de eerste echo bleek het al mis te zijn, veel te klein. Met 9 weken kwam de miskraam, wat was dat verschrikkelijk! Al die maanden heb ik bij mn zusje kunnen zien hoe ik er ook uit had kunnen zien. En dan nu de kers op de taart: een prachtig kind! Ik voel nu het gemis van mijn "baby" en de pijn van de moeilijke jaren die achter ons liggen. Maar het ergst is de angst dat het nooit... ik durf het niet eens te schrijven. Ik heb het gevoel door alles en iedereen ingehaald te worden en dat ik alleen sta, iedereen na te kijken die langsgescheurd komt. Allemaal die andere wereld in, terwijl ik achterblijf in een wereld waar ik eigenlijk te oud voor ben, die van de jonge, net afgestudeerde levensgenieters. Kon ik dat maar, lekker genieten.. Ik merk dat er toch langzaam een donkere wolk boven me is gaan hangen die alles net even grijzer maakt. En dat vind ik zo zonde van de tijd! Ik vecht ertegen, maar ontkom niet aan de situatie. Ik wil de hele tijd weg, de wereld over reizen, maar ik kan hier niet aan ontsnappen. De realiteit is dat ik niet alle tijd heb en het met de realiteit moet doen, hoe moeilijk dat ook is! Hopelijk snappen jullie mijn gevoel, ik denk niet dat buitenstaanders zich kunnen realiseren hoe diep dit "probleem" gaat.. x Klaasje
Meisje wat een verdriet, en wat een machteloosheid...En hoe herkenbaar....Alles wat je schrijft is waar. En niemand die je kan helpen. En ondanks dat ik er zelf ben geweest, en het allemaal zo herkenbaar vind kan ik geen woorden vinden om je te helpen. Het enige wat ik kan zeggen, houd moed, hoe zwaar het ook is en hoe diep het dal ook is, blijf geloven dat het kan en dat het zal gebeuren, want dat wens ik je zo toe, ook al ken ik je niet!!! Ik wens voor jou dat wat je het liefst wil, je verhaal heeft me zo geraakt... Heel veel succes, en een dikke warme knuffel.. (ik wou dat ik wat zinvols kon zeggen...) XX
Wat goed dat je het hier neerzet, ik hoop dat het je iets oplucht. Wat je schrijft is heel herkbaar, ik denk voor velen. Wist je maar wat de toekomst je bracht, die onzekerheid, die is killing. Nu dus kersverse tante met in je achterhoofd het feit dat je kersverse mama had moeten zijn. Pijnlijk, heel pijnlijk. Ik hoop dat je kan genieten van het kleine ventje en aan de andere kant dat je familie er ook voor jou is. Heel veel sterkte! Elmo
Heel erg herkenbaar! Heb met iets soortgelijks te maken. Ik was vorig jaar zwanger, kreeg een missed abortion en moest gecuretteerd worden. Prompt daarna raakt mijn veel jongere stiefzusje zwanger en krijgt 9 maanden later een gezonde zoon. En ik sta nog steeds met lege handen, inmiddels in een ICSI traject. Het leven staat op "on hold" en de onvervulde kinderwens ligt altijd als een donkere schaduw over alles heen. Buitenstaanders kunnen dit inderdaad niet begrijpen. Zelfs hele directe familie niet. Heel veel succes en sterkte Klaasje!
Hallo Klaasje, Jeetje wat heb jij dit goed opgeschreven. Zo herkenbaar. Wat een pijn en verdriet zul je voelen, ondanks de trots om tante te mogen zijn. Zeker omdat jullie ongeveer tegelijkertijd zwanger waren en je al een hele rit achter de rug hadden. Probeer te blijven geloven in jullie wens en probeer te genieten van het tante zijn (ik doe dat met volle teugen en het is heerlijk om ook even dat moedergevoel te hebben). Ooit zal het jullie dag zijn aan het einde van die lange donkere tunnel. Veel sterkte en dikke knuffel voor jou! Liefs, Misty
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Ik wilde het echt even van me af schrijven en ik weet dat de meesten hier het (helaas..) zouden snappen en zelfs herkennen. Vandaag al wat relativerender.. maar het blijft moeilijk! Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen en kan ik er ook goed met mn zusje over praten. In ieder geval bedankt voor het "luisteren", en allemaal sterkte op de momenten dat je het nodig hebt!
Het klinkt redelijk hetzelfde als bij mij,.....mijn schoonzus stopt met de pil, is de eerste x meteen zwanger en ze vertellen het doodleuk op mijn verjaardag dat ze 4,5 week zwanger zijn(waren) en ze weten van de mm waar ik in zit,.......hoe dubbel kan het zijn,.....mijn neefje is inmiddels 10 maanden en het gevoel dat ik de eerste periode heb gehad is langzaam weggezakt,.......maar het blijft knagen,.......helaas weten mensen pas hoe je je voelt wanneer ze het zelf meemaken.
Gelukkig heb ik hier geen ervaring mee, maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen met deze moeilijke tijd. Je voelt je heel verdrietig en toch ook blij voor je zusje. Ik vind het heel knap van je dat je blij voor je zusje kunt zijn, want dat lijkt me niet gemakkelijk. Geniet lekker van het tante zijn en blijf hoop houden! Liefs Puck.