Thanks dames! Voor de dames die al eens bevallen zijn? Toen duidelijk werd dat je binnen zoveel dagen moeder werd, werden jullie ook zo zenuwachtig ? Ik kijk zooo naar haar uit, maar voel ook zo’n angst !
Probeer de angst los te laten. Ik heb daar zelf geen last van gehad, zenuwen. Ik kwam echt heel snel in mijn eigen cocon. Heel veel succes!
Ja hoor, en nu bij de tweede ook weer net zo goed. Logisch ook toch, je leven staat straks helemaal op z'n kop! Je krijgt er ineens een klein mensje bij dat van jou afhankelijk is. Alles is nieuw, maar dat komt vast goed. Wanneer je straks je kindje in de armen hebt, ben je die angst vast zo vergeten.
Heel herkenbaar! Maar je kunt niet anders dan het ondergaan en zien hoe het loopt. Daar komen de zenuwen ook vandaan, omdat je geen idee hebt wat er daadwerkelijk gaat gebeuren. Maar; het komt allemaal goed, het is het allemaal waard als je je meisje in je armen hebt en je kunt dit!!!
Check!!! Veel eten is de bom. En ik snap niet dat je wijn met miniletters schrijft. Dat verdient juist een ereplek. Zondag bij thuiskomst: wijn!!!
Pfff. Zo veel harde buiken de laatste 2-3 weken.. En nou ben ik het geschop tegen mijn ribben en de immer rusteloze benen even zat zeg. Belooft weer een heerlijke nacht.......
Ik vind eigenlijk dat voor iedere dag dat ik nog niet bevallen ben vanaf nu, ik iets mag kopen.. Gewoon, omdat ik dat verdien. Ofzo. Dus ik heb toch nog een babynestje besteld voor in de box, want ik vind ze zo mooi. En ik wil zo'n Rituals advent kalender. En een playmobil adventkalender voor dochter.
O ik durf dit forum niet meer te openen, krijg er echt zoveel zin in dat eten en in drank! Heb ik tot een week of 5 geleden nog helemaal niet gehad maar het wordt steeds erger. Ik zoek zelfs plaatjes op Google van eten op.. van sushi tot biefstuk tot kaasplankjes! Kan niet wachten
Soms vraag ik me wel eens iets af.. hoe betrokken zijn jullie mannen bij de zwangerschap? Die van mij niet zo (vind ik..). Ik krijg m met moeite mee naar afspraken, ga eigenlijk altijd alleen. Als het aan hem had gelegen hadden we nog precies 0 spullen voor de baby en hij praat er uit zichzelf ook niet over. Als ik het met hem wil hebben over de naam of dat ik ergens tegenop zie of weet ik veel wat, als ik iets voel dan straalt hij aan alle kanten uit er geen zin in te hebben om er over te praten. Het viel me al die tijd wel al een beetje op maar pas hadden we dus een voorlichting in het ziekenhuis (hij wilde er in eerste instantie ook niet heen maar hallo, dat moest van mij) en daar waren dus heel veel aanstaande vaders allemaal enthousiast (dat leek tenminste) en heel erg geïnteresseerd vragen stellen en gewoon enthousiast terwijl die van mij alleen maar op zijn telefoon aan het kijken was en zat te zuchten dat het allemaal lang duurde. Niet zo leuk dus. Maar als ik aan hem vraag of hij er wel zin in heeft dan reageert hij wel enthousiast en zegt hij dat hij niet kan wachten. Mannen...... niet te begrijpen, zo tegenstrijdig. Herkennen jullie dit of is die van mij echt een apart geval?