Mijn ouders wonen ook ongeveer 2 uur bij ons vandaag, maar die zijn de laatste maand hier al 2 keer geweest.. en ze komen ook 1 keer in de maand oppassen. Dan komen ze woensdag en gaan ze donderdag weer weg. Voor de rest hopen we daar ook regelmatig heen te gaan en ze komen regelmatig hier. Ook omdat mijn man nog 3 andere kinderen heeft.. mijn schoonouders wonen een dorp verder op Vervelend dat jullie het niet zo kunnen ervaren ♡
@Johanna01 gefeliciteerd en wat een mooi gewicht!! Hier wonen ouders en schoonouders gelukkig in de buurt (ene 45 min en andere 35 min rijden ). Ze staan eigenlijk allemaal wel voor ons klaar altijd. M'n schoonvader is ziek nu dus die belasten we wat minder. Mijn ouders zijn onze bevalling back uo, maar m'n schoonzusje woont op 15 min dus daar kunnen de kinderen ook altijd terecht of bij vriendinnen in de buurt. De nachten zijn hier ook prut. Als ik 5 uur slaap totaal ben ik echt al heel blij. Maar meestal is het een uur of 2 a 3 in blokjes. En dat al maanden. Kijk echt uit naar verlof. Enige geluk wat ik heb dat het al maanden is, dus dat ik er wel aan gewend bent (en sowieso met onze kinderen en de eerste zwangerschap had ik dit ook, slaap ik al 5 jaar niet meer dan 5 uur per nacht ). In m'n verlof kan ik in ieder geval 3 dagen per week overdag nog een dutje doen en in de weekenden lukt dat af en toe ook nog wel.
Ik baal hier enorm... werd vannacht om 1 uur wakker met vreselijke rugpijn en al gauw kwamen daar wëeen bij. Ik was echt blij dat het nu begonnen was na heel veel voorwerk de laatste week. Dit voelde ook zo anders! Ik liet mijn man nog even slapen en na een uurtje mijn bed uitgegaan om beneden afleiding te zoeken. Maar in plaats daarvan zakte het weer af uiteindelijk toch maar weer mijn bed in gegaan en nu gewoon niks meer.. Ofwel, nauwelijks geslapen en weer geen baby! Ik baal ontzettend. Iemand dé tip om het nu door te laten zetten? Ik hoef niks vandaag, zeg het ook steeds tegen mezelf.
Wij hebben schoonouders in de buurt en die vangen de jongens ook regelmatig op. Eigen ouders spelen geen rol in mijn leven om verschillende redenen en dat is prima. Hier gelukkig geen gedoe met oppas. Schoonouders zouden 28/10 naar een concert gaan, maar schoonmoeder durft het niet aan, want stel dat ik ga bevallen, dan moet ze er toch voor de jongens zijn en kan ze toch onmogelijk op tijd zijn (20 minuten rijden ongeveer net zo ver als van hun huis af naar ons, maar volgens haar veel langer, want ze moeten dan de zaal uit, jas ophalen, naar de parkeergarage etc.) dus die heeft ze afgezegd. Had voor mij niet gehoeven hoor, maar ze voelt zich dan heel onrustig en zou dan ook niet genieten van dat concert. We prijzen ons echt gelukkig met ze. Toen ik 2 weken geleden even naar het ziekenhuis moest, kwamen ze ook meteen en zijn ze ook bij de jongens gebleven. Dit stelt heel erg gerust, al hoop ik dat ik ze niet uit hun bed hoef te bellen en niet voor niets naar het ziekenhuis hoef, als het nog niet zover is.
Oh wat balen dat het niet heeft doorgezet. Lekker douchen en wandelen, wil nog wel eens helpen, maar uiteindelijk komen ze toch pas als ze er klaar voor zijn. Sterkte nog even. Hou je vast aan dat dit echt de aller aller laatste loodjes zijn!
Van harte gefeliciteerd met je zoontje!! Mooi verhaal, dat je toch nog bij je vk kon bevallen! De fluxus is natuurlijk wat minder, hoop dat je goed herstelt. Wens je een hele fijne kraamtijd toe!
Oh dat snap ik!! Moet zeggen dat het rommelen en niet doorzetten hier ook mentaal zn tol begint te eisen... Ik probeer maar als een soort mantra te blijven herhalen: ze komt wanneer ze er klaar voor is, vertrouwen op je lijf en je baby! Uiteraard zolang alle controles goed zijn hè, voor een aantal van jullie spelen er natuurlijk hele andere zaken mee. Vind het rot voor degenen die daarmee (hoge bloeddruk, dreigende vroeggeboorte, misselijkheid, bekkenklachten etc.) te maken hebben. Het helpt mij soms wel relativeren: alles gaat goed dus het is ook een voorrecht om gewoon rustig af te kunnen wachten tot ze komt! Man is net met de kinderen naar zijn ouders vertrokken en blijven daar de hele middag. Schoonmoeder was afgelopen week jarig (en ze zijn dus weer terug van vakantie) dus mooi dat ze even een cadeautje gaan brengen. Het is 50 min rijden dus ik voelde er meer voor om heerlijk thuis in mn eentje van de stilte te genieten! Wat een verschillen trouwens in de band met ouders/schoonouders hier. Lijkt me heel jammer als met je ouders de band niet goed is. Wij hebben het wat dat betreft echt wel goed. Mijn moeder en stiefvader wonen op 10 min rijden en staan onmiddellijk op de stoep als er iets is. Mijn schoonouders wonen dus verder weg en hebben zo hun gebruiksaanwijzing, maar het zijn in wezen lieve mensen en ze passen ook met enige regelmaat op. Ze zijn alleen nogal aanwezig en met zichzelf bezig wat maakt dat contact wat meer energie kost dan met mijn ouders die aan een half woord genoeg hebben.
Ja dat deden mijn schoonouders ook toen we naar het ziekenhuis moesten. We moeten maar roepen en dan hoppa..prijzen we ons indd erg gelukkig mee!
Ik moet zeggen dat nu ik jullie verhalen lees ik wel even stil en dankbaar ben.. ik heb nog niet eens iemand gevraagd, ik heb zoveel familie om me heen! We vangen altijd elkaars kinderen op, ook als er bijv een stel even een nachtje(of twee) weg wil. Mijn ouders wonen op 10 min, schoonouders op 4 min, drie schoonzussen met gezin op loopafstand en dan nog wat meer schoonzussen wat verder weg(15 min en 1 ver weg op 1 uur). We helpen elkaar altijd uit de brand met oppas omdat we zo dichtbij zijn en we allemaal kinderen hebben dus het ook begrijpen. Mijn eigen zus gaat emigreren dus dat vind ik dan alweer heel heftig maar tegelijkertijd heb ik dus nog enorm veel familie! Zelf heb ik drie broers(tjes) en twee zus(je)sen en dus negen schoonzussen nog die meer vriendinnen zijn wat dat betreft. Vandaag dus afscheid van mijn zus en haar gezin maar dankzij jullie wel even stil gezet bij de rijkdom die ik heb door deel uit te maken in zo’n grote fijne familie die altijd voor elkaar klaar staat!
Bedankt voor jullie lieve reacties. Na een korte powernap voel ik me weer beter hoor dames! Slaap doet ook wel zoveel. Vooral het tekort eraan Ik ga er weer voor vandaag! Wie weet, het zou toch niet lang moeten duren. Fijn weekend nog allen!
@Muisje2016 wat zeg je dat mooi en respectvol over je schoonouders. Zo gaaf het precies ook zo, ik vind het soms intens. Kost energie. Maar het hart van ze is in en in goed en dat houd ik voor ogen. Ik ben gewoonweg tikkeltje gevoeliger dan zij zijn. En geen van beide is verkeerd. Soms trek ik mij alleen even terug haha! Hier gaat er denk geen baby komen. L is ziek. Ik zou het verschrikkelijk vinden haar nu achter te moeten laten, dus denk dat dit al genoeg is haha.
Betreft opvang . Hier word dat zoizo eerst mijn grootouders. Die wonen om de hoek . Mijn schoonouders wonen in Normandië maar vanaf dat we zeggen het is begonnen rijden ze wel naar hier om het over te nemen van mijn grootouders. Mijn eigen mama en papa zijn niet echt bezig met de kids. Mijn mama heeft zelf nog een kind van 9 en die gaat op alles voor. Mijn kids zijn te druk volgens haar. En mijn papa is sinds mijn 12 niet meer in mijn leven. Mijn broer gaat ook proberen op de kids te letten maar zit met ingewikkelde werkuren. En ML heeft geen broers of zussen. Hoop dus stiekem dat het begint als de kids op school zitten en niet midden in de nacht.
Opvang was allemaal geregeld maar mijn vliezen braken snachts en de weeen zetten niet door dus uiteindelijk met 4 cm savonds om 22uur aan de opwekkers en toen om 1.10 was hij er
Mijn moeder moet er ook niet aandenken, die gaat geloof ik hamsteren voor week 38 en dan on call modus in. Verbaasd me als ik niet elke dag een appje krijg. Mn vader hield dat nog een beetje in t gareel maar die is vorig jaar overleden. Wel jammer dat mn vader t niet meer mee kan maken. Wordt t eerste kleinkind sinds zijn overlijden en nota bene nog een knul ook. Hij had zo'n plezier van mn dochter, we kwamen daar zo vaak dat hij bijna alles op de voet kon volgen ookal was hij zelf de mobielste niet meer en kon hij voor hemzelf niet meer de opa zijn die hij had willen wezen. Meissie was echt zn kleine prinses. Hij had dat koppie als ze vol trots grote zus dr broertje komt showen niet willen missen. Mja hopelijk ergens boven op een wolkje ofzo dat ie nog mee kan genieten.
Wat jammer inderdaad dat hij zijn kleinzoon niet meer meemaakt. Soms komt dat gemis eventjes hard binnen hè? Knuffel voor jou! Mijn vader is 22 jaar geleden overleden, zijn sterfdag was vorige week. Ik denk er al lang niet meer dagelijks of zelfs wekelijks aan (ik was 13, mijn hele volwassen leven is zonder hem) maar bij mijlpalen, vooral rondom de kleinkinderen die hij nooit gekend heeft, mis ik hem nog steeds. Mijn zoon is naar hem vernoemd, zijn tweede naam is mijn vaders voornaam. Gaan jullie ook iets doen met vernoemen? Edit: ik hoop trouwens stiekem dat deze baby morgen geboren wordt. Dat is mijn vaders verjaardag én onze trouwdag. Zou ik echt leuk vinden!