Hallo allemaal, Ik ben erg benieuwd naar jullie tips en ervaringen over hoe jullie de zwangerschap met het werk combineren/combineerde. Hoe ging dat de eerste weken toen niemand er wat vanaf wist, en later toen het bekend was werd er rekening mee gehouden, reageerde mensen leuk of juist niet? Zelf heb ik een drukke fulltime baan (40uur) met regelmatig overwerken ook in het weekend. Daarnaast moet ik veel reizen. Het voordeel is dat ik geen collegas/leidinggevende heb in Nederland en ik voornamelijk op mezelf ben, ik kan dus lekker ziek, zwak en misselijk zijn zonder dat iemand zich afvraagt wat er aan de hand is. So far so good dus maar in December moet ik twee keer een week weg ( beide keren 6+ uur vliegen). Ik zie hier erg tegenop om dat de misselijkheid steeds heviger wordt en ik s avonds bekaf ben. Deze tripjes gaan altijd gepaard met etentjes enzo. Normaal drink ik altijd gezellig wat glaasjes mee, biefstukjes rose etc maar nu kan dat dus niet. Wat gebruiken jullie als excuses op het werk of hebben jullie het al vroeg verteld zodat je hier niet geheimzinnig over hoeft te doen? Ik twijfel of ik het al moet zeggen, de week voor de kerst zie ik mijn manager en zit dan op 10 weken. Het is eigenlijk te vroeg maar misschien wel zo netjes om het face to face te vertellen ipv 2-4 weken later tijdens een telefonische vergadering? Alvast bedankt voor jullie advies!
Ik was 8-10 weken zwanger toen ik voor mijn werk in het buitenland zat, 12u per dag werken ook in het weekend. Wij moesten ook zelf samen koken dus ik heb het wel verteld tegen de collega's die erbij waren en dat vond ik wel prettig, geen geheimzinnig gedoe en dan wisten ze tenminste waarom ik constant aan de crackers zat! Vooral de eerste 12 weken had ik het ook moeilijk, doodmoe thuiskomen en eigenlijk alleen maar werken slapen en eten! Ach, het is tijdelijk en ik heb in die periode zo weinig mogelijk naast het werk gepland en het huishouden aan mijn man overgelaten.
Hey Saartje, Bedankt voor het delen van je ervaring. Fijn dat je het al kwijt kan. Ik twijfel nog erg of ik het wil vertellen. Het is ook de reden dat ik me hier heb ingeshrijven, lekker van je af schrijven en dan kan je toch nog je verhaal kwijt Mijn moeder (ook haar hele leven fulltime gewerkt) zei dat ze altijd plastic tasjes bij zich had in haar tas, overgeven, crackertje, water en door. Is echt een keiharde wat dat betreft. Respect hoor voor de dames die dat zo doen. Ik zit nu in de 7e week en bekaf. net wat je zegt Saar. Ik kom thuis, ga op de bank lilggen en doe eigenlijk niets meer de rest van de avond. Super ongezellig voor het vriendje maar als het goed is gaat het over toch?
Hoi Catnip, Ik heb ook een drukke baan (officieel 38 uur, maar voor de zwangerschap werkte ik gemakkelijk 50-60 uur per week, met frequente trips naar het buitenland). Gelukkig heb ik flexibele werkuren en kan ik van thuis uit werken zonder hiervoor toestemming te vragen, zolang ik maar bereikbaar ben. Ik moest met 7 weken zwangerschap voor een week naar San Francisco, en heb deze reis afgezegd omdat ik verschrikkelijk misselijk en moe was. Ik heb dit dan ook eerlijk aan mijn managers verteld, en die reageerden begripvol. De eerste weken waren verschrikkelijk, omdat ik heel misselijk was en dus vaak boven de WC hing. Etentjes heb ik dan tot een minimum beperkt. Ik heb het aan een naaste collega verteld. Ik geraakte hopeloos achterop met mijn werk, maar heb tijdens het 2de semester wel wat kunnen inhalen. Aanvaarden is de boodschap . Toen het bekend was, werd er weinig rekening mee gehouden in de praktijk. Nu plan ik mijn werk grotendeels zelf (en heb buitenlandse trips tot een minimum beperkt), dus was dat geen groot probleem. Het enige moeilijke waren lange vergaderingen (> 3 uur) die voor mij moeilijk uit te houden waren in het 3de trimester (heb tot 39 weken doorgewerkt). Uiteindelijk voor mezelf opgekomen en gewoon even naar buiten gelopen als ik nood had aan een (WC-)break. Ik zou het zeker zeggen tegen je managers op 10 weken, het is toch gemakkelijker face-to-face dan via Skype of mail! Veel succes! Pline
Hey pline, Bedankt voor je uitgebreide antwoord! Wat goed dat je zo goed voorjezelf je grenzen weet aan te geven. Ik voel me misselijk en moe maar niet beroerd genoeg om de boel af te zeggen. Dit kan nog veranderen maar voorlopig laat ik de planning voor wat hij is. Ik denk dat ik het inderdaad maar ga vertellen tijdens mijn volgende tripje aan het management. Wat betreft anders eten, niet meedrinken en wat minder actief qua uitgaan ik denk dat ik het maar gooi op last van jetlag, temperatuurwisseling, eindejaars vermoeidheid ofzo mochten collega's er wat van zeggen. Actheraf letten mensen er toch minder op dan jezelf denkt mischien.
Ik heb ook wel een drukke baan (40u) maar ook eer werkgever die geloofd in een goede "work life balance" en flexibele wertijden. Toen ik zwanger was van mijn dochter zijn we in het zieknhuis geweest vooraf en mijn manager en mijn team wisten daar vanaf. Ik heb ze dus met 5-6 weken verteld dat ik zwanger was. Echt een verademing eant ik was zo moe dat het gewoon opviel! Nu ben ik van plan het een week na mijn echo te vertellen, dan hebben we weer een team meeting en dan kan ik het bij het onderdeel "positive godsip" delen. Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook wel moeten reizen, normaal eigenlijk niet echt, het kwam toen gewoon zo uit. Ik vond het wel relaxed dat mensen het wisten, dan had ik ook een goed excuus om het niet te laat hoeven maken (of waarom ik boven de wc hing) Ik denk dat face-to-face vertelllen het leukst is, maar dat hangt natuurlijk ook wel van je band met je baas af. Als die niet zo is dan is een TC ook een optie natuurlijk Je hoeft het pas met 16 weken te vertellen ofzo, alhoewel ik dat wel laat vind...
Hoi hoi, Ik heb een eigen zaak en werkte voordat ik zwanger werd 50+ uur per week, soms zelfs richting de 70. Toen ik zwanger werd heb ik tot 8 weken geen klachten gehad, daarna kwam ik met nierbekken ontsteking in het ziekenhuis te liggen. Die week dat ik daar lag heb ik me vreselijk zorgen gemaakt... hoe moet het nu verder? Ik kan niet zomaar een week niet werken... wat moet ik nu? Gek genoeg heb ik dat toch los kunnen laten en ik moet zeggen dat ik na die 8 weken nooit meer mezelf ben geweest. Door de hoeveelheid medicatie etc bleef ik vreselijk moe. Mijn compagnon met wie ik het bedrijf run, had er alle begrip voor en nam wat over. Eigenlijk ben ik vrij snel terug gegaan naar 36 uur werken, dat is heel goed gegaan tot ongeveer 26 weken, toen kreeg ik een bloeding, waarschijnlijk een gevolg van te druk zijn geweest... verplichte rust. Dat kon ik natuurlijk niet, maar toen ben ik wel van 36 uur naar 24 uur gegaan en dat doe ik nog steeds en merk nu dat het wel zwaarder wordt... maarja, ik hoef ook nog maar 2,5 week.
Ha ChocoChick, fijn dat je wergever zo actief is in de work life balance, bij ons zijn ze ook erg family focused gelukkig, al is dit wel mijn eerste jaar met hen dus ben benieuwd naar de reacties. Heb je het inmiddels al verteld op je werk? Hoe reageerde ze? Hoi Mappel, bedankt voor je berichtje. Je klinkt al seen echte workaholic J Ik kan me voorstellen dat je je zorgen hebt gemaakt vooral omdat het je eigen zaak is, toch weer een andere motivatie.Fijn dat je het wel goed hebt kunnen managen zo qua uren. Spannend dat je er bijna bent!! Succes!
Ik heb het mijn lijnmanager verteld toen ik 6 weken was. Toen had ik met hem een gesprek over mijn cariereplan en wat ik volgend jaar zou gaan doen. Het voelde niet goed om hem op dat moment niet te vertellen dat ik volgend jaar 16 weken uit de roulatie zou liggen. Hij reageerde super leuk. M'n team heb ik het verteld na de eerste echo, met 8 weken, zij regeageerden ook super leuk. Toen ik zwanger was van m'n dochter reageerde m'n lijnmanager heel leuk, hij zei dat toen hij me had aangenomen dat hij toen een weddenschappen had afgesloten met P&O dat ik binnen een jaar zwanger zou zijn, maar dat dit boor hem geen reden was geweest om me niet aan te nemen. Hoe gaat het nou met jou op werk? En heb je het goede nieuws al gedeeld?
Hey Chocochick, Fijn dat ze op je werk zo leuk reageerde. 6 weken is vroeg maar kan me voorstellen dat het het een goed moment was tijdens zo'n gesprek om het aan te geven. Ik heb half december mijn functioneringsgesprek gehad met mijn manager die ik maar een paar keer per jaar zie. Heb echt een geweldig goede beoordeling gehad en vond het wel zo gepast om het hem over de zwangerschap tevertellen nu ik hem face to face sprak. Hij reageerde heel positief! Ik vond het spannend omdat het mijn eerste jaar was maar hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken over het verlof, dat dit allemaal goed geregeld gaat worden en vertelde gelijk wat over zijn eigen ervaring (is vader van twee jonge kindjes). Ik heb het nog niet aan de rest van het team verteld, vind dit wel spannend nog wat het is een klein team dus als er iemand uitvalt dan komt dit hard aan bij de rest.. ik denk dat ik het eind deze maand aan de rest ga vertellen.