*zucht* even van me afspraten. Allereerst wat geod gaat: ik bewaak inmiddels goed mijn eigen graenzen naar mijn ouders toe. Mijn vriend begint dat nu ook meer te doen. Super zou je zeggen, hij wordt assertief! Ja ik ben ook heel trots op hem . . Hij zit nl in therapie en gaat binnenkort reintegreren, daarbij wordt hij binnenkort vader. Best een zware combi dus en dat hij asertiever wordt vind ik daarom extra knap. Nu de volgende situatie. Afgelopen vrijdag belde mijn schoonmoeder mijn vriend op. Of hij haar kon helpen met sjouwen. Hij bood aan zondag, maar besfte gelijk dat hij dan zijn verjaardag viert. Dus zei nee dat kan niet. Maakte niet uit zijn Moeder wilde zaterdag. Zaterdag kon voor ons niet (want wij gingen al leuke dingen samen doen, nu met mijn laatste loodjes genieten we nog een beetje). Zij wilde het persee die zaterdag en ging mijn vriend uithoren wat hij dan ging doen, zo kwam het echt op mij over. (het is meestal haar tactiek verongelijkt reageren, verantwoording eisen schuldgevoel oproepen en dan alsnog haar zin krijgen). Ik maakte wat gebaren en hij stopte met verantwoording afleggen. Kous af. Vervolgens kreeg ik haar aan de lijn over zijn verjaardag die die zondag was. Vriendelijk gesprek, ja ze zou komen. Ik legde uit dat het belangrijk was voor Michiel, om zich een beetje jarig te voelen. Die avond krijgt mijn vriend een kort beleefd mailtje, dat ze niet op zijn verjaardag kan komen en hem een fijne dag wenst. Ook dit is haar manier, als ze boos is, onthoudt ze hem van genegenheid en wil zo op een indirecte manier laten weten dat ze "van streek" is. Wat het doet met een ander ofwel A-interesseert haar niet ofwel B-is juist haar bedoeling. Ik hoop op A. Mijn vriend nog in veronderstelling, dat ze echt iets anders te doen heeft wat ze vergeten was met mij aan de telefoon. Ik vind het niet leuk dat ze mijn vriend ineens laat zitten, zonder dat ze ook maar een verklaring heeft en eerst Ja heeft gezegd, want iik vermoed dat ze het doet omdat ze beledigd is dat hij niet zijn afspraken voor haar had afgezegd. Ik stuur een kort mailtje terug waarin ik haar erop wijs, dat ze met mij had afgesproken dat ze zou komen, dat ik haar mailtje wat kortaf vindt (zo zonder reden) en dat ik mijn vriend door haar afgezegde afspraak, blij heb gemaakt met een dooie mus. Maar heb geen zin in veel gezeur. Ik vraag eronder, of een andere dag haar anders evt. beter schikt, want wij hadden ook een cadeautje voor haar. Geen bericht meer terug. Op mijn vriend's verjaardag komt wel zijn broer. hij vertelt dat hij haar 's midags ziet. Aha dus ze kon wel, maar kwam niet. Ik wordt erg boos van dit soort gedrag van mijn schoonmoeder. Ze krijgt haar zin niet (we hadden wel op een andere dag kunnen helpen), is alleen maar beledigd en boos en niet assertief. Nogal een verwend nest (dit zeg ik uiteraard niet tegen mijn vriend). Vandaag is mijn vriend jarig. Zijn zus belt op, gefeliciteerd en zo. ja of hij zijn moeder kan gaan troosten want die is boos en verdrieitig. Mijn vriend zegt dat hij daar niet fit genoeg voor is (nog even in de herhaling hij is ziek thuis, aan het reintegreren krijgt op korte termijn een kind, doet al zo zijn best om voor ons een gezinnetje te worden). Zus blijft aandringen, mijn vriend blijft nee zeggen. Moeder heeft goed duidelijk gemaakt aan zus, hoe verdrietig het allemaal wel niet voor haar is. En dat alleen omdat hij niet op zaterdag kon helpen sjouwen. Het interesseert haar niet dat ze daarmee haar zoon pijn doet. Meer een soort van, gebeurt iets dat ik niet leuk vindt, dan doe ik zus, ongeacht wat het voor jou betekent en of ik jou pijn doe. Sterker nog als ik je pijn doe, is dat misschien wel de bedoeling. Grmbl... ik moest het even van me af schrijven. maar goed, het is voor haar natuurlijk ook wennen dat haar tactiek niet meer werkt dat hij geen verantwoording meer aflegt en niet ten allen tijden alles opzijzet om te doen wat zij zegt. Zoiets kost tijd om te acceoteren als moeder. (overigens heeft ze mar een paar aar voor hem gezorgd, verder is hij opgegroied bij zijn vader)
Bah wat een mens zeg ik zou haar lekker in haar sop laten gaarkoken. Wel knap van je vriend dat hij leert nee te zeggen!
jeetje dat mens is een groot kind, ik vind dat je het heel goed hebt opgelost samen met je vriend, knap dat jullie gelijk bij de eerste keer assertief zijn al op je strepen zijn blijven staan, respect! nu ik ook nog
He hoi, herkenbaar dit, alleen bij ons zijn het zowel mijn schoonvader als schoonmoeder Je schoonmoeder gedraagt zich erg onvolwassen, maar wat je zelf al zegt: je vriend stelt pas sinds kort grenzen en dus zal ze nu nog steeds proberen of ze toch niet haar zin kan krijgen. Ik zou zeggen: laat haar maar, en kijk over een jaar nog eens hoe ze dan reageert op de grenzen die je stelt... Het heeft ws. toch geen zin om er boos over te worden: de hele familie heeft dit toch jaren laten gebeuren, dus zij zal zich misschien niet eens bewust zijn van wat haar gedrag nou echt uitwerkt... Ik zou wel eens gaan praten met broer en zus: eerst eens proberen of je hen duidelijk kunt maken dat jullie in ieder geval niet alles meer accepteren. Lukt dat niet, dan zou ik ze vriendelijk verzoeken zich buiten conflicten te houden en hun moeder in dit soort gevallen terug te verwijzen naar jullie... Hier eenzelfde probleem: schoonouders erg niet-assertief, m'n man wel na een jaar therapie. Waren er dus wat dingen die hen niet zinden, horen wij niks van, maar worden door m'n zwager wel aangesproken van: Jullie moeten iets doen aan de onderlinge relatie, want dit kan zo niet. Wij waren ons van geen kwaad bewust, dus reageerden: waar heb je het over? Bleek dat ze tegen hem en zusje van m;n man hele verhalen hadden zitten ophangen over ons, en vooral natuurlijk over mij. Tja... lekker is dat. We hebben ze toen maar eens gebeld om te vragen om te komen praten (gaat dan binnenkort hopelijk eindelijk eens gebeuren). En zwagerlief vriendelijk verzocht dit soort verhalen niet meer aan te horen en al zeker geen partij te trekken.... Bleh, schoonouders...
Wat een kinderachtige reactie zeg. Het is dat het je vriends moeder is, maar anders zou ik haar in haar eigen sop gaar laten koken. Maar je hoort het wel vaker. Moeder raken hun dochters niet kwijt, maar hun zonen wel. Om me heen zie ik dat ook overal gebeuren. Dochters (zeker zwangere) trekken vaak naar hun eigen moeder. Zonen hebben hun moeder minder nodig als ze een gezinnetje krijgen, en dat trekt dus helemaal niet meer. Ik denk dat het voor schoonmoeder dus ook even wennen is dat haar zoon voor zichzelf kiest. Ik hoop voor jullie dat ze toch wat bijdraait, en ze een gezellige oma kan zijn.
Mwah, weet niet of je het jaloezie moet noemen, of niet-in-staat-zijn-je-kind-los-te-laten... Maar vervelend is het in ieder geval wel!
het is deels wel herkenbaar .. vooral in het begin van onze relatie was mijn schoonmoeder ook zo , ken die soort gelijke situaties maar gelukkig is dat voorbij en dat ze eindelijk inziet dat haar zoon nu een eigen leven/gezin heeft , ja moeders hangen eenmaal erg naar hun zoons.. maar voelde me er toen niet makkelijk onder , het leek wel of ik dan de boosdoener was ..heb gelijk tegen mijn vriend gezegd dat is soort gedrag niet kan en mijn vriend zag dat toen ook in en haar erg kort gehouden maar gelukkig is dat voorbij ...en kunnen we allemaal goed met elkaar overweg ! hopelijk gaat dat bij jullie ook veranderen en dat ze dan toch nog een leuke oma kan worden..
Rozemarijke: het niet in staat zijn je kind los te laten heeft maar 1 betekenis, dan vindt je het niet leuk dat je kind anderen meer aandacht geeft dan jij tot nu toe gewent bent, jaloers dus....
iemandsland> ik vind het echt supergoed van je mannetje dat hij zich niet meer laat beinvloeden en hoop voor jou (en natuurlijk ook voor hem) dat dit zo blijft! Liefs Roshi
Verschrikkelijk zeg, dat het zo moet. Je zou toch denken dat ze het op een volwassen manier zou moeten kunnen oplossen. In ieder geval goed van je man dat hij zich niet zo laat betuttelen. Ik zou je ook zeker niet laten beinvloeden hierdoor., Veel sterkte ermee.
Fijn dat het herkenbaar is bij anderen en treurig tegelijk Sja, dit soort gedrag tolereer ik niet meer van mensen en hij inmiddels dus ook niet meer. Wij gedragen ons ook niet zo naar elkaar en anderen toe, en zo willen we ook niet behandeld worden. Ik weet ook niet of t jaloezie is of niet-je-kind-los-kunnen-laten. Dit gedrga had ze altijd al, maar voordat ik zwanger was zagen we haar 2 a 3x pr jaar. Sinds ik zwanger ben, doet ze steeds vaker een beroep op mijn vriend (want zijn broer zegt nee :-D). Mijn vriend leest de dubbele boodschappen niet meer (daar is hij beter in dan ik, ik kan me er nog boos om maken). Ik ben dan weer beter in zeggen waar het op staat. Hij geeft eerder een omzeilend antwoord. Ik vind haar gedrag geen teken van echte liefde. Maar kennelijk heeft dit gedrag wel gewerkt. Als ze op deze manier reageert als iets niet gaat zoals zij verwacht of zoals zij wil, zal ze nog vaak boos en verdrietig worden. Goede tip om aan de broer en zus te vragen of ze aan schoonmoeder willen vragen om het zelf met mijn vriend op te nemen en in ieder geval geen partij te kiezen. Broer doet dat al (kent zijn moeder), handig om ook aan zus door te geven. Zus is erg zorgzaam voor haar moeder. het heeft allemaal zijn tijd nodig denk ik... kan er ook wel een beetje om kijken dat ik me er boos om maak. dat is haar gedrag niet waard 8) . Iemand nog een tip, hoe ik dat boze gevoel nog meer kan laten wegebben? (naast mijn hart uitstorten op t forum )
hoi Iemandsland, wat een rotsituatie... Als ik je een tip mag geven. Probeer er zoveel mogelijk uit te blijven, ik denk dat je vriend en je moeder nog iets uit te vechten hebben (zoals zoveel mannen die zich gebonden hebben aan een andere vrouw dan hun moeder...). Hij moet leren zich openlijk te verzetten tegen zijn moeder en partij te kiezen voor jou. Ze zal nooit en nooit haar relatie met hem echt op het spel zetten, geloof me maar. Dit is vooral theater, haar manier om inderdaad te laten zien wat ze voelt. Zeeer onhandig, maar probeer je niet uit het veld te laten slaan en vooral niet voor hem te gaan praten. Laat hem de mailtjes schrijven en de moeilijke gesprekken hebben. Ze zal hem nooit echt afvallen. succes Amber (die alles herkent)
Wat een kinderachtig gedoe zeg... Pff. Zijn moeder doet goed d'r best om alles bij het oude te houden en je vriend de kans te ontnemen om sterker te worden. Heel triest. En behoorlijk egoistisch.
jee het is idd een triest mens ik denk dat ze zo doet omdat ze nu pas gaat beseffen mn zoon is het huis uit en heeft een eigen leven en krijgt zo een eigen gezinnetje dus hij heeft mij niet meer nodig mijn schoonmoeder was in het begin namenlijk ook zo maar dat was gauw afgelopen toen we gezegd hadden van ma je bent welkom maar als je alleen komt om te zeuren en je eigen zin door te drammen hebben we liever dat je wegblijft nou toen was het wel snel over ik hoop dat als je de kleine hebt ze iig normaal doet liefs ancie