Hey meiden, ik zit met een, toch voor mij behoorlijk moeilijk probleem. Ik ben nu 23 weken zwanger en ik heb nog nooit zoveel zin in seks/knuffels/intimiteit gehad als nu. Dit vind ik nog steeds soms lastig, aangezien ik vroeger 6 jaar lang misbruikt ben en tot mijn 21 absoluut geen seks wou! Het probleem is dat sinds een paar weken mijn vriend dus totaal geen zin heeft in seks. Ik vind het best moeilijk om daar over te praten, omdat ik mij dan echt zo'n vies, pervers mens voel... Al helemaal als hij mij af zou wijzen, dat ik hem op een verkeerde manier wil verleiden. Hij heeft zo eens laten vallen dat hij zelf op het moment er niet zo'n behoefte aan heeft, maar vervolgens masturbeert hij wel. Niet dat ik hem dat niet gun hoor, juist wel!! Maar ik hoop dat jullie je misschien wel kunnen voorstellen dat ik dan direct het gevoel krijg dat het aan mij ligt. Hij zegt steeds dat hij mij heel mooi vind en dat hij zwangere vrouwen heel aantrekkelijk vind. Ook vind hij seks tijdens de zwangerschap geen probleem omdat hij niet de gedachte heeft van het kindje pijn te doen/aan te raken/te voelen. Snap dan dus helemaal niet zo goed wat de reden hiervan is. Voordat ik zwanger werd hadden we namelijk zowat elke dag seks. Ik weet niet zo goed hoe hier nu mee om te gaan. Over praten ben ik mee gestopt (hij zegt dat er geen reden voor is) en om eerlijk te zijn met pogingen van mijn kant om te beginnen met seks ook. Zo af en toe nog wel, maar 7 van de 10 keer is hij zelfs te moe/geen zin in knuffelen. En is bij mij de zin ook direct weg. Hij zal niet uit zichzelf beginnen en als het eindelijk zover is ligt hij onder, laat mij al het werk doen en ligt daar bijna alsof hij naar een film ligt te kijken. Hij heeft zelfs een paar keer gehad dat hij geen erectie meer hield en het zelf met de hand moest afmaken. Voelde mij toen echt slecht/niet goed/mooi/lief genoeg. Ik weet zelf niet zo goed wat nu mijn vraag aan jullie is... Misschien mensen die het herkennen? En hoe zij hier mee omgaan? Ik zie jullie antwoord wel voorbijkomen. Oh en het is trouwens niet dat ik zijn kant niet respecteer hoor! Ik wil hem ook absoluut niet dwingen of pijn doen. Het is alleen dat ik benieuwd ben naar hoe jullie hiermee om (zouden) gaan. Alvast bedankt!
Hallo, wat een vervelende situatie. Zeker in een tijd waarin zoveel veranderd is het hebben van elkaar zo fijn. Kan je er niet met hem over praten, zeggen dat je intimiteit mist en of er iets dwarszit? Misch. Even het intieme opzoeken met een filmpje, kaarsjes en kinderchampagne ipv seks? Hij vindt jou mooi dus niet onzeker voelen hoor!!
Dankje Ukkie voor je reactie! Het lastige is dat hij niet zo'n romantisch type is. Ik heb zovaak kaarsjes aan, maakt hem niet uit. Alcohol houd hij ook niet van en films ook niet. Af en toe probeer ik hem te verwennen met een massage, toen hebben we wel seks gehad maar weer alleen van mijn kant. (Blijft op z'n rug voor Pampus op bed liggen en vind het prima zo) Om heel eerlijk te zijn heb ik er dan ook veen puf meer voor. Als ik eens vraag om 's avonds op bed te knuffelen ligt hij ook op zijn rug, terwijl ik hém knuffel en hij ligt als een pop met beide armen langs zich heen... Alsof hij me geeneens vast wílt pakken... Hoop echt dat dit na de bevallig verandert...
Hmm. Das wel.een beetje vreemd. Was dit.voor je zwangerschap ook zo? Wat vindt hij van je zwangerschap, istie wel betrokken bij jou en de baby? Ik zou toch met hem praten en rustig en ongedwongen uitleggem hoe je je voelt. En nee, seks omdat t moet of jij t wil en hij t dan toelaat is natuurlijk vreselijk voor je. Zeker met je geschiedenis is het al een kwetsbaar iets, seks en intimiteit. Moeilijk hoor. Het is ook aan hem om jou te steunen en een beetje te verwennen nu.
Nee voor de zwangerschap was het dus totaal niet zo. Dat vind ik dus het vreemde er aan. En toen was het qua knuffels/zoen/ eerste stap eigenlijk altijd 50-50. Hij is nu wel wat meer betrokken bij de zwangerschap dan in het begin. Toen praatte hij erover heen of veranderde van onderwerp of zei:"Oh, oke." Best wel frustrerend. Alsof de baby er nu al niet is. Ik zal nog eens de moed proberen te vinden en het wat duidelijker aankaarten. Bedankt!
Ja, goed voor jezelf kiezen hoor. Met een baby straks veranderd er een heeeleboel en dan moet je nu even extra van elkaar genieten! Is hij (en jij?) nog erg.jong of kort samen ofzo? Gewoon over praten, wie weet zit het hem ook dwars!!
Nee, zijn nu al 5 jaar samen en hij is 6 jaar ouder. Hoezo dacht je dat? Gewoon nieuwschierige vraag hoor.
Haha nou dacht ik niet perse hoor, maar dat zou misch een verklaring zijn, dat hij er niet klaar voor is oid. Ik hoop dat je goed met m kan praten en hij t begrijpt. Ik merk dat ik ook meer behoefte heb aan knuffelen en een zoen maar mijn vent is een beetje een watje dua dat vindtie ook wel fijn.
Hahaha moet je nagaan, het verschilt echt zoveel per stel. Gelukkig is hij er ontzettend klaar voor en kan niet wachten tot ze er is. Misschien vind hij het nog onwerkelijk omdat hij haar niet voelt en ziet. Zal het vanavond proberen aan te kaarten bij hem!
Bij ons werd het ook minder rond die tijd. Ik kreeg ook steeds ben moe en geen zin. Ik vond het ook frustrerend na wat trekken kwam het er dan uit. Hij vond mijn buik in de weg zitten dus voor hem werkte het niet. Misschien heeft jou mannetje hier ook last van maar durft hij het niet te zeggen omdat Ie je niet wil kwetsen? Bij ons is de kleine daarna in stuit gaan liggen dus toen lag ze niet meer in de 'weg' was het probleem opgelost ☺️