Heel persoonlijke kwestie. Het hangt allemaal maar net af van je omstandigheden, qua partner, wonen, werk, andere kinderen, gezondheid, etc... Voor mij persoonlijk zou na de 40 jaar de grens zijn, gezien de kansen op miskraam en problemen in zwangerschap. Maar ja, dat is gemakkelijk gezegd aangezien ik na deze 3e echt klaar ben met mijn gezin en dan ook echt, echt niet meer zwanger wil worden. Iemand met een brandende kinderwens met 39 jaar denkt daar vast heel anders over...
Ik hoopte met mijn 25e moeder te zijn (gestopt met de pil toen ik 24 was) maar goed.. ben nu 27, bijna 28 en er is nog steeds geen wondertje. Ik wilde graag 2 kindjes voor ik 30 was (mijn man is de nodige jaren ouder dan mij) maar dat gaat er dus niet meer in zitten voor mij, mocht ik uberhaupt nog zwanger mogen worden van 1 kindje.
Ik dacht toendertijd altijd voor mijn 30 wil ik klaar zijn Tja met kindjes krijgen heb je helemaal niks te willen. De eerste kwam toen ik 25 was, de tweede kwam 8 jaar later toen ik 33 was. Nu ondertussen 38 en bezig voor wonder 3 maar tot zover mag het niet baten helaas. Dus ik zeg geen leeftijd meer, ik hoop dat het nog een keer gegeven is, zo niet dan heb ik gelukkig het geluk met 2 mooie dames.
Ik word volgende week 29 en we twijfelen over een derde... Grens is denk ik als ik 32 ben. Derde kindje is hoe dan ook de laatste.
Ik ben 27 en net moeder. Ik heb niets te willen, wanneer wij gaan voor de 2e meld ik mij weer bij het ziekenhuis. Ik mag in mijn handjes knijpen dat het gelukt is bij de eerste icsi. Maar of je zoveel geluk hebt bij de 2e? Ik heb (nog) geen grens. Overigens was mijn moeder 38 van mij. Ze word volgende maand 65 Ze is zo jong van geest, we gaan dagelijks samen op stap, ziet er hip uit en doet een hoop, ze is altijd druk druk druk Cijfers zeggen niets.....
Gebruik de zoekfunktie en dan vind je voldoende discussies om een beeld te krijgen. Ik ben 39 en hoop op een derde. Ik heb geen oordeel. Er is alleen een lichamelijke optimale tijd en verder is alles relatief en afhankelijk van omstandigheden. Wat voor de een een mooie tijd is, is voor een ander te vroeg òf te laat
Bedankt voor de reacties dames! Ik wil helemaal geen oordeel vellen over iemand hoor, bedankt voor de openhartigheid!
Ik had graag voor mijn 30e kindjes gewild, maar ja de ideale man liet veel te lang op zich wachten........ Die heb ik dus pas met mijn 31e leren kennen, anderhalf jaar later zijn we getrouwd en binnen het jaar waren we de trotst ouders van een jongens twin..... nu weer 4 jaar later ben ik zwanger van ons 3e wondertje! Ben nu 37. Een leeftijdgrens..... misschien nu al, maar wat als de natuur anders beslist????? Merk gewoon dat de zwangerschap 4 jaar geleden makkelijker was ondanks dat het een tweelingzwangerschap was.
Ik riep altijd heel hard nou tot mn 36ste en dan niet meer hoor, al die verhalen over hoe het dan fout kan gaan. Nou ben ik pas op mn 33ste moeder geworden van de 1e en moest wel even kijken voor ik aan een 2e wilde beginnen. Dit i.v.m. slechte rug en dan zwanger zijn en een kind van 2 die je nog veel moet tillen is dan niet optimaal. Toen de kleine 2 werd zijn we begonnen aan een nr 2. En ik was toen 35. Dat werd helaas in mei een miskraam en nu ben ik ondertussen 36 geworden en ga toch nog even door om te kijken of een 2e ons toch nog gegund is. En de grens nu.....? Dat kan/durf ik niet meer te zeggen.
Toen ik 20 was vond ik 26 een mooie leeftijd, maar toen ik 26 was voelde ik me nog veel te jong. Mijn eerste kreeg ik toen ik 31 was en toen vond ik 36 het max. Meest doordat je vanaf die leeftijd een grotere kans hebt op afwijkingen en dan een test krijgt aangeboden. Ik ben uiteindelijk op mijn 38 zwanger geworden, maar dat liep uit op een miskraam ( door chromosoomafwijking). Toen was de grens 40 en dat heb ik op de valreep gehaald..... Een maand voor mijn 40e verjaardag. En nu kriebelt her alweer..... En ik voel me absoluut niet te oud..... Dus tja, de grens schuift steeds verder op..... Bij mij was mijn 3e zs Juist veel makkelijker dan de eerste en ook de tijd erna was veel makkelijker. Ik was veel fitter en zat lekkerder in mijn vel en veel beter bestand tegen de slapeloze nachtend......
ik was 20 bij de 1e ( werd 21 2 mnd na de bevalling) en ben nu 28 en bezig voor de 3e...... mijn moeder heeft op haar 36 nog een dochter gekregen , mijn zusje van 14..... en die is toch niet oud hoor. kreeg op haar 50e afgelopen week nog ene nieuwe tattoo op haar onderarm haha ik vind dat je lichaam zelf aangeeft wanneer het genoeg is , en je levensstyl. vriendinnen vroeger hadden moeders van 35 die als een ouwe doos achter de geraniums zaten , maar ook moeders van 40 die mee op stap gingen
ik denk dat mijn grens tussen nu en 7 jaar ik ben nou 21 maar dit is puur omdat ik gewoon lichamelijk niet aan kan en ik ben bang als ik te lang wacht dat ik mijn kind(deren) als ze vallen niet kan optillen. nu gaat het nog nog wel met mindere dagen lukt het al veel minder dus..
Liefst voor mijn 30e klaar zijn (ben nu 25) en hoop 3 levende kindjes te hebben straks. Maar de echte leeftijdsgrens voor mezelf staat op 35, ruim genomen, voor als het niet meezit of er dingen tussenkomen etc.
Ik wilde zelfde graag voor mijn 30ste zwanger zijn van de eerste maar ik denk dat het niet heel realistisch is om een echte grens te hebben. Als je jong bent kan je natuurlijk een (ideaal) beeld hebben van hoe en wat, maar als het leven kan anders lopen dan verwacht. Niet dat je jezelf niet te oud kan vinden, maar een onvervulde kinderwens is doorgaans sterker dan de wens voor een bepaalde leeftijd kinderen te krijgen.
Het is een soort luxeprobleem.. Je kunt wel willen, maar als de natuur anders beslist, stel je je grens bij. Leuk dus om bijvoorbeeld maximaal 30 te zeggen, maar als het dan niet gelukt is, maak je er tegen die tijd wrs doodleuk 35 van.. of 40.. of..
Voor mij is het 30 jaar persoonlijk, was 23 bij de eerste en 25 bij de tweede. Mocht er ooit nog een derde komen, zou ik dat niet meer na m'n 30ste willen, vind het verschillen met de oudste dan te groot worden.
Tjah, een leeftijdsgrens... Geen idee eigenlijk... Ik ben nu 22 en we zijn al in ronde 11 voor ons eerste kindje... Had eigenlijk toen we eraan begonnen gehoopt dat ik op mijn 22e moeder zou worden... Nu kan ik alleen nog maar hopen dat ik op mijn 22e zwanger wordt. Mijn vriend is 35 en die wil wel zo snel mogelijk een kindje, en ik dus ook. Ik zou het heel leuk vinden als mijn vriend nog lekker kan spelen en stoeien met zijn kindje(s). Mijn vader kon dat niet meer, die was 38 toen ik geboren werd en 40 bij mijn broertje... Ik hoop dat het ons eerder gegund is maar je weet het niet. In dit geval heb je het zelf vaak niet in de hand...
vind dat er geen leeftijdgrens is, wel als de natuur zegt dat het genoeg is bij een normale menopauze. ik denk alleen dat je wel in de gaten moet houden dat na je 35ste het steeds moeilijker het wordt en hoger kans is op een kindje met een beperking.
Hallo, Nou ik had altijd het voornemen om voor mn 30e moeder te worden, omdat me dat gewoon een mooie leeftijd leek voor kinderen. Wel daarin meegenomen, dat mijn partner er natuurlijk ook klaar voor moest zijn. Aangezien hij al boven de 30 is en al kinderen heeft, leek het ons een mooi moment om ervoor te gaan, anders zit hij dadelijk op zijn 65e nog met kinderen thuis, en ook om de leeftijdsverschillen tussen de kinderen niet te groot te hebben. En natuurlijk ook om minder risico's te hebben, want die schijnen er toch wel aan te zitten als je boven de 35 bent..
Hmmm moeilijk... ik denk persoonlijk dat je de leeftijdsgrens vaak toch wel iets verlegd als het niet wil lukken. Ik wel iig. Ik ben nu 34 en hoop voor mijn 35ste zwanger te mogen zijn van ons 2e kindje. We zijn nu 10 maanden bezig voor nummer 2. Nu zeg ik: is het dan nog niet gelukt dan stoppen we en genieten we verder met zijn 3tjes. Maar waarschijnlijk piep ik tegen mijn 35ste wel anders.