Minst leuke van mijn oma (die ooit ook heeft gezegd dat ik een kleindochter van niks ben): o,ok....Wat een rotweer vandaag he...? Leukste van de moeder van een goede vriendin (was erbij toen ik het vriendin vertelde): ben je zo snel zwanger geraakt? Dan wil dit kindje wel héél graag bij jullie zijn! Verder van onze eigen ouders, zussen en broers en verwachtte reactie: huilen!
Wat een rotweer vandaag zeg??? Nou ja wat een reactie belachelijk! Hoe durven mensen zoiets te zeggen?
Leuk om te lezen dit topic. En wat rot van alle nare reacties. Ik heb eigenlijk alleen maar blije hoofden gezien toen we het vertelden. Maar hier komen een paar bijzondere: * Mijn moeder riep al jaren: 'Wanneer word ik nou eens oma?' Daar werden we een beetje moe van, dus op een gegeven moment (sinds een jaar of 2) vroeg ze het niet meer. Toen we het haar gingen vertellen dacht ik dat ze door het dolle zou zijn. Zegt ze: 'Ben je zwanger dan? Nou, ik moet er even aan wennen hoor...' Vervolgens had ik wel van de hele familie binnen 2 dagen allemaal kaarten, dus ze heeft wel gelijk iedereen gebeld om het te vertellen * Mijn schoonmoeder moest gelijk heel hard huilen. Ik vroeg voor de zekerheid nog wel even of het van blijdschap was . Ze kon alleen maar knikken, kon niks meer uitbrengen. M'n schoonvader moest ook huilen, die is altijd de nuchterheid zelve. * De opa van mijn vriend is behoorlijk dementerend, dus we waren wel benieuwd naar zijn reactie. Hij had echt een lach van oor tot oor op zijn gezicht. Even later vroeg hij: 'Is het je eerste?' Hahahaahaaaaa!!!! Dat was hij dan even vergeten...
Het is bij ons nog heel pril natuurlijk, maar een aantal mensen hebben we het al wel verteld. Mijn vriend en ik zijn nog niet super lang bij elkaar en het is in de 2e ronde al raak. Dus erg onverwachts voor de meeste. Mijn moeder zag het gelijk (wist ook dat we bezig waren) en is erg blij. De leukste reactie is van mn schoonmoeder, die erg graag oma wil worden (het wordt haar eerste kleinkind) Ze keek mijn vriend aan van: echt?? En daarna sprong ze mij huilend om mn nek. Ik vrolijk mee huilen natuurlijk (leuk al die hormonen) Mijn oma reageerde niet zo leuk. Van: Ja meid je heb een hoop meegemaakt en is dit wel slim bla bla. Jullie kennen het misschien wel. Maar ze eindigde wel van als jullie gelukkig zijn, zijn wij het ook. Lieve groetjes
Omdat ik er pas na 32 weken achterkwam en t moest vertellen was het allemaal voor mij niet te bevatten.... Maar mn moeder zei als eerste nee he??? en hoe moet dat nou?? jij en een kind nooit gedacht.... maar later kwam dan toch een sms dat ze blij waren... maar nadat ze bekomen waren van de schrik... tja toen kwam mn broer ook met de mededeling dat zn vrouw in blije verwachting was.... toen was de shock compleet zeg maar 2 kleinkinderen in het zelfde jaar was eventjes teveel van het goede... Maar nu is het kopen kopen kopen zeg maar dus ik denk dat ze er wel overheen zijn hahahaha En wat de rest betreft ongeloof maar wel heel blij! En allemaal ontzettend leuke positieve reacties.
Ik baal er zo van maar kon het niet op een 'leuke' manier vertellen aan een aantal mensen omdat ik zeker weten een miskraam heb gehad.. De dag erna mocht ik bij de vk komen voor een echo... marjah was al bij mijn moeder geweest natuurlijk om uit te huilen.. Moeder mee naar de vk want vriendlief kon niet vrij zo kort dag.. En jawel... daar knipperde iets..! Ik in tranen.. mn moeder haar hand fijn geknepen.. ik zo door de tranen heen.. 'ZIE JIJ HET.. IK KAN NIKS ZIEN' waarom ze zegt nee gek ik toch ook niet! Door de tranen heen! Mijn zus reageerde ook zo blij.. terwijl ik eigenlijk wel wist dat zij het al wist..! Maar ze deed net alsof het wereldnieuws was! Dag erna had ik een kaartje in de bus.. met 'OW wat word mijn kleine zusje toch groot' en 'Grote zus kan je met alles wel helpen hoor zusje!' LIEF! Minder... schoonouders en schoonzusje... die vroegen gelijk... 'was het wel gepland' Wist niet dat jullie bezig waren.. Nee.. dikke ***... volgende keer sturen we een kaartje zodra we bezig gaan!:x Maar ach... meeste reacties gelukkig leuk!
32 week? Hoe kwam je erachter als ik vragen mag? Voelde je toen pas was trappen of merkte je het aan iets anders? O my, dan heb je zeker tijd nodig om voor jezelf aan het idee te wennen. Ik moest dat al met 5 week, laat staan 32.
Hier bijna hetzelfde. Zit nog te wachten op een felicitatie van mijn (half)zus. Haar vriend feliciteerde mij wel trouwens. Hij heeft 2 kinderen, zij wil geen kinderen.
hier is er altijd gewoon gereageerd, sommige zelfs van gewoon oh leuk en verder niks, een vriendin van mij was altijd aant hopen dat we samen zwanger zouden zijn, dit om samen leuke dingen te doen zoals shoppen erover te praten etc we zijn samen zwanger 9-10 weken verschil maar nu het zo ver is hebben we nog niks samen leuks gedaan en praten wordt er niet heel veel gedaan want als ik iets op haar zeg neemt ze alles verkeerd op
vandaag een reactie op het feit dat we het geslacht weten "goh, apart, heb je wel met je man overlegd of je dat mag zeggen?" en die reactie kwam van sm. erg jammer.
Jeetje niet normaal hoe sommige mensen reageren!! Pff hoop niet dat ik dat later heb..... Jeez... Gelukkig een hoop leuke rracties!
Hey MM7 wat suf dat sommigen zo reageren.. Hier ook een paar suffe reacties gehad, mijn dochtertje is ook 10 maanden oud. - Zeker per ongeluk zwanger geworden? (Nou nee, we hebben het gepland) - Oooh zo snel, meid je gaat het heel zwaar krijgen met 2 kleintjes zo dicht op elkaar - Was het een ongelukje? Maar verder ook heel veel leuke reacties hoor.. Vooral van mijn dierbaren...
Ach vorige zwangerschap heb ik tig negatieve opmerkingen gehad.... over elftallen, waar ga je ze laten? fokboederijen, broedmachines en uitgelubberde baarmoeders.... bewust voor een derde kiezen is taboe als je al een koningspaar hebt.... nu??... ondanks anti-conceptie zwanger worden en geen abortus kunnen plegen... (ondanks de pogingen) is opeens wel begrip voor dan is het: waar er 3 kunnen eten, kunnen er ook 4 eten..... en leven opeens wel mee met de zwangerschap.... Soms (lees: vaak) zijn mensen maar raar....
Geweldig leuk topic dit! Wij gaan het eerste en tweede kerstdag aan onze ouders, mn man zn broers en mijn zusje vertellen. Ben heel benieuwd naar de reacties!!
We hebben mn oma op haar sterfbed verteld dat ze een achterkleinkind ging krijgen, onze oudste. We hadden ook al een kaart gestuurd met het blijde nieuws, maar ja oma was behoorlijk dement helaas. Het nieuws landde niet echt, oma was ook behoorlijk van de wereld omdat ze al aan de morfine lag ivm het te verwachten levenseinde. Ze keek me eens aan en mompelde iets van "Oh Baby ?!?" En ze sukkelde weer in slaap. Daarna ben ik nogmaals bij oma geweest met mn ouders, uurtje later ofzo, en toen heeft mn vader haar nogmaals op de hoogte gebracht van het heuglijke nieuws. Ze kijkt mn vader heel blij aan.... oh worden jullie WEER opa en oma? Mn vader zo van, nee het is onze eerste.... Dus oma wat in verwarring. Achteraf vermoed ik dat ze doelde op mijn stiefdochter. Helaas is oma een paar dagen later overleden, op haar begrafenis was ik ongeveer 15 weken zwanger ofzo.
De meeste reacties waren bij de bekendmaking van deze zwangerschap wel leuk. Hiervoor ben ik met 16 weken bevallen van ons zoontje. En je merkt dan toch dat er veel mensen zijn die niet weten wat ze moeten zeggen. M'n schoonvader zei alleen:' ben je weer in verwachting?' Geen felicitatie. ( en nou vind ik het woord in verwachting ook nog eens vreselijk oudbollig klinken) Een kennis: 'Nou dan moet je nu maar wel rustig aan doen hoor, anders gaat het weer mis'. Hoe dom kun je zijn zeg! Heb er dan ook maar niet op gereageerd, ze maakt wel vaker van die domme opmerkingen. De leukste kwam van m'n zus, zij had het totaal niet verwacht. Savonds had ze aan haar kinderen verteld dat er iemand in de familie zwanger is, die kinderen hadden nooit aan ons gedacht dus die hebben de hele avond gedacht dat het m'n oudste zus was, die al 3 kinderen van 19,17 en 9 heeft.Ze bleven het maar raar vinden en konden er maar niet overuit. Totdat ze hoorden dat ik het was.
Wat een ontzettend lompe reacties soms zeg pffff. Hier erg moeten lachen om mijn moeder. We hadden het dus een aantal dagen voor Sinterklaas aan onze ouders verteld op mijn verjaardag. We hadden babycupcakes laten maken, gezichtjes van baby's met roze en blauwe mutsjes. Nou, ik kom dus met die cupcakes aangelopen, vraag aan mijn moeder: 'Wil je een cupcake?' Terwijl ik het mandje onder haar neus hou, zegt mijn moeder zo: 'Nee, nu even niet. Wel leuk die Sinterklaasjes.....' Toen daarna doordrong dat het babygezichtjes waren was het huilen geblazen. De dag erna belt mijn moeder me op: 'Ik ben toch een stomme trut dat ik dat niet doorhad.....' Verder vond ik de reactie van mijn vader ook super die heel stilletjes een traantje zat weg te pinken. Minder leuke reactie: 'Was het gepland??' Ik reageerde zelf misschien ook wel wat bot terug, maar goed ik heb nu eenmaal last van de hormoontjes... Mijn reactie was nl: 'Ja, het was al 19 maanden en 2 miskramen geleden gepland!!!' Achteraf denk ik dat de mensen dit ook niet kunnen weten, maar toch zou ik deze vraag nooit aan iemand durven stellen....