Hoi hoi, Mijn dochter is 9 maanden en op één of andere manier is het er ingeslopen dat ze vanaf dat ze ongeveer 6 maanden was, ze elke nacht tussen in ligt. Het gebeurde daarvoor wel eens, als ze 's nachts niet meer in slaap kon komen o.i.d. Maar nu wíl ze gewoonweg 's avonds niet meer in haar eigen bed. Overdag ging het prima, maar zodra ze 's avonds naar bed moest was het drama. Krijst de hele boel bij elkaar en vertikt het om te gaan slapen. Heb eens de 5 minuten methode geprobeerd, 45 minuten vol gehouden (dat waren de langste van m'n leven!), maar daarna was ze zo verschrikkelijk overstuur, dat doe ik echt nooit meer. Dus dan maar bij ons in bed.. Nu gaan sinds een paar dagen de slaapjes overdag ook niet meer zoals het was. Ook daarbij krijst ze de boel bij elkaar. Normaal gesproken bracht ik haar naar bed, deed het muziekdoosje aan, gaf een speen en een kus, ik ging weg en zij ging slapen. Dat gaat nu dus ook niet meer. Ze ligt op dit moment eindelijk na een "gevecht" van een uur te slapen. Ik ben er bij gebleven, maar ze bleef maar huilen. Uiteindelijk is ze dus na een uur inslaap gevallen. Ze wil 's avonds ook altijd m'n handen vast houden, zonder komt ze niet in slaap. Laat wel duidelijk zijn dat ik het niet erg vind dat ze 's nachts bij ons ligt, maar het lijkt me voor haar zo veel fijner dat ze het ook fijn vindt om in haar eigen bed te slapen. Want daar moet ze uiteindelijk toch weer een keertje in? Wie kan mij helpen haar weer lekker in haar eigen bedje te laten slapen?? Ik zie door de bomen het bos niet meer..
Moeilijk hè! Maar om haar in haar eigen bed te laten slapen zul je toch vol moeten houden. Eerst erbij blijven en hand vasthouden. Als dat goed gaat geen handen meer vasthouden, alleen ernaast zitten. Als dat goed gaat een meter van het bed......daarna in de deuropening, enz..... Succes ermee en vergeet niet: het is een fase!
Hoi Ceesje, Ons zoontje is vanaf het begin een moeilijke inslaper geweest, het lukte hem gewoon niet om zelf in slaap te komen. Na 6 maanden in slaap lopen was voor ons het punt bereikt om hem te laten huilen (wat we dus absoluut niet wilde eigenlijk). Alsof hij het aanvoelde viel hij vervolgens veel makkelijker zelf in slaap. Nu geen enkel probleem meer. 's nachts is hij ook vanaf het begin bij ons in bed beland, het eerste half jaar op z'n eigen matrasje tussen ons in (ik zei altijd dat ik dat nooooooit zou doen, maar ja, vermoeidheid doet iets met je en daarna gewoon op ons matras. Er waren periodes dat hij om 11 uur 's avonds al bij ons in bed lag. En toen gingen we ook wel heel erg twijfelen of dit nou wel goed was. Op een gegeven moment besloten hem dan maar te laten huilen, want we wilden niet dat het een klein draakje werd. Dit hebben we welgeteld een halve nacht volgehouden want meneer hield het langer dan een uur vol. Verschrikkelijk! Sindsdien gaat het met periodes heel goed en slaapt hij de hele nacht in zijn eigen bed, en soms weer een paar dagen de halve nacht tussen ons in. We vinden het nu wel goed zo. Hij wordt nu elke dag om 5 uur/half 6 wakker, dus kunnen wel wat slaap gebruiken.... Ik zou het nog even aankijken, misschien dat het over een paar dagen weer beter gaat, ik hoor ook van verschillende vrienden/kennissen dat dit heeel herkenbaar is met 9 maanden, waarschijnlijk heeft het met verlatingsangst te maken. Voor overdag is het wat lastiger, heb ik niet echt een oplossing voor. Heel veel succes ermee, wat wordt je hier ontzettend onzeker van he? althans wij wel
Nina heeft ook een tijd tussen ons in geslapen en op een duur waren wij er klaar mee en zijn we begonnen met in haar eigen bedje slapen s nachts 2 nachten een beetje gemieter geweest maar haar niet meer van haar kamer gehaald en toen was het klaar heeft ons alle 3 veel rust gegeven... En als je de 5min regel wilt doen moet je doorzetten en niet na 45min stoppen want dan heeft ze het voor elkaar en is die 45min voor niets geweest. Suc6 en het komt echt goed!
Mijn dochter wou het zelf inneens niet meer en ik vond dat nog jammer ook! haha.. Als ze het niet vanzelf afleerd kan je het stiekem weg leggen proberen als ze echt in dromenland ligt.
Rond 9 maanden lijkt me niet de juiste leeftijd om dat te willen. Juist in die periode hebben ze last van verlatingsangst. Wat ik anders zou doen als je haar moet helpen in slaap te vallen, haar slapend in haar bedje over te leggen. Maar niet koste wat het kost proberen af te dwingen.
Kun je haar bedje niet tijdelijk op jullie slaapkamer zetten? Zodat ze in elk geval leert weer in haar eigen bedje te gaan slapen? Als dat dan goed gaat het bedje steeds verder van jullie bed vandaan zetten. Zodat het terugwennen stapje voor stapje gaat.
Bedankt voor het meedenken allemaal! Bedje op onze kamer hebben we ook al eens geprobeerd, maar dat maakte voor haar niets uit. Nu zat ik te denken aan een combi sleeper (zelf maken van een Ikea bedje), en dan zo geleidelijk haar er aan laten wennen dat ze in d'r eigen bed slaapt. Maar dat plan heb ik nog niet uitgevoerd.. Ook ik had het idee dat ze last heeft van verlatingsangst, juist omdat de slaapjes overdag ook zo'n drama zijn en ze huilt alsof de wereld vergaat. Maarja, hoe lang duurt zoiets? Volgens mij kan dat maanden duren en wanneer weet je dat ze er geen last meer van heeft? Vind het moeilijk hoor.. En aan de 5 minuten methode ga ik me niet nog eens wagen, slecht voor mijn moeder hart Wat dat aan gaat ben ik wel een softie, vind het verschrikkelijk om haar te horen (en dan te laten) huilen!
Zo dat is nog eens handig! Dat zou wat zijn, als ik haar dan in ons bed zou leggen en ze gaat huilen en in d'r eigen bed lekker gaat slapen! Omgekeerde wereld Ik zou wel kunnen proberen haar slapend weg te leggen, maar ze slaapt niet heel diep, dus ben bang dat ze dan zo weer wakker is. Maar proberen kan natuurlijk geen kwaad
Zo herkenbaar! En inderdaad, 9 maanden is niet de juiste leeftijd om dit af te willen leren. Ons meisje is met 5 maanden naar dr eigen kamer gegaan, en met 9 a 10 maanden in de co sleeper terug gekomen omdat ik elke nacht uren met haar wakker zat (Tussen in slapen kan bij ons niet omdat mn man 5 nachten per week werkt dus er is geen tussenin, in de kruip fase durfde ik ze niet naast me te leggen ivm vallen, dus was de cosleeper ideaal! ) Hier ben ik het zelf met 1,5 gaan afwennen omdat ik elk moment ons 2e kindje verwacht en ik 't niet zag gebeuren dat mn man 's avonds in bed kan slapen + dochter in ons bed + baby. Dat is teveel onrust dus werd 't voor dochter tijd naar eigen bedje te gaan. Ik heb het idd zo aangepakt dat ik ze eerst slapend weglegde, toen heel erg moe en (huilen) over dr rug aaien en praten tot ze sliep, toen aaien en praten tot ze rustig was, en uiteindelijk kon ik ze 's middags op bed leggen, kus, de was op de gang ophangen (met veel geluid en gepraat "Rompertje aan de lijn, sokjes aan de lijn" ) en ging ze lekker slapen. 's Avonds moet ik nogsteeds bij ze blijven tot ze slaapt, maar alles beter als een kind wat hartverscheurend huilt!
Onze jongste was ook een moeilijke slaper. Rond 6 maand heb ik haar ook maar bij ons in bed gelegd omdat ik kapot was...... Dit ging redelijk goed, maar na een aantal weken werd ze ook om de haverklap wakker. Toen ze 8 maanden oud was, had ik er ineens genoeg van:x:x Op een avond heb ik het campingbedje van zolder gehaalde haar daarin gelegd, 4 spenen erbij en huilen maar.....Heel erg, maar voor ons was de maat vol. Dit heeft ze 1 1/2 uur volgehouden (ik ging om de 15 min. troosten) Vanaf die nacht gaat het stukken beter ze slaapt niet meer bij ons in bed en slaapt prima in haar campingbedje. Het is voor iedereen anders en de ene houdt het langer vol dan de ander.....
Stephan Pont (psycholoog) zou heel simpel zeggen: door het in haar eigen bed te leggen.. En dat is het ook.. doen en doorzetten. Gewoontes die je niet wilt moeten doorbroken worden. Je leert veel sneller aan dan af. Veel sterkte daar!
ohh! Zo herkenbaar, wij hebben dit ook maar dan vanaf een maand of 4 á 5 denk ik.. Wij vonden het ook niet erg en hadden beide het idee dat hij behoefte had aan ons. We hebben het dus maar gewoon zo gelaten. Wel zijn bedje bij ons op de kamer gezet zodat het niet helemaal een vreemd ding werd. En nu ineens van de één op de andere dag wilt hij in zijn eigen bedje. (hij is bijna 10 maanden) Hij mag van ons gewoon kiezen. Wilt hij is zijn eigen bed, prima. Wilt hij bij papa en mama, ook goed. Mijn mantra sinds ik moeder ben; alles is een faaaaase, alles is een faaaaase.. ALLES IS EEN FAAAAASE!
wat wij hebben gedaan is een 1 persoons bed gekcht en sins dien vindt hij het leuk om erin te slapen... overdags als hij een middag dutje moet doen deden we ff bij ons in bed liggen tot dat hij slaap en dan overleggen in zijn eigen bed en daar sliep die verder... of als hij dan toch wakker werd ken je erbij kruipen tot dat die slaap en dan lig die al in ze eigen bedje... savond gaat die rechtstreek na ze eigen bed en zodra die er dna inlig valt die direct in slaap toto 6 uur en dan komt die na onze kamer en kruip die bij ons in bed en dat mag dat vinden we niet erg want 2 a 3 uurtjes later staan we met ze 3e op hahah
Als je het zelf geen probleem vind, zou ik het toch lekker zo laten. Alle kindjes gaan vroeg of laat echt wel in hun eigen bedje slapen. Sowieso zou ik het niet met 9 maanden gaan proberen, dat is voor veel kindjes een heel moeilijke fase.
Bedankt voor jullie tips en ervaringen! Veel van jullie zeggen dat 9 maanden niet het moment is om dit soort dingen te proberen, en aangezien ik (en vriendlief uiteraard..) er geen probleem mee heb dat ze tussen in ligt, laat ik het voorlopig nog even zo. En wanneer ik het wel ga afbouwen, dan eerst met haar eigen bedje bij ons op de kamer en zo langzaam aan naar haar eigen kamer toe.. Denk dat dat de beste optie voor ons is!
Volhouden met de 5 minuten regel, elke dag minuut langer tussen de periodes laten. Binnen een week slaapt ie in eigen bed, zeker weten! X