En dus meld je dat bij haar? Wat kan ZIJ er nou aan doen? Kijk, ik begrijp dat het voor jou heel frustrerend is om te zien hoe het bij dat gezin gaat. Dat is duidelijk! Maar ik denk dat het geen zin heeft nu alles en iedereen over een kam te scheren, zij heeft niets met dat specifieke gezin te maken. Kijk, ik werk in de schoonmaak. Je gaat mij toch ook niet aanspreken op het feit dat het verderol in de straat een puinzooi is? Net zo krom!
Werkte 10 jaar geleden als kraamverzorgende bij de mensen thuis. Was t werkplan aan t doornemen, zegt kraamvrouw: oh ja, we hebben de werkster deze week afgezegd omdat de kraamHULP komt.. Ehm, een hulp is de buurvrouw, wij hebben een mbo-opleiding tot VERZORGENDE gevolgd en zijn er hoofdzakelijk voor de (medische) verzorging van moeder en kind en niet om ramen te lappen en vloeren te dweilen. Tss..
Zij zegt toch dat er niks mis is bij Jeugdzorg.. Ik zeg dus van wel. En ze zei net wat over bewijzen.. Er zijn dossiers vol. Het zijn niet alleen maar telefoontjes. Als het ziekenhuis je kinderen 3 weken vasthouden je de toegang tot de kinderen ontzegt omdat er eentje weer met allemaal vage breuken in het ziekenhuis ligt dan zullen ze daar vast een hele goede reden voor hebben. (Ziekenhuis heeft de kinderen in de afgelopen 4 jaar 2x voor langere tijd vastgehouden. 1 keer een paar dagen.) Moet het op video staan voordat er bewijs is? En bizar dat er bij het andere gezin wel vanalles kan gebeuren terwijl er aantoonbaar achteraf niets van waar bleek te zijn. Nee zo geweldig is jeugdzorg niet. Fijn als je je werk goed doet maar dat geld niet voor alle collega's.
niet leuk misschien, maar ik zit de verhalen wel met een grote glimlach te lezen. Ik denk dat je op elk werk wel wat kan op- of aanmerken. Ik heb als docente voor de klas gestaan en inderdaad de opmerking: "lekker veel vakantie'". Dat klopt, maar dat je in een week werken meer uren maakt en dat dus deels met de vakanties gecompenseerd krijgt, wordt niet gezien. En vooral: de vakanties zijn bepaald. Je kiest niet zelf wanneer je een vrije dag of week wilt. Soms heb je vakantie, maar had je nog energie genoeg om verder te werken en andersom ook: was je toe aan vakantie, duurde het nog een maand. Nu ben ik zelfstandig gastouder en krijg eigenlijk veel meer respect. Wel krijg ik kromme tenen als ik vraag wat een vraagouder verwacht van een gastouder en dat die aangeeft alleen maar een oppas te zoeken en als het kind maar eten en drinken krijgt en als je af en toe maar een gesprekje wil voeren, dan is het goed. Grrrr. Gelukkig respecteren de meeste ouders wel degelijk wat je allemaal buiten de normale verzorging doet.
Ik heb als stewardess gewerkt. Serveerster in de lucht, zweefteef... alleen maar op vakantie. Die vakanties vielen vies tegen, ik zat bij zo'n low cost maatschappij die bijna alleen maar heen en weer vliegen. De tripjes waren op 1 hand te tellen per jaar. Dus je maakte vooral lange dagen van 10 - 14 uur. Gemiddeld vluchtje van 4,5 uur heen, 4,5 terug, je meldt je 1,5 uur voor de vlucht voor de voorbereidingen, je staat minstens 1 uur aan de grond voor je terugvliegt (tanken, bevoorraden).. zit je zo aan de 11 uur. En dan ben je naast serveerster, politieagent, oppasser, verpleegkundige. En de opmerkingen die mensen maken tov vliegen. Niet normaal. "het lijkt wel of we gewoon stil staan" "we gaan eigenlijk helemaal niet hard" Klopt mevrouw, we hangen ook stil, de wereld draait onder ons door.... Mevrouw, weet u waar we nu boven vliegen?? Tja, ik heb niks anders te doen dan uit mn raampje de route volgen.... "Goh die ster volgt ons al de hele vlucht" (lampje op de vleugel)...
Ooooh herkenbaaaaar! Werkelijk vrijwel iedereen die je verteld dat je in de gehandicaptenzorg werkt,zegt dat! Ik zeg dan altijd "Nou nee hoor,echt niet "
Ik ben thuisblijfmoeder omdat ik ziek ben. Ik hoor regelmatig de opmerking: wanneer ga je nou eens vrijwilligerswerk doen? Dan blijf je nog een beetje in de maatschappij. Dat kwetst me altijd zo erg. Ik hoor in de ogen van die mensen dus niet bij deze maatschappij. En als ik kon werken, dan deed ik dat toch?
Heb jaren als vrachtwagenchauffeur gewerkt. Hoe vaak ik niet de vraag heb gekregen of ik dat wel kan als vrouw zijnde. Rij nu op een taxibusje met kinderen van speciaal onderwijs. Van de week zei iemand nog tegen me dat ze dat wel een lekker makkelijk baantje vond. Een rondje rijden en dan is het klaar. Ze vergeten voor het gemak dat ik meestal 8 kleine kinderen met gedragsproblemen achterin heb die ik ook nog in het gareel moet houden en dan ook nog veilig over de weg.
Nou echt he? Toen mijn oudste nog klein was (jaar of 4) ging hij ook met de taxi, dit waren allemaal kinderen van 2-5 jaar, maar behalve de chauffeur zat daar nog een begeleidster bij, die werd wegbezuinigd........ Binnen 2 mnd was ze weer terug, want zonder begeleidster waren de kinderen aan het schreeuwen, ruzie maken, aan het huilen, etc, de chauffeur werd er gek van....
Dat geldt toch voor alle beroepen? Ik ken pedagogisch medewerkers genoeg in de kinderopvang die wél de hele dag op het randje van de zandbak zitten met een kop thee, ik zie regelmatig vrachtwagenchauffeurs achter het stuur een krant lezen of iets dergelijks, schoonmakers die met hun poetsdoek een keer rondwapperen en menen dat daarvan alles schoon wordt etc. Jeugdzorg zit heel erg ingewikkeld in elkaar en van een afstandje is het gemakkelijk wijzen met je vinger. Een uithuisplaatsing is zeer traumatisch en dat doen ze echt niet zomaar. Als het echt waar is wat jij zegt, wat ik mag aannemen, zit er iemand gruwelijk te slapen. Maar in iedere sector worden fouten gemaakt, mensen kan je nou eenmaal niet automatiseren. De jeugdzorg heeft met zeer forse bezuinigingen te maken. (Gezins)voogden hebben een caseload waar je akelig van wordt, 1 uur per week per gezin is niet abnormaal. Vanaf 2015 gaat er nog veel meer veranderen. Er zijn gemeentes die tot 25% gaan bezuinigen. Maak je borst maar nat.
Helemaal mee eens.......en het ergste fulltime mama zijn is meer dan een fulltime baan......en die sociale contacten.......genoeg...... Leefwereld is hier niet klein met een schoolgaand kind. Ach ja op iedere beroep hebben mensen wel wat te zeuren. Soms denk ik echt dat mensen jaloers zijn
Toen ik nog als stagiaire stage liep op school behoorde volgens een ouder tot mijn taken; billen poetsen van kinderen en koffie rondbrengen...
Ik ben thuisblijfmoeder geweest en kreeg ook regelmatig; och je bent toch thuis, hoeft niks te doen. Ergens vind ik het wel waar, buiten dat je je kindje natuurlijk vermaakt, heb je geen verplichting tenminste ik dan niet, als ik geen zin had in het huishouden kwam dat de dag erna wel, maar kan idd erg neerbuigend overkomen. Ik werk ook in de zorg als helpende. Dus ja ik was alleen konten en doe poep en plas ruimen haha, laatst ging ik ergens op bezoek, wilde ze me koffie geven uit een mok, zegt ze opeens oh nee ( pakt de mok terug, en doet in een plastic beker ) waar jij altijd overal met je handen aanzit op je werk, hier heb je een plastic bekertje. Nou bedankt
No offense, maar bovenstaande opmerking vind ik dan weer hetzelfde maar dan omgekeerd. Hoezo is fulltime mama meer dan een fulltime baan? Als ik thuis kom moet ik heel mijn huishouden en gezin nog verzorgen, toen ik thuis was kon dat tussendoor. Ik vind het beide zware en minder zware punten hebben en dus niets meer dan het andere
Helemaal mee eens. Ze hadden ook iemand die sliep hoor. Een oudere man die t allemaal wel best vond. Nu hebben ze een jonge meid die het allemaal ziet maar niet durft. Dat is wat ik tot nu toe van haar oppik. (Heb haar een paar keer gesproken)
Ja???? Nou heb heel wat kdv's gehad tijdens stage en werk en nog niet 1 gezien waarbij pm'ers de hele dag de tijd hadden om op de zandbak thee te drinken.
Je hoeft je niet aangevallen te voelen hoor. Ik heb er op 1 gewerkt en daar gebeurde dat in ieder geval zeer regelmatig. Dus, ja.
Ik was jaren stewardess, dus opmerkingen in die hoek zijn mij niet vreemd. Ik vond het altijd heel 'apart' als we geland waren in bv Tokyo (een vlucht van ruim 12 uur, dus werkshift van plm 16), dat mensen vroegen of wij nou gelijk weer terug naar Amsterdam gingen. Euh ja hoor, u werkt toch ook 32 uur achter elkaar? Er werd heel vaak gevraagd hoe lang ik al vloog en 'of ik dit toch zeker niet tot aan mijn pensioen wilde doen?' En of ik geen spijt had dat ik niet gestudeerd had, dan had ik dit niet hoeven doen. Das een mooie aanname! Vaak minderwaardig, heel jammer. Toppunt echter was een Nederlandse moeder na de landing op Nice. Haar zoon van plm 9 jaar bedankte mij, we hadden leuk contact en ik had een paar extra dingetjes voor hem geregeld. Haar reactie: "Kom Floris, wij bedanken geen bedienend personeel!" Seks met de cockpit, ook een dankbaar onderwerp. (pffff) Ook een creatieve: "Hoe laat vertrekt de trein naar Groningen? Ik dacht u draagt ook een uniform, dus dat weet u vast wel" En zo kan ik nog wel even doorgaan!