ik herinner me net een hele erge die me woedend maakte ik had een korpsbal als klant, staan ze met zijn 2en. zegt de 1 van goh je bent zwanger, zegt die korpsbal, en weet je ook wie de vader is? ik was zo pissed ik heb er uitgegooid: "vraag dat maar aan je vrouw" eikel
Ha ha, toen ik 32 weken zwanger was en drie weken op vakantie in Zuid Frankrijk, zei ik ook gewoon dat ik zwanger was van een jongetje. Ik spreek goed Frans en was regelmatig aan het kletsen in het dorpje. Al die opmerkingen..... Hij (de vader) boft maar, wat een geluk, dat is fijn, dan is het jongetje er vast... enz. Alsof een meisje inderdaad een stuk "minder" zou zijn. Ik heb er hard om gelachen. Blijkbaar is het in de zuidelijke landen vrij normaal om heel erg blij te zijn met een jongetje.
Toen ik voor het eerst zwangerschapskleding droeg zei mijn moeder leuk dat wijdere en die laagjes! word je slank van!
Heeft helemaal niks met zwangerschap te maken, maar met mijn schoonmoeder. Vanmiddag zaten we op een verjaardag, en er werd een opmerking gemaakt. Zeg ik dat het even niet snap, dat ik traag van begrip ben. Zegt zij: "Ja, dat weten we wel, jij bent altijd traag van begrip!" En bedankt!
ik ben in de eerste 15 weken bijna 12 kilo aangekomen zonder te snoepen, alleen van meer eten om de misselijkheid op te vangen. vind mijn schoonmoeder het ook nog eens nodig om mij uit te lachen om hoe dik ik wel niet word en dat dat toch echt niet goed is hoor, haar dochter (is eind augustus uitgerekend) is toch een stuk slanker hoor.......... zit je echt op te wachten zo'n opmerking....
Op de dag dat ik begon te vloeien, had mijn schoonzus de screeningsecho. Ik belde die dag alleen maar om te vertellen dat t bij ons mis was gegaan, amar de dag erna toch maar gebeld om te vragen wat het word en of alles goed was. Mijn schoonfamilie is joegoslavisch en daar is een jongen toch nog erg belangrijk merkte ik, mijn schoonmoeder zei namelijk na een lange pauze. ja....ja....het is dus toch een meisje. Maar ja...het is gezond he...daar gaat t dan toch om. Dit heeft mij zooooo gekwetst, terwijl ik net het vruchtje verloren had, was mijn schoonmoeder teleurgesteld dat ze een kleindochter krijgt (Even voor de duidelijkheid, mijn schoonzus woont nog thuis en zei was er zelf niet, vandaar dat t via mn schoonmoeder verliep.) Wat me ook erg raakt is dat bijna iedereen die weet dat we langer dan een jaar bezig zijn en een mk achter de rug hebben zegt, ach je bent nog hartstikke jong...alle tijd nog...
En ik moest iedere keer horen; Weet je zeker dat het er twee zijn? Waar laat je ze dan? Je bent helemaal nog niet dik....
Zoo herkenbaar: - Net verteld op de creche van mijn dochter dat ik zwanger ben, vóór de 9 weken want er heerste een kinderziekte). Zegt de leidster: ,,o dan feliciteer ik je nog niet". Helaas kreeg ze gelijk en was het een miskraam. - Na de miskraam door heel nabije personen: ,,ja, je weet toch dat het mis kan gaan" of ,,dan zal er wel iets niet goed geweest zijn" JA? En dan hoef ik dus niet verdrietig te zijn? Ik mag pas blij zijn met de zwangerschap ná 12 weken? Zoiets? - Op mijn kraambed (4 dagen na de bevalling) vroeg een vriend van mijn man heel subtiel wanneer de buik weer een beetje zou wegtrekken. Nu had ik wel een ronde buik nog (leek nog wel zwanger). Hij bedoelde het echt niet rot, was ook niet boos op hem, maar hoor het hem nog steeds zeggen...
dat is ook heel vervelend ja... ook kreeg ik van iemand (die mij heel nabij staat) te horen dat t haar niks deed dat ik zwanger ben... nou dan zakt je boks je op je knieen hoor...
Toen wij te horen kregen dat we alleen zwanger konden worden via ICSI besloten we ook de familie op de hoogte te brengen...... WIj waren overdonderd door het nieuws en moesten het allemaal nog verwerken..... De reactie van mn schoonvader...."Ach ja er zijn ergere dingen " DIe opmerking kon ik echt niet waarderen!
Naarste opmerking: Ik zou miskramen (heeft uiteindelijk 22 weken geduurd voor deze losliet) en was aan 't werk. Ik durfde niet gecurreteerd te worden dus liet de natuur z'n gang (natuurlijk wel mezelf in de gaten gehouden ivm infecties enzo). Een collega vondt dat blijkbaar stom en zei "Ach joh, curretage stelt niks voor hoor, ik heb afgelopen januari abortus laten plegen en dat is 't zelfde! Stelt echt helemaal niks voor". Die vond ik wel erg ja...
ik heb wel zelf eens een opmerking gemaakt maar dat was niet echt schandalig maar gewoon dom. mijn collega zat uitgevreid over haar kat te kletsen en ineens haalt ze een echofoto tevoorschijn, dus ik riep gelijk heel enthousiast o wat leuk is je kat zwanger hahaha was zij zelf zwanger (dom he?!).
O, ik bedenk me opeens een hele erge. Ik wist niet of ik nou beledigd moest zijn of heel hard moest gaan lachen. Ik was blijkbaar tegelijk zwanger met het paard van mijn collega. Ja, paard! Toen heeft ze me een paar tips gegeven voor tijdens de bevalling omdat haar paard het op sommige punten moeilijk heeft gehad. In de trant van: je gaat toch niet .... want dat deed mijn merrie ook, en dat is helemaal niet goed. Ha ha haaaaa! Echt sommige mensen. Groetjes, Dominique
Ik heb nog een schandalige opmerking gehoord van m'n schoonzus. Ze is zwanger en dit zal voor mijn ouders hun eerste kleinkind worden. Nu zei ze laatst tegen mij: "weet je wel dat dit kind voor jouw ouders altijd het meest speciale kleinkind zal zijn? En dat als jij kinderen krijgt je ouders nooit zo'n speciale band met ze zullen hebben en nooit zoveel van ze zullen houden als van mijn kind? Het eerste kleinkind is toch het belangrijkste en bijzonderste, alle kleinkinderen die daarna komen zijn maar gewoon. Sorry voor je, maar jouw ouders zullen altijd meer van mijn kind houden dan dat van jou." Snappen jullie dat ik haar wel in elkaar wilde slaan? Zij wordt even per ongeluk zwanger, ik ben al een tijdje bezig (wat zij overigens niet weet). En dan zegt ze zoiets? Die opmerking deed echt heel veel pijn, zo laag en zo gemeen! En waar is het voor nodig om zoiets te zeggen? Het is niet zo dat ik lullig tegen haar deed ofzo. Nee, het kwam zo out of the blue.
oh my gosh floddertje..ik zou dat kind wel een klap voor haar k*p willen geven zeg..als ze zoiets tegen mij zou zeggen. En het is ook nergens op gebasseerd.. Mijn schoonoudes hebben nu 6 kleinkinderen..Eslem is de laatste..en juist omdat zij de kleinste is (en een meisje! de rest zijn jongens) zijn ze juist gekkk van haar.. maar nu is mijn schoonzus zwanger..en verwacht ze volgende maand haar tweede kindje...dan zal dat kindje waarschijnlijk weer helemaal number one zijn.. maar mocht het weer een jongetje zijn...zal eslem toch wel extra speciaal zijn
Ik denk (hoe grof ook) dat het meer haar onzekerheid was. Ze wil blijkbaar graag een plekje voor haar kind veilig stellen, terwijl ze niet beseft dat een kleinkind uberhaubt speciaal is. De ene om het geslacht, de ander omdat het de eerste of de laatste is, de ander omdat het zo grappig is en weer een ander omdat het zo lief kan spelen... Ik vind het persoonlijk wel leuk dat mijn dochter voor beide opa's en oma's de eerste kleindochter was en als de volgende een jongen is dat dit voor mijn schoonouders de eerste kleinzoon is. Maar of dit allemaal een garantie is dat er van deze kinderen meer gehouden wordt? Nee, dat blijkt in de praktijk niet. Het is alleen maar dom om zo te denken. Bovendien is het toch geen wedstrijd? Je maakt je ouders straks geen opa en oma, maar ze worden wel voor het eerst opa en oma van jouw kind, dat kind. Beetje domme schoonzus.
Wat een rotopmerking en hoe verzin je het om het zo te zeggen? Volgens mij blijft elk kleinkind bijzonder, al is het moment van voor het eerst opa/oma worden natuurlijk extra speciaal (maar dat is het moment en niet zozeer het kind). Misschien nog een troost: je hoort ook heel vaak dat ouders het juist heel bijzonder vinden als hun eigen dochter een kind krijgt, dat dit toch anders is dan een kleinkind van een zoon. Dus het is maar hoe je het bekijkt. Niet teveel reageren op je schoonzusje zou ik zeggen en proberen de opmerking uit je hoofd te zetten. Sterkte ermee!
Toen ik mijn schoonma de 3d-foto's van de echo liet zien....wat was haar reactie: Tis net een varkentje met dat neusje