Over lang haar: ik heb een oudtante van 89 die grijs haar heeft tot haar middel. Echt mooi zilvergrijs. En ze draagt het nooit los, maar altijd stijlvol opgestoken. Mocht ik zulk haar hebben en zo'n uitstraling, zou ik het ook niet kortknippen
Ja ik vind de mening van m'n man zeker belangrijk!! ik wil aantrekkelijk gevonden worden, dat is normaal lijkt me Ik hou van make-up, m'n haar stylen, mooi aankleden, hakken (al draag ik die niet meer de laatste tijd haha). Als hij een kledingstuk minder mooi vindt maar ik het echt fantastisch vind trek ik het nog steeds aan maar minder vaak, een jurkje wat hij juist mooi vindt probeer ik wat vaker aan te trekken. Het zijn kleine dingetjes en het kost me geen moeite, waarom zou ik het niet doen?
Welke leeftijd is dat dan Ik heb kort haar omdat ik geen lang kan hebben. Dun vkassig haar dat zodra het richting mijn schouders gaat begint het te splijten en dood te gaan. Gewoon waardeloos haar wat niet lang kan. Toen ik het de laatste keer probeerde en een staart deed, was mijn staart niet dikker als mijn wijsvinger...
Natuurlijk is die mening belangrijk, net zoals ik het ook fijn vind dat hij niet naast mij loopt in een joggingbroek op nike air max oid.
Ik vind het belangrijk dat mijn partner mij aantrekkelijk vindt en ik hem. Dus ik houd wel rekening met zijn mening. Niet dat ik nooit iets draag wat hij minder mooi vindt, maar mijn haar zal ik bijvoorbeeld nooit heel kort knippen. En zo draagt hij geen sandalen
Hier ook kort haar en 30+. Als ik lang haar heb draag ik het alleen maar in een staart of knot, wat ik juist veel minder leuk vind staan.
mijn man vind alles best. toen ik 100 kilo woog, nu ik 60 weeg, kort haar, lang haar, rood, bruin of blond. enige wat hij lelijk vind is tattoos. welke of hoe klein dan ook. mocht ik er echt 1 willen zal ie me echt niet killen maar hij zal het nooit mooi vinden
Hij mag altijd zijn mening geven maar of ik wat mee doe dat is de vraag. Ik wil wel mezelf zijn in kleding en in haardracht. Als ik bij de kapster ben mag ze zelf meestal kijken wat voor model ze doet, en qua haar kleur ach bevalt het niet over een paar weken is het weer anders.
Mijn man en ik shoppen altijd samen, omdat we het héél belangrijk vinden óf de ander het ook mooi vind. Ik koop wel eens zelf wat aan kleding, maar dan vraag ik altijd of ik geld terug kan krijgen als ik het terug breng. Mocht mijn man het nou echt niet leuk vinden dan gaat het écht terug. Zelfde voor mn kapsel, ik zou écht geen kapsel laten knippen terwijl mijn man het niets vind. Hier zijn we allebei misschien best extreem in, maar daar voelen wij ons goed bij
Ik ben niemand aan het afzeiken hoor! Zal je een recent voorbeeld geven met wat ik bedoel: mijn schoonzus is namelijk zo'n type. Als zij gaat shoppen of naar de kapper gaat, vraagt zij zichzelf eerst af wat anderen leuk vinden, wat op dat moment geaccepteerd word, haar eigen smaak en mening lijken er niet eens toe te doen. Vervolgens loopt zij rond in kleding en een kapsel wat zij zelf misschien niet eens heel leuk vindt, maar wel sociaal geaccepteerd word. Maar als de buurvrouw dan op pinksterzondag haar hond uitlaat in een joggingbroek, Crocs, zonder make up en een te grote trui, is de wereld te klein. De buurvrouw werd met veel genot geheel afgezeken en bleef de hele middag onderwerp van gesprek, want schijnbaar is dat voor veel mensen zeer vermakelijk. In mijn ogen doet mijn schoonzus dit omdat zij onzeker is en zichzelf op dat moment beter gaat voelen over haar gemaakte mode keuzes. Nu zeik ik mijn schoonzus en dit hele type niet af, ik merk het alleen op en vind het eigenlijk best jammer dat veel mensen last hebben van peer pressure. Zelf ben ik helemaal niet onzeker. Juist omdat ik mijn eigen smaak heb gevonden en geen kleding meer koop alleen omdat het in de mode is en uiteindelijk vaak niet bij mij blijkt te passen. Daarmee wil ik niet zeggen dat jij -iemand die van mode houdt- wel onzeker is. Zolang je kleding koopt omdat jij het zelf leuk vindt, kan de druk van anderen weinig aan je zekerheid veranderen. Zo werkt het iig wel voor mij.
De mening van mijn partner is de enige die voor mij echt zou tellen. Behalve mijn eigen mening natuurlijk. Ik vind het wel belangrijk dat hij me mooi vindt. Maar dan moet ik er wel bij zeggen dat dat ook zo is de schat En hij is helemaal geen type die zou zeggen: je moet dit of dat met je haar doen/je moet afvallen/ je moet op hakken lopen of wat dan ook. Dat soort dingen interesseren hem niet. Maar hij zou het bijvoorbeeld echt niet waarderen als ik een tattoo of piercing zou nemen. En (hoewel ik dat zelf ook niet wil) dat zou ik dan uit respect voor hem ook niet doen..
Wij liggen qua mening over elkaars uiterlijk denk ik dicht bijelkaar? Hooguit eens een bepaald kledingstuk waarvan z'n wenkbrauwen omhoog schieten en vice versa. Hij laat me wel vaak merken dat hij me mooi vindt.
Mijn man heeft ook echt nooit commentaar op mijn uiterlijk. Complimenten wel. Hij vindt het alleen niet fijn als ik teveel afval (ben na de geboorte van onze dochters 2 x best veel afgevallen), omdat hij het 'niet gezond' vindt. Hij is zelf ook heel slank/dun, en zou zelf best wat meer willen wegen. Maar dat is dus vanuit bezorgdheid, niet omdat hij dun 'niet mooi' vindt ofzo.