Ik bazuin de gevetoode namen ook rond, deels om te verwerken dat ik ze niet kan geven. Altijd lastig zoiets. Bij L. waren er veel namen waar hij zich tegen uitsprak. Ik snapte wel waarom, dat maakte het makkelijker.
Hier hetzelfde verhaal. Ik heb al jaren een prachtige naam in mijn hoofd, maar manlief vind het niks. Nu hebben we als compromis bedacht dat het dan de 2e naam wordt. Ook prachtig, maar wel jammer dan je die naam zo weinig gebruikt Ik vind echter wel dat je beiden happy moet zijn met de naam die je uitkiest. Andersom zou ik ook niet akkoord gaan met een naam die ik niet mooi vind. Dus ik heb me er bij neergelegd.
Ik weet zeker dat het je gaat lukken. Mijn favoriete jongensnaam was Stijn. Kon me niets anders voorstellen. En toen rijmde de achternaam van mijn man volledig op Stijn. Een no go. Andere jongensnaam uitgekozen en nu kan ik me niet meer voorstellen dat onze zoon ooit anders had geheten. Komt goed!
Herkenbaar. Wat anderen al schrijven: je moet een naam beiden mooi vinden. Ik ben wel blijven zitten met het gevoel dat ik niet DE naam heb kunnen geven (heb dat gevoel nu, vier jaar later, nog steeds), maar vond en vind het belangrijker dat we het er samen over eens waren dan dat ik koste wat kost mijn zin krijg/had gekregen en mijn man de naam niet mooi vindt.
lastig is dat! Je wilt natuurlijk dat je vriend ook helemaal achter de naam staat.. maar jullie zullen toch concessies moeten doen. Is er misschien een kleine aanpassing aan de naam mogelijk waardoor hij hem mooier vindt, en jij er ook nog blij van wordt?