Niet vragen of ze klaar is, want dat is ze namelijk niet op dat moment en snapt je vraag wss helemaal niet Je kunt haar beter op ooghoogte benaderen, nog een keer duidelijk maken waarom ze daar zit en bijvoorbeeld zeggen, "zul je dat nu niet meer doen" Praat daarbij op een lage, serieuze toon (ook trouwens als je haar op de plek zet) en kijk haar aan. Dan een kus en een knuffel geven en haar van de plek af halen...Daarna doorgaan in je normale ritme, dan komt ze vanzelf wel weer. Vaak is het alweer helemaal goed na de kus en de knuffel..
hier werkt de time out uitstekend youame gaat van woede schoppen slaan bijten als ze haar zin niet krijgt dan gaat ze maar even op de trap zitten dan gaat ze expres zichzelf slaan maar dat ben ik gaan negeren omdat het alleen maar erger werd als ik er wat van zei nu gaat het veel beter hoef bij anderen alleen nog maar te zeggen ze hebben hier ook een trap en daar mag je ook gaan zitten en dan bedaart ze wel
Ik ben ook voor een time out. Mijn dochter en ik doen dit dmv een nadenkstoel. Na twee waarschuwingen erop. En ja hoor ze vindt mij nog steeds de leukste moeder, geen twijfel mogelijk. Ik maak het na het nadenken altijd wel goed met haar. Even praten hoe het anders kon en dan dikke knuffels of kussen. Het gefet kinderen vooral veel duidelijkheid en structuur. dat hebben kinderen nodig. je moet het wel consequent hanteren anders hefet het weinig nut. Ook als ik in de winkel ben of bij iemand op visite, dan pas ik de timeout toe. In de winkel heb je wel een nadenkhoek en de gang bij iemand op visite werkt prima. resultaat; een kind die goed luitsert en bijna nooit een timeout nodig hefet omdat ze na het uitproberen weet waar ze aan toe is. het wertkt prima.