Hoi hoi! Ben ik alweeeeeer… even wat info vooraf: ik heb 2 zoons uit een eerdere relatie. Mijn oudste zoon kwam op 41 weken, was dysmatuur. De 2e is ingeleid omdat hij niet meer bewoog en de CTG’s langere tijd suboptimaal waren. Dit is mijn 3e kindje. De vader is weggegaan rond 7 weken zwangerschap terwijl ik in het ziekenhuis lag met HG. Ik ben volgende week maandag uitgerekend, maar gewoon helemaal op. Ik slaap ‘s nachts 2-3 uurtjes tot max 5-6. Overdag bijslapen is lastig met de peuter en kleuter. Ze hebben me dinsdag gestript en gisteren herhaald, maar helaas zonder resultaat. Nu gaan ze het zaterdag nog een x doen en anders maandag een gesprek over inleiden (op precies 40 wkn). Mijn wens zou dan zijn om donderdagavond thuis de vliezen te breken, 24 uur afwachten op weeën en als deze niet komen preventief naar het ziekenhuis voor antibiotica en dan nog de resterende 48 uur afwachten. Mocht hij donderdag komen na het breken van de vliezen is hij 40.3 week. Nu voelt het enorm slecht en verkeerd om in te grijpen in de natuur en voelt het echt alsof ik faal, maar ik ben bang dat ik straks niet meer de energie en kracht heb om te bevallen door de misselijkheid en alle stress. Daarbij komt kijken dat z’n verwekker de 17e jarig is en we de 26e een zitting hebben. Ik zie het niet zitten om in de kraamweek in de rechtbank te zitten met een pasgeboren baby’tje. Ik heb al antenataal kolven geprobeerd, 2 x acupunctuur, 2 x acupressuur en caulophyllum. Helaas nog zonder resultaat. En toch voelt het als falen als ik de zwangerschap niet uitdraag. Wat zouden jullie doen?
Luisteren naar wat je gevoel zegt. Je heb een voldragen zwangerschap, na de bevalling heb je ook de krachten en energie nodig om er voor je kinderen te zijn. Wat een pittige tijd heb je achter de rug. Sterkte en succes voor als het zover is!
Hoe is het nu? Heel begrijpelijk hoor. En inderdaad je zwangerschap is al voldragen (tussen 37 en 42 weken). Dit is heel makkelijk gezegd maar het is wel zeker iets wat kan helpen: probeer het zo goed als los te laten. Probeer niet aan de rechtzaak te denken. Ik snap echt dat dat door je heen blijft gaan maar de stress en onrust kan juist tegenwerken voor een bevalling. En daarnaast helpt iets als strippen pas echt als je lichaam en de baby er klaar voor zijn. En dat kan zomaar vandaag of morgen wel zo zijn. Succes met de laatste loodjes en sterkte met alle onrust erom heen. Je faalt echt niet, je doet het juist heel erg goed.
Waarin "faal" je precies als je niet een arbitrair afgestelde datum haalt? In de beste zorg bieden die je jezelf, én je (op dat moment) 3 kinderen kunt bieden? In het ondersteunen van je eigen lichaam? In het zorgen voor een goed beloop, niet alleen met je bevalling, maar ook voor de nasleep en wat er nog aankomt? Ik ga even op m'n zeepdoos staan, maar ik heb er een gruwelijke hekel aan als vrouwen wordt aangepraat dat er zoiets bestaat als "falen" in een zwangerschap of rond geboorte. Hallo!! Je krijgt een kind!! Je hebt een volledig mens gemaakt, alles erop en eraan, en vervolgens ondergaat je lijf een van de meest traumatische 'natuurlijke' veranderingen ooit - en dat vinden we met z'n allen normaal?? Je hele lijf heeft zich ruim 9 maanden opgeofferd voor dat kindje dat je straks mag vasthouden, niks falen. Een bril dragen vinden we normaal. Krukken als je je been breekt vinden we normaal. Een pleister op een snee vinden we normaal. Paracetamol bij hoofdpijn ook. Waarom zou jij, in een van de meest kwetsbare maar ook sterkste momenten van je leven, níét om wat hulp mogen vragen? Wees lief voor jezelf @Sampiedampiedamdododo, dat heb je echt verdiend. Jij en je familie samen. (PS - en wat denk je van alle vrouwen die spontaan voor 40 weken bevallen? Alle moeders met prematuurtjes of complicaties waardoor er geen andere optie was? Is dat ook falen voor jou, of is je reactie dan wél 'nee maar dat is anders'? Want dat is dan evengoed 'falen', en ik weet dat je dat waarschijnlijk zelf absoluut niet zo ziet - dus zie dat ook voor jezelf niet zo, alsjeblieft)
Ik denk dat een aantal van jullie haar 'falen' verkeerd opvatten. Of ik ben degene die het verkeerd opvat, dat kan ook nog. Volgens mij bedoeld ts dat ze een gevoel van falen heeft als ze voor inleiding kiest. Dat ze niet afwacht tot haar lijf spontaan de bevalling begint. Corrigeer me maar als ik het fout heb hoor ts. Maar dat is absoluut geen falen! Wat @pingpongpcos ook zegt: bij tal van dingen vinden we het normaal om een arts in te schakelen, dat doen we zonder aarzelen. Maar bij de geboorte van een baby zou ingrijpen falen zijn? Nou echt niet hoor. Je lijf is moe, jij bent moe en een handje hulp is dan alleen maar goed. Heel veel sterkte met de laatste loodjes, de bevalling en alle andere dingen die in je leven spelen!
Ik ben het eens met m'n voorgangers. De natuur z'n gang laten gaan lijkt een heel groot goed als het gaat om een bevalling. En waarom dat dan precies allemaal zoveel beter is, omdat het kind dan zelf bepaalt of iets dergelijks, of omdat het zo "hoort". Maar bij mijn oudste braken heel "natuurlijk" de vliezen met 35+5 en zou hij er heel natuurlijk niet uitgekomen zijn, want hij lag in onvolkomen stuit. En dan zou hij vervolgens heel natuurlijk overleden zijn als we niet de medische mogelijkheden hadden die we wel hebben, want hij kon zichzelf niet warm houden en had ook niet voldoende energie om te drinken. Dus ik ben eigenlijk groot voorstander om de "natuur" niet zo op een voetstuk te plaatsen. Uiteindelijk moet dat kind er gewoon uit en dat kind is nog piepjong, die weet helemaal niet per se wanneer het een goede tijd is om geboren te worden
De natuur heeft ons ook de kunde en wijsheid te gegeven om te kunnen "helpen". Dit is geen falen, dit is gebruik maken van de mogelijkheden om alle ballen in de lucht te kunnen houden en zelf niet door je hoeven te zakken. Behoud van energie, zeker als je al kinderen hebt, is cruciaal. Als je dit als falen ziet, dan is pijnbestrijding dat net zo goed. Maar daar zijn we dan weer wel dankbaar voor (degene die het willen). Een ander loopt niet in jouw schoenen, draait geen HG zwangerschap met nog 2 kinderen en nog een rechtzaak in de lucht. Geef jezelf een beetje meer lucht, niet zo hard zijn. Er zijn zwangerschappen om minder ingeleid en ook die zullen ze niet gedaan hebben omdat die ene datum zo mooi was. Doorgaans komen ze er niet aan tenzij de er een reden is. Over over over vermoeidheid is een zeer valide reden in een voldragen situatie.