de NIET laatste weken, klaagtopic!

'k Zit ff dit topic door te lezen maar herken me er (nog) niet in. 'k Vind het zwanger zijn wel prima, en tuurlijk kijk ik uit naar onze kleine, maar laat haar maar mooi nog een maandje of 2 zitten. 'k heb nog genoeg te doen en ben het helemaal nog niet zat.

Sokken aan gaat al lastiger, s avonds wat vocht in m'n enkels, maagzuur als ik op bed lig, soms overdag ook even tussendoor. Striemen ook zo leuk... pff 'k had de hoop dat ik dat zou overslaan. Hormoonmonsters... Kleine ligt soms lekker hoog tegen m'n maag en ribben, af en toe wat minder lucht. Nu heerlijk verkouden... Maar blijkbaar weegt het bij mij niet op tegen de leuke dingen van het zwanger zijn.
'k Vond de eerste 3 maanden 't ergst, misselijkheid en overgeven, maar vanaf een week of 18 voel ik me helemaal prima hoewel 't nu wel wat pittiger begint te worden.

Al met al... laat mij nog maar even zwanger zijn.

 

Hormonen hier ook een hel!!!!! Hahaha
Ik moet zeggen dat het wat is gaan liggen, voorheen was ik echt niet te genieten! Heb ook zowat slaande ruzie met mijn zus gehad door die hormonen, brrrr.
Smeet eten in het rond door de kamer door de hormonen en eigenlijk enkel omdat ik niemand pijn wilde doen in mijn hart, anders had ik ipv het eten het bord waar het op lag gepakt. Whaha.
Tegenwoordig heb ik alleen soms een aanval, maar wel veel minder als de eerste 15 weken ofzo van de zwangerschap.

En puisten, dat vind ik ook zoiets! Ik wil daar eigenlijk niet over klagen want ik ben zwanger, hoera! Maar ik begin die puisten echt te haten! Iedereen zei tegen me Oh let maar op, straks met 15-16 weken gaan ze weer weg!! HALLOO, ik ben 22 weken en het is nog nét zo erg!

Oh en wat ook zo leuk is, sinds een week of twee heb ik te maken met nesteldrang. Heel leuk. Maar ik kan/mag niks. Om gek van te worden!!!!!!!!! Nu gaat het wel weer een beetje, maar vorige week..... Mijn benen kriebelde, ik kon niet blijven zitten, MOEST wat doen, maar wist dat ik het niet moest doen.. Pffff. Gelukkig si dat nu dan weer wat afgezakt, maar ik zal vast nog wel vaker zo'n 'aanval' krijgen!!!

Ooh wat een heerlijk topic dit!! lucht ook echt op, moet ik zeggen.

 

ik had voor mijn ZW last van puisten, maar nu sinds ik zwanger ben,.. zo goed als niks meer, dus dat is dan weer wel een plus punt!
wel heb ik erg droog en breekbaar haar, ben soms gewoon bang om kaal te worden aangezien ze zegge dat je na de bevalling ook haren verliest.... tog? als dat zo is houik geen haar over op mun kop

 

Ik herken me er enorm in!!! Ik ben het ook zo vreselijk spuugzat! Ik kan mijn schoenen niet meer zelf aan doen, heb pijn in mijn rug, bekken, heupen en noem maar op, maagzuur, niet kunnen slapen, soms gewoon agressief van de hormonen, hou veel vocht vast in mijn handen, wat ook weer zeer doet, kan moeilijk opstaan, buiten adem met trappen lopen en soms is het door die enorme buik zelfs moeilijk om mezelf te helpen als ik geplast heb

Bahbahbah!

Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel dankbaar dat ik zwanger ben want het heeft uiteindelijk twee jaar geduurd, maar dit mag van mij snel afgelopen zijn. Hoop ook echt niet dat ik overtijd ga ofzo.

...........zo, dat lucht op...........

 

Gelukkig hoef jij niet meer zo heel lang Marieke!

Hier is het ook niet vanzelf gekomen, de zwangerschap. Hierdoor durf ik eigenlijk nooit te klagen, want ik ben echt wel blij!!
Dus dit topic is echt heeeeerlijk.

puisten had ik dus voor de zwangerschap nooit!! Zelfs in mn puberteit geen puisten gehad. Nu zit ik helemaal vol op mijn rug, armen en gezicht. Vooral mijn rug en gezicht heel erg pffff. Is niet erg maar ik vind het toch vreselijk hihi. Ga over 5 weken trouwen, met een kop vol puisten!

OH en trappen op is hier ook al zo moeilijk!!! En wij wonen 4 hoog zonder lift.....................

 

Heelijk om te lezen dat we allemaal in het zelfde schuitje zitten..
Lekker klagen (lijken wel stel oude w**ven..hahaha)

 

Hihi ik had ook al bij het andere topic gekeken, en ben idd te 'jong' om al echt te mogen klagen...

Ik weet niet of ik echt veel te klagen heb, ik heb eigenlijk nogsteeds heel veel geniet momenten van de zwangerschap. Maar ik mis mijn energie. Ik ben vanaf het begin al zo vreselijk moe geweest, alleen in het 2e trimester wat fitter, nu nog moeier dan daarvoor. Waarschijnlijk mijn eigen schuld, ik maak nogsteeds lange dagen op mijn werk, en ben in geen eeuwen op vakantie geweest.

Als ik af en toe zo lees hier en daar, prijs ik mezelf erg gelukkig, geen bekkenklachten, maagzuur is te beteugelen met een rennie voor ik ga slapen (1 per dag, dat moet kunnen), zeer bewegelijk kindje, maar nog geen trappen in de ribben (ik ben erg groot dus ik hoop dat het indaalt voor het erbij kan )... maar moe. moe moe moe.

En dan is er een mannelijke collega die het WAAGT om te zeggen 'oh ik ben ook moe'. :x Um, lieve schat, ik was normaal ook best wel eens moe, maar je weet NIET waar je het over hebt. Dit is moe waarbij je amper weet hoe je je zelf staande moet houden. :x:x:x

Zo toch nog wat geklaagd

 

Haha ik zie het al voor me!

Maar herken me er wel een beetje in hoor.... Soms ontzettend emotioneel en soms ook zo verschrikkelijk chagrijnig.... :x Met name in de ochtend kan ik soms alles en iedereen vervelend vinden.
Heb ook weinig tijd om beetje tot rust te komen met al 2 kleine rondrennende kindjes. Hoewel ik juist van die kindjes veel meer kan hebben dan van sommige anderen. Maar dat maakt het allemaal fysiek toch best zwaar. Loop nu echt uit te kijken naar mijn verlof! I count the days....