...ik; die 'mijn kindje echt nooit zou laten huilen' heb een baby die een inslaaphuiltje nodig heeft. 3 weken oud en lijkt zich op die manier al zelf te redden, hulp van mij maakt het erger, hij kan zo een half uur in bed liggen rustig om zich heen kijken en dan een huiltje van een paar minuten en hij gaat slapen! Ook tussendoor wanneer hij wakker wordt eventjes huilen maar voordat ik bij hem ben (rennend) is hij stil en slaapt hij weer. Ik ben er achter gekomen omdat hij soms eventjes heeft moet wachten ivm 2 jarig zoontje (die ik écht nooit op deze manier heb laten huilen en nu perfect slaapt trouwens). Heeft mijn 3 weken oude mopje me nou niet zo erg nodig? Ik heb het gevoel dat ik hem amper vast heb op een dag omdat hij nou eenmaal veel slaapt en in z'n bedje dus. Hij kan ook rustig een tijdje alleen in de box liggen mooi ontspannen te kijken. Kan hij zich wel goed aan me hechten en veilig voelen? Uit schuldgevoel draag ik hem maar 1 slaapje per dag in de draagdoek met beide zo weinig mogelijk kleding aan..
Je hebt huilen en huilen Een paar minuutjes jengelen om de slaap te pakken vind ik geen 'laten huilen'. Als er echt iets is en ze maken geluid, dát is huilen en dan ben je wel nodig hoor! Je kindje is straks vanzelf meer wakker en begint straks ook te spelen enzo dus dan heb je tijd genoeg om contact te maken en te knuffelen. Juist een zeer goed teken dat ze zo lekker relaxed kunnen slapen!
Als het even een huiltje is om in te slapen en geen overstuur huilen zou ik hem zeker laten gaan. Hier had ik ook zo'n baby, maar ik pakte hem wel bij elke kik op. Resultaat: een oververmoeide en overprikkelde baby, maar hij wilde uiteindelijk ook niet meer in z'n bedje, dus wij hadden rond de 2 maanden wel een serieus slaapdrama/ probleem. Uiteindelijk ook allemaal wel weer goed gekomen, maar ik weet wel dat ik een volgende keer wat langer af wacht, afhankelijk van de manier van huilen uiteraard. En ik zou me niet druk maken wat betreft hechting hoor. Ik denk dat er genoeg voedingsmomenten op een dag zijn waarbij jullie contact hebben en dan ook daarna nog even en die momenten na een voeding worden alleen maar langer.
Ach, dat hadden mijn kindjes ook en de jongste nu af en toe nog. Je legt ze in haar bedje, ze is blij en geeft een handkusje als ik weg ga en na 5 minuutjes begint ze wat te jammeren of te huilen (een minuutje) en dan ligt ze in slaap. Ik denk dat het ook verwerken van de indrukken van die dag is of zo. Mijn zoontje deed dat ook een tijdje en die heeft me wel heel hard nodig hoor!
Ik heb een baby die in begin nooit huilde, behalve als iemand hem lang vast hield. Houdt ie nog steeds niet van, wil altijd in beweging zijn. Als ie gevallen is dan komt hij van zelf naar me toe mekkerend voor een kusje en knuffel. Heb eeen echte knuffelbaby nu. Hij bind zich echt wel aan je als je hem niet hele dag door draagt. Baby krijgt genoeg slaap en rust, groeit en ontwikkeld zich dan ook beter.
De hechting is het meest optimaal naar mate er goed gereageerd word op de behoefte van een kind. Als de behoefte van een kleintje is dat hij met rust gelaten word om te kunnen slapen speel je als nog goed in op zijn behoefte.
Ik herken je gevoel helemaal... Voor ik zwanger werd wist ik al: mijn kindje gaat nooit hoeven huilen, ik ben er altijd voor hem. En baby's hebben lichaamscontact nodig met hun moeder, dus hij zal veel gedragen worden in draagdoeken, daar zijn slaapjes doen en anders lekker op schoot slapen. Maar wat heb ik? Een baby die heel zelden eens in de paar weken per ongeluk eens niet huilt in de draagdoek, die het liefst alleen ligt, niet opgetild wil worden en zeker niet op schoot wil liggen, en die het ook nodig heeft om te huilen voor hij in slaap valt. Als hij moe is en probeert te slapen maar huilt en ik til hem op, raakt hij helemaal overstuur. Laat ik hem liggen (waarbij ik wel steeds even naar hem toe ga om zijn speen terug te stoppen en even sussend te zeggen dat het tijd is om te gaan slapen), dan valt hij na een paar minuten huilen in slaap. Ik ben zo bang geweest dat door zo weinig lichaamscontact en het steeds alleen willen liggen en alleen willen slapen, en natuurlijk het laten huilen waarvan onderzoeken zeggen dat het zo slecht is, hij niet goed zou hechten. Tot iemand tegen me zei: het allerbelangrijkste voor de hechting tussen moeder en baby is dat de moeder de behoeftes van de baby ziet en die vervult. Denk daar maar aan... In mijn geval heeft mijn zoontje behoefte aan rust en alleen zijn als hij moet slapen, anders kan hij niet slapen. Juist door die behoefte te zien en te vervullen zal hij zich veilig voelen en goed hechten.
Natuurlijk heeft hij je nodig! Hij weet dat jij er bent want hij ligt heerlijk rustig in zn bedje. En hij krijgt er vast wat van mee dat jij aan komt rennen bij een huiltje Hij voelt zich blijkbaar goed en veilig en dat komt ook door jou Dus niks aan doen en vooral genieten dat hij makkelijk in slaapt komt
Lekker van genieten inderdaad dat hij zo lekker slaapt. En dat gevoel van niet vasthouden had ik ook wel. Dochter sliep op een gegeven moment van voeding tot voeding. Nou ze lag alleen maar boven. Voelde soms ook niet fijn. Maar hebben ze gewoon nodig. In de uurtjes dat ze dan wakker was, was ze ook een blije uitgeruste baby. Dat waren er soms maar 6 uur op een dag. Nu is het wel anders met 7 maand.
Ik heb ook zo'n baby van 3 weken. Als hij huilt kan ik hem ook moeilijk troosten, het liefst wil hij dan liggen in de box of zijn bed! Een speentje werkt maar heel even, hij is hier geen grote fan van hij spuugt hem erg snel weer uit! Hij ligt ook rustig in zijn bed of box te kijken dat ik me soms schuldig voel dat ik hem wakker in zijn bedje laat liggen maar als ik hem eruit haal wordt hij er alleen maar onrustig van! Ondanks dat het mijn 2e is vind ik het soms zo lastig te bepalen waar je goed aan doet.. Overigens kan ik nu beter tegen het huilen dan bij m'n dochter (behalve in de nacht) en weet ik dat baby's dit soms nodig hebben om in slaap te komen!
Ik herken t wel. Pakte onze dochter toen ze baby was bij elke kik op, vond t afschuwelijk als ze ook maar een huilgeluidje maakte want ik kan daar helemaal niet tegen. Gevolg dat ze vaak overprikkeld raakte. En idd die onderzoeken over hoe slecht t allemaal wel niet is voor de hersenen en de hechting spookten door mijn hoofd.. Maar onthoud, een (inslaap)huiltje is iets anders. En elke baby huilt, dat is zijn manier van communiceren. Laten huilen is een baby die overstuur en gestresst is in bed laten liggen en negeren: dát is geen goed plan. Maar om in slaap te komen zal niets aanrichten