Ja Ella een kleine martelaar is het! Na een tijdje werd het minder dus rond middernacht kon ik wel slapen. Eigenlijk is het natuurlijk goed, indalen en oefenweeen, maar leuk is anders! Dat hoef ik de meesten hier niet te vertellen
Zat er vanmorgen nog even over na te denken, maar ik denk dat het bij mij te maken heeft met de geplande keizersnee...Zo was ik zwanger en zo had ik "opeens" een kind, zonder weeen of iets dergelijks. Ik weet niet hoe ik het goed moet verwoorden, maar het is net alsof ik nog niet klaar ben/was met mijn zwangerschap. Het is net alsof mijn kind zo uit de lucht is komen vallen. Vandaar dat ik mijn zwangerschap mis. Ik moet inderdaad 2x voeden 's nachts. Meestal rond 01.30 uur en nog een keertje rond 05.00 uur. Afgelopen nacht rond 01.30 uur was ik een beetje stom geweest. Ik hoorde hem allerlei geluiden produceren en zijn dekentjes wegtrappen. Ik dacht: hij is wakker. En keek in de wieg. Ik meende dat hij zijn ogen open had en geluiden maakte omdat hij zin had in voeding en haalde hem dus uit zijn wieg. Maar toen ik hem eenmaal op schoot had op bed, bleek hij nog heel erg slaperig te zijn. Zat te twijfelen of ik hem weer terug zou leggen, tot hij toch met zijn oogjes dicht op zoek ging naar een tepel. Achteraf gezien had ik hem beter in zijn wiegje kunnen laten liggen (hij dronk ook niet zoveel), dan had hij waarschijnlijk nog langer doorgeslapen. Hierbij een foto van Aiden in de box van eergisteren. Hij begint het steeds leuker te vinden in de box. Al houdt hij het nog maar hooguit een kwartiertje vol. Dan heeft hij er genoeg van. Hij slaat al met zijn armpjes tegen zo'n zachte speelgoedbal (met zo'n belletje erin) aan. Als die dan te ver wegrolt en hij er niet meer bij kan, begint hij te mekkeren. Dan moet ik de bal weer voor zijn gezicht neerleggen.
Wat een mooi kereltje Be Happy! Die "drang" naar een tweede kindje / dikke buik had ik na de eerste ook sterk. Ook hier de MMM en een ks (niet gepland dan...) maar kan ook niet zeggen waar het door kwam. Bij de tweede een geplande ks, toen geen wee o.i.d. maar de drang was er nu niet. Full House? Moet zeggen dat hier, denk ik, vooral gold: als we er weer 3 jaar over doen... Wij mochten ons na een jaar weer melden en hebben dit ook gedaan. Moeten jullie ook een jaartje wachten?
Wat een lieverdje Be Happy!! Hier is alles een beetje aan het rommelen volgens de vk. Heb vandaag toch voor de zekerheid maar even gebeld, want ik ben zeer zeker mijn slijmprop aan het verliezen, maar in gedeelten... Daarnaast ben ik een beetje aan het rommelen met voorweeën volgens de vk... De grote vraag is nu of het door gaat zetten of dat het eerst weer afzakt! Eerlijk gezegd hoop ik dat meisjelief nog even volhoudt tot volgende week vrijdag, zodat ik hopelijk thuis kan bevallen, want dat is mijn grote wens, maar als ze eerder wil komen, dan is ze uiteraard van harte welkom in de armen van papa & mama. We hebben dit bewust nog niet tegen familie gezegd, omdat we niet willen dat ze anders om de haverklap aan de telefoon hangen. Maar ik vind het zelf toch wel spannend, dus dan kan ik het mooi even met jullie delen Ik hou jullie op de hoogte dames! Ik kruip nu eerst weer in mijn bedje met een kruikje en een boek!
Triesie wat spannend! nee kan me voorstellen dat je niet iedereen al op de hoogte wilt stellen! Be Happy , wat een mooi kindje!!! wat lief he dat hij nu al zo speelt! ja dat kan idd dat je daardoor die drang hebt , voor je gevoel heb je het niet helemaal afgemaakt... en dan mis je toch wat he! die weeen, ontsluiting, persen... vond het op dat moment vreselijk pijn doen , maar idd het hoort er toch bij op de een of andere manier. en daarna de KS , was voor mij een soort van verlossing zeg maar. alhoewel de pijn tijdens de snee dan weer niet praat je er veel over? heb ik destijds niet zo goed gedaan eigenlijk. Soms speelt het weer wat op , maar dan druk ik het ook snel weer weg. Niet handig miss , maar voel het ook zo wat als zeuren ofzo , wil ook niet zeurderig overkomen, snap je? Ja lastig is dat he! dat hadden wij met snachts voeden ook wel eens! normaal hadden wij ook rond 0130 en 0500, en dan maakte ik hem ook soms wel eens wakker als hij wat later was als normaal..... en ja hoor helemaal overstuur!!! nooit weer slapen... kan je echt onzeker van worden he! maar wat ik wel heb geleerd is dat ie vanzelf wel komt als hij honger/dorst heeft! ooooh net gilde evan heeeel hard! en hij begon te huilen.... ik pakte hem op en volgens mij sliep hij nog... hij keek me even lachend aan en sliep zo verder.... **smelt**..... hij had vast eng gedroomd (van te grote flesjes of zo haha) ooo hij is weer wakker! welterusten meiden!!! en voedze vannacht!!
Wat een leuke foto Be Happy! Ik krijg er gewoon zin van om zelf tussen al die zachte speeltjes te gaan liggen Triesie, hoe gaat het? Ik vind het moeilijk te lezen dat er zoveel vrouwen zijn die een zwangerschap missen en vooral vrouwen die een ks gehad hebben en het gevoel hebben dat ze de bevalling gemist hebben. Dat kan ik me namelijk totaal niet voorstellen Ik kan al vanaf de eerste weken niet wachten tot de zwangerschap eindelijk over is. Al 8 maanden heb ik het gevoel non-stop ziek te zijn, wat bij mij ook komt doordat ik bepaalde medicatie (zowel voor geestelijke als lichamelijke klachten) nu niet mag hebben. De laatste maand was verschrikkelijk met die pijn, ik heb me nog nooit van mijn leven zo slecht en slap gevoeld, ik ben echt een patiënt geworden. En alsof dat niet genoeg is doet de baby me de hele dag pijn. Ik kan echt niet wachten tot het over is, wat mij betreft vandaag nog. Maar ook kan ik niet in de verlangens komen die anderen hebben m.b.t. het verwelkomen van het kindje. Ik heb daar helemaal geen voorstelling van, geen voorkeuren in en heel eerlijk gezegd zie ik daar helemaal niet zo naar uit. Als je dat als zwangere zegt dan kijken mensen, vooral die al kinderen hebben, je aan alsof je voor altijd achter een zware deur moet worden weggestopt. Maar ik kan er niet oneerlijk over zijn, ik vind niet dat ik dat zou moeten wegstoppen omdat het niet maatschappelijk gepast is. Het liefst zou ik er zoals vrijwel iedereen erg naar uitkijken! Maar dat heb ik dus totaal niet, ik zie zelfs erg op tegen de eerste tijd met een baby. Het enige wat ik kan doen is vertrouwen op mijn gevoel voor verantwoordelijkheid (want dat is groot) en hopen dat het gevoel vanzelf komt. Straks heb ik een gesprek over de bevalling, ik heb een A4 vol getypt met wat me allemaal dwars zit en bang maakt. En dat is puntsgewijs! Het is zo veel! Ik moet huilen als ik het lees. Hopelijk kan ik het straks wel normaal brengen aan de gyn, maar voor de zekerheid heb ik het zo geschreven dat hij het ook snapt als hij het zelf moet lezen. Ik hoop zo dat ik wat uitleg en zekerheid kan krijgen vandaag, maar vooral wat steun kan vinden. Want ik heb het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta, iedereen praat wel mooi maar als ik dan aangeef dat het niet helpt is het: Oke, nou dan kan ik niets doen. En dan voel ik me zo alleen
assje , wat erg zeg.... denk dat het erg normaal is hoor dat je tegen de eerste periode nogal op ziet!! het is ook niet niks allemaal! tis een enorme omschakeling voor je hele leven! Goed van je dat je een brief hebt opgesteld! en dat de gyn die zelf kan lezen. Hoop van harte dat je serieus genomen wordt en dat hij je niet afscheept met '' ik kan er niets aan doen'' zit je trouwens ook in therapie??
(bedoel ik niet raar hoor , maar weet uit eigen ervaring dat het best prettig kan zijn om er met iemand die er een professionele kijk op heeft , over te praten!) hij/zij luistert altijd en scheept je nooit af! (is mijn ervaring dan) miss dat , dat enigzins kan helpen?
Assje: Is eigenlijk niet eens zo'n gek idee van Ella. Of volg je al een soort therapie? Vind het overigens wel knap dat je zwanger durfde te worden. Zag je er voor die tijd ook erg tegenop? Had je voor die tijd wel een grote kinderwens? Zag je jezelf wel met een kindje? Is absoluut niet verkeerd bedoelt en ik hoop ook dat je het niet verkeerd opvat, maar heb je geen prenatale depressie? Omdat je ook zo tegen de eerste tijd met je kindje opziet. In dat opzicht is het ook niet zo raar om met iemand te gaan praten, voor het geval je na de geboorte in een diep gat valt. Wat betreft therapie: dat is tegenwoordig normaal en niks om je voor te schamen. Ik heb in het verleden (ben vroeger erg gepest met mijn lengte) ook te maken gehad met een maatschappelijk werkster en een psychologe. Mijn zusje waarvan gedacht werd dat ze nooit met een psychiater in aanraking zou komen, is sinds haar zoontje een paar maanden oud is, onder behandeling bij het GGZ. Dit in verband met een trauma die ze heeft overgehouden na haar keizersnee en de nazorg daarvan. Het gaat nu gelukkig een stuk beter met haar. @ Ella: ik praat er niet zoveel over. De keizersnee is mij 100% meegevallen en ik zou het zo weer overdoen. Maar ik had altijd het ietwat romantische beeld voor ogen van een natuurlijke bevalling (ondanks dat het erg pijn doet) en dan je kindje direct op je blote borst. En dat viel dus in het water. Ik schrijf wel veel: zowel hier op het forum als op onze babywebsite als in een dagboek. @ Elmo: wat bedoel je met "we mochten ons na een jaar weer melden"? Was dat in verband met de keizersnee of was dat in verband met het wederom opstarten van de vruchtbaarheidsbehandelingen? Volgens mij is het inderdaad zo dat je na een keizersnee beter het eerste jaar niet zwanger kunt worden in verband met het kunnen scheuren van het litteken. Maar goed: wij willen het dus rond maart volgend jaar zo ongeveer weer gaan proberen. Eerst op natuurlijke wijze. Maar gaan er eigenlijk van uit dat we niet direct zwanger zullen raken en wederom naar het UMCG toe moeten. Maar dan moet eerst alles goed gaan zoals het moet gaan... Ik moet jullie namelijk nog iets ergs vertellen. Iets wat ik niet eerder mocht zeggen van mijn vriend, maar wat wij al een tijdje weten. Mijn vriend wilde het eerst laten bezinken. Wij weten het al sinds ik ongeveer 27 weken zwanger was...... Mijn vriend kampt al jaren met evenwichtsstoornissen en hij heeft minder gevoel aan zijn linkerkant. Naar zijn idee was dit sinds hij ongeveer 14 jaar geleden een auto-ongeluk heeft gehad. Uit een scan destijds is niks vreemds gebleken. Nu kreeg hij een paar maanden geleden voor de zoveelste keer erg last van pijn in zijn nek. Afspraak gemaakt met zijn huisarts. En die vond een MRI-scan wel een goed idee. Wat daar op te zien was, heeft hier voor een hoop verdriet en angst gezorgd.... Hij blijkt een tumor ter grootte van een tuinboon in zijn hersenstam te hebben. Hij is nu onder behandeling van een hersenchirurg van het UMCG. Die is positief en zegt dat er een grote kans is dat het goedaardig is. In september heeft hij een tweede gesprek met deze chirurg. Hij mag kiezen: opereren of niet. Als hij zich niet laat opereren, zal de evenwichtstoornis en het links steeds minder voelen, steeds verder achteruitgaan en wie weet wat voor lichamelijke klachten er verder nog zullen ontstaan. Hij heeft dus eigenlijk geen andere keus dan een toch riskante operatie te ondergaan. Dan nemen ze een biopt en kijken ze of ze de tumor goed kunnen verwijderen. Chemotherapie en bestraling is sowieso geen optie, aldus de chirurg. Verwachting is dat de operatie dan in oktober ongeveer plaats zal gaan vinden. Dachten we eindelijk (even) van de medische wereld af te zijn.... Wij zijn er verder zelf nu rustig en positief onder. We hebben gelukkig nu ook een goede afleiding met de naam Aiden. Maar we gaan nu dus ook spannende maanden tegemoet. Hopelijk met een goede afloop!
Be Happy , nee toch! wat vreselijk bericht! ben er even stil van... en schrik hier enorm van. ik hoop van harte dat het goedaardig is... en daarna de keuze operatie of niet... wat moeilijk! vreselijk bericht zeg, kan me voorstellen dat jullie angstige tijden meemaken/hebben meegemaakt.
Be happy ik denk dat Elmo bedoelde dat je met KS pas na een jaar weer zwanger mag worden.... tenminste dat is ons verteld! mag nu een jaar niet zwanger worden. Elmo , waar gaan jullie heen op vakantie?? Ricmar! tijdje niets meer gehoord....hoop dat alles goed is/gaat? zo ik ga ff solliciteren!!!
Wat erg zeg maar aan de andere kant goed dat hij het er niet bij heeft laten zitten en gedaan heeft alsof het niets was. Want nu weet je wel wat het is en wat er aan gedaan kan worden. Ook al is dat niet fijn en heel ingrijpend, het is wel operabel. Heel veel sterkte!! Opmerkingen over therapie vat ik niet beledigend op hoor Juist lief dat jullie zo actief meedenken. En jullie hebben helemaal gelijk, het is absoluut niets om je voor te schamen en er zouden veel mensen mee geholpen zijn als het eens uit de taboesfeer kwam! Ik zit zelf al 10 jaar in de geestelijke gezondheidszorg dus daar ben ik al actief mee bezig geweest. Ik heb ook mijn angsten m.b.t. een prenatale of postpartum depressie uitgesproken, ook tegen de kraamzorg. Helaas kon tot nu toe niemand iets voor me betekenen omdat dit gebied zo specifiek is. Ik heb nu wel een verwijzing gekregen naar een psycholoog in het ziekenhuis, dat moet meer medische psychologie zijn (eventueel medisch maatschappelijk werk). Dus hopelijk kan ik daarmee verder! De gynaecoloog was erg vriendelijk en reageerde rustig en begripvol, dat luchtte op. Ik kreeg niet de indruk dat er iemand vond dat ik me aanstelde maar dat mijn angst echt serieus werd genomen. Ik blijf nu bij deze gyn onder controle en dus naar de psycholoog in het ziekenhuis. Er is nog geen beslissing genomen, maar de opties werden serieus genomen en niet meteen van tafel geschoven. De gyn had zelf andere opvattingen dan ik maar deed niet alsof ik het daarom bij het foute eind had.
Fijn Assje! iemand waarbij je het gevoel hebt dat je begrepen wordt! en wat goed dat je actief op zoek bent naar hulp. Hoop dat je spoedig bij een psycholoog oid terecht kunt!
Ik zal nog even compleet reageren Ja, ik zag er heel erg tegenop. Eerder wilde ik nooit kinderen, zowel omdat ik mezelf niet echt zag met een kind als dat ik al doodsbenauwd was Voor zwangerschap en bevalling voordat het ook maar van toepassing was áls ik al aan kinderen dacht, dan dacht ik aan adoptie en nooit aan zelf kinderen krijgen. De laatste twee jaar stabiliseerde mijn leven, ik werd ouder en ik kwam vaker met kinderen in aanraking. Het laatste jaar heb ik zelfs met ze gewerkt en ik vond het beter te doen dan ik dacht. Toch was mijn kinderwens niet heel groot (aan de MMM zou ik bijvoorbeeld nooit beginnen), het was meer zo dat mijn man en ik besloten dat een kindje welkom zou zijn als het ons gegund was, want dan zou het blijkbaar zo moeten zijn. Dat klinkt misschien heel stom, maar wij geloven door hoe ons leven en ontmoeting gelopen is ook dat er meer is dat mensen bij elkaar brengt dan een toevallige ontmoeting. Ik moest stoppen met de pil vanwege dat ik slecht tegen de hormonen kon en toen hebben we het besproken. Ik was namelijk van mening dat áls er een kind zou komen, ik dit voor mijn 30e wilde. Toen hebben we samen besloten dat we zonder anticonceptie verder zouden gaan. Ik heb me toen aangemeld op dit forum omdat ik goed geïnformeerd wilde zijn. Vanwege lichamelijke moeilijkheden hebben we niet zo vaak 'echt' seks dus ik vond het behoorlijk wonderlijk dat ik zo snel zwanger was, vooral omdat ik 12 jaar de pil geslikt heb en we dus niet gericht 'bezig' waren. In onze ogen moest dit dus zo zijn en hebben we het dankbaar ontvangen. Ik voel me wel vaak schuldig als ik hoor dat er zoveel mensen zijn die ongewild kinderloos zijn zoals het verhaal van Marnat. Ik voel me dan alsof ik met een veel te dure sportwagen door een sloppenwijk rij, misplaatste rijkdom. Waarom zij niet terwijl ze zo graag willen en ik wel terwijl het mij niet eens uitmaakte? Dat is erg wrang, maar ik ga daarom niet doen alsof ik een super kinderwens had want dat is gewoon niet zo. Ik ben liever eerlijk, denk dat je mensen veel meer kwetst door nep te doen. Dat laatste maakt ook dat ik zie dat ondanks alle moeilijkheden die ik in het leven heb, ik juist ook bevoorrecht ben. Op dit moment is dat moeilijk te zien omdat het zo slecht gaat, maar als je er dan over nadenkt zie je dat. Dat is ook een drijfveer voor me, iets wat maakt dat ik denk: ik kan dit. Ik heb de kans om een kind op te voeden tot een respectvolle volwassene die nadenkt over het leven, tegenover al die asociale, hersenloze mensen die er al zijn. Ik heb de mogelijkheid om dit kind een mooie jeugd te schenken zoals ik zelf ook had. En om er voor de rest van mijn leven voor hem te zijn. Dat maakt dat ik er juist wel zin en vertrouwen in krijg. Ik heb trouwens bij de gyn ook nog een snelle check gehad en alles was perfect, dat was fijn om te horen. De pijn afgelopen week was ook niet voor niets, want het kindje blijkt inmiddels een eind ingedaald te zijn.
Jeetje Be Happy wat heftig !! Heel veel kracht en sterkte. Assje pfff ik vind dat ook wel heftig om te lezen dat je je zo slecht voelt. En zo tegen alles opziet. Lijkt me echt verschikkelijk. Hier was uitverkoop in het Centrum dus ik dacht wie weet zit er nog wat leuks voor ons kereltje tussen ..... No Way alleen maar meisjes dingen zo stom !!! Heb voor mezelf nog wel een stuk of 6 shirts meegenomen lekker lang die boven een legging kunnen ideaal !
Be Happy, wat ontzettend akelig / vreselijk / onzeker en verdrietig zeg! Heel veel sterkte! We hopen het beste. M.b.t. een jaar wachten. In het UMCG mag je je als je kindje 1 jaar is, weer melden voor een nieuwe behandeling. V.w.b. keizersnede was dit tussen een half jaar en jaar (in mijn geval advies 1 jaar,.. maargoed, dat sloot mooi aan bij de wensen / eisen van Poortweg 10). Verder laat ik het hier even bij. Heb echt nog een hoop te doen, gaan zo eten en kan me dus toch niet lekker concentreren op deze toch wel serieuze verhalen. Misschien lukt het nog voor de vakantie (Frankrijk) maar vrees het niet eigenlijk...
be happy veel sterkte en mijn duimen draaien voor een goede afloop all hier alles oke wel druk met van alles en nog wat wil nog dingen afronden in huis en op het werk. nesteldrang?? nieuwe buikfoto in album