Zoontje is 2jr4maand en draagt sinds kort Hoortoestellen. Wij zijn nog maar net op weg, vraag me af wat me te wachten staat, of gebaren nou echt zo zinvol zijn als ze beweren enz.. Hoe verloopt jullie traject, waar lopen jullie tegenaan? Is er behoefte aan een privé clubje?
Nou echt zo zinvol zij ? JA met 2 dove ouders en opas en omas die niet konden gebaren, Ja!!! Of hij nou doof en slechthorend is....
Dat is een andere situatie, dan linkt het me logisch dat het zinvol is ja.. Zijn er ouders die in dit traject zitten of hebben gezeten?
Ik weet natuurlijk niet hoe erg doof/slechthorend jouw kind is. Ik ben zelf slechthorend, heb hoortoestellen die ik nooit gebruik eigenlijk . Links ben ik volledig doof en rechts hoor ik 60 %. toch heb ik (tegen het advies van de KNO arts en de Ammanstichting in) altijd op regulier onderwijs gezeten. Ik heb nooit gebarentaal geleerd en kan mezelf heel goed redden zonder hoortoestel. Ik vul voor mezelf op basis van klanken bepaalde woorden in (dat leer je in de loop der jaren automatisch, bij de laatste testen waren ze stomverbaasd dat ik woorden kan invullen op basis van klankintonatie in een zin ) en ben een kei in liplezen. In eerste instantie merken mensen vaak niet aan mij dat ik slechthorend ben, totdat ik het ze vertel (en dat doe ik wel redelijk snel, omdat ik sommigen niet kan verstaan) Dan vraag ik of ze naar me toe willen praten en eigenlijk gaat dat vrijwel altijd heel goed. Maar nogmaals, ik weet niet in hoeverre jouw kindje doof is.
Ik reageer even vanuit n andere positie, ik werk nl met jonge kinderen die slechthorend zijn/hoortoestellen dragen/spraak en taalproblemen hebben. En vanuit mijn ervaring, zeker gezien zijn jonge leeftijd, kan ik je absoluut aanraden om te starten met de gebaren. Hierdoor maken jonge kinderen de taal gemakkelijker eigen EN wanneer ze het niet/minder nodig hebben zullen ze het vanzelf minder in gaan zetten. Gebaren vervangen dus geen gesproken taal (zoals veel mensen denken), maar ondersteunen juist. Praat je zoontje al enkele woordjes of nog niet? Je kunt je voorstellen hoe frustrerend het is als je van alles wil vertellen, maar de taal er niet voor hebt omdat je voorheen niet/minder goed gehoord hebt. Denk aan onze frustraties wanneer we in het buitenland op vakantie zijn en de ander ons niet begrijpt. Dit is bij kindjes die slechthorend zijn iedere dag het geval. En hoe fijn en makkelijk is het dan als je met je handen kunt vertellen wat je wil eten of drinken of waar je mee wil spelen. Ik wens je heel veel succes met het maken van een beslissing. En hoop voor jullie dat jullie snel de voordelen van de hoortoestellen gaan merken!
Mocht je nog op zoek zijn naar meer info, kijk dan eens op de website FOSS. Daar kun je heel veel vinden over kinderen met hoortoestellen.
Het is lastig te omschrijven waarom ik dit topic heb geopend.. Even kort door de bocht: kinderen moeten tegenwoordig gemiddeld zijn, wijk je iets af krijg je allerlei onderzoeken, want er moet iets "mis" zijn. Oké bij hem is er echt iets aan de hand, hij hoort vanaf 50/70 decibel, sinds kort heeft hij Hoortoestellen, hij heeft er veel baat bij, zo zij hij geen woord en nu al heel wat woorden en al wat 2 woordszinnen. Elke dag hoor ik nieuwe woorden, geweldig! Erg blij ben ik dat er Hoortoestellen zijn! Maar dan kom je in een traject waarvan ik soms het gevoel krijg, is dit nou echt allemaal nodig? En ja ik werk er allemaal aan mee want ik wil het beste voor mijn kind, we volgen cursussen en hij gaat naar een behandelgroep waar hij veel taal met gebaren aangeboden krijgt. Maar toch het gevoel, maken ze er niet een hele poppenkast van..? Verstand en gevoel staan tegenoverelkaar..
Onze zoon is nu bijna 2,5 en draagt sinds dat hij 4 maanden is hoortoestellen, hier reageert hij redelijk op( heeft hoorverlies van 80 db beide oren) Wij hebben 2 gebaren cursussen achter de rug en hij gebruikt de gebaren best vaak ( hij kan ook wel praten) maar merk dat het hem wel degelijk helpt.