Ik weet niet wat het was of waardoor het kwam of wat dan ook! Ik hou me van dat soort dingen altijd ver weg, vind het doodeng. Heb nooit glaasje gedraaid of wat dan ook. Had niet het gevoel dat er iets in me zat, maar voelde wel een negatieve lading zeg maar. Hoe leg ik dat uit.. Nou, denk dat jullie het wel snappen. Weet ook niet of ik wel wil weten hoe het kwam of wat het was. Mn haren gaan nog altijd rechtovereind staan wanneer ik eraan denk. Ik ben verder ook heel nuchter en hou me helemaal niet met het paranormale bezig. Maar helaas is het niet iets waar je voor kiest, ik niet althans. Ik kan de dingen die ik voel niet stopzetten. Als het kon had ik het gedaan, want het zijn altijd nare dingen, grote nare dingen.
Ik droom wel vaak dingen die dan later uitkomen , en het is niet altijd erg leuk Ik heb wel vroeger vaak geesten opgeroepen en sindsdien heb ik altijd het gevoel dat mij iets bekijkt .. maar dan vooral in het donker , dus als ik savonds naar bed toe ga dan is het in volle vaart lichten uitmaken en naar bed .. Wel een keertje kinderhandjes op de raam gehad terwijl ik niet eens kinderen had toen .. lichten die aan en uitgaan , vanalles teveel om op te noemen eigenlijk ..
Jeetje, wat een verhalen allemaal. Ik geloof er zeker wel in en vind het ook reuze interessant om te lezen allemaal, maar heb zelf nog nooit zoiets meegemaakt.
pffff wat een enge dingen hebben sommigen mee gemaakt zeg! Ik heb ook een aantal bijzondere dingen mee gemaakt. Toen ik 11 jaar was, zat ik in de klas te rekenen en ineens om 10.00 zag ik mijn oma voor me en ze nam afscheid van me. Na de pauze hoorde ik vd directeur dat ik niet naar huis moest maar naar kennissen en daar werd ons verteld dat oma overleden was. en toen ik vroeg hoe laat dit was, bleek dit 10.00 te zijn. Een paar jaar later zat ik op de bank tv te kijken en zag ik vanuit mijn ooghoeken vuur. Ik keek om me heen, maar zag nergens brand. ook niet op de tv en een half uur later stond er een huis in de brand in onze blok. het meest aparte waar ik nog steeds geen wijs uit kom is omtrent Darryl*. 2 dagen voor hij ziek werd, hebben we door de kraam foto's laten maken van ons drieen als gezin. er zijn dacht ik zo'n 6 fotos gemaakt allemaal zo'n beetje uit de zelfde hoek en zelfde tijd. op 2 van deze fotos zie je in de spiegel iets wit, lijkt wl op een jurk ofzo. We hebben overal gekeken of het een spiegelbeeld kan zijn geweest, maar niet dus... En 2 dagen later is hij met spoed opgenomen en 14 dagen later overleden. Zo deed dylano altijd heel apart als baby als we op begraafplaats kwamen. zodra we op de begraafplaats kwamen werd hij wakker en ging hij lachen in het niet en zodra we weer vd begraafplaats waren, sliep hij weer. zo heb ik zelf dat zodra ik de begraafplaats op kom het gevoel dat Darryl* op me neer kijkt en daar boven tegen anderen zegt: Kijk daar is mijn mama weer en dan ervaar ik zoveel warmte en liefde en trots... Het zijn geen spectactuele ervaringen of eng, maar voor mij wel heel apart en bijzonder.
Ik heb van kinds af aan het hoognodige gezien en meegemaakt. Voorspellende dromen, entiteiten zien,horen, andersmans pijn voelen, in trances wegzakken en ga zo maar door. Als kind zijn kon ik het alleen maar wegdrukken, mijn ouders zijn van de zwarte kousen kerk en paranormaal is van de duivel. Pas toen ik op mijzelf ging wonen kwam het weer op gang, mede dankzij het feit dat ik woonde op de grond van een oud mortuarium. Toch weer weggedrukt met de gedachte, er is vast wel een verklaring voor. Pas toen ik met mijn man ging samenwonen kon ik er niet meer onderuit. Vanaf de eerste dag dat ik er kwam voelde ik me daar verschrikkelijk, zo'n beknellende atmosfeer. 3 jaar later na de geboorte van ons zoontje werd het onhoudbaar en had ik totaal geen controle meer over mijn kunnen en werden de fenomenen in huis steeds erger.mensen weigerden ook nog op visite te komen. Er was constant aanwezigheid, we hoorden constant het krassen van nagels over de muren,onverklaarbare stank,alles ging kapot of kreeg een eigen leven en bovenal, het was altijd een ijskast in huis. Toen mijn trances weer boven water kwamen en oncontroleerbaar waren(manlief zag me in uitgetrede vorm en ik heb bijna de keuken in de hens gezet) zijn we hulp gaan zoeken. Ik ben toen bij Richard Krebber beland (van het 6e zintuig)en de conclusie was,ons huis was een waar spookhuis en ik als trance medium (jahoe het beestje kreeg een naam) was een open deur voor ze. Want uiteindelijk willen ze bijna allemaal maar 1 ding, contact en hun manier van duidelijk maken is niet altijd even tactisch. We zijn als een haas verhuisd en ik heb geleerd om met mijn kunnen om te gaan bij Richard en help nu mensen die in spookhuizen wonen of zelf gevoelig zijn. Momenteel wel even een stop ingelast vanwege de zwangerschap en begonnen met een studie psychologie om straks in de ggz ook de mensen te kunnen helpen die een probleem hebben met het paranormale. @dreamer, Je verhaal klinkt heel erg als (onbewust) contact maken. Een entiteit kan je niet zomaar bezeren, maar kan wel middels contact iemand een ervaring laten herbeleven die hij of zij heeft meegemaakt. In mijn opleiding bij Richard heb ik diverse foto's gezien van mediums die een herbeleving hebben gehad met precies het zelfde resultaat. Eerst wonden hebben die bloeden en enige tijd daarna niks meer te zien. Het is wel een zeldzaam fenomeen hoor, maar daarom juist bijzonder.
Wat hebben er veel meiden veel meegemaakt zeg..lijkt me zo eng! Ik heb ook een aantal dingen meegemaakt.. Mijn biologische moeder is al overleden toen ik 10 was aan overdosis drugs (woon al heel lang bij pleegouders, maar noem ze liever gewoon ouders, want zo zie ik ze, woonde daaar vanaf dat ik een paar maanden was)Ik heb haar nog wel eens gezien toen ze nog leefde. Een paar jaar terug dacht ik ineens heel sterk aan haar...ik had de radio aanstaan. Er kwam het liedje "I just call to say I Love you' op. Ik dacht nog steeds aan haar en toen ging de telefoon....ik schrok even en nam op..geen gehoor...het was helemaal stil....nouja, toeval misschien dacht ik...maar wel apart... Daarna dacht ik: als je hier ebnt, laat even iets weten, laat jezelf niet zien ofzo, dat wil ik absoluut niet maar laat bijvorbeeld de lamp even knipperen..er gebeurde verder niks dus niet meer aangedacht...S avonds gingen mn man en ik douchen (toen nog vriend en was toen ook nog niet zwanger, haden Demi nog niet). We hebben zo'n ventilator die automatisch uitgaat na zoveel minuten (als je dus de lamp ook uit hebt gedaan, dan blijft hij nog even draaien). Ik ging toen bij kenissen oppassen en m vriend ging een vriend ophalen wnat zij gingen een film kijken bij ons. Toen m vriend met zijn vriend weer terugkwamen, zag hij dat de lamp op de overloop aanwas, die had hij echt uitgedaan (was ik trouwens ook bij, we gingen tegelik weg want hij had mij afgezet) en deze was nu aan..maargoed, kan: dat je je vergist..net bij nagedacht verder. Omdat we toen nog beneden aan het verbouwen waren, woonde we op de hele grote zolder. Toen hij dus naar boven liep zag hij dat de ventilator nog steeds draaide, ook erg vreemd, doet ie echt mooit, omdat deze automatisch uitgaat en de lamp van badkamer was gewoon uit, dus dit was wel heel erg vreemd...maar ook: dacht mn vriend verder niet over na.. Ze zaten dus boven tv te kijken en toen zei die vriend: wat is het eigenlijk koud hier...Mijn vriend naar de thermostaat om te kijken, staat deze idd uit! En geeft een foutmelding aan..raar! Want verwarming stond daarvoor echt aan en we hebben beiden daarvoor nog lang gedouchd en gewoon warm water gehad. MN vriend kreeg hem niet aan de praat. Volgende ochtend: toen we op zolder kwamen, zagen we dat er heel veel lampjes, kerstverliching op de grond waren gevallen (zijn van de hoesjes in vormen van sterren die op lampjes geschoven zitten, en die hoesjes waren dis naar beneden gevallen). ..die verlichting hing er al een hele tijd en nog nooit was een zo'n hoesje vanaf gegleden/gevallen....nu begonnen we het steeds vreemder te vinden (natuurlijk had mn vriend nu verteld over al die kleine dingetjes, en ik vertelde over dat ik heel sterk aan mn moeder had gedacht en had gevraagd of ze iets wilde laten merken, maar dat er op dat moment niks gebeurde) Het was zondag maar we konden de monteur van de cv ketel gewoon bellen omdat we deze kennen en hij ind e straat woont. Gewoon telefonisch gedaan. Hij noemde een aantal dingen op wat het kon zijn...was het allemaal niet..topen zij hij: dan weeet ik het niet, wel heel vreemd want zou echt 1 van die dingen moeten zijn....en toen zei hij ook: ja, ik weet nog 1 ding wat het kan zijn maar dat is helemaal niet mogelijk want ik neem aan dat jullie de gaskraan naar de cv ketel niet dicht hebben gedraaid: Twan zei dus: idd, dat hebben we niet gedaan maar als dat het enige is wat moeglijk is ga i toch kijken..die man zei nog: ja, maar dat kan het dus echt niet zijn dan hoor...Twan kijkt......staat die kraam dus echt helemaal dichtgedraaid! En dat draaien gaat niet zo makkelijk, je moet echt stevig draaien........toen deed de cv het dus weer......Die man zei: dan moeten jullie die echt zelf dichtgedraaid hebben, of misschien je vader (schoonvader). want die hielp veel mee met de verbouwing..leek ons sterk dat hij dit zomaar zou doen, had hij dus ook niet gedaan (na toch maar nagevraagd te hebben)...dat was dus echt raar......dat dit misschien toch mn moeder is geweest.... Heb ook wel eens voetstappen gehoord..dit was zooo eng! Ik heb altjd slaapkamer deur openstaan..mn man was al weg naar zn werk..ik hoorde beneden een deur van de gang en toen voetstappen..langzaam...zware voetstapen..Ik riep nog: Twan!maar wist dat hij dit echt niet kon zijn..voetstappen gingen gewoon verder...kwamen op de overloop en richting mijn slaapkamer! Ik heb mn ogen dichtgedaan, me omgedraaid naar de muur en onder de dekens..ik hoorde het nog steeds! In ineens, vlak voor het bed stil. toen Bam! iets op het dekbed..en bam! Naast mijn kant van het bed...toen was het stil..ben lang blijven liggen en uiteindelijk durfde ik weer te kijken en ben snel naar beneden gegaan..dit heb ik nog een paar keer meegemaakt maar is gelukkig lang geleden...want dat was echt te eng!
Dus toch he! Ben heel blij met je verhaal, want na zoiets ga je toch twijfelen aan jezelf. Wat goed dat je nu je gave gebruikt om anderen te helpen zeg En wat heb je al veel meegemaakt ermee!
Ja hier ook hoor, nu in mijn eigen huisje gelukkig niet meer, maar toen ik nog bij mijn moeder woonde, hoorde ik altijd enge geluiden en ik durfde daar ook nooit naar de wc als het donker was. Alleen verder dan die geluiden kwam het gelukkig niet, maar mijn zusje ziet wel rare dingen in dat huis en die geluiden hoort ze ook. Ze vertelde me ook dat zij een keer onze kat heeft gevoeld terwijl hij al dood was, ze voelde hem op het bed springen en hoorde hem springen en d8 oja de kat en toen d8 ze he ? hij is dood en toen schrok ze wel. Ze hoort trouwens ook vaak voetstappen en die stoppen dan vlak voor haar bed. En ze slaapt nu in de kamer waar ik vroeger sliep, ze vroeg laatst nog aan mij of ik dat ook hoorde, maar dat heb ik gelukkig nog nooit gehoord, want ik zou daar niet meer gaan slapen.
hier ook dingen die ik niet kan verklaren... * Toen ik een jaar of 4 was mocht ik in het weekend wel eens bij mijn ouders in bed slapen. Ik ben toen op 1 nacht van het bed afgevallen en ik kreeg mijn ouders niet wakker. Ik kan me nog goed herinneren dat ik toen met me rug tegen de rand van het bed ben gaan zitten en beetje heb zitten snikken. Toen zag ik 2 mooie witte handen, die tilde mij op en legde mij tussen me ouders in. Kreeg een aai over me bol en ze waren verdwenen.. Nu dacht ik altijd dat ik dit had gedroomd tot 4 jr terug, toen ging ik samen met een vriendin naar een buurvrouw van me oma die een spirituele avond organiseerde. Ik heb haar toen mijn ervaring verteld en zij had iemand omschreven die ik helemaal niet kon.Maar die persoon zou mijn "bescherm" engel zijn, paar dagen later vertelde ik het mijn vader en die moest een traantje wegpinken.... Ik beschreef dus zijn peetmoeder. * Ik heb over mijn vriend en me eerste zwangerschap gedroomt op het moment dat ik nog samen was met mijn ex en niet zolang daarvoor te horen had gekregen dat ik endometriose had en daardoor dus weinig kans op kinderen. En dan niet zomaar gedroomt maar echt specefiek over woonplaats, zijn (voor)naam tot op de straat en de flat waar we beide een huis hadden. Droomde zelfs dat hij boven me woonde en idd mijn vriend was mijn bovenbuurman. * Wij hebben zo een babycam in de babykamer op de bedjes gericht... ik was toen zwanger van mijn 2e dochter en keek naar de monitor, terwijl ik keek was ik aan het denken dat ik het zo jammer vond dat mijn opa er niet meer is. Dat hij het zo leuk had gevonden een achterkleinkind... en op dat moment... iets wits wat op te zien was op de monitor.... leuk net een vlokje wat voorbij dwarrelde... Heb het daarna nooit meer gezien. * Mijn oudste dochter kan zich goed alleen vermaken voor een meisje van 1 jr. Maar soms is het net alsof ze samen aan het spelen is, geen dingen die uit het niets bewegen ofzo maar dat lacht ze ineens heel lief naar .... niets... of geeft ze kusjes... Wat me wel opvalt is dat op dat soort momenten als ze pogingen doet tot alleen lopen en ze bijna valt het net lijkt of iemand haar vastpakt waardoor ze net weer ff in balans is.. Ik denk/hoop dat het mijn opa is... of het zo is geen idee, maar diegene zorgt wel goed voor me meisje.. * Het laatste wat ik meemaakte was met mijn jongste dochter toen ze net 3 weken oud was en snipverkouden. Ze lag op haar eigen kamertje, mijn vriend en ik lagen te slapen en ineens werdt ik uit het niets midden in de nacht wakker met een sterk gevoel dat ik naar me dochter moest. Baby foon sloeg niet aan ofzo maar was alsof iemand me zei "ga nou kijken!" In de babykamer aangekomen schrok ik best wel, daar lag me meisje naar adem te happen omdat het snot helemaal vast in dr keeltje zat. Heb toen snel met zuigertje alles weg gezogen... daarna is zoiets nooit meer voorgekomen. Er zijn wel meerdere kleine dingetjes... zo kan ik bij een begraafplaats als ik langs sommige graven loop een heel eng gevoel krijgen, dit heb ik al vanaf kinds af aan. Dus begraafplaatsen bezoek ik niet graag.... Verder hou ik me er niet echt mee bezig, tis net wat er al is gezegd hier... als je je er echt mee bezig gaat houden weet je niet wat je in huis haalt...
pfff ik vindt het maar eng allemaal.. toen ik klein was heb ik iets meegemaakt na de dood van mijn (stief)vader en sindsdien ben ik altijd bang geweest voor dit soort dingen.. persoonlijk vindt ik het ook (slecht) om je daar bewust mee bezig te houden, je moet je bezig houden met het leven en niet met de dood... en suggereren dat je begaafd bent en entiteiten kan zien enzo vindt ik echt negativiteit aanwakkeren... maar ik bedoel dit niet slecht naar jullie toe hoor, krijg er alleen de kriebels van brrr...
Ik heb het eigenlijk nog nooit aan iemand verteld. Toevallig hadden mn man en ik het er van de week over... Ik schaam me er ook wel een beetje voor en ben bang dat mensen me voor gek verklaren. Ik heb heel vaak dejavú's, maar ik kan het van tevoren al vertellen. (Vaak in de zin van 4-6 keer per week) Ook kan ik sterk voelen wat een ander voelt. Verdriet-boos-blij, het reflecteerd (zonder dat hun ook maar iets gezegd hebben) heel erg op mij. Afgelopen vrijdag waren we bij een kennis en zat gewoon te janken op een gegeven moment. Hij praatte over zn overleden vrouw (vorig jaar) Hij praatte gewoon neutraal, net zo'n bandje dat af werd gedraaid. Ook andere dingen. Specefieke dingen. Zoals we waren bij een vriend op bezoek en zonder dat hij wat gezegd had, wist ik dat hij vreemd was gegaan. Vaak voel ik ook als er iets ergs gaat gebeuren. Een aanrijding of iemand die zn hoofd gaat stoten ofzo. (dat is dan minder erg) Ook wist ik, dat toen ik stopte met de pil, dat ik ooit aan de clomid moest. Ik kende het helemaal niet, maar had al wel informatie erover opgezocht. Kinderen krijgen was voor ons niet makkelijk en toen was ik nog niet eens gestopt met de pil. Ok, ik weet dat je geest een hoop kan doen met je lichaam. Maar specifiek clomid is dan wel apart. Die aanwezigheid van overleden dierbaren ken ik ook. Mijn oma is 2 jaar geleden overleden, ik had met haar niet zo'n hele goede band, maar het was wel míjn oma. Vaak als ik Sasha in bad gedaan heb en ze ligt op de commode, dan heb ik het gevoel dat ze meekijkt, dan kijkt Sasha vaak lachend langs me heen. Naar niets eigenlijk. Mijn man heeft het ook vaak, die dacht dat zijn oma altijd meekeek. Zijn ex is ook heel erg bezig met dit soort dingen. Die zei dat het heel iemand anders was. Kris zn overleden broer. Alleen vind Kris het raar, want die is maar 3 dagen oud geworden. Hij vroeg aan mij, of geesten ook groeien, want hoe kan een baby nou achter hem staan. Ik hou me niet zo bezig met dit soort dingen, in de zin van, ik ga ernaar op zoek of ik lok het uit, het overkomt me gewoon. Misschien dat iemand hier een antwoord op heeft? Zooooo, even mn hart gelucht...
Poeh heftig allemaal zeg. Ikzelf weiger er in te geloven maar weet diep van binnen dat ook ik wel eens wat heb meegemaakt.. Degene die mij het meeste is bijgebleven is dat ik voordat ik zwanger was van Justin op n avond wakker schrok omdat 'iemand' fluisterde 'februari', ik was toen denk ik net aan het 'bedenken' dat áls wij kids zouden krijgen wanneer ze dan geboren zouden worden. Toen was t voor mij duidelijk. T zou februari worden, heb r ook nooit aan getwijfeld. En jawel meneer was er op 28 februari. En ook toen mijn schoonzus zwanger was, zei ik dat ik al vrijwel zeker wist wat voor naam en geslacht zij zouden krijgen. Ik heb het opgeschreven (met mijn man erbij die best sceptisch is) en t klopte beide!
Hier ben ik het dus niet mee eens. Wat vergeten wordt is dat de meeste niet om hun gaves vragen. Vooral als je als kind zijnde dit ervaart en dus dingen er uit flapt die niet kunt weten, maar toch weet,of dingen ziet die een ander niet ziet, is het reden voor pesterijen. Ik was op school 'de heks' en dat is echt geen pretje. Dus het is geen suggereren, want dat doet een klein kind niet. Ook vele volwassenen niet, als die pech hebben belanden ze nog in de GGZ ook, voor mij de reden om psychologie te gaan studeren. Er zijn er inderdaad genoeg die zich voordoen als....maar die trekken over het algemeen geen negatieviteit aan. Het zijn juist de mensen die sceptisch zijn en voor de lol eens gaan glaasje draaien,kruishouten of een een ritueel uitproberen,want er gebeurd toch niks. Die mensen krijg ik aan de telefoon dat ze heel diep in de problemen zijn geraakt. Om het heel cru te zeggen, eerst kijken ze je met de nek aan en vervolgens mag je op komen draven om hun probleem op te lossen. Ik heb ze overal al gezien en in elke bevolkingsgroep in NL en Belgie. En de dood, is een onderdeel van het leven. Het lijkt mij juist ongezond om er niet af en toe bij stil te staan. Je regelt tenslotte ook je uitvaart en zorgt ervoor dat je naasten verzorgd achterblijven. En als een overledene of entiteit blijft hangen is het toch wel erg prettig voor mensen dat er iemand kan komen om te helpen. @dreamer, je hoeft echt niet te twijfelen hoor, al heb ik dit ook maar vaak zat gedaan. Ik heb het zelf ook maar 1x meegemaakt toen ik aan het werk was. Bij mij was 1 kant van mijn gezicht helemaal opengekrast. Ik was er zelf niet bewust van omdat ik in trance was, maar de mensen waar ik was waren zich rot geschrokken. Gelukkig had ik een collega bij me die ze gerust kon stellen.
Pfff respect voor jullie dat jullie hiermee kunnen leven hoor! Ik ben zoooooooooo doodsbang voor "leven na de dood"oftewel geesten, spoken of hoe je het noemen wilt. Het is zelfs zo erg dat het as van de overleden opa van mijn man in het huis stond van mijn schoonouders en dat hebben ze echt in de schuur moeten zetten toen ik kwam (belachelijk ik weet het) Ik denk dat als ik iets mee maak wat een van jullie heeft meegemaakt dat ik gelijk de pan uit flip en dat ze me meteen kunnen opnemen in een inrichting! Denk dat ze me daarom met rust laten Maar nogmaals....respect voor degene die hier wat mee doen...en die hiermee kunnen leven!
jah kijk ik geloof er wel in dat er "leven na de dood bestaat" maar het is niet de bedoeling om je in het leven met de dood bezig te houden in de zin van de doden aan te wakkeren... een uitvaart regelen is natuurlijk iets praktisch... kinderen zijn puur natuur en die hebben hun chakra bovenaan nog open staan en denken niet maar voelen... maar je hebt van die volwassen mensen die zeggen ik kan dit en ik kan dat.... dat is niet de bedoeling ervan! jezelf proberen op te hemelen met 1 of andere kracht die je zou zijn toegewezen... er zijn zeker wel mensen die dit kunnen maar die zul je nooit op de voorgrond zien treden! dus als er weer eens 1 of andere begaafde aankomt met hele verhalen wat hij wel niet kan dan denk ik pfffff zucht..... de verhalen wat hier staan geschreven door sommige mensen die eens wat hebben meegemaakt die kan ik begrijpen... zij zijn er niet mee bezig het is niet hun doel in het leven en juist dan kan je eens zoiets overkomen... enne een entiteit in je leven? nou naar mijn inziens komt dat doordat mensen slechte bedoelingen hebben met "de dood" en het als een doel in hun leven zien en er alles voor laten wijken... zo raak je helemaal van de wijs en logisch dat je dan naar de ggz kan... blijf lekker met beide beentjes op de grond en geniet van het leven!