Wat fijn om te lezen dat ik niet alleen heel onzeker ben en dat het er bij hoort. Hier ook weinig last van kwaaltjes. Voornamelijk ontzettend moe! En bij vlagen misselijk maar niet overgeven. Wil voor het avond eten graag zelf pizza maken, weet iemand of ik er gewoon vleeswaren als ham, bacon of salami op kan dien? En mozzarella? Of is dit gevaarlijk voor de baby? Liefs, me1985
Hee meiden, ben al een tijd niet meer op het forum geweest maar heb weer de berichtjes gelezen. inmiddels ben ik ook alweer een stukje verder met de zwangerschap en ik merk echt dat naarmate de tijd voorbij gaat de onzekerheid ook weer minder wordt. ik leef echt naar elk 'mijlpaaltje' toe zal ik maar zeggen, de 20e hebben we weer een echo, de 12weken echo! en daarna de 20 weken echo, denk dat dan pas echt veel ongerustheid weg gaat! en jeetje wat gaat het snel zeg! ik ben gewoon al bijna 3 maanden zwanger! nog een half jaartje en dan kan ik ons kleintje eindelijk vasthouden! nog even over die onzekerheid, zelf heb ik op internet een doppler gekocht, eerst dacht ik, och nee dat is onzin. geld weggooien. maar dat is het echt niet! we luisteren elke avond eventjes naar het hartje (kon het vanaf 8 weekjes zelf horen) en dan kan ik ook weer met een gerust hartje gaan slapen! misschien is het een tip?
Dames, ik wil jullie vragen in hoeverre de onzekerheid nog gezond is. Dit is mijn eerste zwangerschap en ik wil dit zó ontzettend graag. Ik zit soms te huilen van de angst dat het me afgenomen kan worden.. Ik vind het moeilijk om te genieten want wat als het straks fout gaat? In hoeverre hoort onzekerheid erbij en waar wordt het obsessief? Ik ben zó bang om een miskraam te krijgen terwijl er helemaal geen indicatie voor is op dit moment dat ik me daar druk om moet maken. Ik ben bang dat ik me 'gewoon aanstel'. Maar mag ik de verloskundige bellen met mijn angst? Kan ik het maken om zonder enige aanleiding te vragen of het niet allemaal wat sneller kan... Ik wil dat hartje horen kloppen!!!! Ik wil op een echo zien dat mijn kindje oké is.. Echt, ik weet dat we allemaal in bepaalde mate bang zijn en misschien hebben jullie dit nét zo sterk als ik, maar de angst zit zó diep dat ik er wanhopig van wordt. En dan ben ik dus weer boos op mezelf omdat ik vind dat ik me niet zo druk moet maken omdat dat juist zo slecht is voor het kindje... Iemand tips om de onzekerheid van die eerste maanden door te komen? Of in ieder geval tot ik naar de VK kan en het hartje kan horen? Liefs, wanhopig slapeloos typje
@ Netje89 Ik snap precies wat je bedoelt! Ik ben ook ontzettend onzeker en bang dat het allemaal niet goed gaat... Probeer er niet aan te denken, maar wat is dat moeilijk af en toe! Van mij mag de tijd wel sneller gaan zodat het snel de 30ste is en ik hopelijk het hartje kan horen Gelukkig is mijn vriend heel nuchter en zorgt hij er voor dat ik niet door sla ik mn angsten.
Hoi Netje89, dat is helemaal niet zo raar hoor dat je je eigen zorgen maakt dat had ik bij mijn eerste kindje ook toen werd ik al bang bij elk dingetje waarvan ik niet wist wat het was ik denk ook dat het heel natuurlijk is dat je je eigen zorgen maakt maar weet je zolang er geen aanleiding is om je zorgen te maken zou ik toch proberen om er zo veel mogelijk van te genieten hoor want 9 maanden zijn zo voorbij hoor toen ik bevallen was van mijn dochtertje vond ik het eigenlijk wel jammer want mijn buik voelde ineens zo leeg aan ... dus geniet er alsjeblief van zou ik zeggen nu ik zwanger ben van de 2de ben ik minder gauw bang dat er iets niet goed zal zijn mischien omdat ik weet hoe het nu is een beebje in mijn buik te hebben ....... maar goed ik hoop voor je dat de tijd snel gaat en het zo 25 januari is en je eindelijk dat kan horen en zien wat je heel graag wilt .... nog even volhouden groetjes
me1985 en Ladytwister bedankt voor jullie lieve reacties. Ik was al bang dat ik gewoon helemaal doordraai. Mijn vriend is ook een stuk nuchterder dan ik, maar hij werkt in 3 ploegendiensten en 's avonds ben ik gewoon emotioneler. Hij heeft nu nachtdienst dus dan sla ik op hol 's avonds haha. Inderdaad, bij alles wat ik voel raak ik in paniek, vooral als het echt pijn doet ipv zeurt. Maar van wat ik hier en daar op het forum lees hoort het er wel echt bij. Inderdaad, ging de tijd maar wat sneller. In ieder geval in het eerste trimester. Hier en daar durf ik al te ontspannen en zelfs een beetje te genieten van wat er in mijn buik gebeurt, maar op dit moment wint de angst nog.
Ik heb het ook wel hoor. Heb weinig last, had wel last van mn borsten en was moe maar dat is weer een stuk minder. Ook niet misselijk ofzo. Dan denk je ook, zal het wel goed gaan?? Maarja, geen bloed of krampen dus denk dan maar dat het dan vast wel goed gaat. Over 2 weken de eerste echo, als dat goed is, ben ik denk ik echt wat geruster. En ik denk dat je gewoon in gedachte moet houden dat je er zelf niks aan kunt veranderen. Gaat het mis, dan gaat het mis, hoe vervelend het ook is. Ik zou er dan ook kapot van zijn hoor, maar je hebt het zelf gewoon niet in de hand als je verder gezond leeft.
Dieonzekerheid is echt normaal. Ik had er zelf ook last van en nog een beetje kon om ieder klein dingetje wel janken. Gelukkig werd het minder bij onze 1e echo wat een opluchting was dat om het kindje te zien bewegen en het hartje te horen kloppen Ik weet dat het moeilijk is maar probeer te genieten ervan van alles wat je voelt en zodra je de echo hebt gehad ben je wat zekerder. Zo heb ik het ervaren. Ik leefde elke dag naar het einde van de dag dat ik kon slapen en weer een dag voorbij was. Wat een hel was dat Ik denk omdat we te graag willen. Mijn advies: geniet van elke dag die goed gaat Groetjes
Divatje, ik ben juist wel misselijk, maar ik heb er tot nu toe geen één keer van kunnen braken ofzo. Heel stom maar dat voelt als falen, alsof ik geen echte zwangere zou zijn.. Ik weet zelf ook dat dit heel stom klinkt, want die test was toch duidelijk! Wel wat kramp maar niets ondraaglijks... Ik houd me ook vast aan de gedachte dat als het een miskraam wordt dat het kindje echt niet levensvatbaar zou zijn en dat er dan niets aan te doen is.. Maar goed, we gaan het zien.. Joyskuh, misschien een goede tip ja, ik leef ook echt naar het einde van de dag toe, zo van; die hebben we dan maar! Misschien is het beter als ik me voor ik ga slapen inprent dat dit een goede dag was en dat ik daar gelukkig mee mag zijn. Betere instelling misschien . Ik hoop ook echt wat meer rust te krijgen als ik het hartje hoor kloppen en op een echo kan zien dat er echt iets in het vruchtzakje zit.. Maar ik weet nog niet eens wanneer ik de echo heb. Misschien dat een kloppend hartje de 25e al rust biedt. Fijn dat ik niet als enige zó bang ben!!! Ik dacht echt dat ik abnormaal was ofzoiets..
Pfft... Ben ik ff blij om dit te lezen! NIt dat ik het jullie gun hoor; weet zelf dus heeeel goed hoe rot het voelt... Heb er ook váák last van. Vorige week donderdag geweldige echo gehad. Moet nog altijd elk ochtend overgeven, veel moe, misselik over de dag heen enz enz... kwalen genoeg, niet verandert. Maar toch... ben nu zo af en toe alweer onzeker. Je hoort veel dat het na de echo met hartactie goed gaat, weinig procent kans op miskraam... En toch... hoor je ook vaak dat 't nog misgaat... en dan reken ik me daar al weer half onder zeg maar... dat ons kindje misschien wel sterft oid. En dan idd dat 'paniekgevoel' dat het je afgenomen wordt, wat je niet wil, dat je daar niet door wil... Eigenlijk zonder directe aanleiding. En gister, pfft... was echt mezelf niet! Voor het eerst weer voor de klas na twee weken vakantie. Zag er wel tegenop omda tik van niksdoen al moe ben en kan slapen... en moet elke dag overgeven, enz enz... Dus beetje tegenopzien; dus heel slecht geslapen, veel wakker gelegen. Eenmaal op school is bijna het eerste wat ik van een van de kids hoor dat d'r mama een kindje in de buik had wat is overleden met 9 weken en wat gecurreteerd is. Bam; dan ben ik zelf ook weer helemaal 'op m'n hoede'... zo'n gevoel van dat kan bij mij ook gebeuren. Was gewoon heel de dag niet mezelf. Beetje down achtig, tranen hoog (niet gehuild hoor) enzo... heel apart gevoel. En dan vrees ik weer dat het een teken is dat het niet goedgaat... En zo maalt het elke keer maar weer door... Maar anyway; ben blij dat ik niet de enige ben. Het zal er ook wel bij horen... zegt m'n mannetje ook heel lief tegen me iedere keer... heel lief wastie voor me; geweldig gewoon (L)... En vanochtend tijdens het kotsen 'zie je nou wel hoe goed het is'... En dat beurt weer ff op; maar 't is soms ook zo weer terug, dat nare gevoel... Op de momenten na de echo kan ik wél volop genieten... heel de dag en de dag erna ook nog lopen stralen... Vandaag voel ik me weer wat beter daarmee; dus pfft... laten we met z'n allen de schouders er maar onder zetten Alles voor onze beebs... we zijn duidelijk onszelf niet; en dat is ooke en teken van zwanger zijn, toch!!
Dat is zeer zeker een teken van zwangerschap. Kwam kwaaltjes mag ik hier afkloppen ben tot mijn 8,5 week iedere dag de hele dag door ontzettend misselijk geweest maar tot een weekje geleden nog. Heb ik mijn misselijkheid redelijk onder controlle gelukkig Heb pas 1x hoeven over geven en dat was savonds na mijn mc donalds die heb ik nu dus ook afgezworen haha Dus ik denk dat ik niks te klagen heb en wat moe betreft ik kan de hele dag door wel slapen en heb nergens zin in Groetjes
Hier ook iemand die helemaal gek aan het worden is! Voel me iets minder misselijk en volgens mij ook iets fitter.. Verder last van opstopping dus ook van steken in mijn darmen en ik ben snot verkouden en hoest de hele dag daardoor krijg ik natuurlijk spierpijn in mijn buik ( bij mijn liezen) al met al niet fijn om pijn in je buik te hebben.. Heb pas volgende week een echo maar mag waarschijnlijk eerder komen. Door mijn miskramen ben ik zooo onzeker! Wel fijn om te lezen dat mij meer mensen de klachten wat minder worden.. Succes allemaal!
Mijn klachten worden inderdaad ook minder. Maar maak me geen zorgen, aangezien ik overal lees dat dit gewoon is. Wel blijf ik moe moe moe, Wij hebben ook volgende week pas de volgende echo (termijn echo)... Succes en probeer erop te vertrouwen dat het goed gaat! Ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, i no!
Ik heb de indruk dat iedereen rond 9 weken iets minder misselijk wordt. Ikzelf had dit ook en werd er enorm onzeker van. Nu bijna 11 weken en misselijkheid is er dubbel en dik terug. Ergens ben ik blij, maar het mag binnen week of twee toch gedaan zijn. Ben de misselijkheid en moeheid beu.
Qua hormoonopbouw is het logisch dat je de meeste klachten hebt in week 8-10, dan is het hcg het hoogst. Dat klachten na ongeveer 10 weken (kan ook iets eerder) afnemen is dus helemaal normaal. Ik heb zelf relatief weinig kwaaltjes, wat natuurlijk fijn is, maar het betekent ook dat je niet die bevestiging hebt elke dag. De verloskundige zei dat het wel of niet hebben van kwaaltjes niets zei over het verloop van de zwangerschap, zeker niet als je vanaf het begin af aan al weinig kwaaltjes hebt gehad. Ik merk dat nu de 8 weken termijn eraan komt de kwaaltjes iets toenemen, en gisteren nog even getest met een k2v5 test (moest even wat bevestiging! hehe) en die was knal-knal-knal positief, met avondurine na veel gedronken te hebben. En dus wachten we maar weer af
Ik heb ook nog zo'n test liggen van kv, maar ik stel me de vraag of je daar helemaal op kan vertrouwen, want zowiezo blijft je hcgpeil hoger dan normaal ook bij een eventueel mk. Dus ik ga gewoon voort op wat ik voel eigenlijk. Al lijkt zo'n test toch verdomd verleidelijk soms
Het zegt inderdaad niet alles. Je hoort wel eens dat vlak voor een miskraam de test lichter kan worden dan de vorige keer dat je testte, maar dat hoeft zeker niet. In mijn geval was hij donkerder dan de vorige test, dat in combinatie met de weer iets oplevende kwaaltjes geeft me in ieder geval het idee dat het hcg het normale patroon volgt (piek op 8-10 weken), dus voor zover testen iets kunnen zeggen in orde. Maar dat is zeker geen garantie ... Helaas!
Overigens zie ik dat jij 10w5d bent. In dat geval zou ik de test niet meer doen, want hij kan vanaf nu zomaar eens lichter uit gaan vallen, je zou je onnodig zorgen gaan maken, en dat terwijl afname van hcg op jouw punt in de zwangerschap normaal is!