Dit...en dan heb ik het over een stuk of drie keer maar dat vind ik drie keer te veel voor mezelf...dat wil ik dus niet meer doen maar dat gebeurt op momenten dat mn zoontje zo onhandelbaar is (twee jaar) en hij zich stijf houdt als een plank.of niet meer te bereiken is. Slaan, tikken op billen gebeuren nooit. Ik zeg niet dat ik een trauma heb overgehouden van een enkele tik op mn billen maar ik kies dat niet voor mn kind.Ik val niemand aan!Misschien is het soms wel nodig...maar ik kan het niet. Ik vind schreeuwen vreselijk, mijn ex man had er een handje van in ruzies en ik kan er zelf helemaal niks mee dus wil ik het niet (meer) doen bij mn kind.het was bij mn ex thuis een gewoonte en hij kon daar niet meer vanaf komen, al vond hij het zelf ook vreselijk...het is onmacht en menselijk maar ik ga er alles aan doen dat niet meer als middel in te zetten. Mijn zoontje gaat weleens eventjes achter het 'trap'hekje op de gang.Dan voor twee minuutjes en als hij ophoudt met gillen.dat helpt negen van de tien keer heel goed maar niet te lang..dat is niet te doen voor zo'n kleintje. Onderhandelen ja, maar niet urenlang.soms moet met zachte dwang gewoon gebeuren wat moet gebeuren!aankleden bv en hup naar school!haha! pfff opvoeden en het goeddoen is zooooo moeilijk! meiden we maken allemaal fouten, maar het gaat erom hoe je er daarna mee omgaat.In contact blijven met je kind, je fout toegeven, laten zien dat het je spijt en de 'schade' herstellen door het goed te maken levert ook weer heel veel leermateriaal voor een kind, want ruziemaken gaan we allemaal doen, maar het goedmaken is net zo belangrijk als het meteen "goed doen"!
Waarschijnlijk hetzelfde als jij. Ik vind onder de koude douche zetten duidelijk een teken van onmacht van de ouders. En ik vind het heel triest dat kinderen dat moeten ondergaan. Ik zou wel eens willen weten in welke context mensen hun kind onder de koude douche zetten... kan me niet voorstellen dat een kind zich zo erg 'misdraagt' dat dat de enige oplossing is.
Hallo. Dit topic was niet gestart om een discussie te krijgen maar om mede moeders te laten zien. Dat niet alles lijkt wat het is en dat moeders vooral mensen zijn met menselijke fouten. Elkaar niet gaan aanvallen of wat dan ook. De simpele vraag opvoeden en nu de waarheid zonder dat je je eigen moet verantwoordden. Vind het fijn om te lezen dat er mede moeders zijn die bijvoorbeeld hun kind een tik hebben gegeten zich net zo schuldig voelen als ik bijvoorbeeld. En daar van geleerd hebben en vooral meer geleerd hebben om daar over na te denken. Ik zelf heb nog nooit willens en wetens een tik uit gedeeld wel op de momenten dat ik zelf stoom uit me oren had komen. Dus ontoerekeningsvatbaar op dat moment. En dan naar je zelf kunnen kijken van hoe kan ik zonder stoom uit mijn oren mijn kind beter helpen dan een pets geven op dat moment. En dat ik daar zo veel van hebt geleerd. Daarom elkaar ook niet veroordelen. Ja tuurlijk is een discussie gezond. wie weet leest er een moeder mee die niet durft te vertellen dat het niet helemaal lekker loopt en die hier mee leest en daar door goede tips te pakken krijgt om het beter te krijgen en daarom ook dit topic. Maar laat elkaar vooral in onze waarde toch. Wie de wereld wilt verbeteren moet vooral eerst bij zich zelf beginnen. Dat vind ik altijd een mooi standpunt.
Ja, idd. Als iemand hier schrijft dat ie zijn kind met een stok slaat, dan kun je ook reacties verwachten.
Ja sommige dingen gaan te ver en sommige dingen zijn algemeen bekend als 'te ver' en sommige dingen die ik te ver vind gaan zal een ander wel tolereren...
Ja klopt......je hebt gelijk. Maar dingen zoals tikjes geven en iets te hard praten is een andere categorie dan ...onder een koude douche zetten...
Maar sorry ts......ik zal stoppen met te discussiëren ... Hiervoor heb je dit topic idd niet geopend.....
Dat hoeft ook weer niet. Maar merk dat sommige elkaar gaan veroordelen en daar voor is dit topic niet bedoeld. Laten we er een topic van maken waar van we weten dat andere mede moeders er goed tips en adviezen kunnen uit halen. Wie weet wat voor kinderleed we dan kunnen voorkomen. Een moeder die te horen krijgt dat ze het alleen maar fout doet zal minder snel hulp in roepen dan een moeder die hoort dat er ook andere wegen zijn die hulp kunnen bieden. Ja toch?
Sommige kinderen kunnen echt zo in hun (extreme) woedebui blijven hangen, dat ik het me goed voor kan stellen dat ouders dan hun kind onder de koude douche zetten om af te koelen. Zelf heb ik het nooit gedaan, maar een nichtje van me heeft wel eens echt extreme buien dat ik het me goed voor kan stellen dat je zo'n kind dan even onder een koude douche zet. Is trouwens nooit gebeurd met haar hoor, maar ik kan het me echt wel voorstellen. Slaan doe ik nooit... Maar ik heb mijn kids een paar maanden terug echt een keer voor k.tjong uitgemaakt.... Ik heb wel sorry daarna gezegd, maar ja, wel te laat, want ik heb het echt voluit geroepen! En nu ... zoonlief houdt nogal van lelijke woorden, dus nu komt toch wel af en toe dat woord uit zijn mond. Tja, ik geef dan maar eerlijk toe dat hij dat van mij heeft...
Ik ken die extreme woede eigenlijk (nog) niet. Maar er moeten toch andere methoden zijn om daarmee om te gaan? Dat het kindje zijn/haar woede kan en mag uiten op een manier die voor het hele gezin acceptabel is. Dat je je kind leert ermee om te gaan. Nu wordt het gewoon afgestraft.
Weetje ik wil niet zeggen van misschien zou je het eens mee moeten maken een moment dat je op een punt komt waar sommige moeders het over hebben. En nee wil ook niet zeggen van hoop dat je het mee maakt. De meeste kinderen gaan zich ontwikkelen met buien na hun tweede verjaardag daar voor komt ook voor maar na hun tweede verjaardag gaan de meesten hun eigen ik steeds meer uit proberen en jou grenzen als moeder opzoeken. Hoop dat je het in het juiste context leest. En niet van o moet je die moeder zien die wil mij iets op dringen maar. Weetje voor ik kinderen had. Was ik ook zo sterk in bepaalde meningen. Daar ben ik later op terug gekomen. Niet mijn principes heb ik overboord gegooid. Wel mijn mening wat betreft het opvoeden van kinderen in het al gemeen. Het is niet zo simpel dan dat de meerderheid het doet geloven. Je komt situaties tegen waar van je misschien kunt denken help...
Ik heb mijn dochter (de oudste) 's avonds buiten de deur gezet:x Na vele nachten drama, huilen, huilen en huilen...allerlei andere oplossingen geprobeerd....dus in een woede bui mijn dochter opgepakt en buiten gezet (met buitenlicht aan) Ik stond achter het gordijn te kijken en mijn hart brak toen ze riep: " mama, waar blijf je nou?" Ik ben intens verdrietig om mijn daad en intens verdrietig voor haar..... Het enige positieve aan het verhaal is dat ik leer van mijn daden.
En dat is dus de boodschap. Dat je leert van je momenten van spijt want dat is het vaak spijt en daar van uit kun je weer beter opvoeden en relativeren.