dat sjaggie zijn herken ik ook echt wel ! Ik heb zelf het idee dat het bij mij voornamelijk me hormonen zijn ( dus ook dat sjaggie zijn ) herken me eigen reactie's vaak niet en inderdaad voornamelijk binnenshuis . Ik hoop echt dat na het plaatsen van het spiraaltje het bij ons ook een stuk beter zal gaan want tja dit is eingelijk niet normaal natuurlijk! wat ik ook zo herkenbaar vond ...dat als je het eenmaal gedaan hebt je denkt poeh dat moeten we vaker doen maar om de 1 of andere reden komt het er gewoon weer niet van.
Nou dat heb ik zelfs echt niet meer. Kan me gewoon niet meer laten gaan tijdens het seksen, zit een remming op. Daarom is het tijdens de seks ook niet leuk, vooral pijnlijk. @Meranou (mooie nickname trouwens ): Kun je dan ook depressief zijn zonder somber te zijn? Ga ineens me afvragen, want had het me al eerder afgevraagd, vooral omdat ik na de bevalling vrij heftig reageerde vond ik zelf (vervreemding en nog erger controlefreak en zorgen maken dan ik al was, maar geen postnatale depressie omdat ik niet somber was), maar toen nam ik het niet echt serieus omdat ik niet somber was. Maar zou dit kunnen? Want dat verklaard een hoop, een depressie die zich alleen uit in prikkelbaarheid en libidoverlies (oja, en slaapproblemen als ik op tijd naar bed ga, als ik ná half 12 naar bed ga geen last van want dan ben ik kapot )
jessmin , logisch dat je dat zelfs niet hebt als je veel pijn hebt tijdens of na de sex .....moet je daar niet voor naar de dokter dan , want het hoort niet lijkt me !
Is denk ik gewoon vaginisme, spieren spannen aan omdat je geen zin hebt of bang bent dat het zeer gaat doen (was eerst omdat de hechtinglittekens nog niet soepel waren), waardoor het meer pijn gaat doen. Tja, kan naar seksuoloog maar man heeft een te druk bezette baan om daar tijd voor te kunnen maken
Een depressie kan zich op allerlei manieren uiten..... Dat heftig reageren kan de eerste maanden nog komen door het ontzwangeren en de snelle daling van de hormonen. Je kan eens kijken op google naar symptomen postnatale depressie. Ik heb dat gedaan en herkende alle punten! Volgens mijn huisarts is het na een jaar dan geen postnatale meer, maar dat maakt niet uit. Het is een depressie. En angst stoornis. Leek me raar, maar toen ik er meer over ging lezen, bleek het heel logisch dat ik dat ook heb. Ik ben namelijk iemand die altijd leeuwen en beren op de weg ziet, vooral sinds ik kids heb is dat nog verergerd. Altijd op scherp staan of er niks met ze gebeurt, of de vingers niet tussen de deur komen, of ze niet op iets scherps kunnen vallen enz. Iedereen heeft dat wel, maar ik zag al in mijn omgeving dat anderen hier een stuk makkelijker mee omgaan. Ik heb ook altijd in de zorg gewerkt waar ik ook altijd te alert was eigenlijk, zo alert dat het mezelf schade aanrichtte..... Als ik jou was Jessmin, zou ik even googlen, Wie weet vind je herkenning! Als ik jou verhaal zo lees heb je gewoon puur angst voor seks.... Zou goed kunnen dat het door de miskramen komt, maar meestal ligt de oorzaak veel vroeger in de jeugd.... Misschien een psycholoog of idd een sexuoloog. Je kunt daar ook alleen naartoe toch? Je hoeft niet persé je man mee te nemen?!
@Meranou: sorry voor late reactie, had gek genoeg geen mail gehad van je post. Heb al eerder gegoogled, maar vind die zelftesten zo onbetrouwbaar. Ik heb ongeveer helft van de symptomen wel, maar die komen vaak ook door andere dingen. Slaap bijvoorbeeld heel slecht, maar ben een erg lichte slaper en dochter wordt ook nog wel eens wakker, en tegenwoordig ook weer erg vroeg. Ben ook vaak gestresst en pieker wel eens, maar dat doet iedereen wel eens en stress hoort ook wel wat bij moederschap. Snap je? Het is lastig om hier wat over te zeggen. Heb wel eens een persoonlijkheidsonderzoek laten doen, en daar kwam alleen uit dat ik in mijn jeugd emotioneel verwaarloosd zou zijn en ik daarom als moeder erg onzeker ben. Maar ik neem aan dat ze dan een depressie daar toch ook wel gesignaleerd zouden moeten hebben. Heb zelfs apart aangegeven dat ik mezelf erg prikkelbaar vind en dat ik mijn libido terug wil. Maar er werd dus niets over depressie gezegd, stond ook niets over in het rapport. Voel me ook zeker niet somber, maar ben wel erg gepreoccupeerd met het moederschap, kan mezelf moeilijk bewegen het huishouden naar behoren te doen (doordat ik moe ben), ben vaak moe (door slecht slapen), gestresst/prikkelbaar. Maar ja, laatste is ook niet raar als je kind systematisch slecht eet en je een heel circus op moet voeren om er iets in te krijgen. En loslaten is niet mijn sterkste punt, ben ook nog controlefreak dus dat verklaart ook de stress. Maar ja, ben je dan depressief? Moeilijk te zeggen denk ik.. Denk wel dat ze dat dan toch wel gesignaleerd hadden moeten hebben bij dat onderzoek. Toch? Tja, heb het zelf wel eens gedacht hoor... Hoe is het trouwens met iedereen hier? Vroeg me laatst af of er nog tips en tricks waren om meer zin te krijgen? Ik droom er overigens wel vaak van, van seks, maar gek genoeg als ik wakker word, heb ik niet ineens zin ofzo... Vind het wel vaak leuke dromen, dat dan weer wel.
Hier ook depressie zonder echt somer. Alleen op gezette tijden mega-droevig, verder gewoon mat. Geen medicatie en ga ik niet doen. Ga depressie aanpakken en geloof in terugkeer libido. Het gaat hier al stuk beter sinds therapie. Heb lichtpunt. Oorzaak is niet zws of kids hebben, maar ligt idd diep in mijn jeugd. Komt echter wel naar boven bij zulke emotionele gebeurtenissen als kinderen krijgen. Komt dan wel weer stuk door hormonen, maar ook door drukte. Eerder wist ik overigens wel dat ik hier enigszins problemen over had, maar dat het zo diep zat, komt er nu pas uit. Libido dus zeeeeeeeer laag, maar oorzaak gaat aangepakt worden! Ben posiitief gestemd! PS: moeder had hetzelfde na krijgen kids. Heeft ook diepe jeugdwonden....
hier ook overleden-libido en niet zo'n klein beetje ook, zielig voor manlief haha Reden? te moe? te veel last van mn rug? te warm? er is altijd wel iets. maar grootste reden is gewoon geen zin hebben. ik had het al voordat ik zwanger werd dus wat de oorzaak is zou ik niet weten
Het is bij ons eigenlijk gewoon 'along the way' steeds minder geworden. Maar de zwangerschap en bevalling waren wel de doodslag, zeg maar Maar welkom hier! En idd, de hitte werkt ECHT niet mee, maar is vooral een goed excuus Hoe is het verder met iedereen?
Hier ook!!! Een kleine spruit van 1 1/2 werkt ook niet echt mee, en het was al niet extreem bij ons. En nu met deze zwangerschap durven we het ook niet meer. Bij de vorige kreeg ik al heel vroeg er harde buiken door.