Ik ga hier niet mijn hele zwangerschap en bevalling beschrijven, maar nu ruim een jaar later komen de vragen 'wanneer komt de 2e?' Een vraag waar ik het heel moeilijk mee heb. Ik zou dol graag een 2e willen, misschien niet direct nu maar wel in de toekomst. helaas DURF ik niet meer zwanger te worden. Zijn er meer vrouwen hier die wel een 2e willen maar het niet meer durven door een nare zwangerschap en/of bevalling?
Dat heb ik een hele tijd gehad door mijn zwangerschap en bevalling. Maar nu na bijna 4 jaar durf ik het aan. Eerder al wel hoor, maar toen was ik nog met mijn ex en daar wilde ik geen kids meer mee Maar de angst blijft heus wel hoor, maar je hebt het er voor over....
Na de geboorte van de jongste en ook eigenlijk al tijdens de zwangerschap, heb ik gezegd dat ik nooit meer zwanger wilde worden. De bevallingen vond ik niet erg, maar de zwangerschap vond ik vreselijk. Nu de jongste 5 jaar is gaan we toch weer proberen en hoop ik dat ik snel zwanger zal zijn
Ik kan niet voor Giegel spreken, maar nee ik vond het niet leuk en ik kijk ook beslist niet uit naar een 2e zwangerschap. De zwangerschap was voor mij een grote zwarte wolk waar ik het liefst niet meer aan terug denk, roze werd hij pas maanden na de bevalling.
Dag Loeki2, Wow, dat klinkt heftig! Een zwarte wolk, wat zul jij je kl*te hebben gevoeld. Zoals je dat zo kort en krachtig neer schrijft, moet het wel heel akelig zijn geweest. Heb je 'de zwarte wolk' gedeeld/verteld aan je verloskundige of gyn of iemand anders die er deskundig in hoort te zijn? Ben je erachter wat er bij jou heeft gespeeld en of dat voorkomen kan worden bij een eventuele volgende zwangerschap? Lola2.
O en Loeki2: ik vind het heel goed van je dat je dit zo recht op de man/vrouw af vraagt! Ik denk namelijk dat meerdere vrouwen zwangerschap en bevalling niet zo roze beleven. Maar tussen roze en zwart zitten gelukkig ook nog heel veel andere mooie kleuren.... En wat een ontzettend leuk koppie heeft dat meisje op de foto! Schattig!
Ik ben heel wat VK's en gyn af geweest op van alles en nog wat onderzocht maar niemand weet wat de problemen veroorzaakt heeft. Groot probleem nu achteraf is dat ik mij niet serieus genomen voel door mijn VK. Ik worstel daar nog dagelijks mee. Heb nu hulp gezocht om dit te gaan verwerken en ik hoop dat dat gaat lukken en dat ik weer genoeg vertrouwen krijg om een 2e keer zwanger te worden. Dat ik bij een 2e zwangerschap dezelfde problemen zal krijgen is bijna zeker. Dat zou betekenen dat ik zeker 9 maanden intensieve fysiotherapie moet hebben en waarschijnlijk weer voor langere tijd een hoge dosis paracetamol en/of ontstekingsremmers moet slikken.
Nee ik vond het echt een ramp Die roze wolk waar veel het over hebben, heb ik niet gevonden. Ik had de meest irritante klachten, bekkeninstabilitiet, vroege ontsluiting, gevoel dat er iets niet goed was (wat klopte), vroeg weeen enzovoort. Het bevallen heb ik minder pijnlijk ervaren dan de zwangerschappen en dan met name bij de tweede. Ik hoop dat ik deze keer wel de roze wolk kan vinden als ik zwanger raak
Mensen zien helaas alleen het kind, niet de pijn, het verdriet en het trauma dat de moeder heeft. "Maar ze is zo makkelijk, daar kun je er wel 10 van hebben." Bij mij vloeien nog zeer regelmatig de tranen van het niet begrepen worden hoor.
Ha Loeki2, Weet de VK dat jij je absoluut niet serieus genomen voelt? Hoe heb je dat laten weten en ben je daar zelf tevreden over? Weet je wat je bij een volgende eventuele zwangerschap nodig hebt van je VK/Gyn zodat je je serieus en zorgvuldig behandeld voelt door hen? Is denk ik wel goed namelijk, als je dat helder voor jezelf voor ogen hebt...en dat je dat kunt 'eisen' van degende die je tijdens de zwangerschap begeleidt. Soiwieso lijkt het me handig voor je dat degene die jou helpt bij de verwerking, je psychisch bij staat bij een eventuele 2de zwangerschap. Ik wens je veel succes toe!
Ik kom er nu na ruim een jaar pas echt achter wat me dwars zit en dat vooral het feit dat ik me niet begrepen voel al het andere in de weg staat. Ik weet ook dat ik beslist niet de enige ben met dit probleem. Ik zou echt heel graag horen van andere vrouwen die niet meer zwanger durf(d)en te worden en hoe jullie dat aanpakken bij een gewenst 2e zwangerschap. Wat ook nu pas speelt is dat er weer een kinderwens komt, die was er het eerste jaar na de bevalling niet, dus deed het er ook allemaal niet zo veel toe.
Ik begrijp hoe je je voelt. Bij mij ook geen roze wolk, niets. Alleen maar ellende en pijn....de bevalling ook. Maar goed, ik heb het overleeft zeg ik maar en ik wil graag een 2e, zit nu in ronde 1 en vind het spannend en leuik, maar ook weer doodeng, van; wat als ik weer zwanger ben, zal ik weer al die ellende en pijn krijgen? Mja, daar wil ik me nu niet mee bezig houden....
Bij mij is het na geruime tijd (jongste is 5) toch weer gaan kriebelen en mede toen ik m'n jongste neefje zag en het goed ging met mn jongste dochter. Na de bevalling hebben we genoeg problemen gehad met de jongste waardoor ik ook absoluut geen derde meer wilde. Maar nu toch alles best goed gaat en ik ben 'vergeten' hoe het was om zwanger te zijn, overwint het gevoel dat ik graag nog een derde wil. Ook heb ik hierover een gesprek gehad met mijn huisarts. Ik vraag me nu al wel heel erg af hoe het deze keer zal gaan als het lukt en of ik de roze wolk ga vinden. Maar dat weet ik niet eerder dan als het zover is.
@ Loeki2, wat goed dat je zoiets hier neer zet! Ik durf te wedden dat er heel veel dames zijn die met hetzelfde rondlopen! Ik ben een van de gelukkige die wel die roze wolk gevonden heeft maar ik kan me wel een beetje voorstellen hoe jij je gevoeld moet hebben. Mensen verwachten ook altijd dat je op een roze wolk verkeert! En inderdaad dat je alles weer bent vergeten zodra je de kleine in je armen hebt. Maar ik begrijp dat dat in jou geval niet zo was. Ik spreek dus niet uit ervaring maar ik denk dat je toch op een bepaald punt zeker weet of je het nog eens wilt ja of nee en zolang je dat gevoel niet hebt denk ik dat je er toch niet klaar voor bent. Als ik het zo hoor heb je ook nog eea af te sluiten van je vorige zwangerschap, heel veel succes en sterkte! Hopelijk loopt een evt. 2e zwangerschap heel anders voor je!
Ik denk idd dat ik niet de enige ben met dit probleem, helaas is het niet iets waar vrouwen veel openlijk over praten.
Mijn verhaal ken je. Maar voor degene die het niet kennen. Na 3 mk eindelijk zwanger met veel bloedverlies, bi, cts, ischias enz. Ik zat op de roze wolk, zolang ik frummel voelde, maar was natuurlijk nog lang niet bij de bevalling. ik wist dat er dan ook nog van alles mis kon gaan. Gelukkig is ons meisje gezond geboren. Dus deels een rose wolk, deels zwart. Maar ben nu ook zo bang voor een 2e keer. stel dat het weer mis gaat, wil ik die angst en onzekerheid echt allemaal nog een keer meemaken? er spoken zoveel vragen door mijn hoofd ( ongegrond): kan ik mijn meisje wel tillen, dalijk gaat het weer mis, mag ik ( wat ik bijv van de week heb gedaan) secondelijm aan mijn vingers hebben enz enz enz. Zoveel vragen, zoveel angsten.... Ik / we zijn zo gezegend met een mooi gezond meisje, is een 2e al de ellende en angst wel waard? ( ja tuurlijk als het er eenmaal is wel, maar voordat het er is he)
Ik zie ook absoluut niet uit naar een volgende zwangerschap. Ben inmens gelukkig met mn kindje maar toen ze eruit was voekde ik ook opluchting. De wens is groter dan de angst en als ik eenmaal zwanger mag raken moet ik er toch weer doorheen. Je krijgt er zoveel moois voor terug! Succes met de verwerking, alles heeft tijd nodig.
Ja janne, de angst is vele malen erger dan de pijn. De tijd dat je in onzekerheid zit, 9 maanden niets van jezelf mogen verwachten of verlangen. Zo ben ik niet aangelegd. De pijn vergeet je in de loop van de tijd. Vraag me nu echt af of ik wel 5 maanden lang 8 pcm's op een dag had moeten slikken, mijn meisje heeft er niets aan over gehouden gelukkig, maar dat weet je neit als je dat spul slikt.