Ik deel je mening dat er een hoop hulpverleners rondlopen die ofwel niet goed snappen wat autisme nu eigenlijk inhoudt, (en nog belangrijker: wat mensen met autisme dan van jou als hulpverlener nodig hebben), of die het wel snappen, maar desondanks niet willen geven wat een client nodig heeft. Dat is erg jammer en zou heel fijn zijn als dat beter zou lopen. Ik heb me als hulpverlener erg vaak geirriteerd aan andere hulpverleners of instanties die stomweg regeltjes gaan volgen, in plaats van hun clienten te bieden wat ze nodig hebben. De rechter was hard, maar tegelijkertijd: Mathijs was echt intelligent genoeg om te weten dat wat hij met zijn huis deed, niet OK was en hij daardoor zijn huis kwijt zou raken. Ik begrijp zelf niet helemaal waarom hij nog zelfstandig woonde, als aan alle kanten duidelijk was dat hij de drang/dwang om zijn huis aan gort te helpen niet kon weerstaan, maar goed: da's een andere vraag. De rechter had op zich gelijk: Mathijs WIST dat het niet mocht. Dat hij het desondanks deed, daarvan kende hij de consequenties en daarvoor droeg hij dus echt zelf de verantwoordelijkheid. Dat hij het idee dat zijn manier beter was, niet los kon laten, dat snap ik omdat hij autistisch was en je dan dus niet kunt verwachten dat hij in gaat zien dat zijn manier juist niet beter was. Maar dat hij die ideeen toch uit ging voeren, terwijl hij wist dat hij dan zijn huis uitgezet zou worden, dat was echt wel zijn volledige eigen verantwoordelijkheid. Autistisch of niet: in beide gevallen snap je echt dat er consequenties vastzitten aan je daden...