De schrijfsters kleppen hier

Wat grappig, al die leeftijden die zo dicht bij elkaar liggen.
Mijn dochter is 12 juni geboren.

Jullie schrijven allemaal wel heel veel of niet?
Hier fasen, soms heb ik er tijden geen tijd voor.
Werk 28 uur in de zorg, en onregelmatige diensten, en daarnaast het huishouden en mijn meisje. Ik heb soms echt dagen dat ik niet aan schrijven toe kom. Vind het wel heel jammer.
Juist omdat ik er meer mee zou willen is het niet verkeerd vaak te schrijven. Ga proberen elke dag een uurtje te vinden.
Ben nu een kinderverhaal aan het schrijven over iets uit mijn eigen jeugd. Dat is wel plezierig zo te schrijven, je kunt je weer helemaal verplaatsen in het toen.

 

@Butterfly; hier is het met periodes...soms schrijf ik weken niets, soms elke dag wel.
Zit nu, merk ik, in een hele goeie periode want heb deze week al uren geschreven.

 

Butterfly
Hier heb ik elke dag wel even tijd.. Ik werk dan ook niet.. huishouden hou ik goed bij dus op de drukste dagen ben ik in 2 uur klaar.. daarnaast is L. nog zo jong dat hij nog best veel slaapt.. in de tijd dat hij slaapt schrijf ik.. Ik zit nu alleen een beetje vast haha.. moet even mijn fantasie gebruiken haha..

ben nu in week 22 ongeveer in de zwangerschzap en bij mij was er niks bijzonders tot ongeveer week 30.. maar die sprong is natuurlijk wel erg groot.. dus even fantaseren

 

@Sinada, dus ook druk. Welke studie doe je?

@Roeltje, ik moet het ook hebben van de momenten dat mijn dochter slaapt. Alhoewel, ik vandaag ook wel geschreven heb toen ze beneden was. Het is maar net welke bui ze heeft haha.

@Lucia, je schrijft veel over je leven of niet?
Dan kun je zo bladzijden schrijven.

Ik heb nu een verhaal geschreven over een ervaring uit mijn jeugd.
Ik heb van mezelf rood haar, ben daar gedurende de basisschool periode nogal mee gepest. Gewoon die flauwe scheldwoorden.
Ik heb dat nu in een kinderverhaal geschreven.
Ben wel erg benieuwd wat jullie ervan vinden.

Ik zeg er bij.... ik doe dus een cursus heb steeds opdrachten. Dit keer moest ik een verhaal schrijven in een "moderne gezinssituatie", en heb gekozen voor: een gezin waar men samenleeft.
Dit moet gelezen kunnen worden voor de doelgroep 8 tot 10 jaar.
Vind ik zelf erg lastig, omdat ik liever voorleesverhalen schrijf. Dit zou in beide gevallen kunnen. Dus benieuwd naar jullie mening.
Mijn docent moet het nog beoordelen hoor.
Wel leuk, ze geeft me ook steeds cijfers voor mijn werk.

Rooie vuurtoren.

Rose fietst van de bibliotheek naar huis.
In de verte komen twee meisjes aan fietsen.
Als de meisjes iets dichterbij komen herkent Rosa Silvia.
Het hart bonkt Rosa in de keel. Oh nee, denkt ze.
Ze kijkt om zich heen.
Silvia en Nynke hebben haar al gezien. Ze fietsen lachend dichterbij.
Het liefst wil Rosa haar fiets omkeren en hard weg fietsen. Toch doet ze dat niet. Ze wil niet dat Silvia en Nynke denken dat ze bang voor hen is.
Maar Rosa is wel heel bang voor Silvia en Nynke.
Ze moeten haar altijd hebben. Ze schelden haar altijd uit om haar rode haar.
Rosa vind haar rode zelf ook niet mooi. Waarom moet zij nou rood haar hebben. Haar zusjes hebben mooi bruin haar. Rosa droomt ervan om dat ook te hebben. Maar nee, zij heeft rood haar. En iedereen schelt haar uit. Daarom is rood haar stom.

“He Rooie”, roept Silvia.
Ze stapt van haar fiets af en loopt met de fiets aan de hand naar Rosa.
Ze zet haar fiets zo voor Rosa neer dat ze geen kant op kan.
Nynke lacht en stapt ook van de fiets af. Ze zet de fiets zo neer dat Rosa nu helemaal ingesloten staat. Ze kan nu echt geen kant meer op.
“Zo, nu hebben we je”, zegt Silvia.
Rosa kijkt naar de grond. Ze durft Silvia niet aan te kijken. Zo bang is ze.
“Vuurtoren, wanneer spring je op groen?”, vraagt Nynke. Rosa kijkt nog steeds naar de grond. “We staan voor je hoor”, lacht Nynke. “Bangerik”, roept Silvia. Rosa wil graag naar huis.
Ze vindt dit helemaal niet meer leuk. Haar ogen beginnen te prikken. Ze voelt tranen in haar ogen. Ze wil niet huilen. Ze wil niet dat Silvia en Nynke zien dat ze om hun moet huilen. Wat zijn ze toch gemeen.
“je hebt geen antwoord gegeven”, zegt Silvia. Ze duwt met haar fietsband tegen Rosa haar fiets. De fiets valt bijna om. “Rooie, geef antwoord”, zegt Nynke boos. Rosa kijkt de meisjes aan. “Antwoord op welke vraag?”,vraagt Rosa. “Wanneer spring je op groen, stoplicht?”. Silvia en Nynke schieten in de lach.
“ik spring op groen, als jullie op rood springen”, zegt Rosa.
Meteen is ze bang. Nu heeft ze een grote mond gegeven. Silvia en Nynke zijn nu vast boos. Dan loopt Silvia weg. Rosa zucht opgelucht. Zouden ze haar met rust laten nu? Nynke blijft met de fiets voor Rosa staan. Dan zijn ze vast nog niet van plan om weg te gaan.
“Heb je een grote mond tegen ons”?, vraagt Nynke.
Rosa ziet dat Silvia haar fietst tegen de heg heeft gezet en weer naar hun toe komt. Rosa voelt het hart in haar keel kloppen. Wat moet ze nou doen?
Nu heeft ze Silvia boos gemaakt. Silvia gaat naast Rosa staan en geeft haar een duw. “Blijf toch van me af.”, Rosa begint te huilen.
“Laat me toch met rust!”, roept ze boos.
Silvia en Nynke beginnen weer te lachen.
“Je moet geen grote mond tegen ons hebben.”, zegt Nynke.
Rosa zegt niets meer en kijkt de andere kant op.
Ze wil naar huis. Ze wil naar papa en mama.
Dan loopt Silvia weer naar haar fiets. Rosa hoopt dat ze nu weg gaan.
Dan spuugt Nynke ineens op haar stuur. Rosa durft niets meer te zeggen.
Straks geven ze haar weer een duw.
“Je mag nu weg, maar als we je weer tegen komen, pakken we je weer.” zegt Silvia. Rosa kijkt hun niet meer aan. Ze hoopt alleen nog maar dat ze weg gaan. Nynke geeft nog een duw tegen haar fiets en dan fietsen ze lachend weg. Eindelijk, denkt Rosa.

Er komt een vrouw langs lopen. Ze laat de hond uit. Ze vraagt aan Rosa of alles goed gaat. Rosa knikt en veegt met haar jas het spuug van het stuur.
Dan stapt ze op haar fiets en fietst huilend naar huis.

 

Butterfly
Vind het een mooi verhaal. naar mijn idee kan er niet genoeg geschreven worden over pesten.

Dames, ik ben op dreef gekomen.. er moet nog een stuk tussen maar daar kan ik niet op komen nu haha..

“Je waggelt.” lacht Jasper. We zijn de laatste dingen voor de baby aan het halen. Morgen heb ik een intakegesprek met de kraamzorg. En ik neem aan dat ze ook het kamertje willen bekijken, dus het moet er perfect uitzien. Niet het beeld van een stel dat ongepland zwanger is geraakt en overal niet aan heeft gedacht. Ik kijk hem boos aan en zucht. Momenteel voel ik me een aangespoelde walvis. Ik waggel, verzamel liters vocht in mijn benen, kan mijn voeten al weken niet meer zien en na twee stappen lopen heb ik steken in mijn zij. Wat je er al wel niet voor over hebt om een kindje op de wereld te zetten. Het is me opgevallen dat zwanger zijn mooier word gemaakt dan dat het in werkelijkheid is. Natuurlijk is het een wonder dat je een kindje bij je mag en kan dragen, dat de zwangerschap goed gaat en je kindje het naar verwachting doet. Maar de ongemakken worden er niet bij verteld. Een horrorfilm is niets vergeleken met de verhalen over de aankomende bevalling. “Lach maar, jij hebt makkelijk praten.” zucht ik. Wat een ongevoelige zak is het soms ook.
Als we bij de babyspeciaalzaak aankomen voel ik me alsof ik een complete marathon heb gelopen. Ik plof neer op de dichtstbijzijnde stoel en zeg: “Ga jij maar lekker winkelen, ik verzet geen meter meer.” Tweeëndertig weken zwanger alweer. En ik moet er nog acht. Met een beetje pech zelfs nog tien. Bij die gedachte zakt me de moed al in mijn schoenen. Over de bevalling wil ik niet teveel nadenken. Pijn doet het toch wel en het kindje moet er hoe dan ook uit. Vanmiddag moeten we terug naar het ziekenhuis. Dit keer geen krampen en bloedverlies, maar ontzettend veel steken in mijn zij, vlak bij mijn nieren. Van de roze wolk aan het begin van de zwangerschap ben ik weken geleden al afgeploft en zie mezelf er voorlopig ook niet op zitten. Na een kwartiertje besluit ik Jasper te zoeken. Zoals ik al verwachtte vind ik hem bij de babykleertjes. Hij heeft twee broekjes, een jasje en twee shirtjes in zijn handen. “Juul, wat vind je hiervan? Schattig hè?” roept hij de winkel door. Ik lach en zeg: “Schat, kleertjes hebben we ruim voldoende.“ Hij draait zich om en loopt verder de winkel door met de kleertjes onder zijn armen. De boodschap is duidelijk. De kleertjes gaan mee

 

Wat kletsen jullie veel. Ik heb ontzettend mooie verhalen en gedichten gelezen.

Groetjes Sabrina

 

jeetje zie nu al hoeveel reacties we geplaatst hebben haha

 

Ja de schrijftsters doen hun naam eer aan. Al die teksten die we al naar elkaar geschreven hebben.

Ik heb via de beheerder mijn gebruikersnaam moeten wijzigen, voortaan is dit flixbilly (felix en Baileys zijn de namen van mijn katten en flix en billy zijn afkortingen)

Groetjes Sabrina

 

@Butterfly, het boek waar ik nu mee bezig ben, gaat niet over m'n leven, al zitten er natuurlijk wel ergens altijd herkenbare elementen/karaktertrekjes in.
Daarnaast schrijf ik wel eens korte tekstjes over wat me bezig houd.(vooral songteksten)

Mooi stukje, heel pakkend voor die doelgroep geschreven volgens mij!

@Flixbilly; dat is even wennen zo'n nieuwe nickname.
Is er een speciale reden dat je 'm hebt moeten veranderen?(als je dat wilt zeggen)

 

Ik was 20 juni uitgerekend. Grappig idd die kids zo dicht bij elkaar.
Sorry dat ik even niet op de stukjes reageer. Mn hoofd zit nogal vol dus er blijft niks hangen.

 

Dag mijn lieve schrijfstertjes!

Wat rustig hier zeg, je kunt wel merken dat het weekend is.

Zit nu aan meer dan 5000 woorden.

 

Goedemorgen!

Probeer hier de dag te vullen met 1001 dingen haha.. eerste weekend dat mn man niet thuis is maandagavond komt hij terug, rest van de week thuis en vanaf dan 1.5 week weg, lang weekend thuis, weer 1.5 week weg etc. Zit inmiddels met het boek ook rond de 7618 woorden.. wel stuk weggelaten nog, weet niet goed wat ik daar in moet zetten haha.. komt wel..
stuur deze week het verhaal naar 1 van de mama's hier op het forum als ze dat goed vind om te kijken of het lekker leest en of ik iets 'moet' veranderen..

straks schoonmoeder op bezoek dus eerder dan vanavond komt er niks uit mn vingers haha..
Meneer rolt sinds gistermiddag van rug naar buik dus vang daar constant achter aan, op een gegeven moment ligt hij met zn gezicht tegen de spijlen

nouja, was de update haha..

 

@Sinada; hopelijk knapt je meisje snel op!
Kan me de eerste keer nog herinneren dat Alyna ziek was, kon wel janken!
En nu eigenlijk nog als ze echt ziek is.

@Roeltje; Bah vervelend dat je mannetje weg is! Dan duren de dagen lang he!
Veel plezier met je schoonmama.
(superleuk trouwens dat Lenn omdraait, je zult wel trots zijn! )


Hier ook een mama die alleen met kindje is. (papa is met m'n stiefdochter naar vriend die pas een huisje gekocht heeft...ze gaan helpen klussen )
Ik ga zo de kleine in bed leggen voor een dutje (als ze wilt, gisteren lag ze heel de tijd te kletsen, heeft ze toch nog 1,5u geslapen maar was gewoon te kort en ze is tot ze 's avonds weer naar bed ging chagerijnig geweest).

En dan nog een beetje proberen te schrijven.

 

Haha ja was supertrots gistermorgen! Volgens mij ging het per ongeluk.. wilde zijn speen pakken maar rolde iets te enthousiast op zn zij.. hij rolde helemaal door.. Rot geschrokken natuurlijk, dus hij begon meteen te huilen.. gisteravond had hij het door hoe het dan wel moest in bed probeert hij ook te draaien maar ja, dat gaat niet
ligt nu in de box te slapen..

 

@Sinada; is dat een alternatieve geneeswijze?
Denk dat ik er eens iets over gehoord heb...

 

Zo lief!
schoonmoeder en haar vriend zijn net geweest.. Ze hebben een doosje bonbons meegenomen.. zodat ik ook een beetje moederdag heb morgen Lenn slaapt dus nu weer verder met mn boek