Hoihoi Bij mijn dochter op het KDV is de vijfde ziekte uitgebroken. Omdat ik graag wilde weten of ik resistent ben, heb ik de huisarts gebeld en gevraagd of ik bloed mocht laten prikken om dit na te laten kijken. Assistent en huisarts hebben overlegd en ik werd later door de assistent teruggebeld dat ze het niet nodig vonden. Maw, ik krijg dus geen bloedtest. Op zich maak ik me niet heel veel zorgen omdat ik de twintig weken ruimschoots gepasseerd ben, maar ik vond de weigering erg raar? Jullie dit weleens meegemaakt?
Ik zou eens een andere ha bellen, vooral omdat je zwanger bent. Ik weet niet wat de risico´s zijn maar als jij dat prettiger vindt...
Jouw huisarts heeft jaren gestudeerd om een goede afweging te kunnen maken. Hij vind het niet nodig om je te laten onderzoeken (je kunt er toch niets mee, met die testuitslag) en wil dus geen onnodige ziektekosten maken. Lijkt me niets mis mee toch? Je hebt het over een weigering, ik noem het een weloverwogen beslissing door iemand die ervoor geleerd heeft. Je belde toch voor advies? Nou, dat heb je gekregen.
Haha vertel dat eens aan iemand die 3 artsen bezocht heeft en van allen te horen kreeg: je hebt spierpijn en vervolgens op de eerste hulp belandde met 2 trombosebenen en 7 longinfarcten! (die infarcten hadden dus voorkomen kunnen worden en ik heb het nog elke dag benauwd) Dus mag ik even hartelijk lachen? En als de TS het niet vertrouwd, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze het uit wil laten zoeken. Niemand heeft de wijsheid in pacht, artsen zijn ook maar mensen en meer van dat soort cliche's. Ik zou mn vk of gyn bellen en vragen om info.
Hmm, ik zou toch naar een andere arts bellen... http://nl.wikipedia.org/wiki/Vijfde_ziekte Voor zwangeren die de ziekte nog niet doormaakten (dus nog geen antistoffen tegen het parvovirus hebben) kan de ziekte voor de foetus fataal zijn. In het eerste trimester bestaat een verhoogde kans op een miskraam. Bij infecties van de foetus later in de zwangerschap kan zeer ernstige foetale bloedarmoede ontstaan (door remming van de bloedaanmaak) met groot risico op overlijden van het kind. Behandeling is mogelijk door het toedienen van een intra-uteriene transfusie. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn hoor, wil je echt niet ongerust maken voor misschien wel niets! Het zal best dat de arts er lang voor gestudeerd heeft, maar je kunt zeker wel wat met de uitslag...en volgens mij is het ook zijn taak om mensen gerust te stellen zoals kissie ook al zegt..
Het is een weigering van mijn verzoek, toch? Anyway, volgens mij betaal je bloedprikken (gedeeltelijk) zelf, en het scheelt een hoop stress. Wat dat betreft heeft het dus wel degelijk nut. Daarbij had ik dezelfde informatie gevonden als die Heart hier aanhaalt, dus wilde ik graag weten of ik misschien al resistent was. Ga het binnenkort nog even voorleggen aan de VK.
effe je vk bellen en je zorgen uit spreken zei snappen je makkelijker dan een huisarts. Hier doen de vk's stadaaard een test op antistoffen van kinderziektes als je een kindje hebt ideaal.
Op wiki staat trouwens ook Ik snap wel dat je bezorgd bent, natuurlijk ben je dat. Maar zolang je niet vermoed dat je de ziekte hebt, heeft een bloedonderzoek geen nut. Je kunt niet elke week een bloedonderzoek doen tot de laatste zieke op het KDV geweest is, en al die tijd zou je theoretisch gezien besmet kunnen worden via je dochter. Dus dat je bezorgd bent snap ik, maar dat je niet onderzocht bent snap ik ook.
Ik geloof dat je me niet goed begrijpt. Ik wil ermee zeggen dat je dus niet zomaar op artsen af kan gaan en als je kijkt naar het aantal medische fouten dat wordt gemaakt, dan zakt je vertrouwen toch behoorlijk... En als er echt niets aan de hand is, dan is dat toch fijn om aan de patient mee te delen? Nu heeft ts onnodige stress!
Ik moet ook uit de buurt blijven van waterpokken, 5e ziekte en rode hond (ik heb niet genoeg antistoffen van Rebulla) Vooral eerste 3 maanden, maar toch in gaten houdena als je het niet vertrouwd idd dokter bellen of VK overleggen, ze kan je wel doorwijzen om bloed laten te prikken.
Vertrouw gewoon op je arts. Die heeft ervaring en weet wat het beste is. Tuurlijk zijn er de medische missers maar ik vind niet dat je moet uitgaan van de uitzonderingen. Die mensen hebben niet voor niets zoveel jaar geleerd. Je kunt deze week bloed laten prikken en volgende week besmet worden dus volgens mij heeft het weinig zin tenzij je wekelijks bloed gaat laten prikken totdat het gevaar volledig geweken is.
Hoewel ik vertrouwen heb in mijn huisarts en gynaecoloog, ga ik toch altijd op mijn intuïtie af. Een arts is ook maar een mens en je bent niet zijn enige patient waarvoor hij zeeen van tijd heeft, hij kan wel eens iets over het hoofd zien. Ik zou op z'n minst willen weten waarom ze besluiten dat het niet nodig is om het bloed te onderzoeken. En idd even aan je VK vragen, want een huisarts is een generalist, zij is gespecialiseerd in zwangerschappen.
Natuurlijk moet je niet uitgaan van medische missers, maar daarom hoef je niet klakkeloos alles aan te nemen van iemand omdat hij/zij ervoor heeft geleerd. Tijden veranderen ook, we zijn geen passieve ja-knikkers meer. Ik wil zelf ook inbreng hebben in mijn behandeling etc. Daar heb ik recht op! En als ze mij niet willen helpen, dan zoek ik een pro die me wel wil helpen. Mijn intuitie heeft nog nooit mis gezeten wat dat betreft en ik vind dat de ts ook naar haar intuitie moet luisteren.
ik ga er van uit van wel, maar heb je het al aan je vader of moeder gevraagd of je het vroeger hebt gehad? de meeste mensen hebben de ziekte in de kinderjaren wel gehad en zijn daar nu dus tegen beschermd.... maar als jij bang bent dat je het niet hebt gehad en de ha dit onderzoek "weigert" omdat hij of zij er geen reden toe ziet tja dan zit er niets anders op dan zelf het onderzoek te laten doen en de kosten daarvan zelf te betalen..... gr.smoekie tja ik ben meer iemand van "voorkomen is beter dan genezen" en "beter 1x te veel, dan 1x te weinig" een mensenleven is onbetaalbaar zo ook, voor die kleine in je buik.... als de kans er op is, vindt ik dat het nagekeken moet kunnen worden, en tja wie die kosten moet maken zal mij niet zo veel uitmaken als ik werkelijk bang zou zijn en het zou willen weten, neem ik de kosten wel voor mijn eigen rekening, en stuur met een begeleidend briefje de rekening naar mijn zorgverzekering in de hoop dat het alsnog vergoed wordt..zo niet, dan niet, maar dan ben ik hopelijk wel gerustgesteld....
Was ook de bedoeling Smoekie! Volgens mij betaal je (een deel van) het bloedprikken altijd zelf, had me niks uitgemaakt als ik het zelf moest betalen, maar volgens mij heb ik altijd sowieso een verwijsbriefje van de HA (of VK) nodig. Heb inderdaad ook nagevraagd of ik het zelf gehad heb, maar dat wisten ze niet meer. Het was volgens mij 'vroegah' ook minder bekend dan nu.
Volgens mij kun je een verwijsbrief eisen om bloed te prikken! Ik zou dat ook zeker doen....je betaald elke maand 140 euro aan ziektekosten verzekeringen...en een dokter die je niet eens gezien heeft of je niet eens onderzocht heeft verteld wel even dat t niet nodig is. Het KAN gevaarlijk zijn voor de baby.....als jij niet genoeg antistoffen hebt. Dit gebeurd bij genoeg vrouwen. Toen ik net 5 weken zwanger was kreeg iemand in mijn directe omgeving de rode hond...ik heb op ZONDAG de dokter gebeld en ik mocht maandag meteen bloed prikken om te kijken of ik genoeg antistoffen had, Gelukkig had ik dat en is er dus niks aan de hand! Anders gewoon lekker je VK bellen hoor!