De stap zetten naar.............

ik heb er geen ervaringen mee maar wens jullie veel succes en sterkte!

 

Hey meis,

Wij zijn een maandje eerder met de pil gestopt (aug 08) en zijn augustus 09 naar de HA gestapt. Toen ik stopte met de pil had ik al een vermoeden dat het niet zo makkelijk zou gaan lukken, en een jaar later dus direct naar de HA gegaan. Paar weken later hadden we een afspraak bij de gyn, en weer 7 weken later de eerste afspraak bij de FA.

We hebben nu bijna alle basisonderzoeken gehad. Bloedonderzoek, sperma-analyse, nog meer bloedonderzoek en echo's... Bij elke afspraak krijg ik weer een echo. Uit de echo's en bloedonderzoeken is gebleken dat er wel eens een eisprong is, maar niet elke maand. Ook zijn we er nu achter dat m'n schildklier niet goed werkt, wat dus ook weer invloed heeft op m'n eisprong enzo. Ben hier nu dus ook voor aan de meds.
Sperma was goed, samenlevingstest was ook positief.

Vind het hele ziekenhuis gedoe voornamelijk mentaal wel zwaar, maar dat komt omdat je alsnog iedere keer met de teleurstelling zit, dus wat dat betreft niks anders als wanneer we niet in de MMM zouden zitten. Van de andere kant geeft het wel weer meer zekerheid, want ik weet nu precies wanneer er een eitje groeit, dus niet meer steeds wekenlang om de dag klussen voor het geval dat.
Lichamelijk valt het tot nu toe allemaal nog heel erg mee, die echo's stellen niet zoveel voor, en bloedprikken, tja, niet echt moeite mee.
Ben er al met al een stuk relaxter onder, want je hebt meer zekerheid met wat er in je lichaam gebeurt, en we komen nu langzaam maar zeker bij een mogelijke oorzaak.

Het besluit om wel of niet de MMM in te gaan is echt iets wat jullie samen moeten doen. Het is niet altijd even makkelijk, maar het is voor een goed doel (zo zie ik het dan maar). Maar jullie moeten er beide wel 100% achter staan.

Hoop dat je iets aan m'n verhaaltje hebt!

Liefs!

 

hi G89!

ik snap je angst en herken je verlangen.
maar juist om die laatste reden, zou ik je toch aanraden naar de HA en dan naar de GYN te gaan.
als het zaad zoals je zegt, niet al te best is, denk ik dat (een beetje) hulp jullie dichter in de buurt van een kindje kan brengen.

hier in dit topic vind je vele meisjes die (helaas) ervaringsdeskundige zijn op het gebied van ' de MMM '

hopelijk kan je hier veel steun en warmte en advies en begrip vinden!

veel succes met alles, en nogmaals, ik hoop dat je de stap durft te nemen: en dat je hem (net als ik toendertijds) ervaart als rustgevend, omdat je nu hulp krijgt bij jullie wens.

liefs!
klingel.

 

Hey G89,

Wat een rotsituatie he? Misschien helpt het je over de drempel te weten dat de kans dat wij van nature zwanger zouden worden nihil was en nu heb ik gisteren ontdekt na onze 3e poging dat ik zwanger ben! En ja het proces is zwaar, maar ik denk dat ieder van ons het zo over zou doen als dit de beloning is!

sterkte en liefs

 

Hier ook een mmm ervaring.
We besloten de pil de deur uit te doen,binnen 3 maanden zwanger.
Helemaal blij helaas met 9 weken kwamen we erachter dat het mis was.
Daarna lukte het niet meer om zwanger te raken,dus uiteindelijk na veel wikken en wegen toch de stap gezet naar de gyn.
Bleek manlief zwak zaad te hebben.Het hele traject ingegaan het eerste jaar voor niets eigenlijk,omdat de gyn mij niet wilde geloven ik was er van overtuigt dat er bij mij ook iets niet goed zat.
Maar nee want manlief had slecht zaad dus dat was het!!!!
Nou na een jaar andere gyn en wat bleek we konden alleen via isci zwanger worden de rest had geen nut,zaad was te slecht.
Nou zit je dan.Na een lange en zware weg raakte ik door de 2e icsi zwanger van een jongetje wat nu 7,5 maand is.
Dus meis ik zou zeggen ga het proberen.
De kans is dus gewoon groot als jullie naar de gyn toe gaan dat het wel gaat lukken.

Meis sucses met je beslissing.

Kareltje

 

Allereerst wil ik zeggen dat ik het al heel goed dat je hier je verhaal doet en advies vraagt. Je zit nu zo in onzekerheid, dat hoewel het spannend is naar de HA te gaan, je echt rust zult ervaren als je die stap zet.

De HA zal je doorverwijzen naar een gyn of fertiliteitsarts. Daar volgen een aantal vragen, bloedonderzoek, een inwendige echo, en een zaadonderzoek (je krijgt een potje mee wat je later in moet leveren).

Allemaal heel spannend, maar het valt echt mee. Het ergste in de MMM vind ik persoonlijk het wachten, alles duurt zo lang. (wij zijn sinds februari 2007 bezig en in oktober 2007 naar de HA gestapt).

Probeer je verstand op nul te zetten en bel gewoon voor een afspraak. Succes en sterkte ermee!

 

Hey G89

Wij zijn in totaal nu bijna 2 jaar verder in de mmm en 2,5 jaar verder dan 'de wens'. Wij zijn vrij snel het circuit ingegaan omdat mijn vriend medicijnen gebruikt waarvan bekend is dat het invloed kan hebben op de zaadkwaliteit. In maart 2008 zijn we via de specialist bij de huisarts beland voor semenanalyse, in september 2008 na allerhande ondzerzoeken (waarvan 3 x semneanalyse met totaal verschillende uitslagen) voor ons beiden kregen we te horen dat het definitief ivf/icsi werd. Door omstandigheden pas in maart 2009 de eerste poging gedaan, in sept. 2009 2e poging (ook bewust wat mee gewacht voor de rust in je hoofd/lijf en leven) en dus afgelopen dec/januari de 3e poging (ook bewust 3 maanden later). Al met al dus binnen 1 jaar drie pogingen. Voel me gelukkig en bijzonder zwanger (misselijk!!) maar je moet ons geloven als we zeggen; het is K. en het is zwaar, maar als je uiteindelijk een kindje krijgt is dat geen enkel bezwaar!

groetjes

 

Hé meis,

Persoonlijk heb ik (zoals je wel weet) geen ervaring met MMM, maar wel een aantal mensen in mijn omgeving die uiteindelijk een kindje hebben gekregen via MMM. Als jullie wens zo groot is, dan is dit toch wel een logische stap om te doen.
Bij mijn vriendin haar man was het zaad ook niet goed, zij werden relatief snel doorgestuurd voor ICSI, omdat andere methodes voor hen niet succesvol zouden zijn. Zij hebben na 1 ICSI-behandeling een gezonde dochter gekregen.

Sterkte met het nemen van een beslissing en we denken aan je!

 

In het begin vond mijn man het inderdaad erg moeilijk dat het aan hem lag,maar de gyn die ons hielp heeft altijd gezegd een vruchtbaarheidsprobleem komt niet van 1 af het is een probleem van 2.
Wij waren allebei 25 toen we de mmm in gingen.
Onze gyn stapte ook heel makkelijk over de mk heen,wat ook heel hard aan kwam.Het is voor hun dagelijkse routine,niet dat het wat uit mag maken.
Na de eerste icsi behandeling werd mijn gevoel eindelijk bevestigd.
Mijn eicellen waren niet van top kwaliteit.Bij hem bevruchten ervan sprongen er 6 gelijkkapot.Dat was ook wel een klap maar uiteindelijk wist ik het wel dat er bij mij ook iets niet goed zat.

Ik ben inderdaad waarschijnlijk zwanger,van de 2e.
Dit is dus spontaan gegaan,hadden zoiets van condooms weg en we zien wel wat er gebeurd.
Nou gelijk de 1e ronde raak. Echt ongelofelijk,vooral omdat de 1e 3,5 op zich heeft laten wachten.En heel wat traantjes heeft gekost.
Hoop dat dit goed mag blijven gaan,want heb wel al bijna een week rose afscheiding dus erg spannend.

Kareltje

 

hallo, ook ik wil even reageren.. hebben ook de stap gezet om naar het ziekenhuis te gaan, ook na lang twijfelen en dat vooral ook van vriends kant! wij hebben al een kindje van bijna 2 en zijn ondertussen alweer 11maanden bezig voor een 2de wondertje, vriendlief heeft al een zaadonderzoek gehad waaruit kwam dat dat niet zo goed was en de kans dat wij nog spontaan zwanger worden is erg klein volgens ha dus wij zijn doorgestuurd en zodoende morgen onze 1ste afspraak bij de fa! zover ik op de hoogte ben krijg ik morgen onderzoeken en verder weet ik het ook niet? maar inderdaad zoals andere zeggen je moet er wel samen 100% achter staan want ik denk dat het ook wel zwaar is voor je relatie? maar daar kunnen anderen misschien meer over vertellen? succes in ieder geval met je/jullie beslissing... veel liefs

 

Hoi meid,

Ook ik was bang om een stap richting de huisarts te zetten, maar weet nog goed dat het me een enorm opgelucht gevoel gaf dat we doorgestuurd werden naar de gynaecoloog. Het idee dat we nu eindelijk eens duidelijkheid kregen waarom het niet wilde lukken voelde goed. Er werd naar gekeken, we werden geholpen!
Het klinkt misschien bot, maar je kunt je hoofd wel in het zand steken, maar daar los je niets mee op. Je wordt er alleen maar onzeker door en je bent steeds aan het piekeren wat het wel niet zou kunnen zijn... En als je al eens zwanger bent geweest van je vriend, dan zou je toch zeggen dat zijn zaad niet zo heel erg slecht is? Mijn gyn heeft heel lang gewacht met het onderzoeken van het zaad van mijn man, omdat ik al eens zwanger was geweest en hij aangaf dat dat eigenlijk al een soort van alternatief zaadonderzoek was. Als jij negatieve ovulatietesten hebt, dan zou je zeggen dat je geen of geen goede eisprong hebt. Misschien ben je d.m.v. Clomid wel heel snel zwanger... Kortom: ik zou zeggen... gewoon een afspraak maken met de huisarts. Maar ja, altijd makkelijk praten voor een ander hoor, begrijp wel dat de stap moeilijk is.

In ieder geval veel succes!