ja iedereen voed zijn/haar eigen kinderen op zoals ze het zelf willen. Ik wil het zo zoals ik het nu doe,ik tevreden,mijn kind tevreden. Maar ben ook niet perfect hoor maar dit is wel mijn streven. Ik zal het gewoon niet zo snel doen. Iedereen is verschillend en verschillend opgevoed. Dat iemand haar kind een tik geeft moeten ze echt zelf weten. Zeg ook niet dat ik voor die wet ben hoor,maar wel tegen het geven van tikken. En zo ga ik het doen. En weet wel dat een tik niet te vergelijken is met slaan. Hoop dat mensen wel het verschil tussen een tik en slaan in balans houden. Tegen slaan ben ik zowiezo ,dan krijg je bij mij geen respect meer. Ik zou ook voormezelf bang zijn dat als ik éénmaal tikken geef dat ik dan een keer in een woede aanval harder zal slaan en dat zou ik mezelf noooit vergeven..... En ik oordeel verder ook niemand,ik ben tegen tikken geven,maar je zal mij niet horen zeggen dat ik degene die wel tikken geeft slechte moeders noem. Ik heb volgens mij steeds gezegd ik vind en ik persoonlijk denk. Dus het is niet mijn bedoeling om iemand ook maar aantevallen,maar heb alleen mijn standpunt bekend gemaakt.
Niemand valt je ook aan om het hebben van een mening hoor Ik reageer ook alleen met mijn mening gewoon om te vertellen wat mijn gedachten zijn. Verder heb ik respect voor iedereen die zijn/haar kind opvoed op zijn/haar eigen manieren Want opvoeden is moeilijk en zwaar...en zo ontdekt iedereen weer een andere manier van opvoeden wat ht beste bij hem of haar past. En het is eigenlijk ook wel intresant om te lezen hoe verschillend de meningen kunnen zijn. Je leert ook weer wat over een ander
Zo bedoel ik het ook niet,de heeeeleeee dag nee zeggen,maar als je dat vanaf begin af aan doet,dan hebben ze wel snel door wat wel en niet mag,dus dan hoef je niet de hele dag nee te zeggen. En daarbij zullen kinderen altijd hun grenzen willen ontdekken. hoort erbij (nog even over mezelf,de reden dat ik zo fel er tegen ben is omdat ik regelmatig tikken ,klappen en zelfs met de riem heb gehad.Weet dat mijn moeder het uit onmacht deed. Maar het heeft mij wel gemaakt zoals ik me nu voel,verschrikkelijk onzeker en lelijk. Ik wil gewoon dat mijn dochter zich later mooi en zelfverzekerd voelt en gelukkig is!! Hoe ik me voel...ik hoop dat zij zich noooooit zo hoeft te voelen. Sommigen die tikken kregen en geslagen zijn,die zeggen dat ze er niks van meegkregen hebben,maar dat is helaas geen garantie,dus ik voorkom het liever)
ik voelde me ook zeker niet aangevallen hoor Maar wilde duidelijk maken dat het hier om meningen gaat en niet dat het een heftige discussie gaat worden. En dat jullie weten dat ik degene die voor zijn ook niet aanval,want dat is niet mijn bedoeling. We zijn toch allemaal volwassen vrouwen,dus dat moet kunnen.
oke hier ook mijn mening. zelf geen kinderen maar wel jarenlang met kinderen gewerkt. ik weet hoe ze het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen. ik heb zelf een keer in mijn leven een tik gehad van mijn moeder. midden in mijn gezicht. Ik vindt dat een volwassen hand niet met kracht terecht hoort te komen op een kinderlijfje. Ik vind wel dat een tik op de vingers als ze herhalend ergens aanzitten kan. maar dan duidelijk een tik die geen zeer doet maar alleen een schrik effect teweeg brengt. hetzelfde geldt voor de opvoedkundige tik op de luiers. ook geen kracht erachter. meer duidelijk maken hier is de grens. Ik ben een fervent tegenstander van slaan, maar zie wel duidelijkverschil in een tik voor de schrik of een tik die pijn doet. op mijn werk vaak genoeg kinderen gezien met blauwe plekken. als die ouders hun kind kwamen halen kon ik me maar moeilijk inhouden maarja het is je werk dus professioneel blijven.
Ik kan me daar wel in vinden hoor pientje. Ik kan dan zeggen dat ik 1 van de "gelukkige" ben die geen last heb gehad van het krijgen van tikken. Ik werd op m'n kont geslagen met een bamboe stok. Voornamelijk door mijn vader want mijn moeder verloor haar controle als ze ons zou slaan. Ik had er nooit bij stil gestaan dat zoiets verkeerd was aangezien er verder ook niet over gesproken werd. Nu ben ik ouder en weet ik gelukkig wel beter. Maar het heeft me gelukkig niet geschaad. Ik ben natuurlijk heel blij dat ik het niet normaal ben gaan blijven vinden want dan had ik dat misschien ook overgebracht op m'n eigen kinderen. Maa dat is bij mij niet het geval. Maar kan me heel goed voorstellen dat het voor iemand anders wel traumatisch is geweest. En nogmaals....jij staat in alle recht met hou jij je kind wilt opvoeden. Voor jou werkt dit goed dus niemand die daar een kwaad woord over zal zeggen. Hetzelfde als mijn methode die werkt voor mij. We zijn gewoon netjes aan het discuseren
een aanvulling hierop: ik vindt het bijvoorbeeld veel erger als er de hele dag geschreeuwd wordt tegen een kind. en daarin ben ik wel ervaringsdeskundige. dat heeft me een zeer onzeker gevoel gegeven. daarnaast als nu nog iemand tegen me schreeuwt wordt ik heel klein en schrompel ik in elkaar.
Het gevaar is vaak dat mensen op een gegeven moment de grens steeds hoger leggen. De grens van wat is een corrigerende tik vervaagt. Ik vind dat ook ieder dat voor zich moet weten maar ik snap ook wel waarom dit ingevoerd wordt.
kijk, pientje dat jij regelmatig tikken, klappen en met de riem kreeg is echt heel erg en is heel triest om te horen dat jj er zo onder lijdt, maar dat is wel nog steeds heel anders als de pedagogische tik waar de meesten het hier over hebben.
wat een effect heeft zoiets heh op een kinderleven. Ik merk het zelf ook,mijn jeugd heeft me gemaakt zoals ik nu ben. Dus het is zo belangrijk om je kind een goeie stabiele onbezorgde jeugd mee tegeven, en ik moet zeggen dat ik best trots opmezelf ben dat ik niet opvoed als mijn moeder,dat het wel goed gaat en ik zie aan mijn meid dat ze echt gelukkig is....en daar doe je het allemaal voor
precies!!! daar moet je ook trots op zijn. bij mij was het overigens mijn stiefpa die te ver ging. mijn moeder was daarentegen TE makkelijk voor me. later bleek als compensatie voor het gedrag van mijn stiefpa
Ja dat weet ik ook wel,maar een tik alleen al vond ik vernederend. Door mijn opvoeding gaat een tik al te ver bij mij. Dat asocieer (hoe schrijf je dat?) ik dan met mijn opvoeding en daar wordt ik ongelukkig van. En daarom zei ik ook dat ik hoop dat mensen het balans tussen een tik en slaan kunnen houden. Ik zeg niet dat het voor iedereen geldt,maar heb genoeg verhalen gelezen dat het met een tik begon.....
Ik ben ook geen voorstander van slaan.. Maar ik kan niet zeggen nu dat ik mijn kind nooit een tik zal verkopen. Dat zou grootspraak zijn. Maar ik hoop dat ik mijzelf zal in kunnen houden. Echter, ik ken iemand die heeft een hyperactief zoontje..en die haalt echt het bloed onder je nagels vandaan, expres dingen slopen, slaan, schoppen..vloeken..dingen van het balkon naar beneden gooien..de hele dag zeuren..schreeuwen..janken als hij zijn zin niet krijgt.. Hij krijgt regelmatig echt helse klappen van zijn moeder.. Niet dat dit goed is..maar ik zou dat jong dus ook een flinke klap willen verkopen als het mijn zoontje zou zijn..zo verschrikkelijk vervelend is hij..
ja dat is waar, daar maak ik me ook zorgen om dat mensen idd de balans houden, ikzelf heb dat gelukkig wel maar vast ook genoeg niet...ou ja die wet komt er blijkbaar, laten we dan maar hopen dat het werkt......dat mensen er bewust van blijven wat een tik is en een echte klap of erger...
@Gulay misschien moet je vriendin eens met haar zoontje langs de huisarts(als ze dat nogniet heeft gedaan), mocht er wat aan de hand zijn met haar zoontje dat hij dit gedrag vertoont dan is een tik des te schadelijker omdat een "gewoon" kind een tik kan plaatsen van hey ik deed iets wat echt niet door de beugel kon, maar een kind met speciale behoeftes dus niet en werkt zelfs totaal averechts.
Wat is nu erger je kind helmaal de put in schelde wat je wel eens hoort hoe soms ouders tegen hun kinderen praten of een tik tegen de billen. Je mag je kind wel op een strafstoel zetten en zwijgen als ze eraf komen ik weet soms niet wat ze nu willen want je een kind verdient gewoon straf als het nodig is. dus ja wat is erger ik denk dat je als ouder echt gewoon moet kijken wat aanslaat bij je eigen kind. een strafstoel, in tik tegen de billen (niet iedere dag natturlijk) zwijgen ga zo maar door aan het slot van het liedje maken ze overal mishandeling van.
om kinderen te straffen gebruik ik de volgende methode; ik waarschuw ze en leg uitwaarom ik hun gedrag niet tolereer. ik geef dan ook aan dat als ze het nog een keer doen dat ik boos wordt. doen ze het dan nog een keer dan mogen ze inderdaad even op een stoel, ongeveer de tijd in minuten zo oud als dat ze zijn. daarna praat ik met ze en geef ik een knuffel en laat merken dat het ook klaar is. waarom ik het zo doe ik vindt dat kinderen heel goed aanspreekbaar zijn op hun gedrag en hun keuzes. Als je ze dan tijd geeft om daar zelf bij stil te staan heeft dat vaak het goede effect. wat jij zegt over dat ze er al gauw mishandeling van maken klopt, maar ik vindt iets mishandeling als je er een verkeerd effect mee bereikt. bijvoorbeeld als je kinderen bang voor je worden, ofwel door je geschreeuw ofwel door slaan. als je het woord mishandeling letterlijk neemt dan is het gewoon een niet juiste handeling bij een bepaalde situatie. kinderen dienen respect te hebben en dat krijgen ze niet door slaan of schelden. en of je het nou 1x in de week doet of elke dag. als ze bang voor je zijn is dat niet goed!
mijn vader was altijd van de harde klappen.. en geschreeuw... i haatte hem dus ook echt.. het heeft onze relatie echt stuk gemaakt.. mijn moeder heeft mij in mijn leven 2 keer geslagen.. en dat met goede reden, ben toen ook echt heeel erg geshrokken.. maar mijn moeder heeft me als klein kind nooit een tik gegeven hoe vervelend ik ook was... ze wist me te raken met een boze blik.. en het toch het respect wat ik voor mn moeder had.. ookal was ik nog maar klein. dat heet opvoeden... een tik vind ik absoluut niet erg.. soms is het echt gewoon nodig...maar dan moet het ook wel ECHT nodig zijn, en niet omdat je kindje iets op de grond heeft laten vallen... en dat is heel moelijk... wanneer wel en wanneer niet... dus ik doe het liever niet, maar of ik het ook nooit zal doen dat weetik niet... ik hoop dat ik het net zo goed kan doen als mijn moeder...
Maisy, je hebt gelijk dat vind ik dus ook. Maar haar man is kinder psycholoog (een kinder psycholoog die niet van ikinderen houdt :S) en hij beweert dat het niet nodig is.. Ik bemoei me er dus verder niet mee..