Mijn dochter van 3,5 heeft angst om zonder luier te lopen. In principe is ze wel zindelijk (komt 's ochtends vaak droog uit bed, geeft het aan als ze moet plassen/poepen), alleen durft ze het niet buiten haar luier te doen. Wij denken dat ze angst heeft voor het onbekende; er komt iets uit haar lichaam. We hebben al van alles geprobeerd: belonen, cadeau beloven, ze mag kijken als wij plassen, mooie Hello Kitty onderboekjes gekocht, etc. Gisteravond was het een ellende. We gingen douchen (wat ze normaal altijd heerlijk vind) maar tijdens het douchen moet haar luier natuurlijk uit... ze zei steeds dat ze nog een plas moest doen (had ze vlak daarvoor al in een schone luier gedaan). Uiteindelijk heeft ze een kwartier gestaan met haar luier om want die mocht niet af en toen was er nog steeds geen plas, dus ik zei: kom op, ik moet nu echt je haren wassen dus je luier moet nu even uit. Nou... het was een gegil en gehuil. Ik vond het een erg moeilijke situatie. Ik wil haar absoluut niet dwingen of wat dan ook, maar er moet toch ook gedoucht worden. Ik kan moeilijk een uur gaan staan wachten. Na het douchen heb ik haar gauw afgedroogd, luier om gedaan en na een kwartier zat er nog geen plas in, dus zo nodig moest ze helemaal niet volgens mij. Ik denk dus dat ze gewoon angst heeft om geen luier om te hebben. Hoe pak ik dit aan?! Ik weet het gewoon niet meer. Ik weet gewoon niet wat een goede aanpak bij haar is. Ik wil haar angst absoluut niet erger maken dan het al is of haar pushen of wat dan ook. Ze heeft een hele tijd terug wel een keer per ongeluk een plasje laten lopen op de grond, toen we gingen douchen en ze dus al uitgekleed was. Wij reageerden daar gewoon normaal op zeg maar, maar ze is daar denk ik erg van geschrokken en misschien dat ze daar de laatste tijd veel aan terug denkt of zo? Hoewel het misschien al wel een half jaar geleden is! Ik weet het niet meer. Hebben jullie misschien nog tips voor een leuk boekje over zindelijk worden / angst zonder luier? Alvast ontzettend bedankt!
Uit laten s morgens en niet meer aan doen de rest van de dag. Potje in de kamer en geen aandacht aan besteden. Je moet echt door pakken. Dan maar even gillen en krijsen een paar dagen. Of het angst is weet ik niet maar het kan ook gewoon de leeftijd zijn. Ze is 3.5 en weet echt wel dat ze kan plassen zonder luier. Mijn meisje is nu drie. En zindelijk van af 2.5. Niet toegeven. Klinkt hard maar je voed de angst om toe te geven dat ze die luier aan mag laten.
Dat durf ik dus niet zo goed, omdat ik bang ben dat dat averechts werkt bij haar. Vorige zomer heb ik het geprobeerd en haar zonder luier laten lopen, maar dat heeft toen zo averechts gewerkt dat ze op een gegeven moment helemaal niet meer durfde te plassen, ook niet in haar luier Het was heel zielig en ik moest echt tegen haar blijven zeggen dat ze gewoon mocht plassen etc. Toen dus advies gehad om het even te laten voor wat het was en haar zelf aan laten geven wanneer ze er weer aan toe was. Maar dat duurde en duurde maar... Nu durft ze inmiddels wel op haar potje/wc te zitten (durfde ze eerst ook niet, dus is al een hele stap vooruit) en ze heeft 1 of 2 keer een klein plasje in haar luier gedaan terwijl ze op de wc zat, maar zonder luier durft ze echt niet. Dan raakt ze echt overstuur. Pff... lastig hoor!
Ja maar bedenk ze zit ook nog steeds in de peuter pubertijd ze is nu ouder en weet wel dat jij haar uit eindelijk die luier gaat geven. Als ze ziet dat jij dat niet doet zal het verzet ook echt sneller afgelopen zijn. Vorig jaar was ze 2.5 nu is 3.5 en ja ze kan overstuur woorden maar niet op geven niet doen. Ze voelen het haar fijn aan dat jij het zielig vind dat ze zo overstuur raakt. Probeer het drie dagen. Je kunt al zo veel meer met ze praten. Van nee ik geef niet toe je krijgt je luier niet meer aan. Wel als je gaat slapen dan mag je nog wel een luier je bent geen baby meer toch?
en een pamperbroekje met onderbroek over. Werkt hier goed. En er een beetje stoer over doen: "grote meiden hebben al een pamperbroekje""jij hebt toch een mooi potje, dat heeft een baby niet hoor zo'n mooi ding" En er zal wel een moment komen dat ze die pamper beu wordt
Verhaal komt heel bekend voor. Mijn dochter met dezelde leeftijd heeft hetzelfde probleem. Ik denk het (eindelijk) opgelost te hebben. Heb me suf gezocht op internet maar uiteindelijk een goede methode gevonden. Onlangs heb ik een artikel gelezen waarin kort samengevat het volgende staat: Je kind is zindelijk maar is echt bang voor het potje/de wc. De reden is voor ons niet gegrond en onbegrijpelijk, maar hun angst is echt en dat dien je dan te moeten accepteren als ouder. Hun voorstel is om hier als volgt mee om te gaan. 1. De luier gaat echt overdag echt af (in bed evt. niet), dochter krijgt een beloningskaart (tenminste die van ons). 2. Kind geeft aan wanneer het moet plassen/poepen en krijgt dan de luier om in bijv. de badkamer of op het toilet. Daar doen ze hun behoefte. Dit kun je evt. doen terwijl je erbij bent en een verhaaltje leest ofzo. Hierdoor leert je kind op een bepaalde plek te plassen en zijn zich meer bewust van hoe het voelt het te laten lopen. 3. Kind plast of poept in de badkamer/op het toilet in de luier maar zit daarbij wel opt het potje/de wc. 4. Plassen/poepen op potje met luier 1 strip los 5. Luier los in potje/de wc 6. Luier vervangen door wc-papier 7. Ook wc-papier weglaten Iedere stap moet een dag of 3/4 goed gaan voordat je met de volgende stap begint. Alleen je kind kan aangeven of die daar al aan toe is. Ik vond dit wat vriendelijker dan luier overdag en s nachts af en maar doorbikkelen. Voor het eerst is mijn kind met zindelijk maken echt zeker van haarzelf. Wij zijn bij stap 2 en dat gaat nu echt een paar dagen al heel goed. Ben echt blij met deze methode en scheelt mij en mijn dochter veel stress. Misschien werkt het ook wel voor jou. Succes!
Mary1981: bedankt dat je dit wil delen! Ik ben heel blij om dit te lezen. Ik vind dit ook wat kindvriendelijker klinken. Het is zeker een methode die ik wel wil proberen, maar vraag me af hoe ik moet reageren als ze stap 1 al niet wilt? Dus als ze echt echt echt niet zonder luier durft te lopen. Moet ik haar dan dwingen of niet? Ik hoor juist altijd dat dwingen averechts werkt en gezien het (angstige) karakter van mijn dochter ben ik daar best bang voor. Maar ik zal er zaterdag eens mee beginnen. Dan ben ik lekker de hele dag bij haar en kunnen we er alle tijd voor nemen. Morgen en vrijdag ben ik werken, dus dat lijkt me niet praktisch. Ik ben benieuwd hoe het met jullie dochter gaat, elke keer een stapje verder. Wil je hier af en toe eens iets posten (of PB'en mag ook) hoe het gaat? Jij ook veel succes!! En super dat je al bij stap 2 bent!
Oja, Mary1981: wat voor beloningskaart heb je? Wat moet ik me daarbij voorstellen? Is iets wat je zelf hebt gemaakt of gekocht?
Afgelopen vrijdag lag er (ipv luiers) een prachtig prinsessenkoffertje in mijn dochters luiermandje. Ik heb haar al een week voorbereid dat op een dag Tinkerbell (haar held) de luiers komt weghalen. In dat koffertje zat een brief (in een knalroze envelop) met uitleg (Tinkerbell heeft de overdagluiers weggehaald en aan kleine kindjes gegeven). Daarbij zat ook een stickervel en een beloningskaart (heb zelf in word 16 vakjes gemaakt met in sommige vakjes een plaatje van een snoepje, in andere vakjes een koekje, ook een paar met niks en zelfs een oaar met een cadeautje). Heb haar de brief voorgelezen en het principe uitgelegd, gecomtroleerd of ze het begreep ook. Ze mag van ons zelf kiezen waar ze de sticker op plakt. Heb dus in het voren een koekjestrommel van Tinkerbell gekocht (gewoon van de zeeman hoor en kleine cadeautjes). Eerst heeft ze een uur gehuild maar ik heb haar een beetje afgeleid. Heb haar soms gevraagd of ze moest plassen (standaard antwoord was nee). Vervolgens heeft ze het dagen opgehouden totdat ze s middags of s avonds met het naar bed gaan de luier weer omkreeg. Maar sinds eergisteren gaat het goed en geeft ze het keurig aan en gaan we samen naar de badkamer (luier om, broek weer aan, verhaaltje lezen, plassen en de onderbroek weer aan). Het is echt fantastisch dat dit lijkt te helpen. Omdat mijn dochter aangeeft dat ze niet zittend kan plassen (wat echt onzin is) hebben we haar vandaag gemotiveerd om bij ons op schoot te zitten in de badkamer (ik las een verhaaltje voor) en daarna zeg ik dan 'zie je wel dat je zittend kunt plassen'. Nog ff volhouden dus en dan door naar de volgende fase. Wat ik erg fijn vind is dat dit om toe te passen is voor de psz, de oppas en als je ergens anders bent. Ik zal proberen af en toe iets te plaatsen want volgens mij is dit echt iets waar meer mensen mee zitten (en aan reacties als 'had je maar eerder moeten beginnen' hebben we niets toch)? Vind er ook zo weinig over te vinden op internet. Hoop dat dit de methode is voor veel kindjes die om wat voor reden dan ook moeite hebben met dat potje/de wc. Ik denk dat dat ook de reden is dat alle voorgaande pogingen zo mis gingen. Oja, heb wel echt heel duidelijk (ook in de brief van Tinkerbell stond dat), dat het echt weleens mis zou gaan maar dat mama noooooit boos zou worden. Misschien dat als je haar voorbereid op het weghalen van de luiers (zoals wij (bij ons wilde ze echt nooit die onderbroek aan) dat het wel goed gaat? Je moet het dan wel als onomkeerbaar feit presenteren denk ik. Ik weet ook niet of het nodig is hoor om het met zoveel toeters en bellen te doen. Maar vond t zelf wel leuk .
Ik zou haar proberen uit te leggen dat ze een luier mag als ze gaat plassen. Dat ze daarvoor niet bang hoeft te zijn. Daarnaast misschien gaan zwemmen en proberen om daar zonder zwemluier in het water te gaan. Of in een zwembadje in de tuin?
Wow, dat is best heftig zeg, dat ze haar plas zolang ophield! Wat knap dat je hebt doorgezet! En wat een goed/leuk idee van dat koffertje met beloningskaart en zo. Ik zal eens kijken of ik ook zoiets kan maken. Misschien helpt dat inderdaad wel. Bedankt voor je adviezen, ik hoop dat het hier ook goed zal helpen!