Spaar al heel lang dingen. Gekocht of van mijzelf en broertje van vroeger. Het hielp mij juist altijd om me minder verdrietig te voelen. Als een soort hoopvolle gedachte voor de toekomst. Ook al veel gemaakt, dekentjes gehaakt, spuugdoekjes geborduurt, lakentjes versierd. Alles altijd in een doos opgeborgen en wat een feest om het nu te mogen uitpakken! Ook al dingen weg kunnen geven, dierbare kadootjes daardoor. Doen wat voor jou goed voelt, das het belangrijkste.
Het enige wat ik kocht toen we bezig waren was zo nu en dan een tijdschriftje. Maar goed, bij ons bleek al vrij snel dat het niet op de natuurlijke manier zou gaan lukken. De angst dat het dan nooit gaat lukken is altijd op de achtergrond aanwezig... Ik ken iemand die jaren in de medische molen heeft gezeten, en nu gestopt zijn. Zij hadden ook een hele badjesset staan en nog wat dingen. Ze heeft er heel veel moeite mee gehad... Uiteindelijk heeft ze het op marktplaats gezet, maar jeetje... Daar had ze zoveel verdriet van dat ze eigenlijk liever wilde dat ze het nooit gekocht had. Ik zit nu op 18 weken en we hebben nog steeds heel weinig gekocht. Na de 20 weken echo hebben we daar nog tijd genoeg voor. We hebben al wel ontzettend veel spullen gekregen!