Als ik straks mijn topic even overlees zal ik echt bij me zelf denken jeetje wat een zielepiet ben jij zeg maar goed wil het toch even van me afschrijven. ik heb een gelukkig leven samen met mijn vriend en zoontje, ik geniet er heel erg van om lekker thuis met zn drietjes te zijn. Toch mis ik ook andere contacten. sinds de geboorte van maddox ben ik zowat al mn vriendinnen kwijt geraakt nu had ik er al niet zoveel maar die paar die ik wel had zijn kinderloos en hebben hun eigen leventje en laten duidelijk merken dat ze eingelijk geen zin hebben om met een moedertje nog wat te gaan drinken. terwijl ik echt niet ben veranderd ofzo enige dat veranders is dat ik nu rekening moet houden met mn kindje en mn vriend, ik kan dus niet zomaar even weg. ik mis het wel heel erg hoor een avondje ergens wat gaan drinken of shopppen met een vriendin. het liefst doe ik dat nu dan ook met andere mamas van mijn leeftijd maar die ken ik niet. ja eentje dan vriendin van me die toevallig ook een zoontje heeft die iets ouders is dan maddi. maar zij woont ver (ik in rotterdam zij in spijkenisse) ze heeft geen oppas voor de kleine (alleenstaande moeder) en ze heeft erge last van dr gewrichten. tuurlijk is het leuk om ff op bezoek te gaan maar ik wil ook eens een keer buiten de deur iets doen. ik werk kom naar huis doe mn dingetjes ga slapen en de volgende dag precies weer hetzelfde. klinkt echt triest allemaal maar ik wil gewoon een keertje iets leuks doen met een andere mama. (andere mamas begrijpen het beter alsje zegt van nou ik drink niet teveel want morgen weer vroeg op voor de kleine of ik maak het niet te laat want ik heb nog een ukkie thuis...de meeste meiden zonder kinderen vinden je dan al gauw erg saai) nou het lucht een beetje op dat ik hier mn verhaal kwijt kan.
Ik kan je helemaal begrijpen. Mijn vriendinnen hebben (bijna) allemaal geen kinderen maar begrijpen me gelukkig wel goed en houden rekening met me.En zelf vind ik het ook weleens lekker gewoon ff niet over mijn kleine te praten. Maar ik heb het ZO nodig om regelmatig iets leuks te doen met de meiden. Dit varieerd van een hapje eten, dagje shoppen, weekendje weg tot sporten. Misschien kun je daar eens mee beginnen, gewoon lekker naar de sportschool tijd voor jezelf. En wellicht op i-net contact leggen met moeders uit je omgeving? Of gaan babyzwemmen? Daar leer je ook makkelijk andere moeders kennen waar je dan mee kunt afspreken. En meid, je gevoel en behoefte is niet raar, je gevoel en behoefte is menselijk!
hey sidmick, bedankt voor je lieve reactie ik ben wezen zwemmen om idd een beetje in contact te komen met andere moeders maar die waren allemaal 35 plus. ik ben 24 dus tsjah dan gaat het over he.
Leeftijd hoeft toch niet uit te maken? Je kunt inderdaad lekker gaan sporten (groepslessen bijvoorbeeld), dan ben je er toch 1 a 2 x per weerk lekker uit. Misschien moet je nu iets harder je best doen voor "oude" vriendinnen maar misschien is het gewoon tijd voor nieuwe mensen in je omgeving? Als mensen je zo laten zitten zijn het in mijn ogen toch al niet echt vrienden. Maargoed, daar heb je niks aan natuurlijk.
Hey meid, Het lijkt me echt volkomen normaal wat je schrijft hoor! Ik zou dit gevoel toch eens met je (beste) vriendinnen bespreken. Vaak weet je toch niet echt van elkaar wat je denkt, en misschien begrijpen ze je dan beter en kun je toch af en toe lekker met ze op stap! En ik zou een oproepje doen hier op zsp, Zoveel jonge mama's, en vast ook bij jou in de buurt. Of bijv bij het consultatiebureau! Zo heeft mijn moeder toentertijd haar later beste vriendin ontmoet , samen mama en bij elkaar in de straat, zoveel te delen. Haar dochters zijn weer mijn beste vriendinnen geworden, je weet nooit wat er voor moois van komt. Succes!
hoi lenny ik heb (nog) geen kids, maar ik snap echt wel wat je bedoeld!!! Is het niet een idee om hier bij de clubs je aan te melden, zodat je in contact komt met moeders van bij jou in de buurt? ga misschien daar eens meekletsen... je weet het maar nooit! ik denk dat het zwemmen ook kan helpen, maar denk dat je dan toch meer met je kindje bezig bent... Al met al zijn er idd wel weer veel vrouwen van 35plus die al vriendinnen hebben in dezelfde situatie, dus het is idd moeilijk contact leggen, kan ik me voorstellen! je verhaal is dus helemaal niet zielig! denk dat velen het heel goed begrijpen! xxx
ik begrijp je volkomen hoor en je bent echt niet zielig.....woon ook niet in de buurt anders zou ik zeggen kom eens een bakkie doen
Ik heb dan ook nog geen kinderen, maar ik snap je gevoelens wel. Is het anders niet een idee om af en toe eens lekker te gaan stappen/shoppen met vriendinnen. Dat je vriend dan eens een avondje/dagje thuis blijft zodat jij met vriendinnen iets kan gaan doen. En wat betreft dat zwemmen, leeftijd hoeft voor een vriendschap toch niks uit te maken? Gewoon lekker blijven zwemmen met je kleine en een beetje kletsen met die 35-jarigen . Of probeer anders eens via ZP wat af te spreken, doe ik ook altijd via een ander forum, maar dat is dan voor een wandeling met de honden . Ik moet je zeggen dat juist veel vriendinnen van mij kinderen hebben terwijl het bij ons dus niet wil lukken. Waar ik dus vaak tegenaan loop met deze vriendinnen is dat ze bijna altijd af willen spreken met de kinderen erbij. Ik vind die kindjes wel schattig hoor, maar heb er persoonlijk ook behoefte aan om eens alleen met meiden onder elkaar iets leuks te doen, van mij hoeven die kinderen er niet altijd bij te zijn. Op dat soort afspraken gaat het de hele tijd over niks anders dan kinderen, en eerlijk gezegd heb ik daar vaak totaal geen zin in .
Ook ik begrijp je helemaal. 12 jaar geleden zat ik in t zelfde schuitje. En nu had ik al 2 grotere kinderen en dacht dat t nu wel mee zou vallen. Mn "beste" vriendin was nml al gewent dat ze rekening moest houden met t feit dat ik niet ala minuut kon opspringen om wat mee te gaan doen of op de koffie te komen ofzo. Maar toch ben ik haar nu kwijt als vriendin. Want zo'n ukkie is toch weer n heel anders aan verantwoordelijkheden en grenzen en tijd die je dan moet accepteren. Tja jammer maar helaas... Ben nu ook weer opzoek naar wat meiden die wel begrijpen hoe zoiets werkt. Pas eentje leren kennen die dan wel zelf geen kinderen heeft maar gek is op mn meissie. En die n baan heeft met rare tijden waardoor zij ook wat andere grenzen moet stellen aan wanneer en hoe ze met vriendinnen iets kan gaan doen. En laat dat nou net passen bij mijn beperkingen! En t mooie was dat t meteen klikte ook nog. Ik had nml een oproepje geschreven op een website die speciaal is om vriendinnen te vinden. Dus geen dating site oid. Zit alleen nu op mn laptop en t adres van die site zit uiteraard nou weer net op mn pc. Dus die houd je even te goed van me! Je weet nooit hoe een koe een haas vangt Overigens ben ik n 35+ mama en zou er echt geen problemen mee hebben om een vriendin van 24 te hebben hoor! Als het klikt dan klikt het, toch?
heel herkenbaar... ik ben hier de jongste in de buurt waar wij wonen zo ongeveer dus dat schiet ook niet op he en de vriendinnen die ik heb wonen ver weg dus ga je ook niet even op de koffie..
mee eens.... ik werkte fulltime, ben verhuisd naar het zuiden des lands (voor de liefde) had m'n vriendinnen achter gelaten. Werd op een gegeven moment 1 richtingsverkeer (had ik ook geen zin meer in). Nu heb ik een kindje en tja... je krijgt meer aanspraak. Zo heb ik mum van tijd 3 vriendinnen er bij gekregen. (sorry 4). en tja.. aanspraak van een kindje doet wonderen. Dit is toevallig gebeurd omdat er 1 bij mij in de straat woont (is 5 jaar jonger dan ik), 1 via mijn werk, 1 via het kdv en 1 via dit forum... dus het kan.
Ik snap het (helaas) ook helemaal. Doordat ik een moeilijke zwangerschap had en ook de periode daarna emotioneel moeilijk was ben ik bijna al mijn vrienden kwijt geraakt. Tuurlijk kan ik veel met mijn vriend bespreken en doen we dingen samen, maar shoppen met een vriendin is toch heel anders. Of lekker kletsen oid. Ik heb ook wel eens over zo'n vriendinnensite gedacht, maar op de een of andere manier was de drempel toch te hoog. @Wilma, ben ook wel benieuwd naar de link.
Ik snap je ook. Op de een of andere manier moesten de vriendschappen die ik al had zich nog vormen naar het leven met kind. Mijn zoontje is nu 2 en het is met de echte vriendinnen helemaal goed gekomen. Daarnaast heb ik nu ook nieuwe vriendinnen met kindje(s) gekregen. Is eigenlijk een beetje vanzelf gegaan. Ik kan me wel voorstellen dat je graag met moeders van je eigen leeftijd in contact wil komen. Ik had dat ook, op de een of andere manier had ik niet echt een klik met veel oudere moeders. Ook omdat ik nog studeer denk ik.
Ook ik herken je verhaal. Sinds ik verhuisd ben en helemaal sinds ik moeder ben heb ik geen vriendinnen meer. Ik maak ook niet makkelijk vrienden en heb nooit veel vrienden gehad. Op het werk waren er wel wat meiden waar ik mee omging, maar daar hoor ik ook nooit meer wat van. Ik had wel es opgevangen dat ze met alle jonge meiden van de afdeling wat gingen doen,maar ik hoor niet officieel daarbij dus werd ook niet mee gevraagd. Vriendinnensite heb ik ook wel eens aangedacht maar voor mij is die drempel ook te hoog.
Hi Meiden, Jullie zijn absoluut niet triest hoor!! Ik heb dit ook wel een beetje.. heb ook nog geen kinderen maar onze kinderwens is echt heel erg groot.. ik heb een paar vriendinnen die hier nog helemaal niet mee bezig zijn en nog lekker lopen te fliere fluiten zeg maar.. Daarom vind ik deze site ook zoo super! Je kan met meiden kletsen die weten wat je doormaakt, kletsen over van alles en nog wat! Jammer dat er geen meetings van zijn ha ha! Knufff
Heel herkenbaar! Ben ook een jonge mama, van 22, zoon van 2 jaar en 2e kindje op komst (haha, veel 2en in deze zin).. Maar goed, heb ook niet veel vrienden... Al komt dat ook wel een beetje door mijzelf, ben best druk met werk/kind/huishouden/familie..
Ook ik heken je verhaal hoor, hier hezelfde, maar bij mij is het eigenlijk al vanaf dat ik gelijk ben gaan werken na school en de rest ging studeren en u et 2 kids tsja... Maar ik woon ook in Rotterdam en ben 25 jaar
ook bij een beetje herkenbaar heb wel vriendinnen die ook kindjes hebben maar die wonen allemaal niet om de hoek zie ze wel regelmatig..en heb ook wel in de buurt wat mensen leren kennen maar die hebben geen kindjes is toch anders.. en ik woon ook in rotterdam, over 4 dagen ben ik 22 jaar!
Deels herkenbaar! Ik ben geen vriendinnen kwijt geraakt, maar heb mijn vriendinnen een lange periode wel stukke minder gezien. Ik was de eerste die een kleintje kreeg, en allemaal vonden ze het geweldig, maar na verloop van tijd merk je toch dat je leven anders wordt dan die van hun. En daar gaat dan de kloof zitten. Deze kloof komt van beide kanten en is te begrijpen. Ik had me echter bij mijn zwangerschap voorgenomen dit proberen te voorkomen. En niet door het van hun af te laten hangen, nee zelf initiatief nemen. Ik mocht/moest van mijzelf 1 keer per maand met mijn vriendinnen op pad, zonder mijn zoontje. En dan niet gelijk tot midden in de nacht stappen(nooit meer gedaan sinds ik mama ben!), nee lekker uit eten, bios, dagje winkelen. Verder hebben we eens in de 3 maanden een etentje met z'n viertjes, de datum spreken we steeds meteen na een etentje af, zodat de data ook gewoon staat. Ja en verder heb ik vanaf het begin gezegt, ik wil altijd afspreken en kan altijd komen, maar mijn zoontje komt mee. En dat doe ik dan ook, mijn mannetje gaat gewoon mee! Ik zie ze minder ja, maar de kwaliteit is niet minder! Nu is mijn best evriendin zelf zwanger en ik merk dat we weer meer naar elkaar toe groeien! Tegelijkertijd had ik natuurlijk ook behoefte aan vriendinnen met kids, even kletsen over luiers, slaap tekort en voeding. Door mijn nieuwe werk heb ik 2 mama's van mijn leetijd leren kennen en dit klikt heel goed, misschien mazzel hebben, maar ook deels initiatief nemen. Ik ben gewoon op een vrije dag naar 1 van hen toegefiets en heb aangebeld. Bakkie????? Sindsdien zijn we vriendinnen en doen we minsten 1 keer per week iets samen met de kids! Tuurlijk best eng, maar ik denk toch dat het initiatief bij jezelf begint! Dat is het sleutelwoord denk ik ook. Initiatief nemen. Ik vond dat eers ook moeilijk, maar merk wel dat het helpt. En dan niet alleen jij initiatief nemen, het moet wel van 2 kanten komen. Maar zet de eerste stap, hoeveel mensen willen wel maar durven niet???? En als he niet klikt, dan niet! Ga iets doen met je kindje waar andere mama's ook met hun kindje zijn, gym, muziek op schoot, zwemmen etc. Knoop een praatje aan en na een paar keer te zijn geweest nodig je iemand uit voor een bakkie! Probeer het eens! Laten we voorop stellen dat ik je heel goed begrijp hoor, klinkt misschien wel allemaal heel makkelijk wat ik typ, maar bezef heel goed dat het niet zo makkelijk is! Maar je moet ergens beginnen! suc6 en zet hem op, kus miek
Erg herkenbaar!Dit is bij mij ook een gedachte die de laatste tijd vaak door mijn hoofd spookt. Een sleur wil ik het niet noemen, maar heb de laatste tijd wel erg de behoefte om af en toe eens wat af te spreken met vriendinnen. Heb 1 goede vriendin, maar op de een of andere manier komt het er telkens niet van. Wel ben ik vaak degene die initiatief neem om iets met iemand af te spreken. Daarbij komt ook dat ik 4 dagen per week werk en vaak moe ben. Zou het liefst minder werken, maar financieel gaat dat helaas niet door. Heb een beetje het gevoel dat ik in een erg klein wereldje leef.