Ik heb een zoon en een dochter (luxe!) En wij zeggen vaak uit de grap, mijn man heeft een dochter en ik heb een zoon. Mijn dochter ben ik helemaal gek mee, roze tot over de top, jurkjes, nagels lakken, haren vlechten..... maar papa is echt alles voor haar. Mijn zoon is echt mijn knuffel ventje, echt een mama's kindje, de kers op de taart na een dochter, heerlijk, hoe graag ik ook een dochter wilde en hoe enorm blij ik daar ook mee ben, vind ik het hebben van een zoon zo speciaal en bijzonder. Ik herken mezelf terug in mijn zoon, zijn blik en ondeugende streken, alleen dat is al bijzonder! Kortom, een jongetje is geweldig!
Sorry maar als je heel graag zwanger wilt worden dan kan het OF een meisje zijn OF een heerlijke knul beetje apart blijf ik die naïviteit wel vinden van veel dames hoor... Hopen op een meid zegt niet dat je er ook een mag krijgen.. En je gevoel in liefde is echt precies hetzelfde hoor!
Dan is het misschien maar goed dat je nu al weet dat het een jongen is. Wie weet was je dan bij de bevalling wel teleurgesteld geweest als het geen meisje bleek te zijn.. De kans was natuurlijk 50/50, nu kun je er nog een paar weken aanwennen.
Oh herkenbaar hoor, toen ik het hoorde had ik ook zo'n gevoel. Niet teleurgesteld maar onverwacht. Nu is hij 7 en ik echt mijn ventje! Ik had nooit verwacht dat het hebben van een zoon zo ontzettend leuk zou zijn. Gewoon omdat ik het niet wist. Jongens zijn echt super!! En roze dat hoeft echt niet, er is zoveel leuks voor jongens te vinden! Ga lekker genieten en klim op die blauwe wolk!
jammer dat ze zich versproken heeft... maar ik kan je vertellen dat het geslacht geen ene bal uit maakt. een jongen is super leuk, echt waar! Het is je kind, en je vind het dan geweldig als hij enorm geïnteresseerd in auto's o.i.d. Van dat blije koppie kun je dan zo genieten. Je groeit er echt in mee. ook qua kleertjes hebben ze tegenwoordig hele stoere en leuke dingen. En in het begin is een baby een baby... pas later zie je echt dat het een 'echte' jongen is met gedrag en interesses. en dat vind je dan allemaal prachtig, want het is je kind. Komt helemaal goed met die stoere knul van jullie
Jammer en slordig dat de verloskundige zich heeft versproken. Maar een jongen is zo leuk, zou er wel een heel huis vol van willen hebben (ben ook heeeeeel erg blij met het meisje wat nu onderweg is hoor) ik heb zelf ook een heel goede en bijzondere band met mijn moeder waar vele jaloers op zijn, maar ik heb ook een heel bijzondere band met mijn kleine mannetje, en die pakt niemand ons af.
Waar ik nog het meest van zou balen is het feit dat je zo dichtbij de bevalling bent... Die verrassing waar je zo bieuwsgierig naar bent... Om daar met de bevaling samen achter te komen... Dat is nu weg. Op het laatste moment. Had ze die fout gemaakt met 20 weken had je van een ongelukje nog een voordeel kunnen maken en geslachtsgericht shoppen/kamertje inrichten. Ik snap je teleurstelling helemaal. Ik ben nu ook steeds bang dat het toch perongeluk bekend word. Wat zei die verloskundige? Hoop dat ze zich flink schaamde???
Ja, de verloskundige vond het zelf natuurlijk heel vervelend en bood meteen ook haar excuses aan. Sja, niks meer aan te doen. Ik wist wel dat ik een lichte voorkeur had voor een meisje (die blijkt dus toch wat minder licht dan gedacht). Ik dacht, als ik er na de bevalling pas achter kom, dan maakt het me na alle pijn en inspanning niet meer uit wat het is. Dan ben ik gewoon superblij dat het kindje er is.
Hier juist het gevoel dat het een jochie is... Inderdaad zijn al die suikerzoete jurkjes zooooooo leuk! Maar laatst zag ik een klein ventje door de baby dump waggelen met lekkere mollige armpjes en beentjes. Schik dat hij had! Overal even aanzitten. Als mama riep met een giga smile op haar af rennen/vallen/opstaan en weer doorrennen, en dan smekt ik ook wel hoor! Ik denk dat je het even moet laten bezinken. Misschien over een paar dagen dat het helemaal goed is.
Hay, Ik begrijp je gevoelens. Ik heb zelf ook de voorkeur voor een meisje, puur alleen vanwege het feit dat mijn man al 2 jongens heeft. Maar ik denk dat het een jongen wordt en als dat zo is ben ik net zo blij. Dan denk ik maar, tjah, dan moeten we t nog maar eens proberen en voor een meisje gaan. Toch? We willen er sowieso twee dus ik maak me overigens niet zo druk. En inderdaad, over het algemeen worden jongens vaak echte mamakindjes dus ik denk dat je straks echt hartstikke trots bent als hij er straks is. Een vriendin van mij baalde ontzettend toen het een jongen werd en schaamde zich er heeel erg voor, maar toen hij eenmaal geboren werd vond ze het zo erg dat ze zich er uberhaupt ooit rot over heeft gevoeld! Ik snap je gevoel echt, maar t trekt weg, echt! Groetjes
Heel jammer dat het 6 weken voor de bevalling nog even bekend gemaakt wordt....ik zou best pissed off zijn eigenlijk. En om je gerust te stellen: ik heb een meisje en een jongen en ze zijn allebei te gek!
Mijn moeder en mijn broertje hebben een misselijkmakende band, en haar broertje en hun moeder hadden ook zo'n misselijkmakende band. Mijn vader gaat nog altijd 'naar huis' om te poepen en een bakkie koffie met zijn moeder te doen voor én na het boodschappen doen en zijn broertje heeft hun moeder in huis genomen omdat ze dan niet alleen hoeft te zijn. Dus over die moeder-zoon band zou ik me niet zoveel zorgen maken Meestal zijn moeder-dochterrelaties wat explosiever ivm hormonen die maandelijks opspelen en de puberteit en menopauze horrormoontjes Verder zou ik me uitgesproken NIET schuldig voelen over de gevoelens van 'teleurstelling' over het geslacht (er staat een topic onder echo's en onderzoeken van een andere forumster waarin ik mijn mening uitgebreid uiteenzet ) want dat is nergens voor nodig (en laat je niet afschrikken door de 'hoe durf je teleurgesteld te zijn in je kind/wees blij dat het gezond is' reacties die je misschien krijgt) Trouwens, gevoelens die je wegstopt worden altijd groter, en dat wil je juist niet. In jouw geval komt de teleurstelling wss voort uit de schok van het opeens weten "en dan is het ook nog een jongen!", dus laat dat even zakken en kijk dan verder. Desalniettemin ZEER slordig en ik snap het ook niet. Ik wilde wel weten wat het is en dat staat nergens in geen enkel dossier, behalve op de echofoto. In het verslag staat 'genitaliën : ja' Ook ik was even teleurgesteld dat het een meisje is ipv een jongen en ik wilde het wel weten. Kortom, voel je niet schuldig en probeer na het zakken van de schrik de positieve dingen in te zien van het nu toch al weten (leuk jongenspakje kopen, zeker zijn van de naam, etc.) wie weet helpt het. Gefeliciteerd met je jochie
hihi, ik herken het. Niet dat een jongen minder welkom is, maar zou graag een dochter willen. Daarom willenw e nu ook weten wat het wordt, gewoon dat ik me kan voorbereiden op zijn komst als het een jongen is, voor mijn gevoel is het namelijk een mind switch. Slaat waarcshijnlijk nergens op!
Ik herken je gevoel ook wel hoor! Toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was had ik best een voorkeur weer naar een meisje.. En toen bleek het een jongen te zijn, Ik moest echt even omschakelen, ik zag mezelf gewoon niet als een jongens moeder... En dat je die gevoelens hebt is echt niet erg, ik ben er van overtuigd dat het ook weer bijtrekt. Dit is bij mij namelijk ook zo, tuurlijk had ik het leuk gevonden om nog een meid erbij te hebben, maar een jongen is ook leuk denk ik dan! Over 5 weken ben ik moeder van een dochter en een ZOON!
Ik had dat ook teleurgesteld wilde echt een meid Maar weet je aanpassen openstellen is zo gebeurt Als je een beetje smaak hebt vind je stoere Mooie jongens kleertjes had ik dus Van babyrockstar hm en prenetal ) Zn kamer bedacht ik voor 2muren citroengras groen dus dat Vet mooie groen met een ivoor witte muur Bedacht de ledikant ect wit En accesoires ook dat fel groen Had alles van dirkje draakje Mn jongentje draagt nu hm kleding soms merk En is geweldig stoer zn kapsel net als voetballer perre Meisjes denke we jurkjes ect rouches strikjes Krulletjes maar een jongen hebben is ook vet gaaf Heef mij lang geduurt acceptere jongen kreeg Dus je hoef je ni schuldig te voelen Maar eenmaal ideeen opgedaan en hoppa Ik had een stoere kamer stoere knul in zn bed En jongens zijn veel liever gevoeliger en mamakindjes Meisjes krengen schreeuwerds en papakindjed
Ik denk dat je "teleurstelling" in het geslacht wat is vergroot door de manier waarop je het te weten bent gekomen... Zou je niet te druk erom maken, je bent heus niet de enige met een lichte voorkeur... En je bent nu extra teleurgesteld door de gang van zaken.. Je bent vast nuchter genoeg om er na even balen het leuke van in te gaan zien... En probeer er iets positiefs mee te gaan doen dat je nu weet wat het wordt... Ga een babyzaak in en rondkijken voor leuke jongens outfits!
Ik zou toch bij je volgende controle nog even navragen of het wel klopte. Want waarom zouden ze het al in dossier zetten als je het niet wil weten? En als het wel klopt...dan heb je nog een paar weken voorbereiding. Lekker ff rondneuzen tussen stoere jongenskleding!
Ik heb er een tijdje geleden ook een topic over geopend, dat ik bij deze stiekem wel hoop op een meid had. Ik schaamde me er ook best voor en met tranen bij m'n verloskundige gezeten wat ik ermee moest. We wilden het eigenlijk van te voren niet weten maar de verloskundige raadde me juist aan om wel een geslachtsbepalingsecho te laten maken. Zo had ik genoeg tijd om eraan te wennen als het weer een manneke was geweest. Niet dat ik zozeer zwaar teleurgesteld zou zijn geweest maar ik had zeker even afscheid moeten nemen van het idee dat ik ooit een dochter zou krijgen. Maar jongens zijn écht ontzettend lief hoor Hier is het mama voor en mama na en al gaat mijn vriend op z'n kop staan, mama is the best voor hen Vooral de jongste, och och wat een een enorm knuffelkind. Die moet ik op z'n 30e volgens mij echt het huis uit zetten anders gaat hij nooit weg