Ik lees nu al pagina's lang hoe hij zich moet voelen, hoe je hem kunt 'beschermen' door dingen niet te vragen, of niet te stellen, je vergoelijkt tot een bepaald punt zijn hele handelen (verleden, heden of toekomst). Het is niet belangrijk. Wat hij heeft gedaan is hij verantwoordelijk voor, en zal hij moeten uitkomen. Wat veeeeeeeeel belangrijker is, is wat jij wilt en gaat doen. Neem nou eens een stap terug, bekijk dit verhaal nou eens objectief (zoals wij dat doen) en denk dan eens na wat dit voor jou en Tygo betekent. ZONDER wat dat voor impact op hem heeft, want dat is echt niet belangrijk. Je zegt dat je al 2 keer in de valkuil bent gevallen om iemands "reddende engel" te zijn ... dit wordt je derde keer als je niet de feiten onder ogen ziet. En ik schrok wel dat je hem pas een paar maanden kent ... je schreef hier alsof jullie al jaren bij elkaar waren, zo kwam dat bij mij over.
Volgens mij hoort je eerste zorg te zijn of je zoon en jij wel veilig zijn. Heeft hij jullie en met name je zoon in gevaar gebracht als jullie bij hem waren. En dan kan je wel aan struisvogel politiek doen door niet te veel willen doorvragen om hem niet een negatieve cirkel te brengen! En dan kan je nog wel zó van hem houden en dan kan het wel "zijn verleden" zijn, op het moment dat hij jullie en met name je zoon in gevaar gebracht heeft, dan hoort het klaar te zijn. Je hoort nu eerst aan je zoon te denken en niet aan je eigen verliefdheid! Sorry dat het zo hard overkomt, maar ik heb ooit zo'n vriendje gehad. En goddank waren er geen kinderen in het spel. Maar bij mij kwamen "ze" ook aan de deur om te vragen of meneer toevallig bij mij zat. Dus doe aub niet zo naïef!
Echt je verhaal komt mij zo bekend voor! Van al de lieve dingen aan toe. Vraag je maar eens af of hij nu niet zo emo is omdat ie tegen de lamp is gelopen en omdat ie niks kan gebruiken nu!
Als ik een tip mag geven ... koop het boek "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwood. Ik heb er ontzettend veel aan gehad, en heeft in veel gevallen mijn ogen geopend. Sterkte!
Ik wil je toch nog een tip geven, misschien kun je er wat mee. Ga eens lekker op de bank zitten of op je stoel, maak even je hoofd leeg en lees je eigen verhalen nog eens door. Probeer er eens als buitenstaander naar te kijken en bedenk welk advies je diegene zou geven als het van een ander was. Je lijkt me wel iemand die dit kan en als het je niet lukt is er nog niks aan de hand. En als je morgen naar hem toe gaat, schrijf al je vragen vantevoren op waar je echt een antwoordt op wilt krijgen. Je hebt nu eenmaal niet erg veel tijd om duidelijkheid te krijgen en het zou jammer zijn als je na morgen nog steeds niks verder bent dan nu. Jij hebt ook recht om verder te leven en met je vriend zijn gevoelens heb je nu even niet veel te maken. Jij hebt een zoontje waar je verantwoordelijk voor bent en als je vriend echt om je geeft zal hij begrijpen dat hij zijn gevoel opzij moet zetten en jou die antwoorden zal moeten geven. Het is een superlastige situatie waar je nu in zit en er is er maar 1 die hierin beslissingen kan maken en dat ben jij. Stel jezelf en je zoontje voorop.
Meis, ik heb je topic ook vanaf het begin gevolgd: snap dat je om je vriend geeft maar ik zou mijn moederinstinct volgen en beseffen dat ik nog veel meer van mijn kleine hou en die in bescherming nemen. Wat iemand eerder al schreef, ze pakken hem via zijn geliefdes, en zeker nu je eigenlijk al een bevestiging hebt gehad dat je niet veilig bent/was thuis zou ik helemaal eieren voor mijn geld kiezen en naar je eigen huisje terug verhuizen. Sorry als we met zijn allen hard overkomen maar je zou t jezelf waarschijnlijk nooit vergeven als je kindje/jou wat overkomt door zijn toedoen en het kon zien aankomen. Open je ogen! Voor jullie eigen bestwil.
pfoe meid... ik wil niet heel lullig zijn maar ik ga nu iets zeggen wat misschien verkeerd valt... mocht blijken dat jij en je zoontje wel ook maar enigszins in gevaar komen door met hem om te gaan dan weet jij als moeder zijnde toch wel wat je moet doen denk ik. het kan toch niet zijn dat je een man verkiest voor de veiligheid van je zoontje. Jij bent zijn moeder en moet zorgen dat hij veilig is en geen gevaar loopt. Dat betekend dus dat je je niet met dat soort mensen inlaat. Ik vind je erg naief. Tuurlijk hou je van hem. Tuurlijk is ie lief. Maar met mijn verstand zeg ik nu dit tegen je. Er zijn zoveel lieve en leuke mannen. Je kan zoveel beter krijgen dan dit. Laat het los en maak je leven niet onnodig moeilijk. Je hebt geen kinderen met hem, je woont niet samen en hebt samen nog geen financiele verplichtingen samen. Je zit dus nog niet aan hem vast. Je zult zien over een jaar of wat komt er iemand voorbij dus een stuk beter voor je is.
dat zijn allemaal lieve dingen die een andere man die verliefd is ook voor je zou doen. Misschien moet je het jezelf niet ingewikkeld maken. Misschien moet je morgen gaan en dan gewoon weg gaan. Je niet meer dingen afvragen of alles willen weten. Maar gewoon verder gaan met JOUW en JOUW ZOONTJES leven. Het is leuk geweest zolang het duurde met die vent (een paar maandjes nog maar...). Als hij niet was opgepakt weet je ook niet of het had doorgezet deze relatie. Je kent hem nog maar zo kort. Komop meid, wat iedereen hier zegt. Een relatie van een paar maanden is de veiligheid van je zoontje niet waard.
Pfff ik word hier echt moe van. Ben je nou echt zo dom dat je aan ons moet vragen wat je moet doen? Kom op zeg, de hele situatie.. En dan als klap op de vuurpijl benb jij en je KIND!! geen eens veilig geweest bij hem, en zal je dat waarschijnlijk ook niet eens zijn. En dan nog wil je bij hem blijven en hem steunen???? Mijn god zeg, hoe DOM ben je. Ik vind je gewoon een hele slechte moeder als je veiligheid van je zoon niet voorop stelt. En tja je verhaal met dat het allemaal wel meevalt, nou daar geloof ik geen bal van. Je bent het gewoon goed aan het praten voor hem, bah. Kom misschien hard over, maar het is wel de waarheid. Hoop voor je zoon dat je ogen open gaan.
Weetje meid het klinkt hard wat ik nu ga zeggen. Maar je blijft excuses voor jezelf en voor hem zoeken. De situatie waar jij nu in zit daar ben ik 9 jaar geleden in terecht gekomen.( alleen dan zonder kind ) Ik zal je mijn verhaal besparen maar ik hoop echt zo erg voor jou dat hij wel eerlijk is en jou en je zoon niet in gevaar brengt ( of al gebracht heeft )
Vraagt Anouk hierom?? Vind dit wel erg hard hoor.. Ze probeert gewoon haar gevoel op 'papier' te krijgen en het te verwoorden.. Dan lijkt me zo'n aanval niet echt nodig!! En natuurlijk staat de veiligheid van die kleine man voorop maar dat schrijft ze zelf ook! Maar om iemand dan direct dom te noemen.. Tja niet nodig, maarja das mijn mening
Dan moet ze het niet op internet neer zetten waar iedereen een mening over heeft. Dit gaat nu al weken zo door, en ze snapt het nog steeds niet. Ja dan vind ik je gewoon super dom. Als zijzelf zich wil inlaten met zulke figuren moet ze lekker zelf weten, maar haar zoon erbij betrekken,. Kom op zeg! Ik zou voor geen goud met mijn kind bij iemand gaan wonen die en crimineel is en niet eens weet of hij(en dus ook hun) wel veilig is. En als je dat dan ook uberhaupt maar even overweegt, ben je in mijn ogen een slechte moeder.
sja als ze dr gevoel op papier wilt zetten moet ze een dagboek kopen... ze komt hier om meningen van andere te vragen toch? Ik zeg nu eerlijk, als het mijn man geweest, de man waarmee ik 2 kindjes heb en getrouwd ben een huis heb, dan zou ik serieus een scheiding overwegen. Dus ik snap niet waarom jij nog bij hem blijft nu je zo kort maar bij hem bent. Stop nu eens met het "ja maar hij is gedwongen..., ja maar zo erg is het niet" denk niet meer ja maar hij... maar denk ik... en mijn zoontje... wat is het in vredesnaam nog voor toegevoegde waarde voor jullie om bij hem te blijven?
Hoe hard het ook is, ben het wel eens met BabyR en Debby Ikzelf ben al 7 jaar samen met m'n man, maar als hij mij of onze kinderen zo in gevaar bracht en alles bij elkaar liegt kon hij opzouten Jij kent die vent pas een paar maanden, en in die tijd is het alleen maar list en bedrog, je kent hem niet eens, want datgene dat je van hem kent was schone schijn want achter je rug om was hij bezig met criminele praktijken waar jij geen weet van had Een ezel stoot zich geen 3x aan dezelfde steen, waarom laat jij dit dan een derde keer toe in je leven????? Denk aan je kindje, dat is het enige dat telt
Ja als je serieus denkt dat hij daar zit omdat hij gedwongen is, ze eigenlijk andere mensen moeten hebben en dat het allemaal niet zo erg is.. dan heb je echt een plaat voor je kop.. excusez moi. Vind dit ook weer zo´n typisch verhaal waar bepaalde vrouwen intrappen.
het meeste is al gezegd, ik wil je alleen veel wijsheid en kracht toewensen... hoop dat je tot een juiste beslissing komt voor jou en je zoontje.
Ik denk dat er weinig te twijfelen valt. Boven alles( je verliefdheid, een relatie hebben, samen zijn met een man) ben je moeder. Je kind komt eerst, als je je afvraagt bij alle twijfels of dat ook het allerbeste is voor je kindje, kun je maar tot 1 conclusie komen. Succes met het maken van je beslissing.
dankje Ik word wel vaker voor dom aangezien omdat ik niet een ander zijn/ haar mening klakkeloos overneem.. Je hebt wel gelijk overigens. Ik kwam hier niet per se om een ander zijn mening (maar die kan ik prima hebben hoor, ook als het in deze vorm is!) maar om mijn gevoel te uiten. Omdat ik het kwijt wil, omdat ik half ontplof hier in mijn eigen huis van verdriet, kwaadheid en chaos. Ik vind het zelf zo naar dat er weinig wordt ingegaan op mijn gevoel maar dat er steeds wordt gehamerd op 'dat hij zo fout is'. Dat weet ik, dat was hij, dat klopt. Alleen... nu deelde ik eerst blijdschap, kreeg ik preken over mijn vriend. Nu deel ik mijn twijfels, preken over mijn vriend. Deel ik verdriet, preken over verdriet. Dat vind ik dan wel weer jammer. Gebeurd hier in real life ook dag in en dag uit. Er is niemand die een arm om me heen slaat en even naar MIJ luistert. Naar wat er in MIJ speelt, alles draait elke keer maar om hem, zijn straf (of niet), zijn verleden (of niet..) hoe hij zich voelt. Dagelijks wil ik roepen JAAAAHAAA! Hij heeft het zo naar. En ik dan? Zijn familie dan? Niemand vraagt 'hoe is het met je' maar iedereen vraagt altijd 'al wat gehoord over **'. Dát doet zeer, daarom vreet ik me de hele dag op en daarom wilde ik het hier kwijt. Omdat ik het bijna nergens anders kan.. maar nu loop ik hier tegen hetzelfde aan. En dat begrijp ik, hoor! Echt. Ook de wat hardere reacties snap ik wel. Kan de eerlijkheid zelfs nog waarderen ook. Maar ik mis het om tegen iemand te kunnen praten over MIJ. Niet mij EN mijn vriend, niet alléén mijn vriend maar PUUR over mij. Dat is er niet en dat maakt het behoorlijk zwaar. Inderdaad. Veiligheid voor mij en zéker die kleine staan altijd voorop. En ja, ik wacht nog steeds op zijn verhaal. Naief? kan. Maar echt vreemd kan ik het zelf dus niet noemen. Wilde alleen delen dat ik er tegen op kijk. Iedereen zegt altijd maar 'wat fijn dat hij je kan zien, wat fijn dat je hem steunt'. IS ook zo. Maar niemand die me vraagt 'maar, hoe voel jij je er nou onder? Durf je uberhaubt wel te gaan? Wat wil je horen, wat niet? wil je daarna even langskomen voor koffie of zo? ' niemand focust zich op mij, het klinkt heel erg egoistisch maar ik weet wel dat ik het heel erg nodig heb. Nou vraag ik dat natuurlijk niet direct van jullie, hoor. Ik wilde mijn gevoel kwijt, voor de verandering eens niet naar mijn vriend in een brief. Maar voor MIJ. Mijn hoofd, mijn gedachten, het moet gewoon even leeg. Dat was de intentie. Dat wordt enigszins omgedraaid onder het mom 'ik vind het onverantwoordelijk etc' en dat SNAP ik. Echt! Maar ik baal er nu een klein beetje van dat er weinig wordt ingegaan op mij. Alleen wederom op mijn vriend..
Maar meis weetje wat die reden is waarom niemand je dat vraagt? Ik vroeg me toen het zelfde af. En achteraf snap ik waarom niemand het vroeg.