Oh grappig, op deze school moet je je kind wel in het goede kleurtje sturen. Tenminste, moeten is een groot woord, maar het wordt wel duidelijk gemaakt dat het heel wenselijk is. Het Michaelsfeest, dat was hem. Ik vind het grappig om te lezen dat er van oorsprong minder rituelen in zaten, dat gezocht is naar een vorm. En toch voelen de jaarfeesten als een oud gebruik. Snap je wat ik bedoel? Alsof onze voorvaderen ook zo met de natuur bezig waren. Logisch is misschien een beter woord ervoor. Ze voelen logisch. En voor kleintjes zo belangrijk om die ritmiek en herhaling te hebben. Je blog is zeker behulpzaam! Ik leer lekker door 😊. Echt soof zal ik niet worden, maar een beetje zachter en "vrije schoolser" kan ik wel gebruiken.
De bedoeling van mijn blog(s) is niet 'dat je soof wordt'. Ik was eerst vrijeschoolleerkracht en daardoor heb ik steeds meer antroposofische gedachten leren kennen. Dat heeft mijn leven, juist ook dat als onderwijzer, veel rijker gemaakt. Ondanks dat noem ik mij geen antroposoof: ik houd niet zo van naamkaartjes; de ander, met wie je dan in contact komt, is dan a.h.w. verplicht zijn naamkaartje te noemen en voor je het weet staan er twee naamkaartjes tegenover elkaar i.p.v. twee mensen die naar 'iets' zoeken. Maar niemand zoekt volkomen op zichzelf: we hebben allemaal gezichtspunten van anderen ook: je ouders, de kerk, de wetenschap enz. En ik vind in mijn zoektocht nog steeds veel antwoorden in de antroposofie (waarvan ik ook nu nog veel niet begrijp). Je hebt zelf kinderen. Je weet uit ervaring dat ze enorme nabootsers zijn. Als Steiner de nabootsing in verband brengt met het voorgeboortelijke zijn van een kind, (vóór de zwangerschapsmaanden) is dat best moeilijke en voor sommigen onzinnige materie. Maar het kan ook leiden tot een gevoel van respect met als gevolg dat je als opvoeder heel goed gaat letten op wat je in de omgeving van je kind doet en denkt. Daarom gaat het, m.i. dat je tot zinvolle handelingen komt die voor je kind belangrijk zijn op weg in het groter worden.
Wij twijfelden ook, maar de vrije school hier boekt minder goede resultaten ( lezen en rekenen) en daardoor zijn we afgehaakt.
Dat is wel een dingetje ja. Ik weet niet of je eindniveau bedoelt of de trage start, maar wij zaten er ook wel mee in onze maag. Onze meid wil al vanaf haar 4de (plus een dag) leren lezen en schrijven. Thuis is ze er al mee bezig en ze heeft dus zelf uitgevogeld dat letters woorden maken. Maar op school is er weinig aandacht voor. Ze mag af en toe laten zien wat ze kan en ze mag om een schriftje vragen (dat durft ze dus niet). En, onze meid is een late leerling, die is bijna 7 als ze als naar de eerste gaat. Met zorgen naar de juf en die had echt een mooie insteek. Er worden dingen aangeboden als onze dochter erom vraagt, dus het kan wel. Maar, ze ziet ook dat ons meisje wel slim is, maar nog niet leerrijp. Taken doen is lastig, zelf dingen zien die moeten gebeuren ook. Ze heeft een sterke wil en die is nog lastig te sturen. Ik herken het wel, en kwam opgelucht terug. Ons meisje mag lang kleuteren, werken aan dingen die het straks makkelijker voor haar maken. Ik vond het een mooie kijk op onze dochter, die in een reguliere school wellicht was doorgestuurd en later vast was gelopen. Ik was zelf een kind waar veel verwachtingen opgelegd werden ("jij wordt de jongste professor ooit", geen grapje.) Tja, toch wel veel gemist in socialisering, creativiteit. Eindniveau lezen en schrijven is bij ons wel oké. Ze scoren iets onder de norm als je meeneemt dat de meeste ouders hoogopgeleid zijn, maar landelijk prima. Maar je hebt wel gelijk, je moet echt kijken naar de school, sfeer en docent. Die maken of breken het; of het nou een Vrije School of een andere school is.
Ik was in eerste instantie ook wel enthousiast. Maar ben mij er meer in gaan verdiepen en toen toch afgehaakt. Al die extra vakken zijn natuurlijk erg leuk. Maar op de scholen die ik heb bezocht kost dat natuurlijk wel heel veel tijd. De kinderen gaan niet langer naar school dus het ging ten koste van reguliere vakken (waar ze soms ook minder waarde aan hechten). Verder zijn wij niet heel erg creatief en werd op de scholen een hoge mate van ouderbetrokkenheid verwacht. Ouders gaven les, zaten in het schoolkoor, schooltoneelclub en schoolorkest. En bijvoorbeeld de voorbereiding van al die feesten werd ook grotendeels door de ouders gedaan. De geschenken met kerst en sinterklaas werden bijvoorbeeld niet gekocht maar moesten ouders op school komen maken. Hetzelfde voor een pennenzak en blokfluitkist. Ik ben wel betrokken maar dat ging mij wat te ver aangezien wij ook werken. Verder waren ze enorm voorzichtig (en soms zelfs afwerend) tegenover computeronderwijs. In de laatste klas werd dit minimaal aangeboden (er stonden een paar oude computers in een apart lokaal). Maar dan echt de basis (die andere kinderen al jaren beheersen). Kinderen leerden niet blind typen maar moesten alles schrijven. En een digitale presentatie deden ze absoluut niet. Ook was er geen aandacht voor computerveiligheid en omgaan met sociale media (en de gevaren daarvan). Ik vond dat in de huidige digitale tijd wel een enorm gebrek. De vriendin van een kennis ging na de VO namelijk naar een reguliere middelbare school. Die miste echt alles kennis en had veel moeite met aansluiten. Verder zijn de resultaten hier gemiddeld terwijl er echt alleen maar blanke kinderen van hoogopgeleide ouders naartoe gaan. Die dus heel betrokken zijn bij hun kind.
Ik doelde m.n. op eindresultaat, dat was hier lager dan andere scholen (zelfde voedingsgebied); (ik zocht een school waar kinderen plezier hebben in het leren en dat zou je terug moeten zien in de resultaten.)