Nou, als dit een topic is als elk maandtopicje (bevallen in november/december/januari topics bedoel ik dan) dan heeft het voor mij dus geen meerwaarde om hier te schrijven. Dat klinkt misschien raar maar dan zou je net zo goed in zo'n topic mee kunnen schrijven. Als meiden het er dus niet over willen hebben waarom zou je dan een topic starten voor een zwangerschap na een vruchtbaarheidsbehandeling...of sla ik de plank nou helemaal mis? Ik zeg hiermee helemaal niet dat ik baal van dit topic of het niet gezellig vind (zie al mijn posts hier) maar alleen dat ik dit kleine (maar o zo belangrijke deel) een beetje mis. Ik hoop gewoon op herkenning (100 of 50 %). Gelukkig vind ik dat dus bij o.a. Imani Daar is dit topic ook voor, naar mijn mening, om herkenning en andere dingen waar je tegen aan loopt te delen met een lotgenootje. Verhalen over "algemene" zwangerschapsdingetjes kan je ook in een algemeen topic delen....of niet? Hoop dat het zo een beetje duidelijk is. Toen ik dit gisteravond schreef was het absoluut niet mijn idee om mensen tekort te doen of te beledigen. Ik zoek gewoon herkenning in mijn...tja, heb er nog steeds geen woord voor.
Ik snap het. ik kom er op terug, zodra ik ook zwanger ben, aangezien onze situaties nu niet gelijk zijn. Al begrijp ik het goed, voel me ook een beetje gevangen in een uitzichtloze situatie (ik bedoel dus absoluut niet het gevoel hebben dat ik ooit die 2 streepjes zie) niet dat ik daar depri van ben ofzo, nee we gaan weer verder! Maar je zit zo vast in de ziekenhuis bezoekjes, echos, medicijnen. Een heel andere situatie als je lekker onbezonnen aan het klussen bent voor een kindje.
PRECIES! Nou is het dus zo dat je daar, als je dan eindelijk zwanger bent, behoorlijk van moet bijkomen! En dat is nou precies wat me nu ff niet meevalt... Denk dat je hem hebt
Ik begrijp wat je bedoeld elmo heb al eerder een berichtje getypt aan je na je oproepje. Elmo, Ik kan mij goed voorstellen dat je nog zo bezig bent met je IVF leventje voor je zwangerschap. Je moet niet vergeten dat dit heel jaartjes van je leven heeft uitgemaakt. Dat kan je niet zomaar opzij zetten dit gevoel ondanks dat je nu zwanger bent, Denk zelf dat het daardoor misschien even versterkt wordt om te verwerken . Het is niet niets wat je hebt meegemaakt om een kinderwens te kunnen vervullen. Bovendien maakt je lichaam weer allemaal nieuwe dingen mee die niet herkenbaar zijn. fijn dat je herkenning vind bij imani. Wat ik zelf de kracht vind van dit topic, misschien ben ik wel niet een echte walvis zwanger na vruchtbaarheids behandelingen omdat ik net voor het echte werk er uit stapte zoals jullie weten. De kracht vind ik hier dat ik bij jullie mijn belevenissen ups en downs kan neerschrijven tav zwangerschapsbeleving. Ik deelde al langer lief en leed bij jullie en steunde jullie , jullie steunden mij ik vind dat helaas niet bij november mama`s. Heb het geprobeerd maar vond uiteindelijk toch de aansluiting niet. En als jij graag je gevoelens wilt delen over hoe JIJ je nu voelt is dat alleen maar geweldig dat je dat hier toch ook kan! Ik kan niet zeggen dat ik duidelijk voel en denk en ervaar zoals jij maar ik kan op zijn minst proberen te begrijpen en je te steunen. dat wil ik doen voor je omdat je een fijne meid bent. En ik hoop nog even door te kunnen schrijven hier in dit topic waar ik mij thuis voel met jullie allemaal meiden. Of we nu over misselijk praten, hoe geweldig we ons voelen , hoe ervaar je zwanger zijn na de MMM. Ieder zijn ding maar uiteindelijk streven we allemaal naar ons einddoel ons wondertje mogen vasthouden en mogen verzorgen... LIEK...
hahahah dan had ik dat al paar pagina;s terug hahahah maar mijn verhaaltje ging verloren in het verhaal van imani. Lieverd, schrijft het wel op aan ons (ahum schaar me even onder jullie ) want ook al praten we er zelf niet over, we willen er wel over praten met jou! Dus al met al goed dat je het hebt aangekaart! zo worden in ieder geval mijn ogen weer even open gedaan.
noooh ben je gek zeg! je bent helemaal geen zeur! Je bent er altijd voor alles en iedereen, vind het niet meer normaal dat als jij ergens over wilt praten dat ik er dan ook voor jou ben en ik durf te wedden dat dit voor alle meiden in dit topic geldt. Kus!
Hoi meiden, Even speciaal voor Elmo, Ik heb dat gevoel ook. Jaren van wachten en dan de mmm in en dan eindelijk zwanger. Het is een dubbel gevoel, tenminste hier. We zijn er heel blij mee, maar we hebben nu pas het gevoel dat het compleet is. Ons leven en gezin. Ben dan wel niet zolang met ivf bezig geweest als jij maar toch het gaat niet in je koude kleren zitten. Echo links echo rechts, kijken of het allemaal goed gaat. Pfff soms werd ik er wel gek van en zag ik het niet meer zitten. En ik ben het met je eens dat we daar hier ook over schrijfen en niet aleen maar over gewoon zwanger zijn, want dat zijn we zwart wit gezien niet. Het heeft emotioneel heel veel met mij en ook met mijn man gedaan dat het via deze weg moest en dat het gelukt is. We zijn nog meer naar elkaar toegegroeid dan dat we al waren. Onzeker ben ik ook nog steeds ondanks dat ik onze hummel erg zie bewegen op de echo. Ik denk dat iedereen die via ivf/icsi zwanger is geraakt dat wel heeft. Kan me niet voorstellen dat je dat niet hebt. Je hebt er alles voor gedaan. Zo dat is alles wat ik er nu over kwijt wil. Vanmiddag naar de camping en lekker niets doen. Veel liefs Lydia
Elmo, Misschien iets te snel geweest met schrijven maar ik begrijp je dus heel goed. Al komt dat er misschien niet helemaal uit wat er staat. Het is en blijft een appart gevoel iig. Veel liefs Lydia
he elmo, ik breek hier ook even in. ik snap hoe je je voelt hoor. tis net of je nu eigenlijk pas gaat verwerken wta je in de MMM hebt meegemaakt. als je er nog volop mee bezig bent en iedere week een paar ker weer opnieuw moet voor een echo en weer in de zenuwen zitten van zit er een eitje of niet en gaat alles goed. en dan ben je zwanger en val je eigenlijk in een gat. Ik weet nog wel bij kylian, voor mijn gevoel was ik toch nog "ineens" zwanger terwijl we er 3 jaar over hebben gedaan en ieder vk kundig bezoek of een echo komt alles naar boven en kan je je geen voorstelling maken dat het echt gelukt is en dat al die onderzoeken en behandelingen achter je liggen. 9 maanden ben ik bij kylian ongerust geweest en zoooooooooooooooo bang dat nu we eindleijk eht geluk hadden het ons afgepakt zou worden. nu hebben we een heerlijk manneke en zijn we inmiddels bijna een jaar bezig voor nummer 2, weer in de MMM en alles komt weer terug van toen. het is en blijft een hele zware opgave die MMM die je niet in je koude kleren gaat zitten en je echt nooit meer vergeet. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik was dolblij en heb echt wel genoten dat ik zwanger was, hoe moeilijk het soms ook was om te genieten, maar onbewust bleef er altijd die angst en de herinnering aan wat er aan vooraf moest gaan. xxx sam
Lieve Elmo, Jarenlang heeft het zwanger worden je leven beheerst. Eindelijk is het dan zo ver. Je wilt er van genieten, maar het is moeilijk het los te laten. Dat zal ook nog wel een tijd duren. Neem die tijd ook. Liefs, Jacq
Hey meiden, Ik heb net het ziekenhuis gebeld met de vraag of ik eerder kon komen, is mijn gyn op vakantie, en ze hebben de agenda's vol staan..Grrrr..hou het bijna niet meer Vandaag mijn 1ste positie broek gekocht, wat zit dat lekker zeg Liefsss
Lieve Laura, Je bent echt geen zeur. Je mag neer zetten hoe jij je voelt en wat je er van vindt. Inmiddels hebben we alles al uitvoerig besproken en je weet me te vinden. Dikke kus, Vier
Sonja en Kreeftje, Jullie schrijven hier toch ook best veel...hebben jullie dat dan helemaal niet (alles wat hierboven staat zo'n beetje)?
Hoi Lieve meiden. Laura, ik ben blij dat je het onderwerp op tafel hebt gegooid. Ik durfde er eigenlijk niet zoveel over te schrijven omdat ik van iedereen maar hoor dat ik blij moet zijn en moet genieten. Ik dacht dat het aan mijn emotionele zelf lag dat ik het soms best moeilijk vind. Sommige dagen ben ik helemaal gelukkig. Maar andere dagen ben ik erg met het verwerken bezig. En dan hebben wij nog niet eens zo lang in de MMM doorgebracht. Maar vooral reacties van de buitenwereld zetten me soms erg aan het denken. Mensen die zeggen tegen manlief 'sterk zaad hoor!' Dan denk ik: dus niet, maar dat ga ik niet aan iedereen vertellen. Of toen we van het weekend hoorden dat mijn schoonzus zwanger is, dan kan ik wel janken, ze was net 2 maanden met de pil gestopt ofzo... Maar ik heb vooral zo het gevoel dat ik met een groot geheim rondloop wat ik niet met iedereen wil en kan delen. Mensen feliciteren je en vinden het maar heel normaal dat je zwanger bent op deze leeftijd. ('werd ook wel tijd he?' kreeg ik pas te horen!) Ze moesten eens weten! Gelukkig kan ik het wel met manlief bespreken en met n goeie vriendin. Ook mijn moeder begrijpt het goed. Dus soms lucht ik mijn hart wel even! Fijn dat je het ter sprake hebt gebracht Laura! En in het vervolg alsjeblieft gelijk je hart luchten hier, niet alleen de leuke dingen en de kleine kwaaltjes! Ben juist dit topic toen begonnen speciaal voor IFV-ers en ICSI-ers zodat we onze ervaringen, onzekerheden en blijdschap kunnen delen hier! PFFF, hart gelucht! Oke, over die foto's... Laptop is gemaakt belde mijn schoonvader. Maar die zien we pas op moederdag denk ik. Dus nog even geduld meiden, solly! Morgen gaan we een weekje kamperen met de caravan in Noord-Holland. Ben dus even afwezig! We hebben 15 mei de '20'weken echo, bij 21 weken en 5 dagen. Aftellen dus, ben zo benieuwd hoe dat kleintje er nu uitziet! Sorry dat ik even niet op iedereen persoonlijk reageer, maar verhaal is al zo lang... Wens iedereen veel liefs, dikke kus Lenneke
@elmo Zal ik mijn hart ook even luchten dan....Komt tieeeeeeee Ik kan me er ook heel goed bij aansluiten...het verwerken van die'''moeilijke en hectische'' periode begint nu. Het is zo onbegrijpelijk allemaal...steeds al die onderzoeken en tegenslagen en dan ineens ben je zwanger het is een medich wondertje maar ben dolgelukkig. Net wat jullie al wat beschreven komt alles wel naar boven wat we er voor gedaan hebben, het was niet makkelijk allemaal en het heeft me ook goed geraakt ook ons prive leven leide er toch wel wat onder. Lenneke schreef net dat mensen zeggen wat heeft je man superzaad, nou ik hoor dat ook wel eens en dan denk ik bij mezelf jullie moetsen het eens weten allemaal hoe we ervoor geknokt hebben en vele met mij (jullie lieve meiden) Mensen om je heen denken dat het altijd 1.2.3 gaat maar wij weten hier allemaal hoe je er soms voor moet knokken en wat voor tegenslagen je kunt tegenkomen. Het besef dat ik zwanger ben kwam pas na de test van dokter, toen was ik gerust en wist ik ''ja het is toch echt waar' het was een soort bevestiging van een deskundige die het tegen me zei. En ik ben er dolgelukkig mee! dat ik iets moois mag meedragen en ik denk dat ik dan ook voor jullie kan spreken.... Meiden ook ik heb mijn hart nu even gelucht BEDANKT @Lenneke Het gaat allemaal maar snel bij jou! SUPERR Heel veel plezier saampjes. En ga lekker aftellen naar de echo meid....ik ben ook al druk bezig @meiden Even een big hug!!!!!zo daar had ik zin in....voor jullie allemaal.
wij zijn inprinciepe net ontsnapt aan de verdere mmm. de ene week hadden wij een rottige uitslag en begon de gyn over ivf en dat vriend lief weer een potje zaad moest inleveren en een week later is het positief. tuurlijk zijn we blij maar aan de andere kant ben je ook bang stel dat het wel mis zal gaan , hoelang zijn we dan weer bezig. en ik heb ook dat mensen om me heen zeggen van zie je nou wel dat het lukt je was er gewoon teveel mee bezig , wat nou gewoon , ik vind het zwanger worden niet gewoontjes van hup dat doen we ff , want een hoop (vind ik) denken dat het appeltje eitje is. maar voor mij en voor jullie ook was het gewoon een rot tijd , je gaat door een hel elke keer weer ongi. daarom vind ik het hier wel fijn , mensen om me heen die weten hoe het is als het niet wil lukken. het met elkaar hebben over de 1ste echo over de angsten die je (kan) hebben. je kan hier tenminste je ei kwijt als er wat is . groetjes sonja
Alle inbrekertjes: Ben blij met jullie hoor! Lenneke, ik wist wel dat wij hetzelfde over dit soort dingen denken. Als ik bij de vk op een echo zit te wachten denk ik aan al die echo's die er aan vooraf zijn gegaan. Bij sommige liedjes denk ik aan bepaalde periodes uit ons ivf "verleden". Als een vriendin, die nog steeds knokt tegen ongewenste kinderloosheid, dingen vertelt dan breekt mijn hart. Ik ruik soms met vlagen de punctie kamer, ik hoor het geluid van het punctieapparaat... Het wordt echt hoog tijd gebak te gaan brengen daar en afscheid te nemen....ik stel het steeds maar uit. Wil ik wel afscheid nemen....? Hoe zijn jullie weg gegaan op de afdeling? Gewoon doei en tot de volgende keer (misschien voor een tweede). Dat gebak ben ik sowieso verplicht...aan de verpleger dus die breng ik ook zeer zeker. Ik wil dat ook...afscheid nemen.
ik heb dat niet dat ik afscheid wil of moet nemen want zo ver als bij jullie is het bij ons nooit gekomen , na het rottige nieuws kon ik het blijde nieuws een week later door bellen , 3 weken later hadden we de echo en maandag dan weer de echo. van de rest wat jullie hebben mee gemaakt is mij bespaard gebleven. ik kan me heel goed indenken hoe jullie jullie hebben moetn gevoeld want een vriendin van mij heeft het ook gehad maar die kan helemaal geen kids krijgen en heb van haar ook alle rot verhalen gehoord hoe vreselijk het is . als het ons niet was gelukt moesten we 18 mei weer heen voor een zaadtest en was dan de uitslag weer zo rottig dan werd het ivf , ik ben heel blij dat ik dat niet hoef te doen want tegen al die onderzoeken en zo zag ik heel erg tegen op. ik hoop dat maandag de echo goed ook weer goed is en dat ik dan nog meer gerust gesteld ben en dat ik dan ook kan gaan genieten van de zwangerschap