Sam, jeetje hey, wat een buik! Maar het staat je prachtig. Vandaag zijn Meneer Belle en ik in ondertrouw gegaan. Ik ben al een keer getrouwd geweest en van mij hoeft het allemaal niet zo nodig, maar voor ons garnaaltje is het het beste: Het kindje is biologisch niet van mijn lief, en dat betekent dat hij pas het ouderlijk gezag kan krijgen nadat hij langer dan een jaar samen met mij voor het kindje heeft gezorgd. We willen namelijk niet liegen over de afkomst van ons kind, en dat betekent dat mijn lief het kind niet al voor de geboorte kan erkennen, zoals normaal is bij mensen die samenwonen. De enige manier om gelijk bij de geboorte het ouderlijk gezag te krijgen is trouwen. Een kind dat binnen een huwelijk wordt geboren is automatisch van de beide huwelijkspartners, ook als het biologisch niet van beide huwelijkspartners is. Zelfs voor geregistreerd partnerschap gelden nog andere regels. Lekker vooruitstrevend allemaal... Ik ben op dit moment ontzettend moe en super-emotioneel en ik vind het echt vreselijk dat ik door de bureaucratie nu min of meer tot dit huwelijk word gedwongen. Maar ja, ik wil er niet aan denken wat er met ons kindje gebeurt als mij iets zou overkomen binnen een jaar na de geboorte. Het zou in theorie dan zelfs aan de donor en zijn vrouw toegewezen kunnen worden, en daar zit natuurlijk helemaal niemand op te wachten. Omdat mijn lief zelfstandige is hebben we ook huwelijkse voorwaarden moeten laten maken. Allemaal gedoe, ik vind het helemaal niks. Maar ja, het is wel het beste voor ons garnaaltje, dus we komen er niet onderuit. Zo ziet een 'moetje' er dus anno 2008 uit. Ik geloof dat ik nog best aan het idee zal wennen, en in oktober, als we echt gaan trouwen, dan vind ik het misschien zelfs wel een heel klein beetje leuk. Maar de aanleiding van ons huwelijk blijft pijnlijk: Als we samen een kind hadden kunnen krijgen dan was het niet nodig geweest. Hehehe, misschien ben ik de enige aanstaande bruid in Nederland die zo verdrietig is over het feit dat ze gaat trouwen. Het zal ook eens een keertje normaal gaan in Huize Belle. Nou ja, volgende week krijg ik mijn eerste echo. Daar kijk ik gelukkig wel heel erg naar uit. Liefs aan alle walvissen! Belle.
Nou meiden, ik ga jullie van de 2de pagina afhalen. @Sam Jemig wijffie, wat een buik. Maar wel supermooi. Balen dat je zo last hebt van je bekken. @Belle Ondanks je moetje anno 2008, is het weer heerlijk vermakelijk geschreven door je. Succes met de echo van de week en alsnog gefeliciteerd met je huwelijk. @Beeb Hoe is het met jou? Feli met je mijlpaal. @Essie Hoe is het met jou? Lang niet gesproken zeg. X Elvira
belle, gefeliciteerd met je huwelijk! en volgende week je echo, spannend meid! elvira, leuk dat je weer komt buurten! hoe is het met jullie? en je nieuwe baan? X
Met mij gaat het prima hoor, alleen moeten we 12 juni nog een keer voor de nekplooimeting. Onze smurf was niet echt bereidwillig, en eigelijk nog een beetje te klein en dus was het niet goed te zien. Wat er wel te zien was zag er goed uit dus ik maak me niet druk. Greets Beeb
Sam, wat een mooie buik zeg! Belle, gefeliciteerd met je huwelijk! Beeb, fijn dat alles er goed uit zag op de echo! Hopelijk komen er snel nog meer nieuwe walvissen om de zee te bevolken!
Hallo, ik sluit me ook graag aan bij dit forum. Ik ben zwanger na de eerste iui. Het is erg spannend want heb al twee miskramen gehad. Bij elk pijntje, krampje of wat dan ook ben ik dus bang dat het nu ook weer mis gaat. Maar ik probeer er ook zoveel mogelijk van te genieten!
Ik snap ook niet waar de nieuwe walvisjes blijven..... Hier alles goed. Ik heb nog steeds niet echt een buik. Hoe is dat bij jou Beeb?
Hoi meiden, weekend weer spijtig genoeg voorbij... heb echt geen zin om te werken morgen Robina, welkom hier ook (en nog gefeliciteerd met je zwangerschap ) We duimen dat het deze keer goed blijft gaan maar daar moeten we gewoon van uit gaan he! Essie, die buik komt wel snel (en dan ga je natuurlijk klagen dat je niets meer kan doen )! ook bij mij wordt ie toch wel al erg zichtbaar! Over een 1,5 weken zitten wij al in de helft van de zwangerschap! Vandaag hebben wij de peter gevraagd (hij heeft gelukkig ja gezegd ), volgend weekend vragen we de meter! Hier verder niet veel te melden!
Mijn buik groeit gestaag, je kan het bij mij al goed zien, Kan het gewoon echt niet meer verbergen. En verder gaat het heel erg goed met me, Ik ben veel minder moe, alleen krijg ik nu andere vervelende kwaaltjes zoals pijn in mijn rug en heup maar ook dat zal wel loslopen, Zolang het met onze smurf goedgaat ben ik tevreden. Ik heb wat plaatjes in mijn album gezet waaronder ook een buikfoto Greets Beeb
Hahaha beeb, die valt idd niet te verbergen. Mooi hoor! Marisha, ja ik ben me er van bewust hoor. Maar je wilt het nu zo graag laten zien dat je zwanger bent he.
Tuurlijk hoor... lekker strakke shirtjes willen ook wel helpen Als ik een losse trui aan doe zie je niet zo veel (wel een buikje maar niet echt dat ik zwanger ben) en bij andere strakke shirts denken de mensen dat ik al 6 maanden zwanger ben of zo... moet je ze zien kijken als ik zeg dat ik nog een kleine 5 maanden moet gaan
Hihi Essie jou tijd zal snel komen hoor, Bij jou groeien tenslotte 2 wondertjes in je buik, Dus ik denk dat je ook wel snel zult gaan groeien nu. Greets Beeb
Beeb, voor die rugpijn en zere heup zou ik even naar een fysio gaan. Die heeft me er weer van af geholpen met een paar oefeningen.
Ik zit inmiddels al twee weken thuis. Niet omdat ik niet wíl werken (ik ben dol op mijn baan), maar omdat ik op dit moment echt niet langer dan zes uur achter elkaar wakker kan blijven. Twee en een halve week geleden voelde ik mezelf wegdommelen tijdens een opnamegesprek. En toen de apotheek 's middags niet geleverd had waar ik 's ochtends om gebeld had, was ik in tranen. Ik! De stoerste, meest koelbloedige zuster van de hele psychiatrie. Ik houd de meest onberekenbare psychoten met mijn ogen in bedwang, ik breng rust en orde in de grootste panieksituaties, ik maak mijn patiënten aan het lachen, ik geef mijn collega's het vertrouwen dat het allemaal weer goedkomt, ik verlies echt nooit mijn kalmte. Maar op dit moment lijk ik wel een... een... een wijf! En dus leek het me beter om me effe ziek te melden. Mijn baan is er niet eentje die je op halve kracht kunt doen, en de stress van het niet functioneren wil ik mijn lieve embryootje niet aandoen. Zuster Belle doet even niet mee. Dus nu zit ik thuis met mijn wondertje. Nemo de Embryo houdt zich rustig en gelukkig ben ik niet misselijk. Maar wat moet ik nu doen de hele dag? Het huishouden doe ik op een heel rustig tempo. Een was wassen, drogen en vouwen kost me zo'n beetje alle energie die ik heb, en als ik boodschappen heb gedaan dan moet ik zeker een uur bijkomen van de zes trappen naar ons appartement. Stofzuigen lukt nog wel, maar opruimen overzie ik niet, dus dat doe ik niet. Stress vermijden, ik begin er echt talent voor te krijgen. Ik kijk veel National Geographic Channel en Discovery Channel, maar de programma's van overdag zijn herhalingen. En ik mag dan dankzij mijn beginnende zwangerschap een tikkie vergeetachtig zijn, maar als de Animal Cops Houston voor de vijfde keer dezelfde puppies onder dezelfde schuur vandaan hebben gered, dan begint het me toch een beetje te vervelen. En Roland Garros is ook al afgelopen. Ik lees. Afgelopen donderdag kocht ik vier boeken, en ik heb ze nu alle vier al uit. Het gaat wonderlijk snel als je in je eentje op de bank hangt. Ik zou lid kunnen worden van de bibliotheek natuurlijk, maar de grote centrale bieb ligt op vier kilometer fietsen, dus die reis is te lang. En de bus is te druk, ik raak al in paniek als ik eraan denk. Soms lach ik mezelf uit. Ik lijk wel een verveelde middelbare scholier tijdens de te lange zomervakantie. Klagen dat ik me verveel, en ondertussen niets ondernemen om ervoor te zorgen dat ik me niet meer verveel. Maar ik heb gewoon echt, echt, echt geen energie. Ondanks de zwangerschapsvitamines (met extra vitamine B voor je dagelijkse energie), ondanks mijn superverantwoorde dieet van muesli en yoghurt en volkoren brood en biologische soep, ondanks het feit dat ik in mijn volwassen leven nog nooit zoveel geslapen heb als de afgelopen weken. Nee, ik mag niet klagen. We hebben een tijd lang gedacht dat het wonder van een zwangerschap voor ons niet weggelegd was, en nu het ondanks alles toch zover is, zijn we zielsgelukkig. Maar Meneer Belle gaat 's ochtends gewoon lekker naar zijn werk, hij maakt zich nuttig en hij komt aan het eind van de middag weer tevreden en gelukkig thuis. En ik... Ik moet de dag maar door zien te komen, op halve kracht, met een onberekenbaar humeur en een vatbaarheid voor paniek en chaos die ik van mezelf helemaal niet ken. Kom maar op met dat tweede trimester! Ik wil mezelf weer zijn! -xx- Belle.
wowww, belle. wat kun jij toch machtig mooi schrijven zeg. geen idee om een boek te gaan schrijven maarre wat balen dat je je zo moe voelt meid! en ook al ben je zo lang bezig geweest, zeker weten dat je mag klagen hoor! dikke knuffff
Vanmorgen dacht ik: Het lazarus! Ik ga gewoon vroeg opstaan en dingen doen. Al die vermoeide aanstellerij moet maar eens afgelopen zijn! Dus om zeven uur zette ik koffie voor mijn lief en om acht uur stond ik zelf onder de douche. Ik at een nectarine op de bank en daarna liep ik naar beneden om de containers van Moeders voor Moeders buiten te zetten. Eenmaal weer boven schepte ik een paar lepels muesli in een kommetje en zette ik de senseo aan. En ondertussen voelde ik hoe mijn maag in opstand kwam. Mijn maag? Maar hey, dat was de afspraak niet! Ik heb al vermoeidheidsklachten en emotionele problemen, die misselijkheid zouden we toch overslaan? Toch? Op de salontafel zag ik een elastiekje liggen en snel bond ik mijn natte haren in een staart. Want over misselijkheid hoef je mij niets te vertellen, ik heb migraine, ik weet wat kotsen is. En als het opkomt, dan kan het er maar op één manier uit. Resistance is futile. Met tegenzin ging ik op mijn knieën voor de wc zitten. Net op tijd. En zo heb ik een nieuwe mijlpaal bereikt in mijn zwangerschap. Ik had gedacht dat de echo van overmorgen een mooie zou zijn, maar nee, ik moest zo nodig voor die tijd nog effe last krijgen van misselijkheid. Briljant! Gelukkig is het niet alleen slecht nieuws: Die 85DD-borsten staan me heel goed.