kan je niet aan vragen aan die persoon van de mama's of ze wat door kan geven over beeb van dat prive forum? Daffie, kan me voorstellen dat het best naar kan zijn, ademtekort! heb je ook last van maagzuur of dat (nog) niet?
ik weet niet meer wie het schreef maar tegen misselijkheid drink ik een glas cola en eet ik 2 beschuitjes.En dat werkt bij mij het beste. Ben momenteel ziekjes,erg misselijk en koud en hangerig bah niks aan, me dochter is ook ziek is ook thuis van school en heeft ruim 39 graden koorts.Dus een echte ziekenboeg hier.Nou ja beter nu als met prachtig mooi weer hihi
Mamamarin; dat kwartiertje liggen zou een optie zijn als ik niet zo'n last van mijn rug had hihi. Ben blij dat ik mijn bed uit kan 's morgens Ach, het is wel te houden hoor, gewoon even rustig door gaan met ademen en dan zakt het vanzelf. Rach; maagzuur niet echt, soms wel een vedrukking van mijn maag heb ik het gevoel. Kan ook echt niet zoveel meer eten als in het begin. Mijn buik is nu zo groot dat ie compleet tegen mijn ribbenboog aanzit en mevrouw schopt binnenin mijn ribben beurs Pittige tante hahaha. Hoe is het ondertussen met jou? Ruim over de helft nu he! Ik begin het echt zo spannend te vinden nu...volgende week weer naar de VLK en dan gaan ze uitleggen hoe het er met de bevalling aan toe gaat....ben zeer benieuwd. Diana; vervelend dat je je zo naar voelt, het heerst ook wel weer erg he! Probeer wel vitamientjes te eten/drinken hoor! Knuffel voor jullie allemaal, Daffie
daffie, snap helemaal dat het helemaal spannend gaat worden nu! Het komt ook steeds dichterbij. Ik ben ook al aan het aftellen en ik moet nog (ong) 16 weken haha. Wat gaan ze uitleggen over de bevalling dan? Hoe het in zn werk gaat? Ben je trouwens nog bezig met een cursus? Hier gaat het heel goed! Eigenlijk zo goed als geen kwaaltjes op het moment. (de pijn in mijn onderrug is prima te houden en 1 keer per week overgeven vind ik heel netjes!) dus zit ook wat beter in mijn vel dan een paar weken terug. Belle hoe is het nou?
16 weken is zo voorbij Rach hahahaha... Gelukkig voel je je een stuk beter. Ze gaan uitleggen wat we moeten doen als de weeen beginnen of als de vliezen breken. Wanneer je de VK moet/mag bellen en wanneer je eventueel naar het ziekenhuis mag. Wij hebben begin november een weekendcursus van samen bevallen gedaan. Erg informatief geweest, maar elke situatie is natuurlijk weer anders. Wilde eerst in het ziekenhuis bevallen, maar laat het nu aan de situatie over. Als het thuis goed gaat, blijf ik lekker thuis en kan ons meisje meteen in haar eign wiegje en als er iets is, dan zijn we met 5 minuten in het ziekenhuis! Daffie
Even ego-berichtje: Vanmiddag uitslag gehad van de bloedtest: HCG was iets van 2450, dus hoog genoeg om te zeggen dat ik zwanger ben! Jeuh! Ben zo blij! Nu op naar de 1ste echo, welke ik op oudjaarsdag zal hebben...Pff, hoop zo dat we blij het nieuwe jaar ingaan..
thanks meiden..Blijf het een beetje gek vinden dat ik gewoon mama wordt, maar goed dat zal wel wennen toch?
uhm... ik ben er nog steeds niet aan gewend hoor! soms word ik 's ochtends wakker en denk ik: wow ik ben gewoon écht zwanger en ik word écht mama!
Ik kan het in ieder geval ook nog niet geloven... Hoop dat dat na de echo beter wordt. Heb echt het idee dat ik een keer wakker ga worden... Nog maar 8 dagen tot de echo. Schiet al een beetje op. Begin me hier langzaam wel te vervelen. Ik heb een vorm van reuma en slik nu dus al sinds de punctie geen medicijnen meer. Komt er dus op neer dat ik ook niet meer gewerkt heb. Ook van huishouden gaat nu dus weinig. Hoop dat de rugpijn snel overgaat en ik weer vanalles kan doen. Heb nu veel te veel tijd om na te denken... en daar word je niet zekerder van kan ik jullie vertellen.
Angelbaby; wat naar dat je zo'n last hebt van reuma en dat je dus nu al gestopt bent met werken. Mag je de medicatie helemaal niet meer gebruiken tijdens je zwangerschap? Verhip; ook hier nog steeds vreemd hoor dat ik mama ga worden. En dat terwijl ik over 7 weken toch wel een kleintje in mijn armen schijn te hebben Volgens mij geloven we het allemaal pas als het kindje geboren is. Er is wel heel veel beweging in mijn buik, getrap tegen mijn ribben zeg maar....dus er zit echt wel iets Jullie wachten nu natuurlijk met een aantal op de eerste echo en dat is superspannend.....duimen blijven draaien hier Liefs Daffie
goedemiddag verhip: ik kan het ook nog steeds niet geloven, maar het is zoals ze zeggen he, dat we het pas zullen geloven als het kindje er effectief is. Ik heb wel allerlei kwaaltjes, misselijkheid en overgeven rugpijn buikpijn (bandenpijn) en toch geloof ik het niet echt. Gisteren naar vroedvrouw geweest: voor wat uitleg over testen en zo, zoals de triple test die ze de 5de januari kunnen uitvoeren. wil toch ergens wel weten of alles ok is en of het geen mongooltje zal zijn, maar langs de andere kant, we hebben al zo'n lange weg afgelegd om hier te kunnen geraken dus ja... Wil ik het wel weten? Ben een beetje in strijd met mezelf nu. ergens wel ergens niet. Stel dat de kansen verhoogd zijn, dan wil het nog niet zeggen dat het zo is en dan kunnen ze enkel een vruchtwaterpunctie doen, maar daar kan je een miskraam van krijgen dus ja... Beetje moeilijk zou wel nekplooi willen den en bloed trekken maar geen vruchtwaterpunctie ook als het zo zou zijn maar dan denk ik, dan wil ik het wel weten. Pf weet het niet goed eigenlijk! Een grote kans dat er totaal nix aan de hand is en toch heb ik er zo'n moeite mee. Emoties liggen een beetje moeilijk op het moment. Groetjes,
Amandac, ik snap best dat het een moeilijke keuze is. Wat vind je partner ervan? Net bij de Hema allemaal spulletjes gekocht, zo leuk! ben er helemaal blij mee.
Verhip Welkom hier! Rach Lekker he...zo shoppen voor je kleintje! Ik kan niet wachten tot ik ook "mag" Over de combinatietest....ik zit ook heel erg te twijfelen. De vorige keer hadden we de afspraak staan, maar een kwartier ervoor kwamen we erachter dat ons kindje niet meer leefde. En nu denk ik...waarom zou ik het doen? Ten eerste is het een kansberekening, als de uitslag slecht is dan volgen er meerdere onderzoeken waaronder de vruchtwaterpunctie met kans op een miskraam....en stel dat ons kindje iets mankeerd, dan moet ik de beslissing maken of we het kindje laten komen of weg laten halen. Nou die beslissing wil ik echt niet maken...de vorige keer moest ik het weg laten halen omdat het vruchtje dood was en dat brak mijn hart, en dan zou ik het nu weg moeten laten halen terwijl het kindje nog leeft? Vriendlief wil wel dat we de test doen, maar wat zijn redenen zijn, weet ik eigenlijk niet precies. Ik zal het hem natuurlijk nog wel vragen, maar eerst de 1e echo afwachten
De verloskundige begon hier inderdaad ook over toen ik haar belde voor de 1e afspraak...de combi test en dat we na moesten denken over de onderzoeken die we "wilden". Ik ben 37 dus krijg ze gratis en voor niets Ik vind de risic`s die er aan vast zitten best heel eng...en ben er ook best wel over na aan het denken. Mijn vriend zou ook het liefst alle testen doen die er zijn, met als reden dat we dan kunnen voorkomen dat het mis gaat....ik zelf ben er nog niet zo uit. Verder merk ik nog steeds weinig van het zwanger zijn, mn borsten zijn weer rustig, gaat echt op en af lijkt het wel...wel snel buiten adem en heeeeeel erg moe...! Van misselijk zijn geen enkel teken! liefs Marina
Marina; ik ben nooit misselijk geweest hoor, alleen erg moe Wij kregen de onderzoeken ook vergoed, omdat het een ICSI-behandeling was. We hebben alleen de uitgbreide 20-weken echo laten doen omdat ze er dan eventueel direct bij de geboorte op in kunnen spelen. Het blijfte een lastige keuze of je de testen wel of niet laat doen. Ik wilde persoonlijk het risico niet lopen op een miskraam bij een vruchtwaterpunctie. Goed over praten met je vriend of man en dan samen de keuze maken.... Daffie
Moeilijk hoor, die prenatale tests. Ik hoef eigenlijk alleen te weten of mijn kindje een niet met leven verenigbare afwijking heeft. En voor zover ik weet kun je dat prima vaststellen met een nekplooimeting (gewoon een echo dus). De rest vind ik allemaal niet zo relevant. Een nichtje van me heeft een prachtige dochter met het syndroom van Down. Tuurlijk, ze zijn er heel druk mee, maar in mijn ogen is dat meisje net zo waardevol als elk ander kind. Maar goed, eerst die echo van aanstaande vrijdag maar eens afwachten. Ik heb na mijn kleine bloeding van afgelopen zondag geen bloed meer verloren, dus langzaam maar zeker begin ik er weer een beetje vertrouwen in te krijgen. Ik weet nu al dat ik dood- en doodzenuwachtig zal zijn als het zover is, maar voorlopig trek ik het nog wel even. Belle.
oh herkenbaar! Ik weet nog toen wij de kamer inliepen voor de eerste echo. Mijn man mocht niet tegen me praten en ik was echt kattig. Ik had een plastic zak op mijn schoot omdat ik zo ontzettend misselijk was. We kwamen die kamer binnen en ik heb me razendsnel uitgekleed, en zoals ik gewend was, kreeg ik een inwendige echo. Er waren dit keer helemaal geen follikels te zien. Alleen een zwart vlekje. Daarin zat een wit dingetje. Ik begon heel snel te ademen omdat ik me meer dan daarvoor beseftte dat er in elk geval iets groeide wat er hiervoor nooit had gezeten. Dus dat kon mijn lichaam al. Toen zei ze: 'zien jullie het ook? een kloppend hartje' 'ja' zei ik. 'daar!' en ik wees met mijn vinger op het scherm. een piepklein knipperlichtje. 'je mag nu weer ademen hoor' zei de gyn. de eerste echo is het aller bijzonderst vind ik.