Klinkt allemaal leuk dames! Femke, fijn dat ze bij jou komen! Natas, goeierd zeg, die Rick!! Prinses, ben benieuwd! Lyd, jij? Heel even snel dan. Had het toppie aangeslingerd voor adres van papavanmarin Hier van Ruben een ketting gekregen die van geschilderde pasta! is gemaakt Met een mooi gedichtje. Van Stijn een soort van medaille met zijn voetafdruk. Ook een gedichtje. Verder had papa met de jongens een canvas mooi geknutseld en gezorgd voor 3 mooie pandora-bedels. We gaan zo naar mijn ouders. Gisteren bij schoonouders geweest.
Hier een mooi horloge van Esprit. Geen geknutselde dingen, want daar is papa niet zo van. Hahaha! Verder een drukke dag. Naar beide moeders geweest. Nu dus ook wel wat moe. Vandaag niet zo'n toppie-gevoel (hoofdpijn, misselijk). Hopelijk morgen beter!
Imani, Heb jij moederdag gisteren een beetje overleefd. Heb veel aan je gedacht gisteren! Hier de eerste dingen ingepakt. Inhoud van de trapkast en veel (glas) service waarvan we zeker weten dat we er een paar week zonder kunnen.
Ongi is ook weer gekomen. Ik had vandaag al een beetje een rotdag, dus nu kan ik het mooi op de hormonen gooien. Ik blijf merken dat ik angst hou voor de migraine-aanvallen. Vooral de eerste keren heeft het zoveel impact gehad, doordat ik niet wist wat het was. Daar blijf ik last van houden. Ik ben benieuwd of de psycholoog me hier van af kan helpen. Ik hoop het, want soms beheerst deze angst mijn leven.
en dat moet je niet hebben hoor! Ik heb zelf met een angststoornis te maken (gehad, gaat nu goed) laat aub angst je leven niet beheersen!
ik heb 3 jaar ad geslikt en bij de psych gelopen. Daarna gestopt met ad (ivm kinderwens en dat ging eigenlijk heel goed) Ik heb in die tijd veel geleerd, vooral hoe ik met mijn angsten om moet gaan en nu leef ik weer!
Oke, dus er is nog hoop. Fijn dat je eraf bent Natas. Ik hoop dat ik ook een manier vind om met de migraine om te gaan. Nu ben ik soms zo bang dat ik een aanval krijg, dat ik bijvoorbeeld vanochtend heel erg gespannen was om naar de kapper te gaan. Ik baal dan zo van mezelf. Ik weet dat ik het niet moet doen, en toch lukt het niet om het niet te doen. Nou ja, ooit zal ik er wel af komen.
Maar bang zijn mag, maar dan wel naar de kapper blijven gaan.. ik ging niet meer en heb 3 maanden in huis gezeten... durfde niet eens de post te halen beneden in de flat. (bij mij was het de angst om ziek te worden /niet lekker te worden/ of over te geven..)
Ik probeer inderdaad wel te blijven gaan. Omdat ik niet wil dat ik mijn leven erdoor laat bepalen. Maar toch voelt het dan toch of ik faal, omdat ik er bang voor ben. Nadat ik terug was, heb ik heel hard moeten huilen, en heb ik heel erg van mezelf gebaald. Met als gevolg een rotdag, terwijl dat helemaal niet nodig was. De angst om ziek te worden komt wel een beetje overeen met mijn angst misschien. Hebben de gesprekken bij de psych dan ook goed geholpen of is het toch meer de ad geweest? Naast deze angst, ben ik natuurlijk ook overspannen. Het zal elkaar ook wel wat versterken neem ik aan.
meer de ad.. bij de psych was ik snel klaar.. . die ad heeft me enorm geholpen mijn leven weer op de rails te zetten!
Mmm, ik ben niet zo positief over ad, omdat ik de eerste twee weken qua bijwerkingen niet eens doorkom. Nu dus ook besloten het zonder te doen. Het is me al eens eerder gelukt, dus dat zal nu ook wel weer lukken. Alles stapje voor stapje, maar dat voelt soms zo verschrikkelijk. Het liefst ga ik als een sneltrein, maar helaas werkt dat niet zo. Thx Natas!
nee sneltrein is niet handig nee .. die eerste 2 weken van de ad waren hier ook een hel. maar toen had k nog geen kindjes.. ik weet niet of ik dit nu weer zou doen.. ik heb bijna 2 weken in bed gelegen toen...
Ach, over het algemeen merk ik echt wel vooruitgang. Als ik het vergelijk met twee maanden geleden, is het echt wel met 50% vooruit gegaan of zo. De dipjes zijn al minder diep en lang, en ik kan weer genieten van Tim. Dat is het belangrijkste. Onze kleine man is ons behoorlijk aan het aftasten, wat grenzen betreft. Het is soms echt kijken wie de langste adem heeft. We zetten hem regelmatig op de trap, maar meneer lijkt dit helemaal niet erg te vinden. Hoe doen jullie dat?
och dat is echt de leeftijd.. Dean is met tijd en wijlen en een draak.. en brutaaaaaaal.. ik weet echt niet waar hij het vandaan haalt soms.. hij praat ook ineens erg goed dus af en toe klapper ik met mijn oren! Op de gang zetten hier (trap is in de gang maar kan ik niet zien als de deur dicht is) meestal... huilen geblazen als ik het ook maar zeg nu hahahah Hij reageert nu wel goed op alleen een resolute stemverheffing van mama... gelukkig..
hahahha hij heeft ook wat nieuws.. als hij dramatisch aan het huilen is ergens om dan zeg ik vaak.. zo en nu klaar..en gilt hij heel hard.. NEE Ik wil HUILEN! whoehahahahahahahah
Hahaha! Ik vind het wel lastig, omdat Tim dus op zijn dooie gemakkie op de trap gaat zitten. Net doen of er niets aan de hand is. Ook als hij sorry moet zeggen, draait hij zijn hoofd weg, verzint afleidinsgmanoevres, of doet gek. Als hij dan geen sorry zegt, moet hij weer op de trap. Maar ook dat vind hij niet erg. Vanavond heb ik hem voor straf in bed gezet, maar ook dat vind hij dan prima. Soms weet ik het niet meer. Flip heeft hem laatst een tik voor de broek gegeven (niet hard hoor), en toen moest hij wel huilen. Maar eerlijk gezegd hou ik daar niet van, en ik vind dat dat ook niet nodig moet zijn. Heeft iemand een tip?
Hahaha...op de trap vindt Ruben ook niet zo'n punt. Op de mat ook niet (speelt ie met man zijn werkschoenen hahaha). Het ligt er aan, waarom hij daar zit. Soms kan hij ook hartverscheurend janken. Brutaal gedrag kennen wij ook, vooral met ogen rollen, niet eens zozeer met wat hij zegt, meer dus hoe hij kijkt. Als ik zeg: nou, niet doen! Zegt ie bijv. Oh..ooooo (met zo'n deuntje) en Jaha.. dussss Het is een FASE! Das het fijne van fasen, ze gaan weer over