Tegenstrijdig gevoel Kirby. Praat me even bij. Welke behandeling heb je gehad om zwanger te raken? En sta je op de wachtlijst? Misschien dat je het wel ergens geschreven hebt, maar heb het niet opgeslagen.
Ben d'r ook weer. Ik reageer even niet op wat geweest is...volgens ging het vooral over verlof etc. Kirby, Ja, een weekendje weg is inderdaad wel erg leuk om je huwelijksdag te vieren. Je kan Ana-Lucia inderdaad ook meenemen, net als Lenneke heeft gedaan. Dichtbij een weekendje weg zou je ook kunnen overwegen...zodat je toch een keertje samen met je man kan zijn en Ana-Lucia een prachtig weekend bij opa&oma heeft (bijvoorbeeld). Doe in elk geval dat waar jij je goed bij voelt. Ik vind Ruben een nachtje laten logeren te doen...kan ook best genieten van dat nachtje maar zodra ik wakker word..mis ik hem ontzettend en ga ik hem dus ook meteen halen! hahaha... Hij heeft tot nu toe 3x ergens geslapen (volgens mij) en had het echt leuk gehad. De oppassers ook! Ruben is dus weer bij de kapper geweest. Deze keer niet zo'n succes maar het resultaat mag er weer wezen: lekker ding!
IUI, sta niet op een wachtlijst nu. Ik wil eerst een gesprek met de professor hoe we een eventuele nieuwe zwangerschap gaan aanpakken, als ik al het geluk mag kennen om opnieuw zwanger te zijn. Aan 13 weken moet ik normaal een cerclage krijgen, dat is een bandje rond de baarmoederhals. Bij Ana-Lucia was dat echt een verschrikkelijke ervaring, epidurale verdoving werkte niet voldoende en ik was echt zooooo bang daar in de operatiekamer, dat wil ik niet meer meemaken. Er is bovendien een kans dat je daardoor je kindje verliest. Ik moet dan twee dagen in het ziekenhuis blijven aan een infuus met weeënremmers. Ik moest ook daarna weeënremmers blijven nemen, platliggen en we mochten ook de hele zwangerschap geen betrekkingen hebben. Bovendien kreeg ik na een tijdje last aan mijn hart door de weeënremmers en heb ik nog bijna tien weken in het ziekenhuis gelegen tijdens mijn zwangerschap. Eerst moet dat dus allemaal besproken worden, kan het plaatsen van het bandje onder volledige verdoving, is dat ja, dan zo, is het neen, mag Gianni dan bij mij in de operatiekamer. Welke weeënremmers zullen er deze keer gebruikt worden? En hoelang zullen we doorgaan met de weeënremmers... Een hele hoop vragen dus. Ik ben de vorige keer tot het uiterste gegaan voor Ana-Lucia, mijn hart heeft afgezien, ik heb afgezien en Gianni ook. Zou het zo meteen weer doen. Maar er is nu een heel groot verschil, dat is dat Ana-Lucia er nu ook is en ik wil niet dat zij moet afzien. Ik vind het eigenlijk moeilijk uitleggen. Vorige keer werd alleen rekening gehouden met beebje in mijn buik... ze moest en zou er zo lang mogelijk zitten, ik wilde niet dat er rekening met mij werd gehouden. Nu MOET er rekening met mij en Ana-Lucia gehouden worden, mijn hart kan al die weeënremmers niet meer aan (als ze dezelfde gebruiken tenminste), ik kan het mentaal niet aan om tien weken in het ziekenhuis te liggen en Ana-Lucia amper te zien en zij zou het daar ook heel moeilijk mee hebben. Als er teveel negatieve antwoorden op de vragen komt, dan kan het dat er sowieso geen beebje meer komt of we toch een aantal jaar wachten tot Ana-Lucia het tenminste een beetje begrijpt. Hmm... vind het echt heel moeilijk om dit duidelijk uit te leggen. Vraag maar raak als je meer verduidelijking wil of zo... of meer weten of wat dan ook.
Eerst moet er dus duidelijkheid zijn over hoe we een eventuele zwangerschap zouden aanpakken en pas DAN maar weer proberen zwanger te worden (of niet). Ik ben bang dat ik iemand hier zal kwetsen gewoon door het feit dat ik twijfel over een nieuwe zwangerschap... hoop dat jullie begrijpen dat het gewoon voor mij niet zo makkelijk is om zwanger te zijn (dus niet alleen om zwanger te raken) en dat ik deze keer Ana-Lucia heb om mee rekening te houden, wat het allemaal nog moeilijker en ingewikkelder maakt.
Kirby ik snap helemaal wat je bedoeld hoor...is helemaal duidelijk; je hebt nu nog een extra persoontje waar je heel veel van houdt waar je rekening mee moet/wilt houden. Ik hoop dat er toch nog een goede mogelijkheid is voor jullie om verantwoord zwanger te raken. Weekendje weg altijd lekker voor trouwdag. Hier geen ervaring met trouwdag haha...we zijn nog niet getrouwd en gaan dat misschien ook wel niet meer doen. Uit logeren....hier is Tuur ook nog nooit uit logeren geweest. De keer dat het nodig was was vriendlief ziek dus gingen onze stapplannen niet door....oma moeten teleurstellen.... Elmo hier ook wel benieuwd naar foto van Ruby met zijn nieuwe coupe. Nou, ga hier eens..... Uh...hadden we het hier niet over kids die ineens gevallen restjes brood van de middag opeten van de grond....hoor er hier ook ineens 1 knagen (bijna een cavia...haha). wilde dus zeggen dat ik met eten aan de slag ging, is toch wel duidelijk signaal zo. Misschien tot later, Erna.
Elmo, Foto van kanjer ben ik ook wel weer benieuwd naar. Ik heb Lotteke nog nooit uit logeren gedaan. Vond die tijd in het ziekenhuis lang genoeg. Kirby, Ik begrijp je helemaal. Charlotte is met 34 weken geboren. Het speelt nu regelmatig door mijn hoofd, dat dit misschien weer kan gebeuren. Mijn eerste zorg is dan Charlotte. Dit omdat ik weet hoe hectisch die weken waren van het op en neer gaan naar het ziekenhuis. Het is nu allemaal heel anders voor je, je hebt nu een zorg erbij, je dochter. Dan ga je niet over 1 nacht ijs. Aldonza, Wat eten we vandaag?
Ik bergijp je gevoel hoor Kirby. Afgelopen november toen ik onder narcose ging, greep me dat eigenlijk hele erg aan. je weet dat risico's minimaal zijn, maar toch. Heb Marin 's ochtends met tranen in mijn ogen weggebracht naar de oppas en hara nog ene keer extra verteld dat ik haar toch echt de allerliefste vind. Het greep me erg aan en zette me ook aan het denken. Jij weet wat je te wachten staat en wat de bijkomende consequenties en risico's zijn. Logisch dat je daar extra goed over nadenkt. Bovendien ben je ook al een uk kwijtgeraakt. Dat wil je nooit weer meemaken.
Snapje volkomen hoor! Je hebt nu nog een mensje om rekening mee te houden. Enne.. rubie zijn krullen eraf? Logeren, Dean is 1 keer gaan logeren, toen wij een weekend weg gingen. Ik heb vandaag gehoord dat ik met mijn eigen schoolreis meekan.. ik had 51 mondelingen op dezelfde tijd.. ik organiseer de hele zooi.. dus wilde of de reis aan iemand anders geven of mee! en nu kan ik mee! Joepie!
Jeetje wat een verhaal Kirby. Ik kan me voorstellen dat je dan wel 3 keer nadenkt voordat je weer aan een zwangerschap begint. Je hebt mijn volledige begrip, en ik vind het echt niet gek dat je twijfelt. Ik denk ook niet dat je iemand hier mee kwetst. Heb je al enig idee wanneer je een gesprek zou kunnen krijgen met de professor, of ben je daar nog niet aan toe?
Aanvulling op Kirby: Kwetsen? Ik vind het oprecht een compliment waard dat je zo goed nadenkt voor je iets onderneemt. Je bent nou eenmaal verantwoordelijk voor je kleine meid en voor de baby die dan in je zou groeien. De gezondheid en het welzijn van je huidige gezin staat natuurlijk op 1. Wat vindt je man ervan? Ik hoop dat jullie gesprek je goed zal doen en jullie kunnen gaan nadenken over een beslissing. De eerste keer de MMM in doe je niet zomaar, een tweede keer al helemaal niet! Het en blijft gewoon een heel pittig onderdeel van je leven.
Ja de engeland reis! Ja wel, maar mag zelf een beetje bepalen hoe.. dus ik doe voor de reis 2 dagen geen les, maar mondelingen en dan als ik terug kom weer 2 dagen. dan moet het lukken! @lau, ik voel de 2de keer mmm zelfs als een grotere stap.. jij ook?
Ja, wij dus ook...vandaar mijn begrijpende reactie naar Kirby ook. Het is al die tijd voor Ruben zo zwaar geweest..dat gevoel raak je niet meer kwijt. Wil je dit allemaal nog een keer? Wie zegt dat het dan weer lukt.... Hoe combineer je de MMM + het daarbij behorende verdriet met je gelukkige gezinnetje. Grappig (misschien gek uitgedrukt) dat dit onderdeel: de walvisjes, altijd terug blijven komen op de MMM. Misschien dat daarom sommige opmerkingen voor de een ook hard aan blijven komen en voor de ander niet. Het lijkt me niet verkeerd om met elkaar rekening te blijven houden. Dat is soms misschien wat ingewikkeld omdat de een anders verwerkt dan de ander.
Het hoort bij ons, dat zal nooit meer weggaan. Wat je zegt is waar, de een gaat er anders mee om dan een ander. Ik moet zeggen dat ik er huizenhoog tegen op zien om weer zwanger te worden.. en dan bedoel ik hoe.. we hebben natuurlijk nu een zwangerschap gehad die vanzelf kwam.. maar dat stemt me op een of andere manier helemaal niet positief, dat heeft natuurlijk met de afloop te maken.het vliegt me naar de strot als ik denk aan het ziekenhuis en weer terug gaan.
Hier ook altijd de bekende knoop in de maag en zenuwen als ik aan het zh denk of daar binnen stap. Dat gaat gewoon niet meer weg. Kan me dat van jou ook voorstellen Natas! Ik hoop ontzettend dat er nogmaals een spontane zwangerschap zal ontstaan...en dat deze eindigd in een prachtig roze kindje in de wieg! Wonderen bestaan...dat hebben we nu wel gezien
Het is erg fijn dat jullie mij begrijpen. Het is gewoon zo moeilijk! Weer zo'n moeilijke zwangerschap, plus dat ik nu ook moet rekening houden met Ana-Lucia en dan weer de angsten om het kindje te verliezen. Ik denk stiekem dat als het alleen aan mij zou liggen, ik het bij Ana-Lucia zou houden, ik ben zooooo zielsgelukkig met haar, ik ben nu gewoon echt mama! Maar hubbie wil heel graag nog een kindje of zelfs meer en dat gun ik hem ook... ach, eerst maar eens met de prof gaan spreken (dat is die afspraak die ik heb op 27 maart) en dan zien we wel weer. Kan er geen kindje meer komen op een verantwoorde manier, dan zal ik mij daar wel bij kunnen neerleggen en starten we de adoptieprocedure op. Kan het wel, des te beter Hoewel het soms moeilijk is en ik me afvraag waarom het niet normaal kan gaan bij ons, mag ik niet klagen, ik ben zwanger geweest, ik ben mama, dat is echt super! Dat wens ik elke vrouw toe die het wil! Wat verwerken van de mmm betreft, weet niet of het dat is of het feit dat ik een kindje verloren heb ook, maar ik heb het soms nog erg moeilijk. En dan vooral als ik bvb iemand hoor zeggen dat ze haat (ja echt in die woorden) om zwanger te zijn alleen al omdat ze misselijk is of zo... dan denk ik echt van hou je mond, je beseft niet wat je zegt, welk wonder je mag meemaken.