En dan kom ik aan met mijn verhaal uit de MMM. Ik heb dan soms ook het idee, dat ik hier niet helemaal thuis hoor. 14 rondes klussen, allerlei onderzoeken en uiteindelijk in het half jaar dat we naar huis gestuurd zijn, spontaan zwanger raken. Niet te vergelijken met wat anderen hier meegemaakt hebben. Kirby, jij hebt er in ieder geval nog aan gedacht. Hahaha, valt van manlief niet te zeggen. Alhoewel hij vandaag heet schuldbewust met een mooie bos rozen en een heerlijk geurtje kwam aanzetten. Verder een dikke knuffel voor jou. Het heeft ook tijd nodig om alles rustig op een rijtje te zetten en het dan ook nog een plekje te geven.
Er over blijven praten dus! Dat werkt dan het beste! Ik heb je pb gestuurd. Hij staat inmiddels zelf op en wandelt weg aan de wagen hahaha echt een gek gezicht hoor.
Leuk filmpje Natas. Tim zat te schateren. Even nog een aanvulling op mijn MMM-verhaal. Hoewel ik er snel weer uit was, en geen IUI hoefde te doen, heb ik wel de gevoelens van machteloosheid en onzekerheid gekend. De zogeheten emotionele achtbaan tussen hoop en vrees heeft hier ook huisgehouden. In de weer met ovulatie-testen, thermometers en klussen op gezette tijden. Dat maakt ook dat ik niet onbevangen voor een tweede kindje kan gaan. Want wanneer maak je de stap, als je denkt ik ben er klaar voor of bijvoorbeeld al nu, omdat je denkt dat het nog wel eens heel lang kan gaan duren en je uiteindelijk toch bij de gyn terecht zult komt. Ik weet, het valt allemaal in het niet, bij hetgeen de meesten van jullie hebben meegemaakt en/of weer gaan meemaken. Vandaar dat ik het er ook niet vaak over heb, maar het wel steeds door mijn hoofd speelt. Ik hoop dat een ieder van ons, het wonder (nog) eens mee mag gaan maken. Vooral voor Elvira wordt het nu toch wel eens tijd dat zij omgeven gaat worden door het warme water van de walvissenzee.
Eerlijk is het in ieder geval nooit! Dit is trouwens dag 10 van deze maand, dat ik hoofdpijn heb. Ik word er een beetje iebel van.
't Is echt weer mis bij Hope :'( Ik weet geloof ik niet meer wat ik moet zeggen tegen haar... ik gun het haar echt zo.
Ik zit even gruwelijk te balen. Ik moest wachten op gegevens van mijn werk. Die had ik nodig voor het inschrijven bij het kdv. Ik heb er 2 weken op moeten wachten, en ik heb er tig keer achteraan gebeld en gezegd dat er spoed bij was. Afgelopen woensdag eindelijk de inschrijving de deur uit. Krijg ik net te horen dat de groep vol is! Grrrrrrrrr! Weet even niet wat ik moet doen.
Ik denk dat het vooral geen wedstrijd is...wie de meeste ellende heeft gehad. Iedereen heeft zijn eigen portie gehad, de een wat meer dan de anders. Een rugzakje ellende hebben we allemaal...op dit onderdeel gelukkig allemaal met 1 gezond kindje. We kunnen alleen maar hopen, als de wens er is, dat er nog een kindje bijkomt. De een heeft een sprankje hoop op spontaan en de ander weet zeker dat het een behandeling wordt. Dat is nou eenmaal zo. Ik ben de ellende en het verdriet ook nog lang niet kwijt, denk ook dat ik het nooit meer kwijt zal raken. Het hoort bij mij, ons. Manlief heeft het er ook nog altijd wel moeilijk mee. Het zijn toch de zwemmers die het ons zo moeilijk maken. Als ik dan het verhaal van Belgie hoor...dan lopen mij de rillingen over de rug. Mijn kleine schurk zit ook op het KDV...en die laat je ook voor veilig achter...brrrrr Het heeft mij behoorlijk getroffen. Sowieso het gevoel dat Ruben ooit iets zal gebeuren... Kirby: Je kindje verliezen lijkt me echt het aller ergste wat je kan overkomen. Jij zult haar nooit vergeten en ik hoop je familie en vrienden ook niet. Goed dat er gewoon over blijft praten hoor! Erna, Leuk Carnaval-outfitje gescoord! + een nieuwe bolide! Verel vertel..een Lada? whahaha (toch nog een beetje Oldtimer ). Ben het verder kwijt... Natas, Hoe gaat het met Rick? Lyd, Voel je je al iets beter?
Ja, alleen deze wilde ons ook wel voor 1 dagdeel aannemen of misschien dat ze daarom zegt dat de lijst vol is. Ik heb het aanmeldformlier voor een ander kdv al ingevuld. En anders moet ik misschien toch maar gebruik maken van onbetaald ouderschapsverlof (wat ik overigens niet erg zou vinden, maar Flip wel).
Vreselijk nieuws inderdaad. Gisteren keek ik naar Char, waarbij ook een klein kind overleden was. Daar wordt ik dan helemaal naar van.
Meiden ff geen tijd om te reageren...ben er klaar voor om naar feestje te gaan. Foto op walvishyves....Kirby als je me evt je mailadres pb-t kan ik de foto nog wel naar je mailen....ga hem hier niet op forum zetten !
Prinses, ander kdv proberen zoals Elmo zegt en anders tja... wel een moeilijke. Ik zat daarnet het nieuws te kijken en zat echt tranen met tuiten te huilen... die baby'tjes, die vrouw die al zolang in het kdv werkte en haar leven heeft gegeven om baby'tjes te beschermen.... pfff... Wat heeft die jongen (hij is amper 20) toch bezielt? Hoe kan je zoiets verschrikkelijks doen! Aldonza, e-mailadres komt eraan
Elmo, Het is inderdaad geen wedstrijd. Heel mooi gezegd! Natas, Mag ik ook de link? Wauw, al zelf opstaan! Charlotte zal dat voorlopig echt nog niet doen. Aldonza, Geweldige foto! Vooral die pruik. Staat je goed! Kirby, Baarmoederhalsinsufficientie, daar was ik ook bang voor i.v.m. mijn DES achtergrond. Wist je dit al voor de zwangerschap van Assia? Met hoeveel weken is Assia geboren? Misschien heb je het hier al een keer hier geschreven, maar heb ik het gemist. Sorry daarvoor. Een kindje lijkt me heel erg om mee te maken. Een kennis van me is ook een kindje verloren, twee weken na de geboorte. Dat is nu bijna vier jaar geleden, maar het verdriet en gemis blijft heel groot. KDV-nachtmerrie, Te verschrikkelijk voor woorden!
Imani: Nog 9 weken tot wonder 2 op deze wereld komt! Nog minder dan 10! Whaha..dat klinkt altijd zo mooi he..onder de 10. Jij hebt echt genoeg meegemaakt om je niet schuldig te hoeven voelen hoor. Ow...dit klinkt wat gek....t.o.v. anderen, maar ik heb het niet tegen anderen....maar tegen jou *is het nog te volgen*. Jij moet gewoon heerlijk genieten dat uitgerekend jou dit mooie wonder is overkomen! Punt uit. Kirby: Ik heb het verhaal van Assia ook niet echt meegekregen eerlijk gezegd, als je dit hebt verteld. Ben nogal verstrooid geloof ik.
Neen, ik wist het niet voor ik zwanger was van Assia... ze is met 23 weken geboren. Bij ons is het 3 jaar en bijna 5 maand geleden... de ene dag gaat het goed, de andere dag wil je roepen, huilen, enz...
Ik weet niet eens of ik een des-dochter ben... ik vraag het straks eens aan mijn ma als ze hier is. Want als ik zo lees wat bij des-dochters kan voorkomen, pas ik wel in het plaatje.